• 0
    18 Μαρτίου, 2013
    Άρθρα - Μελέτες - Δημοσιεύσεις

    Τα δικαιώματα των καταναλωτών στα ξενοδοχεία

    Προκαταβολή: Ο ξενοδόχος  δικαιούται να ζητήσει προκαταβολή μέχρι 25% στο σύνολο της τιμής διανυκτέρευσης για όλες τις ημέρες της διαμονής που έχουν παραγγελθεί. H προκαταβολή δεν πρέπει να είναι κατώτερη της τιμής μιας ημέρας. Ακύρωση κράτησης: Αν ο καταναλωτής κλείσει δωμάτιο προκειμένου να το χρησιμοποιήσει για προκαθορισμένη χρονική περίοδο και τελικά δεν το χρησιμοποιήσει για όλη ή μέρος της περιόδου, οφείλει να αποζημιώσει το ξενοδόχο με το μισό της τιμής που συμφωνήθηκε για την περίοδο που δεν το χρησιμοποίησε. Αν όμως ο πελάτης ενημέρωσε τον ξενοδόχο πριν από 21 τουλάχιστον ημέρες, τότε απαλλάσσεται από την αποζημίωση και ο ξενοδόχος υποχρεούται στην άμεση επιστροφή της προκαταβολής που τυχόν εισέπραξε. 24ωρη Υποδοχή: Πολύ συχνά συναντούμε περιπτώσεις ξενοδοχείων που ορισμένες ώρες, κυρίως τη νύχτα, δεν έχουν κανέναν στην υποδοχή. Σύμφωνα με τον ισχύοντα κανονισμό όμως, ο ξενοδόχος, για την εξυπηρέτηση των πελατών, υποχρεούται να διατηρεί ανοιχτό το ξενοδοχείο του για όλο το 24ωρο, διαθέτοντας υπάλληλο υποδοχής κατά τη διάρκεια της ημέρας και νυχτοθυρωρό κατά τη διάρκεια της νύχτας. Επίσης υποχρεούται να έχει για όλο το 24ωρο σε λειτουργία το τηλεφωνικό κέντρο του ξενοδοχείου του. Υποχρέωση ενοικίαση: Επίσης έχει παρατηρηθεί ο ξενοδόχος να «επιλέγει» τους πελάτες του. Αυτό απαγορεύεται ρητά, καθώς είναι υποχρεωμένος να ενοικιάζει τα κενά δωμάτια του ξενοδοχείου του σε κάθε πελάτη. Οι μόνες περιπτώσεις που μπορεί να το αρνηθεί είναι όταν ο πελάτης: α) είναι ολοφάνερα ασθενής β) βρίσκεται σε μέθη και γ) είναι ρυπαρός. Παροχή διαφημιζόμενων ανέσεων: Συχνότατο είναι το φαινόμενο, ο ξενοδόχος άλλα να παρουσιάζει σε διαφημίσεις και σε ιστοσελίδες, κι άλλα να παρέχει πραγματικά στον καταναλωτή. Σύμφωνα με τον κανονισμό ο ξενοδόχος υποχρεούται να διαθέτει και να παρέχει πράγματι όσες ανέσεις διαφημίζει για το ξενοδοχείο του. Σε αντίθετη περίπτωση ο καταναλωτής δικαιούται να υπαναχωρήσει και να μην διαμείνει στο κατάλυμα.

    ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
  • 0
    18 Μαρτίου, 2013
    Άρθρα - Μελέτες - Δημοσιεύσεις

    Εγγραφή και διαγραφή διαταγής πληρωμής στον Τειρεσία

    Εγγραφή διατ.πληρωμής στον Τειρεσία: Η διαταγή πληρωμής εκδίδεται μετά από αίτηση του δανειστή στο αρμόδιο δικαστήριο. Το τελευταίο (πρωτοδικείο ή ειρηνοδικείο) με τη δημοσίευση της διαταγής, ενημερώνει τον Τειρεσία για τα στοιχεία της και το σύστημα καταχωρεί τα δεδομένα. Η διάρκεια τήρησης των δεδομένων είναι τριετής. Oι πληροφορίες που αφορούν διαταγή πληρωμής, της οποίας το ποσό δεν υπερβαίνει τα 1000 ευρώ, δεν καταγράφονται στο σύστημα του Τειρεσία. Διαγραφή των δεδομένων: Εάν η Διαταγή Πληρωμής ακυρώθηκε με τελεσίδικη δικαστική απόφαση, ή εκδόθηκε με βάση πιστωτικό τίτλο η υποχρέωση εκ του οποίου έχει ακυρωθεί με τελεσίδικη δικαστική απόφαση ή εκδόθηκε με βάση πιστωτικό τίτλο που έχει κηρυχθεί ανίσχυρος.  Μετά από τρία (3) χρόνια τα δεδομένα διαγράφονται από το αρχείο εφόσον έχει εξοφληθεί η οφειλή στο σύνολό της, δηλαδή έχουν εξοφληθεί όλα τα δεδομένα που υφίστανται καταχωρημένα στο αρχείο αθέτησης υποχρεώσεων. legalnews24

    ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
  • 0
    12 Φεβρουαρίου, 2013
    Άρθρα - Μελέτες - Δημοσιεύσεις

