• 25 Μαΐου, 2013

    Παραβιάζει το LinkedIn τον Κώδικα Δεοντολογίας των Δικηγόρων ?

      Προβληματισμό στην νομική κοινότητα των ΗΠΑ έχει προκαλέσει η δυνατότητα προσθήκης «ετικετών» ανάδειξης επαγγελματικής δεξιότητας (endorsements) στα προφίλ του LinkedIn.   Αφορμή για τους ανωτέρω προβληματισμούς έδωσε σχετική ανάρτηση δικηγόρου της Μασαχουσέτης, R. Ambrogi, στο blog του, σύμφωνα με την οποία προστέθηκε στο προφίλ του στο LinkedIn σχόλιο σχετικά με την ποιότητα των δικανικών του ικανοτήτων, από χρήστη τον οποίο δε γνώριζε προσωπικά. Κατά τον καθηγητή της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Suffolk και πρώην πρόεδρο της Επιτροπής Δεοντολογίας του Αμερικανικού Δικηγορικού Συλλόγου, Andrew Perlman, αν ο εκάστοτε δικηγόρος αποδεχτεί την ύπαρξη ενός τέτοιου σχολίου το οποίο γνωρίζει ότι δεν ανταποκρίνεται πλήρως στην πραγματικότητα υπάρχει παραβίαση του Κώδικα, ακόμα κι αν δεν το έχει αναρτήσει ο ίδιος lawnet

    ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
  • 25 Μαΐου, 2013

    Μον.Πρωτ.Αθ.669/2013 : Αντισυνταγματική η αύξηση του δικαστικού ενσήμου

    Μον.Πρωτ.Αθ.669/2013: Αντισυνταγματική η αύξηση του δικαστικού ενσήμου από 4 σε 8 τοις χιλίοις με το ν.4093/2012: «(…)Υπό την εκδοχή ότι το μέτρο αυτό εξυπηρετεί την λειτουργία της δικαιοσύνης, με την έννοια αφενός της συμμετοχής κάθε πολίτη, που ζητεί έννομη προστασία, στο κόστος λειτουργίας του θεσμού αυτού αφετέρου της αποφυγής προπετούς άσκησης της αγωγής, η υπό τις σημερινές κοινωνικοοικονομικές συνθήκες αύξηση (και συγκεκριμένα ο υπερδιπλασιασμός) του ποσού του δικαστικού ενσήμου, συνιστά μέτρο προδήλως αντισυνταγματικό και ανίσχυρο, αφού παραβιάζονται τα άρθρα 20 παρ. 1 Συντ. και 6 παρ. 1 ΕΣΔΑ. Συγκεκριμένα, ο επικαλούμενος σκοπός της αποφυγής προπετούς άσκησης αγωγών είναι αναμφίβολα θεμιτός. Αντίθετα, δεν ισχύει το ίδιο και για το σκοπό συμμετοχής του πολίτη κατά ένα μέρος στο κόστος λειτουργίας του θεσμού της δικαιοσύνης. Και τούτο διότι η Δικαιοσύνη αποτελεί δημόσια λειτουργία, συνταγματικά κατοχυρωμένη και χρηματοδοτούμενη από το Δημόσιο και δεν λειτουργεί με βάση την αρχή της ανταποδοτικότητας. Σε κάθε περίπτωση το θεμιτό του σχετικού περιορισμού πρέπει να έχει ως αφετηρία την σκέψη ότι η συμμετοχή του πολίτη στο κόστος λειτουργίας των Δικαστηρίων δεν σημαίνει κάλυψη όλων των σχετικών δαπανών, οι οποίες σε κάθε περίπτωση δεν μπορούν να υπολογιστούν και να επιμεριστούν σε κάθε διάδικο, αλλά επιβολή ενός μικρού χρηματικού ποσού, που μπορεί να καταβάλει κάθε πολίτης, ανεξάρτητα από την οικονομική του κατάσταση. Οι επιδιωκόμενοι αυτοί σκοποί, πάντως, δεν είναι αρκετοί για την δικαιολόγηση της προαναφερόμενης αύξησης του δικαστικού ενσήμου. (…) Περαιτέρω, ο περιορισμός του δικαιώματος πρόσβασης στη δικαιοσύνη με την αύξηση του τέλους δικαστικού ενσήμου δεν είναι αναγκαίος για την επίτευξη του σκοπού της συμμετοχής των πολιτών στο κόστος λειτουργίας του θεσμού της δικαιοσύνης. Και τούτο διότι ο επί πολλές δεκαετίες υπολογισμός του δικαστικού ενσήμου σε ποσοστό 4%ο κάλυπτε τις λειτουργικές ανάγκες της δικαιοσύνης, χωρίς ποτέ να τεθεί ζήτημα αύξησης του σχετικού ποσού. Επομένως, δεδομένου ότι το κόστος λειτουργίας των δικαστηρίων έχει σήμερα μειωθεί κατά πολύ, λόγω της συγχώνευσης σημαντικού αριθμού Δικαστηρίων, μείωσης των αποδοχών των Δικαστικών Λειτουργών και των γραμματέων των Δικαστηρίων, ο υπερδιπλασιασμός του τέλους δικαστικού ενσήμου δεν κρίνεται αναγκαίος για την επίτευξη του προαναφερόμενου σκοπού. Επίσης, με την αύξηση του τέλους δικαστικού ενσήμου, υπό τις σημερινές κοινωνικοοικονομικές συνθήκες, δηλ. την μείωση των αποδοχών όλων των εργαζομένων σε υψηλά ποσοστά, που σε ορισμένες περιπτώσεις ξεπερνά και το 50% και την υπέρμετρη (άμεση και έμμεση) φορολόγηση κάθε μορφής επαγγελματικής και κοινωνικής δραστηριότητας, θίγεται πλέον ο πυρήνας του ατομικού δικαιώματος για παροχή έννομης δικαστικής προστασίας, καθώς σημαντικός αριθμός πολιτών δεν μπορεί να προσφύγει στη δικαιοσύνη, ανεξάρτητα από το αντικείμενο της αγωγής που προτίθεται να ασκήσει. (…)Η πρόβλεψη υποχρέωσης καταβολής δικαστικού ενσήμου είχε χαρακτηριστεί αρχικά από τη νομολογία του Αρείου Πάγου ως μέτρο με φορολογικό χαρακτήρα (βλ. έτσι και ΑΠ 624/1972, ΝοΒ (21/1973), 21). Η άποψη αυτή, όμως, προσαρμόστηκε στη συνέχεια στη νομολογία του ΕΔΔΑ, το οποίο έκρινε ότι οι θεσπιζόμενοι κάθε φορά περιορισμοί στο δικαίωμα πρόσβασης στη δικαιοσύνη για να είναι συμβατοί με το άρθρο 6 παρ. 1 ΕΣΔΑ πρέπει να επιδιώκουν θεμιτό σκοπό και να επιβάλλονται από το συμφέρον χρηστής απονομής της δικαιοσύνης. Οπως, όμως, ήδη αναφέρθηκε η αύξηση   του τέλους δικαστικού ενσήμου με τον Ν.4093/2012 εντάσσεται στην νομοθετική επιλογή για αύξηση της σχετικής επιβάρυνσης των πολιτών, με κύριο σκοπό […]

    ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
  • 9 Μαΐου, 2013

    Θέματα φορολογίας κατοίκων εξωτερικού

    Περιεκτική παρουσίαση του φορολογικού πλαισίου και των φορολογικών υποχρεώσεων των κατοίκων εξωτερικού που υποχρεούνται σε υποβολή δήλωσης στην Ελλάδα. Παράθεση πρακτικών παραδειγμάτων από περιπτώσεις κατοίκων εξωτερικού με διαφορετικά εισοδηματικά και περιουσιακά κριτήρια.   ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ Ι. Εισαγωγή ΙΙ. Έννοια του κατοίκου εξωτερικού ΙΙΙ. Φορολογικές υποχρεώσεις των κατοίκων εξωτερικού 1. Υποβολή φορολογικής δήλωσης 2. Υπολογισμός φόρου Ι. Εισαγωγή Από τις πρόσφατες νομοθετικές αλλαγές που επήλθαν με την εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 12 του Ν 3943/ 2011 , είναι φανερή η πρόθεση της φορολογικής αρχής να καθοριστούν αυστηρότερα κριτήρια, στο θέμα της υπαγωγής ή όχι, φυσικών προσώπων στο καθεστώς των κατοίκων εξωτερικού, προκειμένου να φορολογηθούν στη χώρα που διαμένουν για το παγκόσμιο εισόδημά τους. Επίσης, με πρόσθετες διατάξεις ρυθμίζονται θέματα φορολόγησης κατοίκων εξωτερικού που είτε διαμένουν σε χώρες που περιλαμβάνονται στα μη συνεργάσιμα κράτη του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ), είτε έχουν την διαμονή τους σε κράτη με τα οποία δεν υφίσταται Σύμβαση Αποφυγής Διπλής Φορολογίας (ΣΑΔΦ) με την Ελλάδα. Με την Πολ. 1145/2012, ορίζονται τα δικαιολογητικά που απαιτείται να προσκομισθούν από όλους τους κατοίκους αλλοδαπής που υποχρεούνται σε υποβολή δήλωσης στην Ελλάδα. Ωστόσο, εντύπωση προκαλεί, όχι η θεσμοθέτηση της υποχρέωσης τήρησης και υποβολής δικαιολογητικών από τους φορολογούμενους που δηλώνουν κάτοικοι αλλοδαπής, αλλά το αποτέλεσμα της μη υποβολής των ανωτέρω δικαιολογητικών εγγράφων. Στην περίπτωση αυτή η συνέπεια θα είναι να θεωρηθούν για το συγκεκριμένο οικ. έτος ως κάτοικοι Ελλάδας και να φορολογηθούν στη χώρα μας για το παγκόσμιο εισόδημά τους. ΙΙ. Έννοια του κατοίκου εξωτερικού Το Εθνικό Φορολογικό Δίκαιο (παρ. 1 του άρθρου 2 του ΚΦΕ) ορίζει ότι κάθε φυσικό πρόσωπο που έχει την κατοικία ή τη συνήθη διαμονή του στην Ελλάδα, υπόκειται στην χώρα μας σε φόρο εισοδήματος για το παγκόσμιο εισόδημά του. Ως συνήθης θεωρείται η διαμονή στην Ελλάδα, η οποία υπερβαίνει τις 183 ημέρες συνολικά μέσα στο ίδιο ημερολογιακό έτος. Αντίθετα, στην περίπτωση που το φυσικό πρόσωπο δεν έχει στην Ελλάδα την κατοικία ή τη συνήθη διαμονή του, φορολογείται στη χώρα μας μόνο για το εισόδημα που αποκτά από πηγές που βρίσκονται στην Ελλάδα. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι ένας Έλληνας που διαμένει μόνιμα λ.χ. στη Γερμανία και αποκτά εισόδημα από μίσθωση ακινήτου στην Ελλάδα θα φορολογηθεί στη χώρα μας μόνο για το εισόδημα αυτό, ενώ στην περίπτωση που δεν είναι μόνιμος κάτοικος Γερμανίας, αλλά θεωρείται ότι έχει τη συνήθη διαμονή του στην Ελλάδα θα φορολογηθεί στη χώρα μας και για τυχόν εισοδήματα (λ.χ. από μισθωτή εργασία) που αποκτά στη Γερμανία. Σημειώνεται ότι το χρονικό διάστημα των 183 ημερών που θέτει ο νόμος είναι καθοριστικό προκειμένου να αποδείξει ο φορολογούμενος ότι η συνήθης διαμονή του βρίσκεται εκτός Ελλάδος, καθότι σύμφωνα με τα οριζόμενα στην ίδια διάταξη (παρ. 1 του άρθρου 2) σε περίπτωση μη απόδειξης, τεκμαίρεται ότι η συνήθης διαμονή βρίσκεται στον ελληνικό χώρο, και συνεπώς τόπος φορολογίας για το παγκόσμιο εισόδημα είναι η Ελλάδα. Περαιτέρω όπως προαναφέραμε, με βάση την πρόσφατη Πολ. 1145/2012, για την απόδειξη ότι η (συνήθης) διαμονή του φορολογούμενου βρίσκεται στο εξωτερικό, απαιτείται η τήρηση και υποβολή συγκεκριμένων δικαιολογητικών όπως: α) πιστοποιητικό φορολογικής κατοικίας από τα κράτη με τα οποία υφίσταται ΣΑΔΦ ή β) αντίγραφο φορολογικής δήλωσης ή βεβαίωση από τη φορολογική αρχή της χώρας […]

    ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
  • 9 Μαΐου, 2013

    Μειώνεται ΦΠΑ για αγορά ακινήτων – Στο μισό και ο φόρος μεταβίβασης

    Δραστική μείωση του φόρου μεταβίβασης στα ακίνητα από το καλοκαίρι, προαναγγέλλει με αποκλειστική του δήλωση στο “Έθνος της Κυριακής” ο υπουργός Οικονομικών, Γιάννης Στουρνάρας, ενώ ταυτόχρονα αναμένεται μείωση, έως και πέντε μονάδες στον ΦΠΑ για αγορά νεόδμητου σπιτιού. Πιο αναλυτικά ο φόρος μεταβίβασης θα μειωθεί στο 4% από 8% για το τμήμα της αξίας του ακινήτου μέχρι 20.000 και στο 5% από 10% για το ποσό πάνω από τις 20.000 ευρώ. Ετσι αν κάποιος αγοράσει ακίνητο αξίας 150.000 ευρώ, θα καταβάλει για φόρο μεταβίβασης 7.300 ευρώ, ενώ με το σημερινό καθεστώς θα πληρώσει 14.600 ευρώ. Μάλιστα Ο ΦΠΑ για αγορά νεόδμητου ακινήτου αναμένεται να μειωθεί μέχρι και πέντε μονάδες στο 18% από 23% που είναι σήμερα. Σύμφωνα με τον Γ. Στουρνάρα οι αλλαγές θα ισχύσουν μέσα στο καλοκαίρι, ενώ θα μειωθεί στο μισό ο φόρος μεταβίβασης και παράλληλα αναμένεται να καταργηθούν τα έξοδα. Η νέα ρύθμιση, που σύμφωνα με πληροφορίες της εφημερίδας έχει λάβει το “πράσινο φως” από την τρόικα, θα συνδυασθεί με τις επικείμενες αναπροσαρμογές στις αντικειμενικές αξίες και αναμένεται να κατατεθεί στη Βουλή μέσα στο καλοκαίρι. taxheaven.gr

    ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
  • 2 Μαΐου, 2013

    ΣτΕ: Αντισυνταγματική η τακτοποίηση των αυθαιρέτων «νέας γενιάς»

