• 30 Οκτωβρίου, 2013

    ΑΠ 566/2013 – Τρόπος κατανομής των δαπανών κεντρικής θέρμανσης στις οριζόντιες ιδιοκτησίες

    Περίληψη:  Οι δαπάνες κατανέμονται με βάση: α) Τις απώλειες που αναλογούν σε κάθε ιδιοκτησία από τις συνολικές θερμικές απώλειες του κτιρίου. β) Τις απώλειες κάθε συγκεκριμένης ιδιοκτησίας με βάση τον όγκο και τα εξωτερικά της ανοίγματα. Ο τρόπος αυτός κατανομής ισχύει για τις οικοδομές των οποίων η άδεια οικοδομής εκδίδεται μετά την 11.4.1985, αλλά και για τις οικοδομές των οποίων ο κανονισμός τροποποιείται μετά την έναρξη ισχύος αυτού. Αριθμός 566 /2013 ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ Δ’ Πολιτικό Τμήμα ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΗΚΕ από τους Δικαστές: Γεώργιο Γιαννούλη, Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Γρηγόριο Κουτσόπουλο, Παναγιώτη Ρουμπή, Δημητρούλα Υφαντή, Ιωάννα Πετροπούλου, Αρεοπαγίτες. ΣΥΝΗΛΘΕ σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 25 Ιανουαρίου 2013, με την παρουσία και της Γραμματέως Ελένης Τσιουρή, για να δικάσει μεταξύ: Των αναιρεσειόντων: 1. Α. Γ. του Κ., κατοίκου …, η οποία παραστάθηκε μετά του πληρεξουσίου δικηγόρου της Βασίλη Λιάπα και δεν κατέθεσε προτάσεις και 2. Γ. Γ. του Κ., κατοίκου …, ο οποίος παραστάθηκε δια του πληρεξουσίου δικηγόρου του Βασίλη Λιάπα και δεν κατέθεσε προτάσεις. Του αναιρεσιβλήτου: Β. Π. του Γ., κατοίκου …, ο οποίος παραστάθηκε μετά της πληρεξουσίας δικηγόρου του Παρασκευής Κολιού και κατέθεσε προτάσεις. Η ένδικη διαφορά άρχισε με την από 21-5-2006 αγωγή του ήδη αναιρεσιβλήτου, που κατατέθηκε στο Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών. Εκδόθηκαν οι αποφάσεις:1889/2008 μη οριστική και 3281/2009 οριστική του ίδιου Δικαστηρίου και 594/2010 του Εφετείου Αθηνών. Την αναίρεση της τελευταίας απόφασης ζητούν οι αναιρεσείοντες με την από 4-4-2011 αίτησή τους. Κατά τη συζήτηση της αίτησης αυτής, που εκφωνήθηκε από το πινάκιο, οι διάδικοι παραστάθηκαν, όπως σημειώνεται πιο πάνω. Η Εισηγήτρια Αρεοπαγίτης, Ιωάννα Πετροπούλου, ανέγνωσε την από 14-3-2012 έκθεσή της, με την οποία εισηγήθηκε την απόρριψη του πρώτου και την παραδοχή του δεύτερου λόγου της αιτήσεως αναιρέσεως. Ο πληρεξούσιος των αναιρεσειόντων ζήτησε την παραδοχή της αιτήσεως, η πληρεξούσια του αναιρεσιβλήτου την απόρριψή της και καθένας την καταδίκη του αντιδίκου μέρους στη δικαστική δαπάνη. ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ Επειδή, κατά τη διάταξη της παρ 1 του άρθρου 4 του ν. 3741/1929 “περί της ιδιοκτησίας και ορόφους” επιτρέπεται εις τους συνιδιοκτήτας, ίνα, δι’ ιδιαιτέρας συμφωνίας, εις ην είναι απαραίτητος η κοινή πάντων συνέναισις, κανονίσουν τα της συνιδιοκτησίας και υποχρεώσεις”. Κατά δε την διάταξιν του άρθρου 5 του ίδιου νόμου, ορίζεται ότι α) εν ελλείψει πάσης μεταξύ των συνιδιοκτητών συμφωνίας ως προς τα δικαιώματα και υποχρεώσεις αυτών, περί των κοινών πραγμάτων, κρατούν τα εξής … β) έκαστος των συνιδιοκτητών υποχρεούται να συνεισφέρει εις τα κοινά βάρη επί τη βάσει την αξίαν του ορόφου ή διαμερίσματος του οποίου είναι κύριος”. Τέλος, κατά την παρ 1 του αυτού νόμου “πάσα σύμβασις κανονίζουσα ή μεταβάλλουσα τα αμοιβαία δικαιώματα και υποχρεώσεις των ιδιοκτητών γίνεται δια συμβολαιογραφικού εγγράφου και καταχωρίζεται εις το βιβλίον μεταγραφών. Από το συνδυασμό των διατάξεων αυτών προκύπτει ότι οι συνιδιοκτήτες διεπόμενης από το νόμο αυτό οικοδομής μπορούν με ιδιαίτερες συμβολαιογραφικά και με τη σύμπραξη όλων καταρτιζόμενες και μεταγραφόμενες συμφωνίες να κανονίσουν τα απορρέοντα από τη συνιδιοκτησία δικαιώματα και υποχρεώσεις τους, μεταξύ των οποίων και την αναλογία της συμμετοχής των οριζόντιων ιδιοκτησιών τους στα κοινά βάρη (κοινές δαπάνες) της οικοδομής. Η κατανομή των κοινών αυτών δαπανών σε κάθε οριζόντια ιδιοκτησία μπορεί να γίνει και με τον συστατικό της χωριστής ιδιοκτησίας […]

    ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
  • 30 Οκτωβρίου, 2013

    ΕφΠειρ 668/2012: έκδοση διαταγής πληρωμής, υπογραφή του αγοραστή, εντολή και πληρεξουσιότητα

    ΕφΠειρ 668/2012: Είναι δυνατή η έκδοση διαταγής πληρωμής με βάση τιμολόγια-δελτία αποστολής εμπορευμάτων, μόνο αν τα έγγραφα αυτά φέρουν την υπογραφή του αγοραστή. Σε περίπτωση που έχει υπογράψει επί των εγγράφων αυτών τρίτο πρόσωπο ως αντιπρόσωπος του υπόχρεου αγοραστή, κατόπιν εντολής και εξουσιοδότησής του, απαιτείται για την έκδοση διαταγής πληρωμής η εντολή και πληρεξουσιότητα αυτή να αποδεικνύεται από δημόσιο ή ιδιωτικό έγγραφο. (…) Από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 623, 624 § 1, 626, 628 § 1 εδ. α΄, 632 § 1 και 633 § 1 ΚΠολΔ προκύπτει ότι, μπορεί να ζητηθεί η έκδοση διαταγής πληρωμής για χρηματική απαίτηση, εφόσον η απαίτηση αυτή δεν εξαρτάται από αίρεση ή προθεσμία, όρο ή αντιπαροχή και αποδεικνύεται με δημόσιο ή ιδιωτικό έγγραφο ή με συνδυασμό τέτοιων εγγράφων που επισυνάπτονται στην αίτηση. Εάν η απαίτηση ή το ποσόν δεν αποδεικνύονται εγγράφως, ο δικαστής οφείλει, κατ’ άρθρο 628 ΚΠολΔ, να μην εκδώσει διαταγή πληρωμής, αν δε, παρά την έλλειψη της διαδικαστικής αυτής προϋπόθεσης, εκδοθεί διαταγή πληρωμής αυτή ακυρώνεται ύστερα από ανακοπή του οφειλέτη κατά τα άρθρα 632 και 633 ΚΠολΔ. Η ακύρωση της διαταγής πληρωμής στην περίπτωση αυτή απαγγέλλεται λόγω διαδικαστικού απαραδέκτου, ανεξαρτήτως της ύπαρξης της απαίτησης και της δυνατότητας να αποδειχθεί με άλλα αποδεικτικά μέσα (ΟλΑΠ 10/1997 ΕλλΔΔνη 38. 768). Εξάλλου, κατά το άρθρο 443 ΚΠολΔ, για να έχει αποδεικτική δύναμη ιδιωτικό έγγραφο πρέπει να έχει την ιδιόχειρη υπογραφή του εκδότη, ως εκδότης δε, κατά την έννοια του άρθρου αυτού θεωρείται εκείνος που αναλαμβάνει υποχρεώσεις από το έγγραφο. Κατά δε το άρθρο 447 του ιδίου κώδικα, το ιδιωτικό έγγραφο αποτελεί απόδειξη υπέρ του εκδότη, μόνο αν το προσκόμισε ο αντίδικος του ή αν πρόκειται για τα βιβλία που αναφέρονται στο άρθρο 444 ΚΠολΔ. Έτσι, είναι δυνατή η έκδοση διαταγής πληρωμής με βάση τιμολόγια-δελτία αποστολής εμπορευμάτων, μόνο αν τα έγγραφα αυτά φέρουν την υπογραφή του αγοραστή κατά τρόπο που να αποδέχεται την οφειλή του. Στην περίπτωση, κατά την οποία έχει υπογράψει επί των εγγράφων αυτών (τιμολογίων-δελτίων αποστολής), κάτω από τη δήλωση παραλαβής των εμπορευμάτων, τρίτο πρόσωπο ως αντιπρόσωπος του υπόχρεου αγοραστή, κατόπιν εντολής και εξουσιοδότησής του, απαιτείται για την έκδοση διαταγής πληρωμής, η εντολή και πληρεξουσιότητα αυτή να αποδεικνύεται από δημόσιο ή ιδιωτικό έγγραφο. Η προϋπόθεση αυτή επιβάλλεται και από την αρχή της ασφάλειας των συναλλαγών, διότι διαφορετικά ο φερόμενος ως αντιπροσωπευόμενος αγοραστής δεσμεύεται υπέρμετρα, χωρίς να υπάρχει προηγούμενη καθαρή δήλωση της βούλησής του για αντιπροσωπευτική διάθεση. (ΑΠ 1480/2007 ΝοΒ 2007. 2398, ΕφΑθ 289/2012).

    ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
  • 28 Οκτωβρίου, 2013

    ΑΠ 181/2013: Δεδικασμένο απορριπτικής απόφασης λόγω μη καταβολής δικαστικού ενσήμου

    Δεδικασμένο απορριπτικής απόφασης λόγω μη καταβολής δικαστικού ενσήμου ΑΠ 181/2013: Δεδικασμένο απορριπτικής απόφασης λόγω μη καταβολής δικαστικού ενσήμου: “( …) Σύμφωνα με το άρθρο 2 Γπ04/1912 “περί δικαστικού ενσήμου”, όπως ερμηνεύθηκε αυθεντικά με το ν.δ.1544/1942 και τροποποιήθηκε με το ν.δ.4189/1961, ο ενάγων, αν παραλείψει την προκαταβολή του οφειλομένου τέλους δικαστικού ενσήμου, δικάζεται ερήμην και η αγωγή απορρίπτεται, κατ’ άρθρο 272 παρ.1 ΚΠολΔ, όπως τούτο ίσχυε κατά το χρόνο ασκήσεως της από 1.6.1981 και με αριθμό εκθ. καταθέσεως 7840/31.8.1981 ένδικης αγωγής (καταργηθέν στη συνέχεια με το άρθρο 13 παρ.2 του Ν. 2915/2001). Η εν λόγω διάταξη όριζε ότι “αν η συζήτηση γίνεται με επιμέλεια του ενάγοντος και αυτός δεν εμφανισθεί κατά την πρώτη συζήτηση ή εμφανισθεί αλλά δεν λάβει μέρος σ’ αυτήν κανονικά, το δικαστήριο συζητεί την υπόθεση χωρίς αυτόν και απορρίπτει την αγωγή”. Η απορριπτική για μη καταβολή δικαστικού ενσήμου απόφαση, μετά την τελεσιδικία της, λόγω μη ασκήσεως κατ’ αυτής ενδίκου μέσου δημιουργεί δεδικασμένο (αρθρ.321 ΚΠολΔ) για το τυπικά παραδεκτό της αγωγής και για την ουσία της υπόθεσης και συνεπώς αποκλείεται η άσκηση νέας, με το αυτό αντικείμενο και μεταξύ των ίδιων διαδίκων, αγωγής (ΑΠ 1337/2011, ΑΠ 1107/2005)”.  http://www.areiospagos.gr

    ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
  • 27 Οκτωβρίου, 2013

    ΑΠ 1812/2012 – Ορισμένο της αγωγής με την οποία ζητείται αποζημίωση για διαφυγόν κέρδους

    Δεν αρκεί η αφηρημένη επανάληψη των εκφράσεων του ΑΚ 298, ούτε του συνολικώς φερομένου ως διαφυγόντος κέρδους, αλλά απαιτείται εξειδικευμένη και λεπτομερής κατά περίπτωση μνεία των συγκεκριμένων περιστατικών, περιστάσεων και μέτρων που καθιστούσαν πιθανό το κέρδος, ως προς τα επί μέρους κονδύλια, καθώς και η ιδιαίτερη επίκληση των κονδυλίων. Αριθμός 1812/2012 ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ Δ’ Πολιτικό Τμήμα ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΗΚΕ από τους Δικαστές: Γεώργιο Γιαννούλη, Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Γρηγόριο Κουτσόπουλο, Παναγιώτη Ρουμπή, Δημητρούλα Υφαντή, Μιλτιάδη Σπυρόπουλο, Αρεοπαγίτες. ΣΥΝΗΛΘΕ σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 21 Σεπτεμβρίου 2012, με την παρουσία και της Γραμματέως Ελένης Τσιουρή, για να δικάσει μεταξύ: Του αναιρεσείοντος: Μ. Π. του Χ., κατοίκου …, ο οποίος εκπροσωπήθηκε δια του πληρεξουσίου δικηγόρου του Μιχαήλ Νικολιδάκη και κατέθεσε προτάσεις. Των αναιρεσιβλήτων: 1. Χ. Σ. του Α., κατοίκου …, ο οποίος δεν εμφανίσθηκε και δεν εκπροσωπήθηκε από πληρεξούσιο δικηγόρο, 2. Του Νομικού Προσώπου Ιδιωτικού Δικαίου, με την επωνυμία “ΕΠΙΚΟΥΡΙΚΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ”, που εδρεύει στην …, νομίμως εκπροσωπουμένου ως ειδικού καθολικού διαδόχου της ασφαλιστικής εταιρείας, με την επωνυμία “ΕΓΝΑΤΙΑ ΑΕΓΑ”, της οποίας ανακλήθηκε η άδεια λειτουργίας της, υποκατασταθέντος νομίμως στα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις της, το οποίο παραστάθηκε δια της πληρεξουσίας δικηγόρου του Μαρίκας Καζιτώρη και κατέθεσε προτάσεις. Η ένδικη διαφορά άρχισε με την από 6-8-2004 αγωγή του ήδη αναιρεσείοντος, που κατατέθηκε στο Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών. Εκδόθηκαν οι αποφάσεις: 6274/2004 οριστική του ίδιου Δικαστηρίου και 1574/2008 του Εφετείου Αθηνών. Την αναίρεση της τελευταίας απόφασης ζητεί ο αναιρεσείων με την από 9-1-2009 αίτησή του. Κατά τη συζήτηση της αίτησης αυτής, που εκφωνήθηκε από το πινάκιο, οι διάδικοι παραστάθηκαν, όπως σημειώνεται πιο πάνω. Ο Εισηγητής Αρεοπαγίτης, Μιλτιάδης Σπυρόπουλος, ανέγνωσε την από 19-2-2010 έκθεσή της ήδη αποχωρήσασας από την υπηρεσία Αρεοπαγίτου Σοφίας Καραχάλιου, με την οποία εισηγήθηκε την απόρριψη όλων των λόγων της αιτήσεως αναιρέσεως. Ο πληρεξούσιος του αναιρεσείοντος ζήτησε την παραδοχή της αιτήσεως, η πληρεξούσια του 2ου αναιρεσιβλήτου την απόρριψή της και καθένας την καταδίκη του αντιδίκου μέρους στη δικαστική δαπάνη. ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ Από τη 2.373 δ’ /17-9-2009 έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή του Πρωτοδικείου Αθηνών …, που επικαλείται και προσκομίζει ο αναιρεσείων Μ. Π. του Χ., που επισπεύδει τη συζήτηση της από 9-1-2009 αίτησης αναίρεσης κατά της 1574/2008 απόφασης του Εφετείου Αθηνών, προκύπτει ότι ακριβές αντίγραφο της αίτησης αυτής ,με πράξη ορισμού δικασίμου και κλήση προς τον πρώτο αναιρεσίβλητο Χ. Σ. του Α., για να παραστεί στη συζήτηση της υπόθεσης κατά την ορισθείσα αρχική δικάσιμο της 5-3-2010, επιδόθηκε νομίμως και εμπροθέσμως, με θυροκόλληση, τηρηθεισών των νομίμων διατυπώσεων του άρθρου 128 ΚΠολΔ. Όπως προκύπτει από τα αντίστοιχα πρακτικά συνεδρίασης ,κατά την ως άνω αρχική δικάσιμο, με σχετική επισημείωση του Προέδρου του Δικαστηρίου τούτου στο πινάκιο, η συζήτηση αναβλήθηκε διαδοχικά, αρχικά για τη δικάσιμο της 19-11-2010 και στη συνέχεια για τη δικάσιμο της 2-12-2011, οπότε κατά τον ίδιο τρόπο αναβλήθηκε (οίκοθεν) για τη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της απόφασης αυτής (21-9-2012). Κατά τη νέα αυτή μετ’ αναβολήν δικάσιμο, όπως και κατά τις προηγούμενες τρεις, οπότε εκφωνήθηκε η υπόθεση από τη σειρά του πινακίου, ο ως άνω πρώτος αναιρεσίβλητος δεν εμφανίστηκε ποτέ, ούτε εκπροσωπήθηκε με δήλωση πληρεξουσίου δικηγόρου, κατά τα άρθρα 242 παρ.2 και 573 παρ.1 ΚΠολΔ. Όμως, σύμφωνα με […]

    ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
  • 20 Οκτωβρίου, 2013

    ΜΠρ Αθ 3004/2013 : "Παραδεκτή η σώρευση στο ίδιο δικόγραφο ανακοπής κατά διαταγής πληρωμής και ανακοπής κατά επιταγής προς πληρωμή"

    ΜΠρ Αθ 3004/2013 : “Παραδεκτή η σώρευση στο ίδιο δικόγραφο ανακοπής κατά διαταγής πληρωμής και ανακοπής κατά επιταγής προς πληρωμή αν οι δύο ανακοπές υπάγονται στο ίδιο καθ’ ύλην και κατά τόπο αρμόδιο δικαστήριο, δικάζονται με ίδιο είδος διαδικασίας και δεν επιφέρει σύγχυση η σύγχρονη εκδίκαση τους / η διαμονή στην ημεδαπή ως προϋπόθεση έκδοσης διατσγής πληρωμής” ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ-ΤΑΚΤΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ-ΤΜΗΜΑ ΕΜΠΟΡΙΚΟ Αριθμός Απόφασης 3004/2013 ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ Συγκροτήθηκε από τη Δικαστή Μαρία Δημητράκη, Πρωτοδίκη, την οποία όρισε ο Πρόεδρος του Τριμελούς Συμβουλίου Διοίκησης του Πρωτοδικείου Αθηνών και τη Γραμματέα Παναγιώτα Στρατίκοπούλου. (…) ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ Από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 218 παρ. 1 και 585 παρ. 1 του Κ.Πολ.Δ. προκύπτει ότι είναι παραδεκτή η σώρευση στο ίδιο δικόγραφο ανακοπής κατά διαταγής πληρωμής (άρθρο 632 παρ. 1 του Κ.Πολ.Δ.) και ανακοπής κατά της επιταγής προς πληρωμή (άρθρο 933 του Κ.Πολ.Δ.), εάν οι δύο ως άνω ανακοπές υπάγονται στο ίδιο καθ’ ύλην και κατά τόπον αρμόδιο Δικαστήριο, δικάζονται με το ίδιο είδος διαδικασίας και η σύγχρονη εκδίκαση τους δεν επιφέρει σύγχυση (ΑΠ 337/2006 ΝΟΜΟΣ, ΕφΑΘ 547/2008 ΕλλΔνη 2008/842, ΕφΑΘ 2809/2007 ΕΦΑΔ 2008/715, ΕφΠατ 50/2006 ΝΟΜΟΣ, ΕφΑΘ 4711/2002 ΕλλΔνη 2003/528, αντίθετη ΕφΠειρ 285/1998 ΕλλΔνη 39,894). Στην προκείμενη περίπτωση, με την υπό κρίση ανακοπή οι ανακόπτοντες σωρεύουν στο ίδιο δικόγραφο ανακοπή κατά διαταγής πληρωμής (άρθρο 633 παρ. 2 του Κ.Πολ.Δ.) και ανακοπή κατά της επιταγής προς πληρωμή (άρθρο 933 του Κ.Πολ.Δ.) και ζητούν, για τους λόγους που ειδικότερα εκθέτουν σε αυτήν, αφενός να ακυρωθεί η υπ’ αριθμ. 12282/2012 διαταγή πληρωμής του Δικαστή του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, με την οποία υποχρεώθηκαν να καταβάλουν στην καθ’ ης η ανακοπή, ο πρώτος ανακόπτων ως πιστούχος από σύμβαση δανείου και η δεύτερη ανακόπτουσα ως εγγυήτρια στη σύμβαση αυτή, το ποσό του 1.500.000 ευρώ πλέον τόκων και εξόδων και αφετέρου να ακυρωθεί η από 14.6.2012 επιταγή προς πληρωμή που υπάρχει κάτω από το αντίγραφο του πρώτου εκτελεστού απογράφου της ως άνω διαταγής πληρωμής, με την οποία (επιταγή) επιτάσσονται να καταβάλουν στην καθ’ ης η ανακοπή το συνολικό ποσό του 1.591.183,58 ευρώ. Τέλος, οι ανακόπτοντες ζητούν να καταδικασθεί η καθ’ ης η ανακοπή στη δικαστική τους δαπάνη. Η υπό κρίση ανακοπή, καθ’ ο μέρος στρέφεται κατά της διαταγής πληρωμής, εισάγεται αρμοδίως και παραδεκτώς στο Δικαστήριο αυτό (άρθρο 632 παρ. 1 ΚΠολΔ, όπως ισχύει μετά την τροποποίηση του με το αρ. 14 παρ. 1 του Ν. 4055/2012) και εκδικάζεται σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 643 και 591 παρ. 1 περ. α’ ΚΠολΔ. Επίσης, έχει ασκηθεί εμπρόθεσμα (άρθρο 633 παρ. 2 εδ. α’ του Κ.Πολ.Δ.), δηλαδή εντός της προθεσμίας των δέκα εργάσιμων ημερών από την δεύτερη επίδοση της διαταγής πληρωμής, δεδομένου ότι η τελευταία επιδόθηκε για δεύτερη φορά στους ανακόπτοντες στις 6.9.2012 (βλ. τις υπ’ αριθμ. 10324Β/6.9.2012 και 10326Β/6.9.2012 εκθέσεις επιδόσεως της δικαστικής επιμελήτριας του Πρωτοδικείου Αθηνών …. καθώς και τις υπ’ αριθ. 10173Β/20.6.2012 και 10174Β/20.6.2012 εκθέσεις επίδοσης της ιδίας ως άνω δικαστικής επιμελήτριας), ενώ το δικόγραφο της υπό κρίση ανακοπής επιδόθηκε στην καθ’ ης η ανακοπή στις 20.9.2012 (βλ. την υπ’ αριθ. 4211β/20.9.2012 έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή του Πρωτοδικείου Αθηνών …), χωρίς στο ως άνω χρονικό διάστημα να συνυπολογίζεται το Σάββατο, διότι δεν θεωρείται εργάσιμη […]

    ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
  • 20 Οκτωβρίου, 2013

    ΕφΑθ 658/2012 : “Οι διατάξεις που αφορούν τα δικαιώματα του αγοραστή σε περίπτωση ελαττώματος του πωληθέντος εφαρμόζονται και στην περίπτωση πώλησης επιχείρησης"

    ΕφΑθ 658/2012 : “Οι διατάξεις που αφορούν τα δικαιώματα του αγοραστή σε περίπτωση ελαττώματος του πωληθέντος εφαρμόζονται και στην περίπτωση πώλησης επιχείρησης, κατά την οποία είναι ενδεχόμενο να εμφανίζεται πραγματικό ή νομικό ελάττωμα σε κάποιο από τα επιμέρους στοιχεία της ή στην επιχείρηση ως σύνολο. Στην τελευταία περίπτωση, το ελάττωμα μπορεί να αφορά είτε τα υλικά (ενσώματα) αντικείμενα της επιχείρησης είτε τα ασώματα, όπως δικαιώματα, αξιώσεις, άυλα αγαθά, πραγματικές καταστάσεις, η αξία των οποίων υπερβαίνει, συχνά, την οικονομική αξία των υλικών αντικειμένων της επιχείρησης. Πότε υπάρχει αδικοπρακτική ευθύνη του πωλητή από ελάττωμα του πωληθέντος.” (…) Ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών ασκήθηκαν δύο αγωγές: α) η από 26.2.2007 αγωγή της ενάγουσας Β.Κ. και β) η από 22.2.2008 αγωγή των εναγομένων-εναγόντων Ευ.Π. και Αθ.Π., οι οποίες συνεκδικάστηκαν. Με την πρώτη αγωγή, η οποία και μόνο φέρεται ενώπιον του δευτεροβάθμιου δικαστηρίου, κατ’ άρθρο 522 του ΚΠολΔ, η ενάγουσα και ήδη εκκαλουσα Β.Κ. εξέθετε τα πιο κάτω: Ότι στις 20.6.2006 αυτή (η ενάγουσα) αντιπροσωπευόμενη από τους γονείς της, κατήρτισε με τη δεύτερη εναγόμενη, αντιπροσωπευόμενη από τον πρώτο εναγόμενο πατέρα της, σύμβαση πωλήσεως, δυνάμει της οποίας αγόρασε την επιχείρηση του πρατηρίου άρτου, γάλακτος και ειδών ζαχαροπλαστικής που διατηρούσε η δεύτερη εναγόμενη στο δήμο Αχαρνών. Ότι τίμημα για την ως άνω πώληση συμφωνήθηκε το ποσό των 30.000 ευρώ, από το οποίο έχουν ήδη καταβληθεί 20.375,26 ευρώ. Ότι η ως άνω επιχείρηση, κατά την ψευδή διαβεβαίωση της πωλήτριας και του πρώτου εναγομένου, αντιπροσώπου της, διέθετε άδεια λειτουργίας πρατηρίου άρτου, ενώ τελικά αποδείχτηκε ότι δεν συνέτρεχε αυτή η προϋπόθεση. Ότι, λόγω του ως άνω πραγματικού ελαττώματος, αλλά και της ελλείψεως συνομολογηθείσας ιδιότητας της πωληθεί- σας επιχείρησης, προέβη, με την από 28.9.2006 εξώδικη δήλωσή της, σε υπαναχώρηση από την επίδικη πώληση και απέδωσε την επιχείρηση στην εναγόμενη πωλήτρια. Ότι πλην του ως άνω καταβληθέντος τιμήματος (20.375,26 €), υπέστη ακόμη ζημία ύψους 5.964,90 ευρώ, καθώς και ηθική βλάβη, για την αποκατάσταση της οποίας απαιτεί την καταβολή ποσού 10.000 ευρώ. Ζητούσε δε να υποχρεωθούν οι εναγόμενοι να της καταβάλουν νομιμοτόκως, ευθυνόμενοι εις ολόκληρο, κατά τις διατάξεις περί πωλήσεως (η πρώτη), αλλά και περί αδικοπραξίας (αμφότεροι οι εναγόμενοι), το συνολικό ποσό των 36.340,16 ευρώ. Επίσης ζητούσε να απαγγελθεί κατά των εναγομένων προσωπική κράτηση ως μέσον εκτέλεσης της απόφασης. Με την προσβαλλό μενη απόφαση, αφού απορρίφθηκε η από 22.2.2008 αγωγή (η οποία, κατά τα άνω, δεν φέρεται ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου), η υπό κρίση από 26.2.2007 αγωγή έγινε εν μέρει δεκτή ως ουσιαστικά βάσιμη και οι εναγόμενοι υποχρεώθηκαν, ευθυνόμενοι εις ολόκληρο, να καταβάλουν στην ενάγουσα το συνολικό ποσό των 16.305,01 ευρώ, με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής, ενώ απορρίφθηκε το αίτημα περί προσωπικής κράτησης αυτών, ως μέσον εκτέλεσης της απόφασης. Κατά της αποφάσεως αυτής παραπονούνται τώρα αμφότερες οι πλευρές των διαδίκων με τις υπό κρίση εφέσεις τους και ζητούν, για τους αναφερόμενους στην καθεμιά από αυτές λόγους, την εξαφάνισή της, προκει- μένου, κατά το αίτημα της ενάγουσας να γίνει εξ ολοκλήρου δεκτή η αγωγή της και, κατά το αίτημα των εναγομένων, να απορριφθεί. Από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 361, 479 και 513 του ΑΚ συνάγεται ότι, με βάση την αρχή της ελευθερίας των συμβάσεων, οι συμβαλλό μενοι μπορούν […]

    ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
  • 20 Οκτωβρίου, 2013

    ΑΠ 1073/2013: Οροφοκτησία – δαπάνες θέρμανσης – εγκατάσταση φυσικού αερίου

    Αριθμός 1073/2013 ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ / Δ’ Πολιτικό Τμήμα ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΗΚΕ από τους Δικαστές: Γεώργιο Γιαννούλη, Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Γρηγόριο Κουτσόπουλο, Παναγιώτη Ρουμπή, Δημητρούλα Υφαντή και Βασίλειο Λαμπρόπουλο, Αρεοπαγίτες. ΣΥΝΗΛΘΕ σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του, στις 22 Μαρτίου 2013, με την παρουσία και της Γραμματέως Ελένης Τσιουρή, για να δικάσει μεταξύ: Του αναιρεσείοντος: Λ. Π. του Β., κατοίκου … ο οποίος εκπροσωπήθηκε δια του πληρεξουσίου δικηγόρου του ΑΜ και κατέθεσε προτάσεις. Της αναιρεσιβλήτου: Διαχειριστικής επιτροπής της πολυκατοικίας επί της οδού …, στην …, που εκπροσωπεί την ένωση συνιδιοκτητών της πολυκατοικίας αυτής και εκπροσωπείται νόμιμα από τα μέλη της, τον Πρόεδρο Π. Μ. του Μ. και τον διαχειριστή Α. Κ. του Α., … και του τελευταίου και ατομικά ως συνιδιοκτήτη, η οποία εκπροσωπήθηκε δια της πληρεξουσίας δικηγόρου της ΆΜ Κ, βάσει δηλώσεως κατ’άρθρο 242 παρ, 2 ΚΠολΔ και κατέθεσε προτάσεις. Η ένδικη διαφορά άρχισε με την 44282/23-10-2009 αγωγή της ήδη αναιρεσιβλήτου, που κατατέθηκε στο Μονομελές Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης. Εκδόθηκαν οι αποφάσεις:19553-2010 οριστική του ίδιου Δικαστηρίου και 139-2012 του Εφετείου Θεσσαλονίκης. Την αναίρεση της τελευταίας απόφασης ζητεί ο αναιρεσείων με την από 3/9/2012 αίτησή του. Κατά τη συζήτηση της αίτησης αυτής, που εκφωνήθηκε από το πινάκιο, οι διάδικοι παραστάθηκαν, όπως σημειώνεται πιο πάνω. Η Εισηγήτρια Αρεοπαγίτης Δημητρούλα Υφαντή, ανέγνωσε την από 12-3-2013 έκθεσή της, με την οποία εισηγήθηκε την απόρριψη της αιτήσεως αναιρέσεως. Ο πληρεξούσιος του αναιρεσείοντος ζήτησε την παραδοχή της αιτήσεως, και την καταδίκη του αντιδίκου μέρους στη δικαστική δαπάνη. ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ Ι.- Κατά την διάταξη του άρθρου 559 αριθ. 1 του ΚΠολΔ, αναίρεση επιτρέπεται μόνον αν παραβιάστηκε κανόνας του ουσιαστικού δικαίου, στον οποίο περιλαμβάνονται και οι ερμηνευτικοί κανόνες των δικαιοπραξιών. Ο κανόνας δικαίου παραβιάζεται, αν δεν εφαρμοστεί ενώ συνέτρεχαν οι πραγματικές προϋποθέσεις για την εφαρμογή του, ή αν εφαρμοστεί ενώ δεν συνέτρεχαν οι προϋποθέσεις αυτές, καθώς και αν εφαρμοστεί εσφαλμένα, η δε παραβίαση εκδηλώνεται είτε με ψευδή ερμηνεία, είτε με κακή εφαρμογή, δηλαδή με εσφαλμένη υπαγωγή (Ολ.ΑΠ 7/2006, 4/2005). Με το λόγο αναίρεσης από τον αριθμό 1 του άρθρου 559 ΚΠολΔ (παραβίαση κανόνα του ουσιαστικού δικαίου) ελέγχονται τα σφάλματα του δικαστηρίου κατά την εκτίμηση του νόμω βάσιμου της αγωγής ή των ισχυρισμών των διαδίκων, καθώς και τα νομικά σφάλματα κατά την έρευνα της ουσίας της διαφοράς. Ελέγχεται, δηλαδή, αν η αγωγή, ένσταση κ.λπ. ορθώς απορρίφθηκε ως μη νόμιμη ή αν κατά παράβαση ουσιαστικού κανόνα δικαίου, έγινε δεκτή ως νόμιμη ή απορρίφθηκε ή έγινε δεκτή κατ’ ουσίαν (Ολ. ΑΠ 27 και 28/1998). Κατά δε τη διάταξη του άρθρου 559 αριθ. 19 του ΚΠολΔ, αναίρεση επιτρέπεται αν η απόφαση δεν έχει νόμιμη βάση και ιδίως αν δεν έχει καθόλου αιτιολογίες, ή έχει αιτιολογίες αντιφατικές ή ανεπαρκείς σε ζητήματα που ασκούν ουσιώδη επίδραση στην έκβαση της δίκης. Από την υπόψη διάταξη, που αποτελεί κύρωση της παράβασης του άρθρου 93 παράγραφος 3 του Συντάγματος προκύπτει ότι ο προβλεπόμενος απ’ αυτή λόγος αναίρεσης ιδρύεται όταν στην ελάσσονα πρόταση του νομικού συλλογισμού δεν εκτίθενται καθόλου πραγματικά περιστατικά (έλλειψη αιτιολογίας), ή όταν τα εκτιθέμενα δεν καλύπτουν όλα τα στοιχεία που. απαιτούνται βάσει του πραγματικού του εφαρμοστέου κανόνα δικαίου για την επέλευση της έννομης συνέπειας που απαγγέλθηκε ή την άρνηση του (ανεπαρκής αιτιολογία), […]

    ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
  • 20 Οκτωβρίου, 2013

    ΤρΠλημΛαρ 627/2012 [Τρόποι τέλεσης του υπαλλακτικώς μικτού αδικήματος της καταδολίευσης δανειστών]

    ΤρΠλημΛαρ 627/2012 [Τρόποι τέλεσης του υπαλλακτικώς μικτού αδικήματος της καταδολίευσης δανειστών] (παρατ. Γ. Μπουρμάς) (Περίληψη) Κηρύσσεται ένοχος ο κατηγορούμενος για το αδίκημα της καταδολίευσης δανειστών. Συγκεκριμένα, μολονότι οι προσημειώσεις στις οποίες προέβη ο κατηγορούμενος, που συνιστούν επιβάρυνση της περιουσίας του, έγιναν προκειμένου να εξασφαλιστούν πραγματικά και όχι εικονικά ή ψεύτικα δάνεια, το προϊόν των δανείων, συνολικού ποσού 88.000 ευρώ, απεκρύβη από αυτόν και η εν λόγω απόκρυψη συνιστά τον τρόπο τέλεσης του υπαλλακτικώς μικτού αδικήματος της καταδολίευσης δανειστών, κατ’ επιτρεπτή βελτίωση της κατηγορίας. Δηλαδή ο κατηγορούμενος μέσω του μηχανισμού της προσημείωσης «εγχρημάτισε» τα ακίνητα περιουσιακά στοιχεία του, αυτό δε το έπραξε χωρίς να υφίσταται κάποια συγκεκριμένη και μάλιστα τέτοιας έκτασης οικονομική ανάγκη. Με τον τρόπο αυτό ματαίωσε την ικανοποίηση των δανειστών του, αφού οι τελευταίοι δεν μπορούσαν να εκτελέσουν αναγκαστικά απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Λάρισας, καθώς τα μοναδικά περιουσιακά στοιχεία του κατηγορουμένου ήταν το προϊόν των δύο δανείων που απεκρύβη, καθόσον τα δύο ακίνητα είχαν επιβαρυνθεί με τρεις προσημειώσεις. (…) Κατά το άρθρο 397 του ΠΚ, ο οφειλέτης που με πρόθεση ματαιώνει ολικά ή εν μέρει την ικανοποίηση του δανειστή του, βλάπτοντας, καταστρέφοντας ή καθιστώντας χωρίς αξία, αποκρύπτοντας ή απαλλοτριώνοντας χωρίς ισότιμο και αξιόχρεο αντάλλαγμα οποιοδήποτε περιουσιακό του στοιχείο, κατασκευάζοντας ψεύτικα χρέη ή ψεύτικες δικαιοπραξίες, τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι δύο ετών ή με χρηματική ποινή, αν η πράξη δεν υπόκειται σε βαρύτερη ποινή σύμφωνα με άλλη διάταξη. Η ποινική δίωξη ασκείται μόνο ύστερα από έγκληση. Από τη διάταξη αυτή προκύπτει ότι το έγκλημα της καταδολίευσης δανειστών είναι υπαλλακτικώς μικτό, υπό την έννοια ότι οι πλείονες τρόποι τελέσεως της αντικειμενικής υποστάσεως του εγκλήματος μπορούν να εναλλαχθούν. Εξάλλου, μεταβολή της κατηγορίας, που συνεπάγεται, κατά το άρθρο 171 παρ. 1β΄ ΚΠΔ, απόλυτη ακυρότητα της διαδικασίας στο ακροατήριο, συνεπεία της μη τήρησης των διατάξεων των άρθρων 27 και 43 ΚΠΔ, οι οποίες καθορίζουν την κίνηση της ποινικής δίωξης από τον Εισαγγελέα, υπάρχει, όταν η πράξη, για την οποία επήλθε η καταδίκη του κατηγορουμένου, είναι ουσιωδώς διαφορετική από εκείνη, για την οποία ασκήθηκε ποινική δίωξη, και παραπέμφθηκε αυτός σε δίκη, κατά χρόνο, τόπο και λοιπές ιστορικές περιστάσεις που θεμελιώνουν το έγκλημα, για το οποίο η κατηγορία, και όχι όταν, κατ’ άρθρο 371 παρ. 3 ΚΠΔ, προσδιορίζονται με περισσότερη ακρίβεια τα πραγματικά περιστατικά που προέκυψαν από την αποδεικτική διαδικασία ή υπό τα αυτά περιστατικά δίδεται ο ορθός νομικός χαρακτηρισμός της ιδίας πράξης (ΑΠ 1710/2008). Από την κύρια αποδεικτική διαδικασία γενικά, τα έγγραφα που διαβάστηκαν στο ακροατήριο, τη χωρίς όρκο κατάθεση της πολιτικώς ενάγουσας και τις μαρτυρίες των μαρτύρων κατηγορίας που εξετάσθηκαν ένορκα στο ακροατήριο, αποδείχθηκαν τα παρακάτω πραγματικά περιστατικά: Στη Λάρισα, κατά τους παρακάτω χρόνους με περισσότερες από μία πράξεις που συνιστούν εξακολούθηση του ιδίου εγκλήματος, ο κατηγορούμενος Α.Μ., ιατρός στο επάγγελμα, οφειλέτης δε τυγχάνων με πρόθεση ματαίωσε ολικά την ικανοποίηση δανειστών του αποκρύπτοντας περιουσιακά στοιχεία του. Ειδικότερα, αυτός, οφειλέτης τυγχάνων των εγκαλούντων 1) Ε. χήρας Γ.Γ., 2) Ε.Γ., 3) Δ.Γ., 4) Δ.Γ., 5) Ε. συζ. Δ.Γ., 6) Α.Γ., 7) Α.Γ. και  Ρ.Τ., δυνάμει της υπ’ αριθμ. 275/2005 απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Λάρισας, η οποία επιδίκασε σ’ αυτούς το συνολικό ποσό των 342.327,00 ευρώ, πλέον τόκων 100.000 ευρώ (και συνολικά το ποσό των 442.327,00 ευρώ), θέλοντας να […]

    ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
  • 20 Οκτωβρίου, 2013

    ΕφΠειρ 26/2013 : "Αίτηση διόρθωσης απόφασης (315 ΚΠολΔ)

    ΕφΠειρ 26/2013 : “Αίτηση διόρθωσης απόφασης (315 ΚΠολΔ) – Αντικείμενο διόρθωσης δεν αποτελούν διαγνωστικά σφάλματα του Δικαστηρίου, αλλά μόνο ακούσιες πλημμέλειες που παρεισφρύουν κατά την σύνταξη ή την καθαρογραφή της αποφάσεως – Κλήση των διαδίκων απαιτείται στην περίπτωση κατά την οποία οι μη κληθέντες και μη παραστάντες διάδικοι της αρχικής δίκης δεν έχουν άμεσο ή έμμεσο έννομο συμφέρον από τη διωκόμενη διόρθωση της αποφάσεως, όπως συμβαίνει στην περίπτωση της από παραδρομή εσφαλμένης αναγραφής, στο προεισαγωγικό τμήμα της αποφάσεως, του ονόματος του παρασταθέντος πληρεξουσίου δικηγόρου, δεν πρέπει να αναβάλλεται η συζήτηση για να κληθούν οι διάδικοι της υπό διόρθωση απόφασης και η συζήτηση προχωρεί σαν να ήταν παρόντες όλοι οι διάδικοι – Σε κάθε περίπτωση, δεν αρκεί η επίδοση της πράξης της Προέδρου καθώς και της κλήσης προς συζήτησή της στους δικηγόρους που είχαν παραστεί στη δίκη στην οποία εκδόθηκε η προς διόρθωση απόφαση, γιατί η πληρεξουσιότητα αυτών έχει παύσει από της εκδόσεως της προς διόρθωση ή ερμηνεία αποφάσεως και της με αυτήν περατώσεως της δίκης” […] Με την διάταξη του άρθρου 315 του ΚΠολΔ ορίζεται ότι αν από παραδρομή κατά την σύνταξη της απόφασης περιέχονται λάθη γραφικά ή λογιστικά ή το διατακτικό της διατυπώθηκε κατά τρόπο ελλιπή ή ανακριβώς, το Δικαστήριο που την έχει εκδώσει μπορεί, αν το ζητήσει κάποιος διάδικος ή και αυτεπαγγέλτως, να την διορθώσει με νέα απόφαση του. Από την διάταξη αυτή προκύπτει ότι αντικείμενο διόρθωσης δεν αποτελούν διαγνωστικά σφάλματα του Δικαστηρίου, αλλά μόνο ακούσιες πλημμέλειες που παρεισφρύουν κατά την σύνταξη ή την καθαρογραφή της αποφάσεως (ΑΠ 1595/2003 ΕλλΔνη 45,724). Τα ως άνω σφάλματα πρέπει να είναι πρόδηλα, δηλαδή να προκύπτουν από το κείμενο της απόφασης και των στοιχείων που ορίζουν το περιεχόμενο αυτής ή από τα πρακτικά ή από τις προτάσεις ή τα δικόγραφα των διαδίκων, έτσι ώστε να αποκλείεται η διόρθωση με βάση νέα στοιχεία (Κ. Μπέης, Πολιτική Δικονομία, σελ. 1287, ΑΠ 251/2004 ΕλλΔνη 46,407, ΑΠ 1856/1999 ΕλλΔνη 41,1307, ΑΠ 480/1980 ΝοΒ 29,691). Η αιτία της παραδρομής είναι αδιάφορη. Μπορεί να οφείλεται σε αμέλεια του Δικαστηρίου ή των διαδίκων, ή των πληρεξουσίων δικηγόρων τους (ΕφΑθ 6113/1993 ΑρχΝ 1995,45). Διόρθωση μπορεί να γίνει, μεταξύ άλλων, και σφαλμάτων που περιέχονται στο προεισαγωγικό τμήμα της αποφάσεως, και συνεπώς μπορεί να διορθωθεί η απόφαση ως προς τα ονόματα ή τα λοιπά στοιχεία ταυτότητας των διαδίκων, των τυχόν νομίμων αντιπροσώπων τους ή των πληρεξουσίων δικηγόρων (ΑΠ 251/2004, ΑΠ 1856/1999 εα), ή ως προς το αντικείμενο ή τον αριθμό του τμήματος που εξέδωσε την προς διόρθωση απόφαση, εφόσον τα στοιχεία αυτά αναγράφηκαν κατά τρόπο ελλιπή ή ανακριβή. Η συζήτηση της αιτήσεως διορθώσεως γίνεται κατά την διαδικασία με την οποία εκδόθηκε η απόφαση της οποίας διώκεται η διόρθωση και αφού κληθούν τουλάχιστον οκτώ τουλάχιστον ημέρες πριν την συζήτηση όλοι οι διάδικοι, που αναφέρονται στην απόφαση (άρθρο 318 παρ. 1 του ΚΠολΔ). Η διάταξη αυτή η οποία αποτελεί ειδική εφαρμογή της αρχής της «εκατέρωθεν ακροάσεως» πρόδηλο έχει σκοπό την προστασία των συμφερόντων των διαδίκων, οι οποίοι μετείχαν στη δίκη κατά την οποία εκδόθηκε η προς διόρθωση απόφαση και στους οποίους πρέπει να δίδεται η ευχέρεια, να διατυπώσουν προσηκόντως και νομοτύπως τις απόψεις του περί του θέματος της διορθώσεως. Στην περίπτωση όμως κατά την οποία […]

    ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
  • 20 Οκτωβρίου, 2013

    ΑΠ 703/2013, για να δικαιούται ο παθών σε εργατικό ατύχημα χρηματική ικανοποίηση, λόγω ηθικής βλάβης, αρκεί να συνετέλεσε στην επέλευση του ατυχήματος πταίσμα του εργοδότη ή των προστηθέντων από αυτόν, με την έννοια του άρθρου 914 ΑΚ