    Νέες ρυθμίσεις για την επιτάχυνση των ποινικών δικών

    Τροπολογίες που επιδιώκουν την καλύτερη οργάνωση και επιτάχυνση των ποινικών δικών, αλλά και να περιορίσουν το φαινόμενο της αποφυλάκισης κρατουμένων για σοβαρές υποθέσεις (π.χ. διαφθοράς κρατικών αξιωματούχων, πολιτικών κ.λπ. ή άλλου είδους βαριάς εγκληματικότητας) κατατέθηκαν στη Βουλή. Με τις νέες ρυθμίσεις, προκειμένου να προχωρούν οι σοβαρές αυτές υποθέσεις με διαδικασίες «εξπρές» χωρίς παραλείψεις, καθυστερήσεις κ.λπ., προβλέπεται ότι στην ατομική έκθεση επιθεώρησης κάθε δικαστή που έχει συμμετάσχει σε τέτοιες υποθέσεις σε οποιοδήποτε στάδιο, θα γίνεται υποχρεωτικά ειδική μνεία για τους χειρισμούς του. Σημειώνεται μάλιστα ότι οι παρατηρήσεις στην έκθεση επιθεώρησης για την τήρηση των προθεσμιών και τον χειρισμό των υποθέσεων αυτών θα λαμβάνονται υπόψη ως ουσιαστικό στοιχείο κρίσης για την προαγωγή του δικαστικού λειτουργού στον επόμενο βαθμό. Ετσι όποιοι χρεώνονται εσφαλμένες ενέργειες που οδήγησαν στην αποφυλάκιση, στη μη έγκαιρη διεξαγωγή της δίκης κ.λπ. θα κινδυνεύουν να παραλειφθούν στις προαγωγικές κρίσεις. Το βάρος Βάρος δίνεται επίσης στη λειτουργία ποινικών τμημάτων, λόγω του υπερβολικού αριθμού ποινικών υποθέσεων, δυσχερών και πολύπλοκων, αλλά και επειδή αρκετές από αυτές διαρκούν πολύ όταν εκδικάζονται στο ακροατήριο. Ετσι στα Εφετεία Αθήνας, Πειραιά, Θεσσαλονίκης (με στόχο την επιτάχυνση) ορίζονται για μία διετία από τις Ολομέλειες των Εφετείων δικαστές που θα προεδρεύουν αποκλειστικά στα ποινικά δικαστήρια, με δυνατότητα ανανέωσης της θητείας τους για άλλα 2 χρόνια. Στη σχετική αιτιολογική έκθεση σημειώνεται ότι η ρύθμιση είναι αναγκαία και για την πληρέστερη ενημέρωση και εξοικείωση των δικαστών με το ποινικό δίκαιο, ενώ τονίζεται ότι η παράλληλη απασχόληση των δικαστών στην πολιτική και ποινική δίκη -κυρίως των προεδρευόντων- επενεργεί αρνητικά στην ποιοτική και παραγωγική απόδοσή τους, αφού είναι ανθρωπίνως αδύνατο να ανταποκριθεί ο δικαστής με επάρκεια και πληρότητα και στα δύο αντικείμενα δικαιοδοσίας. Με τις υπόλοιπες ρυθμίσεις προβλέπεται ότι όταν υποβάλλουν ένα ένδικο μέσο στα πολιτικά ή ποινικά δικαστήρια περισσότεροι από έναν διαδίκους, θα πληρώνεται ένα παράβολο, ενώ απλουστεύονται και οι διαδικασίες καθαρογραφής ποινικών αποφάσεων. dikastis.blogspot

    ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
  • 0
    12 Φεβρουαρίου, 2013
    Άρθρα - Μελέτες - Δημοσιεύσεις

    Αντισυνταγματικό το αυτόφωρο για χρέη στο Δημόσιο

    Απόφαση δικαστηρίου της Θεσσαλονίκης ανατρέπει την κυβερνητική πολιτική με τις αθρόες επ’ αυτοφώρω συλλήψεις για μη καταβολή χρεών στο δημόσιο… κρίνοντας, ότι οι υποθέσεις πρέπει να εισαχθούν στην τακτική διαδικασία. Στην εισαγγελική πρόταση, που υιοθετεί το μονομελές πλημμελειοδικείο Θεσσαλονίκης, γίνονται νύξεις για ρύθμιση-μέτρο πίεσης με εισπρακτικό και μόνο χαρακτήρα, και η αυτόφωρη διαδικασία χαρακτηρίζεται αντισυνταγματική. Από την εφαρμογή των νέων ρυθμίσεων με τον σχετικό νόμο 3943/2011 παρατηρήθηκε μπαράζ αυτόφωρων συλλήψεων οφειλετών του δημοσίου, καθώς ουσιαστικά το αδίκημα χαρακτηρίστηκε διαρκές. Παρότι όμως συνελήφθησαν περίπου 1.800 φορολογούμενοι για διάφορα αδικήματα (μη καταβολή χρεών, μη έκδοση φορολογικών στοιχείων κτλ.) για οφειλές που φτάνουν το ποσό των 2 δισεκατομμυρίων ευρώ, το δημόσιο εισέπραξε περίπου… 20 εκατομμύρια. Εκατοντάδες οφειλέτες οδηγούνται στα αυτόφωρα μονομελή και τριμελή πλημμελειοδικεία, χωρίς να προβαίνουν σε ρυθμίσεις -με αντίστοιχες καταβολές- και καταλήγουν να δικάζονται με ποινές που έχουν αναστολή και να μένουν ελεύθεροι. Συνέπεια αυτού είναι να μην έχει εισπράξει το δημόσιο χρήματα, όπως επιδιωκόταν με τη θέσπιση του σχετικού νόμου, αλλά να συνωστίζονται υποθέσεις στα ακροατήρια των δικαστηρίων και να κινητοποιούνται αστυνομικοί, εισαγγελείς, δικαστές και γραμματείς. Η αναποτελεσματικότητα του συγκεκριμένου νομικού πλαισίου, που καθιέρωσε τα αδικήματα ως αυτόφωρα, ήδη διαπιστώθηκε από τον αρμόδιο για τις οικονομικές υποθέσεις αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Νικόλαο Παντελή, ο οποίος έχει προτείνει ρυθμίσεις, προκειμένου οι ποινές που επιβάλλονται στους οφειλέτες να μην έχουν αναστολή ή μετατροπή, για να ασκηθεί επιπλέον πίεση και να εισπραχθούν δημόσια έσοδα. Η απόφαση Το μονομελές πλημμελειοδικείο Θεσσαλονίκης στην 34279/2012 απόφασή του γίνεται το πρώτο δικαστήριο που νομολογεί εναντίον των αυτόφωρων συλλήψεων, κρίνοντας ότι είναι αντισυνταγματικές. Η υπόθεση που κρίθηκε αφορά πρατηριούχο υγρών καυσίμων στη Νέα Μηχανιώνα, ο οποίος συνελήφθη επ’ αυτοφώρω κατηγορούμενος ότι σε «ανεξακρίβωτες ημερομηνίες» του 2011 και του 2012 προμηθεύτηκε καύσιμα χωρίς τιμολόγια. Η σχετική παράβαση περιλαμβάνεται σε αυτές του νόμου 2523/1997, όπως και οι οφειλές στο δημόσιο και μετατρέπεται επίσης σε διαρκές αδίκημα με τον νόμο του 2011. Στην πρότασή του, ο αντεισαγγελέας Πρωτοδικών Θεσσαλονίκης Βασίλης Αδάμπας, που υιοθετήθηκε απόλυτα από την απόφαση του δικαστηρίου με πρόεδρο τον Δ. Γιαννούλη, αναφέρει ότι η συγκεκριμένη ρύθμιση «είναι αντισυνταγματική, διότι προσκρούει στα άρθρα 2, 6 και 25 του συντάγματος», που αφορούν την προστασία της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, τον ρητό ορισμό των στοιχείων της πράξης και το καταχρηστικό του αυτοφώρου. «Ο νομοθέτης εισήγαγε μία μη πειστική -δογματικά- ρύθμιση με αυτοσκοπό την εφαρμογή της αυτόφωρης διαδικασίας», επισημαίνεται στην πρόταση. Ο εισαγγελέας αιτιολογεί την άποψή του, κάνοντας λόγο για μέτρο πίεσης που παραπέμπει σε εισπρακτικούς σκοπούς. «Είναι προφανές ότι ο εξαναγκαστικός χαρακτήρας της σύλληψης και της κράτησης του κατηγορουμένου εμφανίστηκε ως μέσο πίεσης για μη ομολογημένους σκοπούς (πιθανώς τη διοικητική διευθέτηση της εκκρεμότητας). Με άλλα λόγια, ο κατηγορούμενος και η ‘προδικαστική’ στέρηση της ελευθερίας του αναδείχτηκαν το δυσανάλογο επαχθές μέτρο για σκοπό που αφίσταται του αναμενόμενου», αναφέρει. Με την απόφαση, η δικογραφία που είχε εισαχθεί στο αυτόφωρο επιστρέφει στον εισαγγελέα, προκειμένου να ακολουθηθεί η τακτική διαδικασία παραπομπής σε δίκη. «Το δικαστήριο κρίνει ότι η υπόθεση εσφαλμένα εισήχθη προκειμένου να δικαστεί κατά την αυτόφωρη διαδικασία», επισημαίνεται στο διατακτικό. Η λήψη της συγκεκριμένης απόφασης συνάντησε ήδη τις πρώτες αντιδράσεις απ’ όσους υπερασπίζονται την αυτόφωρη διαδικασία για να επιτευχθούν εισπράξεις. «Μην ξεχνάμε ότι πρόκειται για μία […]

    ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
  • 0
    30 Ιανουαρίου, 2013
    Άρθρα - Μελέτες - Δημοσιεύσεις

    Υπολογισμός δικαστικού ενσήμου μετά και το ν. 4111/2013

    Η παράγραφος 1 του άρθρου 2 του ν.ΓΠΟΗ/1912 (Α΄ 3) όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο πρώτο (ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ ΙΓ περίπτωση 6) του Ν.4093/2012 (Φ.Ε.Κ. Α΄ 222/ 12-11-2012), το άρθρο 16 παρ.16 της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου (Φ.Ε.Κ. Α΄ 237 /5-12-2012) και το άρθρο 40 παρ.16 του Ν.4111/2013 (Φ.Ε.Κ. Α΄ 18 /25-1-2013) έχει πλέον ως εξής: «1.Το δικαστικό ένσημο καθορίζεται σε ποσοστό οκτώ τοις χιλίοις (8ο/οο) επί της αξίας του αντικειμένου της αγωγής ή άλλου δικογράφου που υποβάλλεται σε οποιοδήποτε δικαστήριο του Κράτους και υπόκειται σε δικαστικό ένσημο κατά τις οικείες διατάξεις, εφόσον το αιτούμενο ποσό είναι ανώτερο των διακοσίων (200) ευρώ. Επί πλέον αυτού, καταβάλλεται ποσοστό 10 τοις εκατό (10%) υπέρ του Ενιαίου Ταμείου Ανεξάρτητα Απασχολούμενων (Τομέας Ασφάλισης Νομικών), ποσοστό 5 τοις εκατό (5%) υπέρ του Εθνικού Οργανισμού Παροχής Υπηρεσιών Υγείας (Ε.Ο.Π.Υ.Υ.) και χαρτόσημο ποσοστού 2,4%, τα οποία ανωτέρω ποσοστά υπολογίζονται επί του ποσού του δικαστικού ενσήμου.» Από την ισχύ της παρούσας διάταξης, παύει να ισχύει κάθε άλλη που αφορά καθορισμό του δικαστικού ενσήμου, κατά τα ανωτέρω ποσοστά εκτός της παραγράφου 1Α περίπτωση η΄ του άρθρου 10 του ν.δ. 1017/1971 (ΤΑ.Χ.ΔΙ.Κ.)». Με βάση τη παραπάνω διάταξη, το Δικαστικό ένσημο (αγωγόσημο) υπολογίζεται πλέον ως εξής: Παράδειγμα: Αιτούμενο ποσό (κεφάλαιο) 20.000 ευρώ. 1.- 20.000 Χ 8‰     =               160,00 ευρώ (αγωγόσημο) 2.- 160 Χ  20%         =     32,00 ευρώ (ΤΑ.Χ.ΔΙ.Κ) 3.- 160 Χ 10%          =     16,00 ευρώ (Τ.Α.Ν.) 4.- 160 Χ 5%          =         8,00 ευρώ (Ε.Ο.Π.Υ.Υ.) 5.- 160 Χ 2,4%         =       3,84 ευρώ (χαρτόσημο) ΑΝΑΛΥΣΗ: (χαρτόσημο  2% Χ 160  = 3,20 ευρώ + ΟΓΑ       20% Χ 3,20  = 0,64 ευρώ Σύνολο   = 3,84 ευρώ) Σύνολο                   =    219,84 ευρώ Τρόπος έκδοσης δικαστικού ενσήμου: Α) Δικ. ένσημο αξίας έως 300 ευρώ (κινητό, με επικόλληση ενσήμων «μίνι» Τ.Α.Ν.) Β) Δικ. ένσημο από 300 ευρώ και πάνω εκδίδεται διπλότυπο από Δ.Ο.Υ. που επιμερίζεται ως εξής: –Αγωγόσημο (KAE 2375) –ΤΑ.Χ.ΔΙ.Κ (ΚΑΕ 82639) –Χαρτόσημο 2% (ΚΑΕ 1229) –Ο.Γ.Α. χαρτοσήμου 20% (ΚΑΕ 1228) –Τ.Α.Ν (ΚΑΕ 82623) ή διπλότυπο από Εθνική Τράπεζα (Αριθμός Πελάτη: 9805690008,  Αριθμός Λογαριασμού: 040/546154-57, Κωδικός υποχρέου: 4752100, Κωδικός αιτιολογίας: 16) Γ) Για τον πόρο υπέρ Ε.Ο.Π.Υ.Υ., διπλότυπο στην Εθνική Τράπεζα (λογαριασμός: 040/545907-91, αιτιολογία: ποσοστό προείσπραξης δικαστικού ενσήμου υπέρ Τ.Υ.Δ.Ε.-Ε.Ο.Π.Υ.Υ.) [ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Μέχρι την έκδοση ειδικού Κ.Α.Ε. και απόδοση στον Τ.Υ.Δ.Ε.-Ε.Ο.Π.Υ.Υ. του σχετικού πόρου μέσω Δ.Ο.Υ., όπως γίνεται με το ΤΑΧΔΙΚ, διαδικασία που αναμένεται να ολοκληρωθεί, θα πρέπει να απευθύνεστε στην Εθνική Τράπεζα, στην οποία όμως δεν υφίστανται κωδικοί αιτιολογίας για τον Τ.Υ.Δ.Ε. και ως εκ τούτου αναγράφετε τις απαραίτητες πληροφορίες στη θέση «αιτιολογία» (π.χ. απόδοση ποσοστού δικαστικού ενσήμου υπέρ Τ.Υ.Δ.Ε.-Ε.Ο.Π.Υ.Υ.)]

    ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
  • 0
    5 Δεκεμβρίου, 2012
    Άρθρα - Μελέτες - Δημοσιεύσεις

    `Εβγαλα άκρη με το δικαστικό ένσημο (ή έτσι νομίζω..)

    Ι. Ο ν. 4093/2012 («`Εγκριση Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2013-2016 – Επείγοντα Μέτρα Εφαρμογής του ν. 4046/2012 και του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2013-2016», ΦΕΚ 222Α`/12.11.2012) τροποποίησε τις διατάξεις για το ύψος του δικαστικού ενσήμου, το ύψος των προσαυξήσεών του και την κατανομή τους ως κοινωνικού πόρου σε διάφορα ταμεία, με την εξής διατύπωση «Η παράγραφος 1 του άρθρου 2 του ν. ΓΠΟΗ/1912 (Α`3) αντικαθίσταται ως εξής: “1. Το δικαστικό ένσημο καθορίζεται σε ποσοστό οκτώ τοις χιλίοις (8 %ο) επί της αξίας του αντικειμένου της αγωγής ή άλλου δικογράφου που υποβάλλεται σε οποιοδήποτε δικαστήριο του Κράτους και υπόκειται σε δικαστικό ένσημο κατά τις οικείες διατάξεις, εφόσον το αιτούμενο ποσό είναι ανώτερο των διακοσίων (200) ευρώ. Επί πλέον αυτού, καταβάλλεται ποσοστό 0,8 %ο υπέρ του Ενιαίου Ταμείου Ανεξάρτητα Απασχολούμενων (Τομέας Ασφάλισης Νομικών), ποσοστό 0,8 %ο υπέρ του οικείου Ταμείου Προνοίας Δικηγόρων και χαρτόσημο ποσοστού 2,4% επί του ως άνω ποσοστού (0,8 %ο) του δικαστικού ενσήμου. Από την ισχύ της παρούσας διάταξης, παύει να ισχύει κάθε άλλη που αφορά καθορισμό του δικαστικού ενσήμου, κατά τα ανωτέρω ποσοστά εκτός της παραγράφου 1Α περίπτωση η` του άρθρου 10 του ν.δ. 1017/1971”»(`Αρθρο Πρώτο, Παράγραφος ΙΓ, ΙΓ.1, 6). ΙΙ. Η νέα διάταξη επιφέρει τις ακόλουθες αλλαγές: 1. Το δικαστικό ένσημο διπλασιάζεται από 4 ο/οο σε 8 ο/οο επί του κεφαλαίου της απαίτησης. 2. Ο κοινωνικός πόρος υπέρ του Τομέα Ασφάλισης Νομικών (ΤΑΝ, πρώην Ταμείο Νομικών) του Ενιαίου Ταμείου Ανεξάρτητα Απασχολούμενων (ΕΤΑΑ) προσδιορίζεται σε 0,8 ο/οο επί του κεφαλαίου της απαίτησης (ή αλλιώς σε 10% επί του δικαστικού ενσήμου). Ο πόρος αυτός ενισχύει τις συνταξιοδοτικές παροχές του ΤΑΝ. 3. Καθιερώνεται ρητά κοινωνικός πόρος υπέρ του «οικείου» Ταμείου Προνοίας Δικηγόρων ύψους 0,8 ο/οο επί του κεφαλαίου της απαίτησης (ή αλλιώς σε 10% επί του δικαστικού ενσήμου). Μόνο που εδώ και καιρό δεν υπάρχουν «Ταμεία Προνοίας Δικηγόρων», αφού τα τρία που υπήρχαν (Αθηνών, Πειραιώς και Θεσσαλονίκης) καταργήθηκαν με το ν. 3655/2008 (γνωστό ως «ασφαλιστικός νόμος Πετραλιά») και εντάχθηκαν ως «Τομείς Προνοίας Δικηγόρων» στο ΕΤΑΑ. Και πάλι όμως, επειδή έχουν καταργηθεί και οι Τομείς Πρόνοιας Πειραιώς και Θεσσαλονίκης (μετατράπηκαν στα ιδιωτικού δικαίου σωματεία «Τ.Α.Π.Δ.» και «Τ.Α.ΔΙ.Θ.» αντίστοιχα), ο πόρος αυτός εισπράττεται μόνο όταν το δικαστικό ένσημο καταβάλλεται από Δικηγόρο Αθηνών και αποδίδεται στον «Τομέα Πρόνοιας Δικηγόρων Αθηνών» του ΕΤΑΑ. Ο πόρος αυτός ενισχύει κυρίως την παροχή εφάπαξ των Δικηγόρων Αθηνών. 4. Επί του δικαστικού ενσήμου (δηλαδή του 8 ο/οο του κεφαλαίου) καταβάλλεται χαρτόσημο ύψους 2,4% (η επιβάρυνση αυτή ανέρχεται σε 0,192 ο/οο επί του κεφαλαίου). Σε αυτό το 2,4% του χαρτοσήμου εμπεριέχεται η κλασική επιβάρυνση του 20% υπέρ ΟΓΑ. 5. Παραμένει η επιβάρυνση 20% επί του δικαστικού ενσήμου (δηλαδή του 8 ο/οο του κεφαλαίου) υπέρ ΤΑΧΔΙΚ (η επιβάρυνση αυτή ανέρχεται πλέον σε 1,6 ο/οο επί του κεφαλαίου) του νδ 1017/1971. Αθροιστικά, επομένως, η επιβάρυνση επί του κεφαλαίου της απαίτησης ανέρχεται σε 11,392 ο/οο (ή 1,1392%) για τους δικηγόρους Αθηνών και σε 10,592 ο/οο (1,0592%) για τους λοιπούς δικηγόρους. ΙΙΙ. Πρακτικά, από τα παραπάνω ποσά το δικαστικό ένσημο και το ΤΑΧΔΙΚ καταβάλλονται στο Δημόσιο Ταμείο οποιασδήποτε ΔΟΥ, ενώ τα ποσά υπέρ ΤΑΝ στην Εθνική Τράπεζα. Σήμερα (20.11.2012) στη Θεσσαλονίκη το Δημόσιο Ταμείο που βρίσκεται στο Δικαστικό Μέγαρο δεν εισέπραττε (κατά τη […]

    ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
  • 0
    5 Δεκεμβρίου, 2012
    Άρθρα - Μελέτες - Δημοσιεύσεις