    Αντισυνταγματική έκρινε, σύμφωνα με πληροφορίες, η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ) σε διάσκεψη, κεκλεισμένων των θυρών, την τακτοποίηση των αυθαιρέτων «νέας γενιάς» (όσα κτίστηκαν μετά τις 31.1.1983) με «πάγωμα» της κατεδάφισής τους για 30 χρόνια, αφού καταβληθεί το σχετικό πρόστιμο υπέρ του «Πράσινου Ταμείου». Ωστόσο σύμφωνα με πληροφορίες της Καθημερινής, η εξέλιξη αυτή δεν επηρεάζει όσους έχουν ήδη ολοκληρώσει την διαδικασία καταβάλλοντας το σύνολο του προστίμου αλλά θέτει εκτός συζήτησης της προώθηση της νέας νομοθετικής ρύθμισης που είχε παρουσιάσει πρόσφατα προ δεκαπενθημέρου το υπουργείο Περιβάλλοντος. Σύμφωνα με την επιχειρηματολογία που ανέπτυξε η Ολομέλεια του ΣτΕ η μαζική, άνευ ελέγχου τακτοποίηση είναι ευθέως αντίθετη στο Σύνταγμα. Το δικαστήριο δεν δέχτηκε το επιχείρημα που έθεσε το Δημόσιο περί έκτακτης οικονομικής συγκυρίας. Ειδικότερα, η Ολομέλεια των συμβούλων της Επικρατείας (πρόεδρος ο Κ. Μενουδάκος και εισηγήτρια η σύμβουλος Επικρατείας Αικατερίνη Σακελλαροπούλου) στην εν λόγω διάσκεψη έκριναν κατά πλειοψηφία ότι ο Ν. 4014/2011 είναι αντίθετος στο άρθρο 24 παράγραφος 2 του Συντάγματος που προστατεύει το περιβάλλον, τον ορθολογικό πολεοδομικό σχεδιασμό, το οικιστικό περιβάλλον, κ.λπ. Συγκεκριμένα, οι δικαστές έκριναν ότι ο επίμαχος νόμος του 2011 παραβιάζει ευθέως το άρθρο 24 του Συντάγματος και δεν δέχθηκαν κανέναν άλλο ισχυρισμό όσων είχαν προσφύγει στο ΣτΕ κατά της τακτοποίησης των αυθαιρέτων, κ.λπ. Επίσης, δεν δέχθηκαν ότι λόγοι δημοσίου συμφέροντος επιβάλλουν την επιβάρυνση -του ήδη κατά πολύ επιβαρυμένου- οικιστικού περιβάλλοντος και έκαναν δεκτές τις σχετικές αιτήσεις ακυρώσεως. Πηγή: http://www.skai.gr

    ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
  • 25 Μαρτίου, 2013

    Ηλεκτρονικό εμπόριο & δίκαιο

    του Κοκκινογένη Ιωάννη           Ι. Εισαγωγή και Ηλεκτρονικό Εμπόριο Δεδομένου της ραγδαίας ανάπτυξης που παρατηρείται τα τελευταία χρόνια στον τομέα της τεχνολογίας και την μετακίνηση της μεταβιομηχανικής οικονομίας των υπηρεσιών στην ψηφιακή οικονομία, εμφανίζεται ένα ενδιαφέρον εμπόριο, αυτό του ηλεκτρονικού εμπορίου. Ως ηλεκτρονικό ορίζεται το εμπόριο που αφορά αφενός μεν στην ηλεκτρονική διεξαγωγή συναλλαγών, ήτοι την παροχή προϊόντων και υπηρεσιών, συνήθως έναντι αμοιβής, αφετέρου δε στην χρήση εξοπλισμών ηλεκτρονικής επεξεργασίας για την επικοινωνία από απόσταση, δηλαδή με ηλεκτρονική επεξεργασία και μεταφορά δεδομένων που περιλαμβάνουν κείμενα, ήχο και εικόνα. Το ηλεκτρονικό εμπόριο φαίνεται ιδανικότερο να ανταποκριθεί στις σύγχρονες ανάγκες για συνεχή ανανέωση, ταχύτατους ρυθμούς και δυνατότητα διαρκούς προσαρμογής στις καθημερινές απαιτήσεις των εμπορικών συναλλαγών[1]. Στην ευρεία έννοια του ηλεκτρονικού εμπορίου[2] περιλαμβάνονται όλες εκείνες οι εμπορικές εφαρμογές που λειτουργούν μέσα από τις υπηρεσίες του παγκόσμιου ιστού. Η αναγωγή του κλασικού εμπορίου σε ηλεκτρονικό οφείλεται αποκλειστικά στη χρήση του διαδικτύου. Εξάλλου, η βάση του εμπορίου ως νομική έννοια δεν μεταβάλλεται. Οι διαφοροποιήσεις που προκύπτουν εντοπίζονται στη μεταβολή των συνθηκών, αφού το διαδίκτυο αποτελεί μια ιδιαίτερη αγορά. Ως εκ τούτου, η ηλεκτρονική διενέργεια του εμπορίου στις συνθήκες της ηλεκτρονικής αγοράς οδηγούν στην υπό εξέταση μορφή εμπορίου. ΙΙ. Διεθνής Επισκόπηση Α. Διεθνής Πρωτοβουλία(Ο.Η.Ε, Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου) Διεθνείς οργανισμοί έχουν αναλάβει πρωτοβουλίες για την εξάλειψη των σχετικών προβλημάτων και την εξασφάλιση του βασικού ζητούμενου στις ηλεκτρονικές συναλλαγές, την ασφάλεια των χρηστών. Θεωρείται, ότι από την έως τώρα εφαρμογή των ποικίλων κανονιστικών πλαισίων μπορούν να προκριθούν τα βέλτιστα σημεία και ακριβώς από αυτή την πολυτυπία να συζευχθούν τα επιμέρους θετικά στοιχεία, ώστε να διασφαλιστεί ομοιομορφία με ολοκληρωμένες λύσεις. Κοινή διαπίστωση αποτελεί, η ύπαρξη πολυνομίας με εθνική κυρίως εμβέλεια, γεγονός που συνιστά τροχοπέδη των όποιων κοινών προσπαθειών βελτίωσης των χαρακτηριστικών του ηλεκτρονικού εμπορίου. Ο ΟΗΕ έχει συμβάλλει προς την αντιμετώπιση των προβλημάτων του ηλεκτρονικού εμπορίου με τη θέσπιση δύο κύριων νομοθετημάτων[3]. Κρίνουμε ότι η αποδοχή του νόμου πλαισίου για το ηλεκτρονικό εμπόριο του 1996 συνιστά την καταλληλότερη βάση για σύνθεση ή τροποποίηση των επιμέρους νομοθετικών κειμένων[4]. Αναμφίβολα, φαίνεται και το μειονέκτημα του να επιβάλλει νομοθεσία στα κράτη μέλη του. Από την άλλη  πλευρά, στην Οδηγία 1999/93/ΕΚ προτείνεται διεθνής συνεργασία σε θέματα που άπτονται του ηλεκτρονικού εμπορίου[5], στοιχείο που επαναλαμβάνεται και στην Οδηγία 2000/31/ΕΚ. Με αυτό, κρίνεται ότι η συνεργασία της Ε.Ε. με άλλα κράτη μπορεί να προαχθεί για την επίτευξη κοινών στόχων παγκόσμιας αποδοχής. Σε κάθε περίπτωση, η συμμετοχή σε διεθνή διάλογο υπό το φώς του Ο.Η.Ε. μπορεί να αποδώσει τα βέλτιστα με απώτερο σκοπό ιδιώτες και κράτη να αναδείξουν τις θετικές εμπειρίες τους και να εξαλείψουν όσα αρνητικά έχουν διαγνώσει για να ωφεληθούν από τις καινοτομίες της τεχνολογίας, ακόμη και στις απλές καθημερινές εφαρμογές της. Β. Uniform Electronic Transactions Act 1999[6] Ο νόμος πλαίσιο για τις ηλεκτρονικές συναλλαγές ψηφίσθηκε για να ομογενοποιηθεί η νομοθεσία σχετική με το ηλεκτρονικό εμπόριο σε ομοσπονδιακό επίπεδο στις Η.Π.Α.. Κεντρικό σημείο του νόμου αποτελεί η πλήρης εξομοίωση των ηλεκτρονικών εγγράφων και των ηλεκτρονικών υπογραφών με τα αντίστοιχα κλασικά. Στο άρθρο 7 γίνεται συγκεκριμένη αναφορά στο θέμα και καταργείται κάθε γενική απαγόρευση αναγνώρισης των ηλεκτρονικών συμβάσεων. Προβλέπεται όμως αποκλεισμός στη χρήση της ηλεκτρονικής τεχνολογίας ειδικά για την κατάρτιση διαθηκών […]

    ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
  • 24 Μαρτίου, 2013

    Τροποποιήσεις τους Κώδικες με το ν.4139/2013

    Τροποποιήσεις του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας με το ν.4139/2013 Τροποποιήσεις στον Κώδικα Ποινικής Δικονομίας με το άρθρο 93 του νόμου 4139/2013 2. Α. Στην παράγραφο 2 του άρθρου 48 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας μετά το εδάφιο α΄ προστίθεται εδάφιο β΄ ως εξής: «β. Σε περίπτωση που υποβλήθηκε μία έγκληση από περισσότερους εγκαλούντες, κατατίθεται μόνο ένα παράβολο». Β. Στην παράγραφο 1 του άρθρου 322 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, μετά το εδάφιο β΄ προστίθεται εδάφιο γ΄, το οποίο έχει ως εξής: «γ. Σε περίπτωση που η προσφυγή ασκείται από περισσότερους κατηγορουμένους, κατατίθεται μόνο ένα παράβολο». 3. Στην παράγραφο 4 του άρθρου 142 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας μετά τις περιπτώσεις 1 και 2 προστίθεται περίπτωση 3 ως εξής: «3. Στις αποφάσεις του Τριμελούς Εφετείου Πλημμελημάτων, Μονομελούς Εφετείου Κακουργημάτων, Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων, Πενταμελούς Εφετείου και Εφετείου Ανηλίκων: α) όταν είναι αναβλητικές, εκτός εάν διατάσσουν αναβολή για κρείσσονες αποδείξεις, β) όταν κηρύσσεται απαράδεκτη η συζήτηση λόγω ελλείψεως κλητεύσεως ή νομίμου κλητεύσεως του κατηγορουμένου, γ) όταν η έφεση απορρίπτεται ως ανυποστήρικτη κατ’ άρθρο 501 παράγραφος 1 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας.» 4. Η παράγραφος 3 του άρθρου 349 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας αντικαθίσταται ως εξής: «Το δικαστήριο πριν διατάξει την αναβολή υποχρεούται να ερευνήσει τη δυνατότητα διακοπής της δίκης για δεκαπέντε το πολύ ημέρες, αιτιολογώντας συνοπτικά ότι δεν μπορεί ο λόγος αναβολής να αντιμετωπισθεί με διακοπή.» Οι τροποποιήσεις του ΑΚ και ΚΠολΔ με το νέο νόμο 4139/2013 Τροποποιήσεις του Αστικού Κώδικα με το νόμο 4139/2013 (περί εξαρτησιογόνων ουσιών και άλλες διατάξεις): Άρθρο 61- Σύμβαση εργασίας Το άρθρο 656 του Αστικού Κώδικα αντικαθίσταται ως εξής: «Αν ο εργοδότης έγινε υπερήμερος ως προς την αποδοχή της εργασίας ο εργαζόμενος έχει δικαίωμα να απαιτήσει την πραγματική απασχόλησή του, καθώς και το μισθό για το διάστημα που δεν απασχολήθηκε. Δικαίωμα να απαιτήσει το μισθό έχει ο εργαζόμενος και στην περίπτωση που η αποδοχή της εργασίας είναι αδύνατη από λόγους που αφορούν στον εργοδότη και δεν οφείλονται σε ανώτερη βία. Στις ανωτέρω περιπτώσεις ο εργαζόμενος δεν είναι υποχρεωμένος να παράσχει την εργασία σε άλλο χρόνο. Ο εργοδότης, όμως, έχει δικαίωμα να αφαιρέσει από το μισθό καθετί που ο εργαζόμενος ωφελήθηκε από τη ματαίωση της εργασίας ή από την παροχή της αλλού.»   Τροποποιήσεις του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας Άρθρο 62 – Ομοδικία στον Άρειο Πάγο– Ερημοδικία – Απαράδεκτη συζήτηση   Στην παράγραφο 3 του άρθρου 576 ΚΠολΔ προστίθεται δεύτερο εδάφιο ως εξής: «Σε περίπτωση απλής ομοδικίας, αν κάποιος δεν εκπροσωπηθεί από πληρεξούσιο δικηγόρο, η υπόθεση χωρίζεται και η συζήτηση της αίτησης αναίρεσης χωρεί νομίμως, ως προς όσους εκπροσωπούνται από πληρεξούσιο δικηγόρο ή έχουν κλητευθεί νομίμως και κηρύσσεται απαράδεκτη ως προς τους λοιπούς.»   Άρθρο 63 – Στο άρθρο 648 ΚΠολΔ προστίθενται εδάφια ως εξής: «Η συζήτηση των αγωγών και των τακτικών ενδίκων μέσων που αφορούν σε αναπροσαρμογή του μισθώματος προσδιορίζεται υποχρεωτικά μέσα σε σαράντα πέντε (45) ημέρες από την κατάθεσή τους. Αν αναβληθεί η συζήτηση αυτή, η νέα προσδιορίζεται υποχρεωτικά μέσα σε τριάντα (30) ημέρες.»   Άρθρο 64 – Μετά το άρθρο 732 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας προστίθεται άρθρο 732Α ως εξής: «Άρθρο 732Α Προσωρινή απασχόληση εργαζομένου   Σε περίπτωση υπερημερίας του εργοδότη ως προς την αποδοχή της εργασίας του εργαζομένου το δικαστήριο μπορεί να διατάξει ως ασφαλιστικό μέτρο την προσωρινή απασχόληση του εργαζομένου μέχρι την έκδοση οριστικής απόφασης επί της αγωγής για την κύρια υπόθεση.»   Άρθρο 65 – 1. H παράγραφος 3 του άρθρου 580 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας αντικαθίσταται ως […]

    ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
  • 22 Μαρτίου, 2013

    Ν. 4139/2013: Τροποποιήσεις σε διατάξεις του ΑΚ, ΚΠολΔ, ΠΚ και ΚΠοινΔ

      Δημοσιεύθηκε χθες στην ΕτΚ (ΦΕΚ Α’ 74/20.03.2013) ο Ν. 4139/2013 «Νόμος περί εξαρτησιογόνων ουσιών», με τον οποίο αναθεωρείται ο κώδικας περί ναρκωτικών και τροποποιούνται διατάξεις του ΑΚ, του ΚΠολΔ, του ΠΚ και του ΚΠοινΔ.   Δημοσιεύθηκε χθες στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως (ΦΕΚ Α’ 74/20.03.2013) ο Ν. 4139/2013 [PDF] «Νόμος περί εξαρτησιογόνων ουσιών και άλλες διατάξεις», με τον οποίο αναθεωρείται ο κώδικας περί ναρκωτικών (Μέρος Α’) και παράλληλα, τροποποιούνται διατάξεις του Αστικού Κώδικα, του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, του Ποινικού Κώδικα και του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας. Επίσης, ρυθμίζονται ζητήματα σχετικά με τη λειτουργία των Ανεξάρτητων Αρχών καθώς και θέματα που αφορούν Δικαστικούς Λειτουργούς, Συμβολαιογράφους, υπαλλήλους του υπουργείου Δικαιοσύνης και δικαστικούς υπαλλήλους (Μέρος Β’). Ενδεικτικά αναφέρονται ορισμένες από τις πιο σημαντικές τροποποιήσεις. Με το άρθρο 93 παρ. 1 του Ν. 4139/2013 διευκρινίζεται το ζήτημα του αριθμού των αναγκαίων παραβόλων σε περίπτωση απλής ή αναγκαίας ομοδικίας. Στο άρθρο 495 παρ. 4 ΚπολΔ προστίθεται δεύτερο εδάφιο, με το οποίο ορίζεται ότι «Σε περίπτωση που ασκήθηκε ένα ένδικο μέσο από ή κατά περισσότερων διαδίκων κατατίθεται ένα παράβολο από τους εκκαλούντες, αναιρεσείοντες ή αιτούντες». Επίσης, τροποποιείται το άρθρο 576 ΚΠολΔ, με το οποίο ρυθμίζεται η ομοδικία ενώπιον του Αρείου Πάγου. Στην παράγραφο 3 του άρθρου 576 ΚΠολΔ προστίθεται δεύτερο εδάφιο ως εξής: «Σε περίπτωση απλής ομοδικίας, αν κάποιος δεν εκπροσωπηθεί από πληρεξούσιο δικηγόρο, η υπόθεση χωρίζεται και η συζήτηση της αίτησης αναίρεσης χωρεί νομίμως, ως προς όσους εκπροσωπούνται από πληρεξούσιο δικηγόρο ή έχουν κλητευθεί νομίμως και κηρύσσεται απαράδεκτη ως προς τους λοιπούς». Στο άρθρο 648 ΚπολΔ προστίθεται εδάφιο, το οποίο αναφέρει τα ακόλουθα: «Η συζήτηση των αγωγών και των τακτικών ενδίκων μέσων που αφορούν σε αναπροσαρμογή του μισθώματος προσδιορίζεται υποχρεωτικά μέσα σε σαράντα πέντε (45) ημέρες από την κατάθεσή τους. Αν αναβληθεί η συζήτηση αυτή, η νέα προσδιορίζεται υποχρεωτικά μέσα σε τριάντα (30) ημέρες». Μεταβολές πραγματοποιούνται και σε διατάξεις του Ποινικού Κώδικα και συγκεκριμένα, το άρθρο 79 παρ.3 περ. δ’ εδ. β’ του Ποινικού Κώδικα αντικαθίσταται ως εξής: «Η τέλεση της πράξης από μίσος προκαλούμενο λόγω της φυλής, του χρώματος, της θρησκείας, των γενεαλογικών καταβολών, της εθνικής ή εθνοτικής καταγωγής ή του σεξουαλικού προσανατολισμού ή της ταυτότητας φύλου του παθόντος συνιστά επιβαρυντική περίσταση και η ποινή δεν αναστέλλεται». Επίσης, προστίθεται άρθρο 182Α στον Ποινικό Κώδικα, με το οποίο ορίζεται ότι «Με φυλάκιση από ένα έως τρία έτη τιμωρείται ο κατηγορούμενος, ο οποίος παραβιάζει τους περιοριστικούς όρους που του έχουν επιβληθεί με δικαστική απόφαση ή με βούλευμα, ως προς την ελευθερία διαμονής και άλλες υποχρεώσεις του, σε υποθέσεις για τις κακουργηματικού χαρακτήρα αξιόποινες πράξεις της εγκληματικής οργάνωσης, τρομοκρατικών πράξεων, πορνογραφίας