ΕΠΙΚΑΙΡΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΝΟΜΟΛΟΓΙΑ

Ο περιορισμός της δραστηριότητας του εργοδότη ως προϋπόθεση επιβολής εκ περιτροπής εργασίας μονομερώς (επισκόπηση νομολογίας)

Γράφει ο Κοκκινογέννης Ιωάννης Επισκόπηση των ορισμένων θέσεων των νομολογίας για την έννοια του «περιορισμού της δραστηριότητας του εργοδότη» ως προϋπόθεσης που πρέπει κατά νόμον να συντρέχει προκειμένου ο εργοδότης να μπορεί να επιβάλει μονομερώς σύστημα εκ περιτροπής εργασίας Ερμηνευτικά Σχόλια Η μονομερώς εκ περιτροπής εργασία υπό το φώς του νόμου, είναι η απασχόληση κατά λιγότερες ημέρες    την εβδομάδα ή κατά λιγότερες εβδομάδες το μήνα ή κατά λιγότερους μήνες το έτος ή και συνδυασμός   αυτών κατά πλήρες ημερήσιο ωράριο. Ωστόσο, πρέπει να συντρέχουν και κάποιες προϋποθέσεις για την επιβολή της μονομερούς εκ περιτροπής εργασίας, οι οποίες είναι οι κάτωθι : περιορισμός των δραστηριοτήτων της επιχείρησης, προηγούμενη ενημέρωση και διαβούλευση με τους νόμιμους εκπροσώπους των εργαζόμενων και τέλος η εργασία εκ περιτροπής απασχόλησης που υπερβαίνει τους 9 μήνες είναι παράνομη, δηλαδή το σύστημα της εκ περιτροπής απασχόλησης δεν μπορεί να υπερβαίνει τους 9 μήνες μέσα στο ίδιο έτος και για να είναι νόμιμη ( η εργασία) πρέπει να έχει προϋπάρξει ενημέρωση και διαβούλευση με τους νόμιμους εκπροσώπους των εργαζόμενων, σύμφωνα με τις διατάξεις του ΠΔ 240/2006 και του ν. 1767/1988. Σύμφωνα με στοιχεία, η εκ περιτροπής εργασία, εμφανίζεται να έχει υποστεί αλλαγές δύο φορές, πρωτίστως με το άρθρο 2 του ν. 3846/2010 « Εγγυήσεις για την εργασιακή ασφάλεια και άλλες διατάξεις» και εν συνεχεία με το άρθρο 17 του ν. 3899/2010 «Επείγοντα μέτρα εφαρμογής του προγράμματος στήριξης της ελληνικής οικονομίας»1. Αξίζει να σημειωθεί τι δείχνουν τα στοιχεία του ΣΕΠΕ ήδη από το 2010, κάτι το οποίο ειπώθηκε και από την Αυτόνομη Παρέμβαση από την αρχή , « πως η εκ περιτροπής εργασία θα χρησιμοποιηθεί κατά κόρον από τους εργοδότες προκειμένου, να εγκλωβίσουν τους εργαζόμενους ανάμεσα στην ανεργία και στη φτώχεια κάνοντας …..χάρη στους εργαζόμενους που δεν τους απολύουν, και μάλιστα χωρίς να διασφαλίζονται στο μέλλον οι θέσεις εργασίας2». Ειδικότερα, η Συνήγορος του Πολίτη, αναφέρεται σε δική της ειδική έκθεση το 2012 σε « επιβολή με μονομερή απόφαση του εργοδότη εκ περιτροπής απασχόλησης, σε γυναίκες εργαζόμενες στον ιδιωτικό τομέα, οι οποίες επιστρέφουν στην εργασία τους μετά από άδεια μητρότητας…. Οι εργαζόμενες ανέφεραν ειδικότερα ότι η εκ περιτροπής εργασία αφορούσε μόνο αυτές από όλο το προσωπικό της επιχείρησης, ότι η επίκληση οικονομικών δυσκολιών ήταν προσχηματική και ότι σε ορισμένες περιπτώσεις η χρονική διάρκεια της εκ περιτροπής εργασίας ήταν αόριστη». Στοιχεία δείχνουν ότι , το 2010 οι συμβάσεις εργασία πλήρους απασχόλησης αντιπροσώπευαν το 66.9%, το 2011 οι συμβάσεις ίδιου χαρακτήρα αντιπροσώπευαν το 59.7%, και τέλος το 2012 οι ίδιες συμβάσεις αντιπροσώπευαν το 55%. Εν προκειμένω, αντιλαμβάνεται κανείς πως μέσα σε τρία χρόνια αυξήθηκαν κατά το ήμισυ οι συμβάσεις μερικής ή εκ περιτροπής εργασίας3. Ι. Επισκόπηση νομολογίας σε συνδυασμό με την θεωρία Α. Η υπ’αριθ. 12426/2012 Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών Η υπόθεση αφορά την λύση που επιλέχθηκε από την εν λόγω εταιρεία, να θέσει τους εργαζόμενους της επιχείρησης της σε εκ περιτροπής εργασία, διάρκειας μία ημέρα την εβδομάδα για το σύνολο σχεδόν των εργαζομένων και δύο ημερών για 64 εργαζόμενους, αντίκειται στην διάταξη 281 ΑΚ ως καταχρηστική και τούτο διότι συνιστά στην πραγματικότητα εκμηδένιση της απασχόλησης των αιτούντων, εφόσον φαίνεται η δυσαναλογία μεταξύ χρονικών διαστημάτων εργασίας και μη εργασίας τους4. Η προκύπτουσα δυσαναλογία έχει ως αποτέλεσμα την […]