    ΣτΕ 4172/2012, συνταγματική η απαγόρευση του καπνίσματος σε καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος

    Συνταγματική έκρινε το Δ’ τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας την, κατ΄άρθρο 17 § 6 του ν. 3868/2010, απόλυτη απαγόρευση του καπνίσματος σε όλα τα καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος.Στο σκεπτικό της απόφασης που απέρριψε την προσφυγή  του Πανελλήνιου Συνδέσμου Κέντρων Εστίασης και Διασκέδασης, το Δικαστήριο έκρινε ότι “η επιβληθείσα με τη ρηθείσα διάταξη του άρθρου 17 § 6 του ν. 3868/2010 απόλυτη απαγόρευση του καπνίσματος από την 1.9.2010 σε όλα τα καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος, πλην των καζίνο και των κέντρων διασκεδάσεως άνω των 300 τ.μ. με ζωντανή μουσική, για τα οποία η απαγόρευση αυτή ισχύει από την 1.6.2011, συνιστά σημαντικό περιορισμό αφ’ ενός μεν στην ελευθερία των ανθρώπων οι οποίοι επιλέγουν να καπνίζουν (ανεξαρτήτως του ότι το δικαίωμα στο κάπνισμα δεν περιλαμβάνεται στις εκφάνσεις της ιδιωτικής ζωής που τυγχάνουν συνταγματικής προστασίας), αφ’ ετέρου δε στην ελευθερία ασκήσεως του επαγγέλματος των ιδιοκτητών των ανωτέρω καταστημάτων, υπό την έννοια ότι αυτοί στερούνται της δυνατότητος να επιτρέπουν σε όσους πελάτες τους το επιθυμούν να καπνίζουν εντός των καταστημάτων τους, με συνέπεια να υφίστανται διαρροή της πελατείας τους, κατά το μέρος που αυτή αποτελείται από καπνιστές. Το μέτρο όμως αυτό, στηριζόμενο και στη διάταξη του άρθρου 21 § 3 του Συντάγματος, από την οποία γεννάται ευθεία υποχρέωση του Κράτους με τη λήψη θετικών μέτρων για την προστασία της υγείας των πολιτών, δεν αντίκειται, κατά τη γνώμη που επικράτησε στο Δικαστήριο, στη διάταξη του άρθρου 5 § 1 του Συντάγματος, καθόσον συνιστά θεμιτό περιορισμό της ελευθερίας εν γένει και της επαγγελματικής ελευθερίας των ιδιοκτητών καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος ειδικότερα, η φύση δε αυτού δεν καθιστά αδύνατη ή ιδιαιτέρως δυσχερή την άσκηση της σχετικής επαγγελματικής δραστηριότητος. Τούτο δε, διότι, επιβάλλεται κατά τρόπο γενικό και αντικειμενικό, τελεί δε σε συνάφεια προς το αντικείμενο της ρυθμίσεως και τον επιδιωκόμενο με αυτή σκοπό δημοσίου συμφέροντος, ο οποίος συνίσταται στην προστασία των πολιτών από τους κινδύνους που εγκυμονεί το κάπνισμα –σύμφωνα με την απολύτως κρατούσα επιστημονική άποψη– για την υγεία τους, τόσο των καπνιζόντων, όσο, και κυρίως, εκείνων που υφίστανται τις επιδράσεις του καπνίσματος σε κλειστούς χώρους. Περαιτέρω, η ρυθμιστική αυτή επέμβαση του νομοθέτη δικαιολογείται και από την ανάγκη της προστασίας και της μη περαιτέρω επιβαρύνσεως του συστήματος της κοινωνικής ασφαλίσεως των πολιτών, το οποίο κατοχυρώνεται από τη διάταξη του άρθρου 22 § 5 του Συντάγματος, από τις δαπάνες που θα υποβληθεί αυτό για την αντιμετώπιση των ασθενειών που προκαλούνται από το κάπνισμα, δεδομένου ότι, όπως αναφέρεται στο Εθνικό Σχέδιο Δράσης για το κάπνισμα (2008-2012), το οποίο ελήφθη υπ’ όψη για τη θέσπιση της επιδίκου ρυθμίσεως, σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, 3,5 εκατομμύρια θάνατοι ετησίως σε παγκόσμιο επίπεδο οφείλονται στο κάπνισμα, ενώ στο ίδιο σχέδιο επισημαίνονται οι κίνδυνοι που εγκυμονεί το παθητικό κάπνισμα για την υγεία των πολιτών. Περαιτέρω, ο ρηθείς περιορισμός δεν είναι από τη φύση του προφανώς ακατάλληλος για την επίτευξη του προαναφερθέντος σκοπού δημοσίου συμφέροντος, ενώ δεν βαίνει πέραν του βαθμού που είναι αναγκαίος για την εξυπηρέτηση του σκοπού αυτού. Αντιθέτως, ο εν θέματι περιορισμός παρίσταται ως πρόσφορος και αναγκαίος για την επίτευξή του, εφ’ όσον τα ηπιότερα μέσα, τα οποία ήδη ετέθησαν σε εφαρμογή, εκρίθησαν από το νομοθέτη ως απρόσφορα να υπηρετήσουν το σκοπό αυτόν. Πράγματι, […]

    ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
  • 0
    5 Δεκεμβρίου, 2012
    Άρθρα - Μελέτες - Δημοσιεύσεις

    Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών 1101/2012, Παράνομη η είσπραξη μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ, του ειδικού τέλους ακίνητης περιουσίας

