Απόφαση 627 / 2018 (Α1, ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ)

Αριθμός 627/2018

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Α1′ Πολιτικό Τμήμα
ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΗΚΕ από τους Δικαστές: Γεώργιο Λέκκα Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Αθανάσιο Καγκάνη – Εισηγητή, Αλτάνα Κοκκοβού, Ιωάννη Μπαλιτσάρη και Αγγελική Τζαβάρα, Αρεοπαγίτες.
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕ δημόσια στο ακροατήριό του, στις 5 Φεβρουαρίου 2018, με την παρουσία και του Γραμματέα Γεωργίου Φιστούρη, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:

Του αναιρεσείοντος: Ε. Π. του Θ., κατοίκου …, ο οποίος εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Ιωάννη Τσιλιμίγκρα και κατέθεσε προτάσεις.

Των αναιρεσιβλήτων: 1) Θ. Χ. του Ι., κατοίκου …, 2) Ομόρρυθμης Εταιρείας με την επωνυμία “… Ο.Ε.”, που εδρεύει στην … και εκπροσωπείται νόμιμα, οι οποίοι δεν εκπροσωπήθηκαν στο ακροατήριο.

Η ένδικη διαφορά άρχισε με την από 20/1/2007 (2) αγωγές των ήδη αναιρεσιβλήτων, που κατατέθηκαν στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης και συνεκδικάστηκαν. Εκδόθηκαν οι αποφάσεις: 11500/2014 οριστική του ίδιου Δικαστηρίου και 724/2017 του Τριμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης. Την αναίρεση της τελευταίας απόφασης ζητεί ο αναιρεσείων με την από 17/5/2017 αίτησή του.
Κατά τη συζήτηση της αίτησης αυτής, που εκφωνήθηκε από το πινάκιο, οι διάδικοι παραστάθηκαν, όπως σημειώνεται πιο πάνω. Ο πληρεξούσιος του αναιρεσείοντος ζήτησε την παραδοχή της αιτήσεως και την καταδίκη του αντίδικου μέρους στη δικαστική δαπάνη.

ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Όπως προκύπτει από τις, μετ’επικλήσεως από τον αναιρεσείοντα προσκομιζόμενες, υπ’αριθμ.108… Γ και 108…Γ/8-6-2017 εκθέσεις επιδόσεως του αρμοδίου δικαστικού επιμελητού του Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης Θ. Μ. ακριβές επικυρωμένο αντίγραφο της υπό κρίση [από 17-5-2017 και με αριμ.καταθ. 84/2017], αιτήσεως αναιρέσεως με την υπ’αυτήν πράξη προσδιορισμού δικασίμου και κλήση προς συζήτηση επιδόθηκε νομοτύπως και εμπροθέσμως από τον επισπεύδοντα την τελευταία αναιρεσείοντα στις αναιρεσίβλητες. Εφόσον όμως οι τελευταίες δεν εμφανίστηκαν κατά την εκφώνηση της υπόθεσης από τη σειρά του οικείου πινακίου ούτε κατέθεσαν την από τη διάταξη του άρθρου 242 παρ.2 ΚΠολΔ, που εφαρμόζεται και στην αναιρετική διαδικασία (αρθ. 573 παρ.4 ΚΠολΔ) δήλωση, πρέπει να προχωρήσει η συζήτηση της υπόθεσης, παρά την απουσία τους. (αρθ. 576 ΚΠολΔ).
Από τη διάταξη του άρθρου 559 αρ.11γ ΚΠολΔ προκύπτει ότι επιτρέπεται αναίρεση και αν το δικαστήριο, παρά το νόμο, δεν έλαβε υπόψη αποδεικτικά μέσα που οι διάδικοι επικαλέστηκαν και προσκόμισαν, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται, κατ’αρθρο 339 ΚΠολΔ, και τα προς έμμεση απόδειξη χρησιμεύοντα δικαστικά τεκμήρια δηλαδή, τα, κατά τη διάταξη του άρθρου 336 αρ.3 ΚΠολΔ, συμπεράσματα τα οποία συνάγει το δικαστήριο από αποδεδειγμένα γεγονότα για την ύπαρξη ή ανυπαρξία άλλων γεγονότων (ΑΠ 221/2005, ΑΠ 15/2006, ΑΠ 1148/2002, ΑΠ 1342/2010) τα οποία μπορεί να συναχθούν [από τα δικαστήρια της ουσίας] και από ένορκες βεβαιώσεις που έχουν ληφθεί, ακόμη και χωρίς κλήτευση, όχι στο πλαίσιο της δίκης που διεξάγεται αλλά άλλης δίκης μεταξύ των ιδίων ή άλλων διαδίκων (ΑΠ 566/2001, ΑΠ 833/2007, ΑΠ 1342/2010, ΑΠ 913/2008) εκτός εάν κατά την κυριαρχική και ανέλεγκτη κρίση του δικαστηρίου αυτές έχουν ληφθεί επίτηδες για να χρησιμοποιηθούν και στη δίκη για την οποία κρίνεται η διαφορά (ΑΠ 1148/2002, ΑΠ 100/2007). Με τον πρώτο λόγο της αναιρέσεως προβάλλεται από τον αναιρεσείοντα η, από το άρθρο 559 αρ.11γ ΚΠολΔ, αιτίαση με την επίκληση ότι, η προσβαλλομένη απόφαση, παρά το νόμο, δεν έλαβε υπόψη νομοτύπως επικληθέντα και προσκομισθέντα αποδεικτικά μέσα και ειδικότερα τις, προς έμμεση απόδειξη για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων μετ’επικλήσεως προσκομισθείσες από τον ίδιο και ουσιώδη επίδραση στην έκβαση της δίκης έχουσες, υπ’αριθμ.1657 και 1658/2015 ένορκες βεβαιώσεις, που δόθηκαν προς υποστήριξη της [από 1-6-15] υποβληθείσας κατά της πρώτης των αναιρεσιβλήτων και άλλων εγκλήσεώς του για τα αδικήματα της απάτης στο δικαστήριο και ψευδορκίας. Ο λόγος αυτός πρέπει να γίνει δεκτός ως και ουσιαστικά βάσιμος αφού από την σχετική παραδοχή της προσβαλλομένης αποφάσεως, κατά την οποία “….από όλα τα έγγραφα τα οποία οι διάδικοι προσκομίζουν και νόμιμα επικαλούνται χωρίς να ληφθούν υπόψη, ούτε για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, οι υπ’αριθμ.1657 και 1658/11-6-2015 ένορκες βεβαιώσεις των μαρτύρων Μ. Κ. και Σ. Θ. ενώπιον του Ειρηνοδίκη Θεσσαλονίκης καθόσον δεν προκύπτει νόμιμη και εμπρόθεσμη κλήτευση των εναγουσών (αναιρεσιβλήτων)…” σε συνδυασμό με τη διαλαμβανόμενη στις παραδεκτώς επισκοπούμενες, από 14-12-16, προτάσεις του αναιρεσείοντος ενώπιον του δευτεροβαθμίου δικαστηρίου σαφή και ρητή επίκληση, [η οποία δεν αποκρούσθηκε από τις αναιρεσίβλητες] ότι “προσκομίζω και επικαλούμαι τις υπ’αριθμ.1657 και 1658/ 11-6-2015 ένορκες βεβαιώσεις των Μ. Κ. και Σ.