ανηλίκων, νομιμοποίησης εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες και χρηματοδότησης της τρομοκρατίας, εφόσον έχει αρχίσει η εκδίκαση της υπόθεσης στο ακροατήριο και δεν έχει αυτή περατωθεί. Η ποινή που επιβάλλεται στον παραβιάσαντα τους όρους φυγόδικο κατηγορούμενο, δεν μετατρέπεται, ούτε αναστέλλεται και η τυχόν ασκηθείσα έφεση, σε κάθε περίπτωση, δεν έχει ανασταλτικό αποτέλεσμα». Καταργείται η διάταξη του άρθρου 349 παρ.8 ΚΠοινΔ, με την οποία προβλεπόταν υποχρέωση του συνηγόρου για έγγραφη γνωστοποίηση του λόγου αναβολής στον αρμόδιο Εισαγγελέα, εφόσον αυτός αναφανεί τουλάχιστον πέντε ημέρες πριν τη δικάσιμο. Με την παρ. 4 του άρθρου 93 προβλέπεται η υποχρέωση του Δικαστηρίου να εξετάσει […]

    ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
  • 21 Μαρτίου, 2013

    Σημαντική τροποποίηση του ν.2472/1997 για τη δημοσιοποίηση προσωπικών δεδομένων κατηγορουμένων.

      Κατόπιν της έντονης κριτικής που ασκήθηκε για τη δημοσιοποίηση των φωτογραφιών των οροθετικών γυναικών, ο νομοθέτης με το άρθρο 79 του  ν.4139/2013  ”Νόμος περί εξαρτησιογόνων ουσιών και άλλες διατάξεις” τροποποιεί τη σχετική διάταξη του ν.2472/1997 για την προστασία των προσωπικών δεδομένων, ορίζοντας σαφέστερα τις προϋποθέσεις και το πλαίσιο βάσει των οποίων είναι επιτρεπτή η δημοσιοποίηση προσωπικών δεδομένων κατηγορουμένων, όπως είναι και η φωτογραφία τους, προβλέποντας μάλιστα και δικαίωμα προσφυγής του κατηγορουμένου εναντίον της σχετικής εισαγγελικής διάταξης. Αναφέρονται στο άρθρο 79 του ως άνω νόμου τα εξής: “Η περίπτωση β’ του άρθρου 2 του ν.2472/1997 (Α’ 50), όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 18 του ν.3471/2006 (Α’ 133), όπως εν συνεχεία αντικαταστάθηκε με το άρθρο όγδοο παρ.3 του ν.3625/2007 (Α’290) αντικαθίσταται ως εξής: “β. “ευαίσθητα δεδομένα”, τα δεδομένα που αφορούν στη φυλετική ή εθνική προέλευση, στα πολιτικά φρονήματα, στις θρησκευτικές ή φιλοσοφικές πεποιθήσεις, στη συμμετοχή σε συνδικαλιστική οργάνωση, στην υγεία, στην κοινωνική πρόνοιακαι στην ερωτική ζωή, στα σχετικά με ποινικές διώξεις ή καταδίκες, καθώς και στη συμμετοχή σε συναφείς με τα ανωτέρω ενώσεις  προσώπων.  Ειδικά για τα σχετικά με ποινικές διώξεις ή καταδίκες δύναται να επιτραπεί η δημοσιοποίηση μόνον από την εισαγγελική αρχή για τα αδικήματα που αναφέρονται στο εδάφιο β’ της παρ.2 του άρθρου 3 με διάταξη του αρμόδιου Εισαγγελέα Πρωτοδικών ή του Εισαγγελέα Εφετών, εάν η υπόθεση εκκρεμεί στο Εφετείο. Η διάταξη πρέπει να είναι ειδικώς και πλήρως αιτιολογημένη, να προσδιορίζει τον τρόπο δημοσιοποίησης και το χρονικό διάστημα που θα διαρκέσει. Η δημοσιοποίηση αυτή αποσκοπεί στην προστασία του κοινωνικού συνόλου, των ανηλίκων, των ευάλωτων ή ανίσχυρων πληθυσμιακών ομάδων και προς ευχερέστερη πραγμάτωση της αξίωσης της Πολιτείας για τον κολασμό των παραπάνω αδικημάτων. Κατά της εισαγγελικής διάταξης επιτρέπεται προσφυγή εντός 2 ημερών από τη γνωστοποίηση στον κατηγορούμενο ή κατάδικο ενώπιον του Προϊσταμένου της Εισαγγελίας Πρωτοδικών ή του Προϊσταμένου τη Εισαγγελίας Εφετών, εάν η υπόθεση εκκρεμεί στο Εφετείο, ο οποίος αποφαίνεται εντός 2 ημερών. Μέχρι να αποφανθεί ο αρμόδιος Εισαγγελέας απαγορεύεται η εκτέλεση της διάταξης και η δημοσιοποίηση δεδομένων”.

    ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
  • 21 Μαρτίου, 2013

    Υφ’ όρον απόλυση σε 1/3 πραγματικής έκτισης για παραβάσεις ν. περί εξαρτησιογόνων ουσιών

     Άρθρο 97 ν. 4139/2013  – μεταβατικές διατάξεις Α’ Μέρους (νέου Κώδικα για εξαρτησιογόνες ουσίες) “4. Όσοι κατά τη δημοσίευση του παρόντος νόμου έχουν καταδικαστεί τελεσίδικα ή αμετάκλητα σε ποινή πρόσκαιρης κάθειρξης για εγκλήματα που προβλέπονται στον παρόντα Κώδικα απολύονται υφ΄ όρον αν έχουν συμπληρώσει το 1/3 πραγματικής έκτισης της ποινής που τους επιβλήθηκε. Την απόλυσή τους διατάσσει ο εισαγγελέας πλημμελειοδικών του τόπου έκτισης της ποινής”

    ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
  • 21 Μαρτίου, 2013

    Τροποποίηση 261 ΑΚ περί διακοπής της παραγραφής λόγω έγερσης αγωγής

    Άρθρο 101 ν. 4319/2013 1. Το άρθρο 261 του Αστικού Κώδικα αντικαθίσταται ως εξής: «Άσκηση αγωγής 1. Την παραγραφή διακόπτει η άσκηση της αγωγής. Η παραγραφή που διακόπηκε με τον τρόπο αυτόν αρχίζει και πάλι από την έκδοση τελεσίδικης απόφασης ή την κατ’ άλλον τρόπο περάτωση της δίκης. 2. Στην περίπτωση που οι διάδικοι δεν επισπεύδουν την πρόοδο της δίκης και εφόσον δεν προβλέπεται άλλη προθεσμία για την ενέργεια διαδικαστικών πράξεων από αυτούς, η παραγραφή αρχίζει και πάλι έξι μήνες μετά την τελευταία διαδικαστική πράξη των διαδίκων ή του δικαστηρίου. Στις περιπτώσεις αυτές η παραγραφή διακόπτεται εκ νέου εφόσον κάποιος διάδικος επισπεύσει την πρόοδο της δίκης. 3. Η παρούσα διάταξη εφαρμόζεται και στις εκκρεμείς υποθέσεις εφόσον δεν έχει εκδοθεί τελεσίδικη απόφαση.»

    ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
  • 21 Μαρτίου, 2013

    ν.4139/2013: Καταργείται η υποχρέωση υποβολής αιτήματος αναβολής προ 5 ημερών – 1 παράβολο για περισσότερους εγκαλούντες

      Σύμφωνα με το α.100 παρ.2 του ν.4139/2013  ”Νόμος περί εξαρτησιογόνων ουσιών και άλλες διατάξεις” καταργείται η παράγραφος 8 του άρθρου 349 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, σύμφωνα με το οποίο έπρεπε να υποβληθεί στον αρμόδιο εισαγγελέα  το αίτημα αναβολής προ 5 ημερών από την ημερομηνία της δικασίμου, εφόσον και ο λόγος αναβολής είχε αναφανεί ήδη. Επίσης, σύμφωνα με το άρθρο 93 παρ.2Α του ως άνω νόμου, στην παράγραφο 2 του άρθρου 48 του Κ.Π.Δ. προστίθεται εδάφιο  κατά το οποίο: “Σε περίπτωση που υποβλήθηκε μία έγκληση από περισσότερους εγκαλούντες, κατατίθεται μόνο ένα παράβολο”. Επίσης, σύμφωνα με την παρ.2 Β του ίδιου άρθρου, προστίθεται στο άρθρο 322 παρ.1 ΚΠΔ εδάφιο, κατά το οποίο: “Σε περίπτωση που η προσφυγή ασκείται από περισσότερους κατηγορουμένους, κατατίθεται μόνο ένα παράβολο“. Στο νόμο περιέχονται ακόμα πολλές σημαντικές τροποποιήσεις του Π.Κ., του Κ.Π.Δ., του Α.Κ. του ΚΠολΔ, καθώς και άλλων νομοθετημάτων

    ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