    Παράνομη έκρινε το Πολυμελές Πρωτοδικείο την είσπραξη του λεγόμενου «χαρατσιού» μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ. Το δικαστήριο έκανε δεκτή συλλογική αγωγή που κατέθεσαν οργανώσεις και ομοσπονδίες καταναλωτών κατά του μέτρου της είσπραξης του τέλους ακινήτων μέσω της ΔΕΗ. Σύμφωνα με τους δικηγόρους των οργανώσεων, η απόφαση που εξέδωσε το Πρωτοδικείο είναι προσωρινά εκτελεστή, γεγονός που σημαίνει ότι η ΔΕΗ πρέπει να σταματήσει να εισπράττει το «χαράτσι» -ακόμη και αν ασκήσει έφεση κατά της απόφασης- μέχρι να κριθεί εκ νέου το θέμα από τη δικαιοσύνη. Το Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών (Τμ.Εκούσιας Δικαιοδοσίας) εξέδωσε την υπ. αριθμ. 1101/2012 απόφαση, η οποία υποχρεώνει τη ΔΕΗ Α.Ε. να μη διακόπτει την παροχή ρεύματος στους καταναλωτές, οι οποίοι δεν καταβάλλουν το επιβληθέν με το N. 4021/2011 τέλος ηλεκτροδότησης, να δέχεται την καταβολή του αντιτίμου των λογαριασμών, αφαιρουμένου του αναγραφόμενου ποσού του τέλους και να μην ενσωματώνει αυτό στους νέους λογαριασμούς. Ειδικότερα, η υπόθεση έφτασε ενώπιον της δικαιοσύνης μετά την άσκηση αγωγής εκ μέρους των καταναλωτικών σωματείων ΙΝΚΑ / ΓΟΚΕ, ΙΝΚΑ Κρήτης, της Ένωσης Καταναλωτών Αιτωλοακαρνανίας, του συλλόγου για τα Δικαιώματα του Καταναλωτή και του Πολίτη (ΔΙ.ΚΑ.Π) και της Ένωσης Καταναλωτών Ελλάδας. Οι ενάγοντες υποστηρίζουν ότι οι υποχρεώσεις που επιβάλλονται προς τους καταναλωτές αντίκεινται στο Σύνταγμα και στο Ευρωπαϊκό Κοινοτικό Δίκαιο και ζητούν να βεβαιωθεί δικαστικά ο παράνομος και αντικαταναλωτικός χαρακτήρας του εν λόγω μέτρου και να απαγορευθεί ή να ρυθμιστεί με τρόπο που να μη θίγει το συμφέρον των καταναλωτών. Το Δικαστήριο έκρινε ότι με τη διάταξη του άρθρου 53 του ν. 4021/2011 επιβάλλεται ειδικό τέλος υπέρ του Δημοσίου στις ηλεκτροδοτούμενες επιφάνειες ακινήτων, το οποίο, όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά στην αιτιολογική έκθεση του νόμου, υπαγορεύεται από επιτακτικούς λόγους εθνικού συμφέροντος, οι οποίοι συνίστανται στην άμεση μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος. Καθίσταται σαφές ότι το επίδικο τέλος δεν συνιστά ανταποδοτικό τέλος αλλά φόρο, κατά την έννοια του άρθρου 78 του Συντάγματος ενώ η ΔΕΗ Α.Ε. δεν ασκεί δημόσια εξουσία αλλά ουσιαστικά εισπράττει το τέλος ηλεκτροδότησης. Επίσης, το Δικαστήριο επισημαίνει ότι τα κριτήρια, τα οποία έχει θεσπίσει το κράτος, ήτοι το εμβαδόν του ακινήτου, η παλαιότητα αυτού και η τιμή ζώνης δεν είναι εναρμονισμένα με την αρχή της καθολικότητας και της ισότητας του φόρου καθώς δε λαμβάνονται υπ’ όψη έτερα αντικειμενικά αλλά και υποκειμενικά κριτήρια, από τα οποία θα προέκυπτε με μεγαλύτερη σαφήνεια η φοροδοτική ικανότητα του κυρίου του ακινήτου. Υπογραμμίζεται ότι, με βάση τα ανωτέρω, όλως ενδεικτικώς, στοιχεία ή ρυθμίσεις του άρθρου 53 ν. 4021/2011 αντίκεινται στις διατάξεις των παρ. 1 και 5 του άρθρου 4 του Συντάγματος, ενώ περαιτέρω, το Δικαστήριο διαπιστώνει ότι η επιβολή του «έκτακτου τέλους» βρίσκεται σε αντίθεση και με το άρθρο 78 παρ.1 του Συντάγματος. Όπως σημειώνει, η επιβολή φόρων στους πολίτες πρέπει να βασίζεται στην αρχή της αναλογικής ισότητας και στη φοροδοτική ισότητα, η οποία θέτει ένα όριο κατά τη θεσμοθέτηση φορολογικών επιβαρύνσεων ενώ θα πρέπει να ληφθούν υπ’ όψη και οι σοβαρές οικονομικές απώλειες που έχουν υποστεί οι Έλληνες πολίτες στα εισοδήματά τους με τα φορολογικά μέτρα των τελευταίων ετών. Επιπλέον, στο κείμενο της απόφασης τονίζεται ότι η Πολιτεία δεν προέβλεψε απαλλαγή ούτε καν της πρώτης κατοικίας, η οποία αποτελεί αναγκαίο στοιχείο για την αξιοπρεπή διαβίωση του ανθρώπου (άρθρ. 2 παρ.1 Σ.) […]

    ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
  • 0
    5 Δεκεμβρίου, 2012
    Άρθρα - Μελέτες - Δημοσιεύσεις

    Ανίσχυρες οι διατάξεις περί μείωσης της προς αποζημίωση ευθύνης του Επικουρικού Κεφαλαίου