Θ., οι οποίες είχαν δοθεί στο πλαίσιο της από 1-6-15 εγκλήσεώς μου για τα αδικήματα της απάτης στο δικαστήριο και ψευδορκία, που την 11-6-15 κατέθεσα πλην άλλων, και κατά της πρώτης εφεσίβλητης (πρώτης αναιρεσίβλητης) με τις οποίες αποδεικνύονται ως αληθείς άπαντες οι κατ’ενσταση προβαλλόμενοι ισχυρισμοί μου και αντικρούονται το σύνολο των αβασίμων αγωγικών ισχυρισμών των αντιδίκων….” (βλ. 12,13 και 15 φύλλο των εν λόγω προτάσεων)……προκύπτει η βασιμότητα (ουσιαστική) της επικαλουμένης αιτιάσεως καθόσον οι νομοτύπως επικληθείσες και προσκομισθείσες από τον αναιρεσείοντα ως άνω ένορκες βεβαιώσεις δεν είχαν ληφθεί στο πλαίσιο της διεξαγωμένης, ενώπιον του εκδώσαντος αυτή δευτεροβαθμίου δικαστηρίου, δίκης ώστε για το υποστατό τους (εγκυρότητά τους) να απαιτείται νόμιμη και εμπρόθεσμη κλήτευση των εναγουσών – αναιρεσιβλήτων, όπως εσφαλμένως δέχεται η προσβαλλομένη απόφαση, αλλά είχαν δοθεί στο πλαίσιο της από 1-6-15 εγκλήσεως του προσκομίσαντος αναιρεσείοντος για τα αδικήματα της απάτης στο δικαστήριο και της ψευδορκίας που είχε καταθέσει αυτός, πλήν άλλων, και κατά της πρώτης αναιρεσιβλήτου και επομένως δεν ήταν αναγκαία (αλλά ούτε και εφικτή) η κλήτευση των εναγουσών αναιρεσιβλήτων, δυνάμενες συνακολούθως κατά τα εκτιθέμενα στη μείζονα σκέψη να χρησιμεύσουν όχι για άμεση απόδειξη (ως ένορκες βεβαιώσεις) αλλά για έμμεση προς συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, την οποία όμως (έμμεση απόδειξη) παρά το νόμο, απέκρουσε η προσβαλλομένη απόφαση κατά την αποδεικνυομένη ως και ουσιαστικά βάσιμη σχετική αιτίαση του αναιρεσείοντος.
Κατ’ακολουθίαν αυτών πρέπει να γίνει δεκτός, ως και ουσιαστικά βάσιμος, ο παραπάνω από το αρθρ.559 αρ.11γ ΚΠολΔ, λόγος, η αναιρετική εμβέλεια του οποίου καθιστά αλυσιτελή την έρευνα των λοιπών προβαλλομένων λόγων, να αναιρεθεί η προσβαλλομένη απόφαση και να παραπεμφθεί προς εκδίκαση η υπόθεση στο ίδιο δικαστήριο, συγκροτούμενο από άλλους δικαστές (αρθ. 580 παρ.3 ΚΠολΔ), διατασσομένης της επιστροφής του παραβόλου στον αναιρεσείοντα (άρθρο 495 παρ.4 ΚΠολΔ). Τα δικαστικά έξοδα του αναιρεσείοντος πρέπει να επιβληθούν σε βάρος των ηττηθεισών αναιρεσίβλητων (αρθ. 176, 183 ΚΠολΔ).

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Αναιρεί την υπ’αριθμ.724/2017 απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης.
Διατάσσει την επιστροφή του παραβόλου στον αναιρεσείοντα.
Παραπέμπει την υπόθεση προς περαιτέρω εκδίκαση στο Τριμελές Εφετείο Θεσσαλονίκης, συγκροτούμενο από διαφορετικούς από εκείνους που εξέδωσαν την αναιρουμένη απόφαση δικαστές.
Καταδικάζει τις αναιρεσίβλητες στα δικαστικά έξοδα του αναιρεσείοντος τα οποία ορίζει σε τρείς χιλιάδες (3000) ευρώ.
ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίσθηκε στην Αθήνα, στις 6 Μαρτίου 2018.
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, στην Αθήνα, στις 27 Μαρτίου 2018.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

areiospagos.gr