    Kάθε ενδεχόμενη μείωση της σχετικής προς αποζημίωση ευθύνης του Επικουρικού Κεφαλαίου, ιδίως δε ο περιορισμός (σχεδόν στα όρια της κατάργησης) της υποχρέωσής του προς αποζημίωση για ψυχική οδύνη, αναμένεται – κατά πλήρη βεβαιότητα – να πλήξει την εύρυθμη λειτουργία της αγοράς, προκαλώντας τεράστια αναστάτωση και κλονισμό της ασφάλειας των συναλλαγών και του δικαίου, πολλώ δε μάλλον από τη στιγμή κατά την οποία ο νομοθέτης έσπευσε – κατά τρόπο πρωτοφανή – να επεκτείνει την εφαρμογή των σχετικών ρυθμίσεων και σε εκκρεμείς δίκες επί των οποίων δεν είχαν εκδοθεί τελεσίδικες αποφάσεις μέχρι τη δημοσίευση της εν λόγω νομοθετικής αλλαγής. Αξίζει μάλιστα να σημειωθεί ότι, σύμφωνα με την Έκθεση της Επιστημονικής Επιτροπής της Βουλής, οι εν λόγω διατάξεις κινούνται στα όρια της συνταγματικότητας λόγω της ευθείας αντίθεσής τους προς σειρά συνταγματικών παραδοχών. Πλέον, την ως άνω επιχειρηματολογία υιοθετούν – με σκεπτικό αναλυτικότατο και πλήρως τεκμηριωμένο – τα πολιτικά δικαστήρια της χώρας, χαρακτηρίζοντας την με αναδρομική ισχύ εφαρμογή των σχετικών διατάξεων ως αντίθετη προς τις συνταγματικές επιταγές περί προστασίας της ιδιοκτησίας καθώς μέσω αυτών θίγεται το δικαίωμα των πολιτών στην περιουσία προκειμένου να εξυπηρετηθεί όχι το δημόσιο συμφέρον, αλλά το αντίστοιχο ενός νομικού προσώπου ιδιωτικού δικαίου, σε αντίθεση με τα επιτρεπτά κατά το ισχύον Σύνταγμα και τις εν γένει παραδοχές του δικαιικού μας συστήματος. Αυτές τις σκέψεις αποτυπώνουν οι υπ’ αριθμ. 3903/2012 και 3905/2012 αποφάσεις του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, οι οποίες έρχονται να αποκαταστήσουν τη διατάραξη της συνταγματικής τάξης και νομιμότητας που επήλθε συνεπεία της προηγηθείσας νομοθετικής μεταβολής, η οποία νόθευσε – κατά τρόπο πρωτοφανή – τα δικαιώματα των θυμάτων-παθόντων από αυτοκινητικά ατυχήματα, διακινδυνεύοντας την πλήρη ικανοποίηση των απαιτήσεών τους. Στις αποφάσεις αυτές αξίζει να προσθέσουμε την υπ’ αριθμ. 3941/2012 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, σύμφωνα με την οποία «ο περιορισμός σε ορισμένο μόνο ποσοστό της οφειλόμενης από το Επικουρικό Κεφάλαιο αποζημίωσης του παθόντος σε περίπτωση πτώχευσης του ασφαλιστή ή άκαρπης εκτέλεσης σε βάρος του ασφαλιστή ή τέλος ανάκλησης της άδειας λειτουργίας ασφαλιστικής εταιρίας είναι αντίθετος προς την Οδηγία του Συμβουλίου της 24.4.1972 (72/166 ΕΟΚ), η οποία […] επιβάλλει στα κράτη μέλη τη λήψη μέτρων ώστε κάθε όχημα που κυκλοφορεί στο έδαφός τους να καλύπτεται ασφαλιστικά, δηλαδή όχι απλά να έχει συνάψει σύμβαση ασφάλισης, αλλά και σε κάθε μεταγενέστερο του τροχαίου ατυχήματος χρόνο να δύναται ο παθών να αποζημιωθεί από ασφαλιστική εταιρία ή άλλο φερέγγυο πρόσωπο.» . Περαιτέρω, επισημαίνεται ότι «οι διατάξεις του Ν. 4092/2012 προσβάλλουν και την συνταγματικά κατοχυρωμένη αρχή της αναλογικότητας, καθώς προβλέπονται μέτρα που δεν είναι αναγκαία ούτε πρόσφορα για την προστασία του Επικουρικού Κεφαλαίου και την αποζημίωση των παθόντων από τροχαία ατυχήματα, αφού το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα θα μπορούσε να επιτευχθεί με την προληπτική επιτήρηση και τον έλεγχο των ασφαλιστικών εταιριών, αλλά και την μέριμνα για την ελαχιστοποίηση των οχημάτων που κυκλοφορούν ανασφάλιστα.». dsa.gr

    ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
  • 0
    4 Δεκεμβρίου, 2012
    Άρθρα - Μελέτες - Δημοσιεύσεις

    To δικαίωμα στην ψηφιακή λήθη (από το περιοδικό Συνήγορος, τεύχος 94/2012).

    Μία σημαντική καινοτομία της πρότασης Κανονισμού του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου για την προστασία δεδομένων, ο οποίος πρόκειται να αντικαταστήσει την οδηγία 95/46/ΕΚ για την προστασία των φυσικών προσώπων έναντι της επεξεργασίας δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα και για την ελεύθερη κυκλοφορία των δεδομένων αυτών, είναι η εισαγωγή του δικαιώματος στην ψηφιακή λήθη, δηλ. του δικαιώματος των φυσικών πρόσωπων «να λησμονηθούν», σύμφωνα με την ορολογία της πρότασης Κανονισμού (άρθρο 17). Το δικαίωμα στην ψηφιακή λήθη, το οποίο εισάγεται με την πρόταση Κανονισμού, έχει ιδιαίτερη σημασία. Στη σύγχρονη τεχνολογική πραγματικότητα είναι σχεδόν αδύνατο να διαγράψει κανείς πλήρως το ψηφιακό του παρελθόν, ιδίως λόγω της διάδοσης μεγάλου όγκου προσωπικών πληροφοριών στο πλαίσιο του συμμετοχικού Διαδικτύου (Web 2.0), στο οποίο οι πληροφορίες των χρηστών του Διαδικτύου είναι ευρέως και διαρκώς διαθέσιμες, με αποτέλεσμα να χάνουν τον έλεγχο οι χρήστες επί των πληροφοριών που τους αφορούν. Στην ψηφιακή εποχή προβάλλει ως απαραίτητο ένα νέο δικαίωμα, το δικαίωμα του πρόσωπου να λησμονηθεί, το οποίο έχει ως περιεχόμενο την αμετάκλητη διαγραφή των προσωπικών τους δεδομένων. Σύμφωνα με την Επιτροπή της ΕΕ, το δικαίωμα αυτό συνίσταται στη δυνατότητα των φυσικών πρόσωπων να ζητήσουν τα δεδομένα που τους αφορούν να μην υποβάλλονται σε επεξεργασία και να διαγραφούν όταν δεν είναι πλέον απαραίτητα για νόμιμους σκοπούς . Στο άρθρο 17 της πρότασης Κανονισμού ρυθμίζεται εξαντλητικά το δικαίωμα της ψηφιακής λήθης. Ειδικότερα, στην παρ. 1 προβλέπονται οι προϋποθέσεις για τη διαγραφή των προσωπικών δεδομένων και η μη περαιτέρω διάδοσή τους, ιδίως σε σχέση με όσα διατέθηκαν κατά την παιδική ηλικία του, όταν δεν είχε πλήρη επίγνωση των κινδύνων της επεξεργασίας και θέλει αργότερα να τα αφαιρέσει, κυρίως από το Διαδίκτυ . Το ενδιαφερόμενο πρόσωπο πρέπει να επικαλεστεί έναν από τους παρακάτω λόγους: α) τα δεδομένα δεν είναι πλέον απαραίτητα σε σχέση με τους σκοπούς για τους οποίους συλλέχθηκαν ή υποβλήθηκαν άλλως πως σε επεξεργασία· β) το πρόσωπο στο οποίο αναφέρονται τα δεδομένα αποσύρει τη συγκατάθεση επί της οποίας βασίζεται η επεξεργασία σύμφωνα με το άρθρο 6 παράγραφος 1 στοιχείο α), ή εάν το χρονικό διάστημα αποθήκευσης για το οποίο παρασχέθηκε συγκατάθεση έληξε, και εάν δεν υπάρχει άλλος νομικός λόγος για την επεξεργασία των δεδομένων· γ) το πρόσωπο στο οποίο αναφέρονται τα δεδομένα αντιτάσσεται στην επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα δυνάμει του άρθρου 19· δ) η επεξεργασία των δεδομένων δεν είναι σύμφωνη προς τον παρόντα κανονισμό για άλλους λόγους. Εξαίρεση από το δικαίωμα διαγραφής προβλέπεται στις εξής περιπτώσεις (παρ. 3): α) για την άσκηση του δικαιώματος ελευθερίας της έκφρασης, η οποία διενεργείται αποκλειστικά για δημοσιογραφικούς σκοπούς ή για σκοπούς καλλιτεχνικής ή λογοτεχνικής έκφρασης· β) για λόγους δημόσιου συμφέροντος στον τομέα της δημόσιας υγείας σύμφωνα με το άρθρο 81· γ) για ιστορικούς και στατιστικούς σκοπούς ή για σκοπούς ιστορικής έρευνας· δ) για την τήρηση εκ του νόμου υποχρεώσεως διατήρησης των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα την οποία υπέχει ο υπεύθυνος επεξεργασίας· ε) στις περιπτώσεις της παρ. 4 . Ιδιαίτερα αποτελεσματικές είναι οι διοικητικές κυρώσεις που προβλέπονται στο άρθρο 7 § 5 στοιχ. γ΄, όπου προβλέπεται ότι η αρχή ελέγχου επιβάλλει πρόστιμο ύψους έως 500.000 ευρώ, ή σε περίπτωση επιχείρησης, έως 1% του ετήσιου παγκόσμιου κύκλου εργασιών της, σε οποιονδήποτε που από δόλο ή αμέλεια δεν συμμορφώνεται […]

    ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
  • 0
    23 Νοεμβρίου, 2012
    Άρθρα - Μελέτες - Δημοσιεύσεις

    Δυνατή η μετατροπή μονοπρόσωπης Ε.Π.Ε. σε προσωπική εταιρεία κατά τις διατάξεις του ν. 4072/2012

    Το Υπ. Οικονομικών, με το υπ. αριθμ. πρωτ. Δ12Β 1152837 ΕΞ 7.11.2012 έγγραφό του, γνωμοδότησε ότι είναι δυνατή η μετατροπή μονοπρόσωπης εταιρείας περιορισμένης ευθύνης σε προσωπική εταιρεία (ομόρρυθμη ή ετερόρρυθμη), σύμφωνα με όσα ορίζει το άρθρο 283 του ν. 4072/2012, κατ’ αναλογία όσων προβλέπονται για την Ε.Π.Ε. Το Υπουργείο Οικονομικών, με το υπ. αριθμ. πρωτ. Δ12Β 1152837 ΕΞ 7.11.2012 έγγραφό του [PDF], γνωμοδότησε ότι είναι δυνατή η μετατροπή μονοπρόσωπης εταιρείας περιορισμένης ευθύνης σε προσωπική εταιρεία (ομόρρυθμη ή ετερόρρυθμη), σύμφωνα με όσα ορίζει το άρθρο 283 [PDF] του ν. 4072/2012, κατ’ αναλογία όσων προβλέπονται για την Ε.Π.Ε. Ειδικότερα, η διάταξη του άρθρου 283 ορίζει ότι «1. Η εταιρεία περιορισμένης ευθύνης μπορεί να μετατραπεί σε ομόρρυθμη ή ετερόρρυθμη εταιρεία με ομόφωνη απόφαση των εταίρων. 2. Από τη συντέλεση των διατυπώσεων δημοσιότητας, η μετατρεπόμενη εταιρεία περιορισμένης ευθύνης συνεχίζεται με τη μορφή ομόρρυθμης ή ετερόρρυθμης εταιρείας. lawnet Πριν από την ολοκλήρωση των διατυπώσεων δημοσιότητας του προηγούμενου εδαφίου, η μετατροπή δεν παράγει αποτελέσματα. Η μετατροπή δεν επιφέρει τη διακοπή των εκκρεμών δικών.» Το Υπουργείο διευκρινίζει ότι με βάση την υπ. αριθμ. 312/2012 γνωμοδότηση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, η οποία έχει γίνει δεκτή από τον Υφυπουργό Οικονομικών με την ΠΟΛ 1180/10.9.2012 εκδοθείσα εγκύκλιο, μετά την έναρξη ισχύος του ν. 4072/2012, επιτρέπεται η μετατροπή Ε.Π.Ε. σε ομόρρυθμη ή ετερόρρυθμη εταιρεία υπό τις προϋποθέσεις των διατάξεων του άρθρου 283 (γνήσια μετατροπή), με αποτέλεσμα να εξακολουθεί να υφίσταται η νομική προσωπικότητα της Ε.Π.Ε. με νέα νομική μορφή στο πρόσωπο της Ο.Ε. ή Ε.Ε., χωρίς να επέρχεται διάλυση της Ε.Π.Ε. Με δεδομένο, όμως, ότι στην ομόρρυθμη εταιρεία πρέπει να συμμετέχουν τουλάχιστον δύο εταίροι, θα χρειαστεί να επέλθει μεταβολή του ποσοστού συμμετοχής του παλαιού εταίρου και θα οφείλεται, σύμφωνα με πάγια θέση της Διοίκησης, φόρος υπεραξίας 20%.

    ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
  • 0
    11 Νοεμβρίου, 2012
    Άρθρα - Μελέτες - Δημοσιεύσεις

    Ειρηνοδικείο Κισσάβου 38/2012, Ολική διαγραφή χρέους υπερχρεωμένης δανειολήπτριας – μηδενικές καταβολές στις Τράπεζες

    Διαγράφηκε ολόκληρο το χρέος δανειολήπτριας Δικαστική απόφαση-σταθμό εξέδωσε το Ειρηνοδικείο Κισσάβου Λάρισας, βάσει της οποίας διαγράφονται τα χρέη της άνεργης δανειολήπτριας, κυρίας Ευαγγελίας Γιακωβή. Το πλέον σημαντικό της απόφασης (38/2012) είναι το γεγονός ότι το δικαστήριο προσδιορίζει μηδενικές καταβολές στην αιτούσα, χωρίς να λαμβάνει υπ’ όψιν του ότι η ίδια διαθέτει κύρια κατοικία. Αντίθετα, στο σκεπτικό της απόφασης υπερτερεί το γεγονός ότι η δανειολήπτρια διαθέτει, σήμερα, μηδενικό εισόδημα, το οποίο δεν της επιτρέπει να ανταποκριθεί στις οικονομικές απαιτήσεις των πιστωτών της. Η απόφαση του Ειρηνοδικείου βασίζεται στην παράγραφο 5 του άρθρου 8 του Νόμου 3869/2010 που αναφέρεται σε περιπτώσεις ανεργίας ή ελαχίστου εισοδήματος, το οποίο δεν είναι ικανό για βιοπορισμό. Ως εκ τούτου, το δικαστήριο αποφάνθηκε υπέρ της δανειολήπτριας, ορίζοντας μηδενικές καταβολές από μέρους της. on-news.gr

    ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