    Σύμφωνα με την ΑΠ 703/2013, που δημιουργεί δεδικασμένο για ανάλογες υποθέσεις, ο παθών σε εργατικό ατύχημα δικαιούται να εγείρει την αγωγή του κοινού αστικού δικαίου και να ζητήσει πλήρη αποζημίωση μόνο όταν το ατύχημα μπορεί να αποδοθεί σε δόλο του εργοδότη ή των προστηθέντων του ή όταν επήλθε σε εργασία, στην οποία δεν τηρήθηκαν οι διατάξεις νόμων, διαταγμάτων ή κανονισμών για τους όρους ασφαλείας των εργαζομένων και εξαιτίας της μη τηρήσεως των διατάξεων αυτών. Αυτές οι προϋποθέσεις αναφέρονται, όμως, στην επιδίκαση αποζημιώσεως για περιουσιακή ζημία και όχι στη χρηματική ικανοποίηση, για την οποία δεν υπάρχει πρόβλεψη στον ανωτέρω νόμο και εφαρμόζονται γι’ αυτό μόνο οι γενικές διατάξεις. Επομένως, για να δικαιούται ο παθών σε εργατικό ατύχημα χρηματική ικανοποίηση, λόγω ηθικής βλάβης, αρκεί να συνετέλεσε στην επέλευση του ατυχήματος πταίσμα του εργοδότη ή των προστηθέντων από αυτόν, με την έννοια του άρθρου 914 ΑΚ, δηλαδή της υπαίτιας ζημιογόνου πράξεως ή παραλείψεως. Τέτοιο πταίσμα θεμελιώνεται και από τη μη τήρηση διατάξεων νόμων, διαταγμάτων ή κανονισμών για τους όρους υγιεινής και ασφάλειας των εργαζομένων. Ακολουθεί ολόκληρη η απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου ΑΠ 703/2013 ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ Β1′ Πολιτικό Τμήμα Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Σπυρίδωνα Ζιάκα, Αντιπρόεδρο Αρείου Πάγου, Βαρβάρα Κριτσωτάκη, Ανδρέα Δουλγεράκη, Νικόλαο Πάσσο και Δημήτριο Κόμη, Αρεοπαγίτες. Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 19 Φεβρουαρίου 2013, με την παρουσία και του γραμματέα Αθανασίου Λιάπη, για να δικάσει μεταξύ: Της αναιρεσείουσας: Ανώνυμης εταιρείας με την επωνυμία………………., που εδρεύει στον Άλιμο Αττικής και εκπροσωπείται νόμιμα, η οποία εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο της με δήλωση του άρθρου 242 παρ. 2 ΚΠολΔ. Του αναιρεσιβλήτου: Π. Μ. του Γ., κατοίκου …, ο οποίος παραστάθηκε με τον πληρεξούσιο δικηγόρο του . Η ένδικη διαφορά άρχισε με την από 10-11-2003 αγωγή του ήδη αναιρεσιβλήτου, που κατατέθηκε στο Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών. Εκδόθηκαν οι αποφάσεις: 1785/2004 οριστική του ίδιου Δικαστηρίου, 8202/2006 και 7717/2007 του Εφετείου Αθηνών. Την αναίρεση της τελευταίας απόφασης ζήτησε η αναιρεσείουσα με την από 12-3-2008 αίτησή της. Εκδόθηκε η 44/2010 απόφαση του Αρείου Πάγου, η οποία αναίρεσε την 7717/2007 απόφαση του Εφετείου Αθηνών και παρέπεμψε την υπόθεση για περαιτέρω εκδίκαση στο ίδιο δικαστήριο, συγκροτούμενο από άλλους δικαστές. Εκδόθηκε η 1001/2012 απόφαση του Εφετείου Αθηνών, την αναίρεση της οποίας ζητεί η αναιρεσείουσα με την από 21-6-2012 αίτησή της. Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης αυτής, που εκφωνήθηκε από το πινάκιο, οι διάδικοι παραστάθηκαν όπως σημειώνεται πιο πάνω. Η Εισηγήτρια Αρεοπαγίτης Βαρβάρα Κριτσωτάκη διάβασε την από 5-2-2013 έκθεσή της, με την οποία εισηγήθηκε την απόρριψη όλων των λόγων της αιτήσεως αναιρέσεως. Ο πληρεξούσιος του αναιρεσιβλήτου ζήτησε την απόρριψη της αιτήσεως και την καταδίκη του αντιδίκου μέρους στη δικαστική δαπάνη. ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ Από τα άρθρα 914, 932 του ΑΚ και 1, 16 του Ν. 551/1915 προκύπτει ότι χρηματική ικανοποίηση για ηθική βλάβη ή ψυχική οδύνη οφείλεται και επί εργατικού ατυχήματος, όταν συντρέχουν οι όροι της αδικοπραξίας. Οι διατάξεις του άρθρου 16 παρ. 1 του Ν. 551/1915, κατά τις οποίες ο παθών σε εργατικό ατύχημα δικαιούται να εγείρει την αγωγή του κοινού αστικού δικαίου και να ζητήσει πλήρη αποζημίωση μόνο όταν το ατύχημα μπορεί να αποδοθεί σε δόλο του εργοδότη ή των προστηθέντων του ή […]

    ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
  • 19 Οκτωβρίου, 2013

    Λήψη DNA στο στάδιο της προκαταρκτικής εξέτασης χωρίς την συγκατάθεση του φερομένου ως υπόπτου

    Λήψη DNA στο στάδιο της προκαταρκτικής εξέτασης χωρίς την συγκατάθεση του φερομένου ως υπόπτου (νομολογία) ΠορισμΑναφΕισΕφΘεσ 14/10/2013: “Στα ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα περιλαμβάνονται και τα γενετικά δεδομένα και το αποτέλεσμα ανάλυσης αυτών. Κατά την διάταξη του άρθρου 2 περ. β  του νόμου 2472/97 όπως έχει αντικατασταθεί και ισχύει με την διάταξη του άρθρου 79 του νόμου 4139/2013 τίθεται απαγορευτικός κανόνας επεξεργασίας και χρήσης αυτών (ευαίσθητων δεδομένων) από οιονδήποτε τρίτο. Ο κανόνας αυτός έχει θεσπιστεί προς προστασία του ατόμου από την παρέμβαση τρίτων στην προσωπικότητα αυτού και την προσβολή αυτής (προσωπικότητας). Ο κανόνας αυτός κάμπτεται κατά την διάταξη του άρθρου 3 παρ. 2 περ. β του ανωτέρω νόμου (2472/97), όπως έχει αντικατασταθεί με την διάταξη του άρθρου 14 του νόμου 3917/2011 και την διάταξη του άρθρου 7 του ίδίου νόμου, όταν αυτά πρόκειται να χρησιμοποιηθούν από δικαστικές, εισαγγελικές αρχές ή υπηρεσίες που εποπτεύονται άμεσα από αυτές, στις οποίες χορηγείται το δικαίωμα από τον νόμο να παρεμβαίνουν και στα ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα για την διαπίστωση της τελέσεως εγκληματικών ενεργειών, τελώντας πάντα κατά την αρχή της αναλογικότητας (άρθρο 25 του Συν). Η απονομή της ποινικής δικαιοσύνης και η κήρυξη κάποιου ως ενόχου τελέσεως αξιόποινης πράξεως είναι συνταγματικά κατοχυρωμένη, για την δυνατότητα ομαλής συμβίωσης και συνύπαρξης των ατόμων των διαβιούντων στην χώρα. Η υποχώρηση αυτή της πολιτείας  και την παρέμβαση των θεσμικών οργάνων της στα ευαίσθητα δεδομένα των πολιτών της δεν προσκρούει στην ελευθερία του ατόμου, αφού η παρέμβαση αυτή συντελείται για την προστασία του δημοσίου συμφέροντος και της δικαιοσύνης  προς εξακρίβωση των στοιχείων του δράστη (βλ. και ΑΠ Ολ 1/2001, ΑΠΠΔ 2/2009, ΒουλΣυμβΕφΘεσ 172/2012, ΒουλΣυμβΕφΘεσ 267/2013 ΤραπεζαΝομικών Πληροφοριών του ΔΣΑ). Το DNA (δεοξυριβονουκλεϊκό οξύ) (γονιδιακή κλίμακα) αποτελεί τον κώδικα κάθε ανθρώπου στον οποίο είναι αποθηκευμένα όλα τα ιδιαίτερα και μοναδικά στοιχεία που χαρακτηρίζουν την προσωπικότητα και μοναδικότητα του ατόμου, που αποτελούν ανεπανάληπτα στοιχεία για κάθε άνθρωπο, που τον συνοδεύουν από την γέννηση του μέχρι τον θάνατο του και μετ’ αυτόν. Τα στοιχεία που είναι ενσωματωμένα στο DNA του ατόμου είναι οι ασθένειες, οι προδιαθετικοί παράγοντες του ατόμου καθώς και όλα τα χαρακτηριολογικά στοιχεία αυτού. Η παρέμβαση των ανωτέρω θεσμικών οργάνων πρέπει να περιορίζεται αυστηρά μόνο στην ταυτοποίηση των στοιχείων του υπόπτου, κατηγορουμένου. Η ανάλυση και εξέταση του DNA αποτελούν αποδεικτικά στοιχεία της ταυτοποίησης των στοιχείων του δράστη κάποιας εγκληματικής ενέργειας  συνδυαζόμενη βέβαια και με άλλα αποδεικτικά στοιχεία. Η σύγκριση του DNA με τα λοιπά ευρήματα αποδεικνύει αναμφισβήτητα την παρουσία του υπόπτου ή κατηγορουμένου στον τόπο του εγκλήματος, αλλά όχι όμως και την συμμετοχή αυτού σ’ αυτό (βλ. Γ. Συλίκου Η ανάλυση του DNA ως  μέσο απόδειξης στην ποινική δίκη Πράξη και λογ. του ΠΔ 2002 σελ 248 επ). Η ποινική δίκη έχει καταναγκαστικό χαρακτήρα, η δε διενέργεια των αναγκαίων ανακριτικών πράξεων ή μέτρων δικονομικού καταναγκασμού δεν εξαρτάται από την θέληση του ατόμου. Όμως θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη η προστασία της προσωπικότητας του ατόμου, αφού δεν έχει το πρόσωπο ακόμη καταστεί ένοχος κάποιας αξιόλογης ποινικά πράξης (βλ. ΕφΘεσ  2031/2005 ΠοινΛ 2005 σελ 1240). Περαιτέρω, κατά την διάταξη του άρθρου 200 Α του ΚΠΔ, όπως προστέθηκε με την διάταξη του άρθρου 5 του νομου 2928/2001 και μετά από σειρά τροποποιήσεων (άρθρο 42 του νόμου 3251/2004, άρθρο 5 του νόμου 3625/2007) αντικαταστάθηκε με την διάταξη του άρθρου 12 παρ. 3 του νόμου 3783/2009, από την οποία προκύπτει πως, όταν υφίστανται ενδείξεις τελέσεως κακουργήματος ή πλημμελήματος τιμωρούμενο στον νόμο με την ποινή φυλακίσεως […]

    ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
  • 19 Οκτωβρίου, 2013

    ΑΠ 1807/2012 – Ορισμένο της αγωγής εκμισθωτή για αποζημίωση λόγω φθορών του μισθίου

    ΑΠ 1807/2012 – Ορισμένο της αγωγής εκμισθωτή για αποζημίωση λόγω φθορών του μισθίου O εκμισθωτής με την αγβγή του πρέπει να επικαλεστεί και να αποδείξει τη σύμβαση μίσθωσης, τις φθορές που προκλήθηκαν στο μίσθιο και το ποσό της ζημίας, στο μισθωτή δε υπόκειται να επικαλεστεί και να αποδείξει για την απαλλαγή του, ότι οι φθορές αυτές προέρχονται από τη συμφωνημένη χρήση ή σε γεγονός για το οποίο δεν υπέχει ευθύνη. Ενώ, για να είναι ορισμένη η αγωγή με την οποία επιδιώκεται η επιδίκαση διαφυγόντος κέρδους, πρέπει να αναφέρει όλα εκείνα τα περιστατικά που πιθανολογούν, κατά τη συνήθη πορεία των πραγμάτων, την πραγματοποίηση του κέρδους αυτού. Αριθμός 1807/2012 ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ Δ’ Πολιτικό Τμήμα ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΗΚΕ από τους Δικαστές: Γεώργιο Γιαννούλη, Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Γρηγόριο Κουτσόπουλο, Παναγιώτη Ρουμπή, Δημητρούλα Υφαντή, Γεώργιο Σακκά, Αρεοπαγίτες. ΣΥΝΗΛΘΕ σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 23 Νοεμβρίου 2012, με την παρουσία και της Γραμματέως Ελένης Τσιουρή, για να δικάσει μεταξύ: Του αναιρεσείοντος: Ν.Π.Δ.Δ. με την επωνυμία “Θεραπευτήριο Χρονίων Παθήσεων Δυτικής Αθήνας” που εδρεύει στην Αγ. Βαρβάρα Αττικής, όπως νόμιμα εκπροσωπείται, το οποίο εκπροσωπήθηκε δια του πληρεξουσίου δικηγόρου του Κωνσταντίνο Καρανάσιο, βάσει δηλώσεως και κατέθεσε προτάσεις. Της αναιρεσιβλήτου: Ανώνυμης Εταιρίας με την επωνυμία “Σ .Λ. – Ε. Κ. ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΑΚΗ ΝΑΥΤΙΛΙΑΚΗ Α.Ε.” που εδρεύει στο …, όπως νόμιμα εκπροσωπείται, η οποία εκπροσωπήθηκε δια του πληρεξουσίου δικηγόρου της Ιωάννη Μπόμπο και δεν κατέθεσε προτάσεις. Η ένδικη διαφορά άρχισε με την από 19-8-2008 αγωγή της ήδη αναιρεσίβλητης, που κατατέθηκε στο Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών. Εκδόθηκαν οι αποφάσεις:584/2009 οριστική του ίδιου Δικαστηρίου και 5337/2010 του Εφετείου Αθηνών. Την αναίρεση της τελευταίας απόφασης ζητεί τo αναιρεσείον με την από 25-5-2011 αίτησή του. Κατά τη συζήτηση της αίτησης αυτής, που εκφωνήθηκε από το πινάκιο, οι διάδικοι παραστάθηκαν, όπως σημειώνεται πιο πάνω. Ο Εισηγητής Αρεοπαγίτης, Γεώργιος Σακκάς, ανέγνωσε την από 14-11-2012 έκθεσή του, με την οποία εισηγήθηκε την απόρριψη της αιτήσεως αναιρέσεως. Ο πληρεξούσιος της αναιρεσιβλήτου ζήτησε την απόρριψή της αιτήσεως και την καταδίκη του αντιδίκου μέρους στη δικαστική δαπάνη. ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ 1. Κατά τη διάταξη του άρθρου 216 παρ.1 ΚΠολΔ, η αγωγή είναι ορισμένη, εφόσον, εκτός από τα στοιχεία που ορίζονται στα άρθρα 118 ή 117 του ιδίου Κώδικα, περιέχει α) σαφή έκθεση των γεγονότων που τη θεμελιώνουν σύμφωνα με το νόμο και δικαιολογούν την άσκησή της από τον ενάγοντα κατά του εναγομένου, β) ακριβή περιγραφή του αντικειμένου της διαφοράς και γ) ορισμένο αίτημα. Η τυχόν δε ποσοτική ή ποιοτική αοριστία της αγωγής η αναγόμενη στην παράθεση στο δικόγραφο αυτής των περιστατικών, τα οποία συγκεκριμενοποιούν την ασκούμενη αξίωση και το προβαλλόμενο αίτημα με βάση αυτά, ώστε να είναι ως λογικό επακόλουθο αυτών σαφές, ελέγχεται αντίστοιχα ως παράβαση με βάση τους από το άρθρο 559 αριθ.8 και 14 ΚΠολΔ αναιρετικούς λόγους. Περαιτέρω, από τις διατάξεις των άρθρων 297, 298, 574, 592, 599 και 330 ΑΚ προκύπτει ότι για κάθε φθορά πέρα από εκείνη, που οφείλεται στη συνήθη χρήση, ο εκμισθωτής έχει αξίωση αποζημίωσης κατά του μισθωτή από τη σύμβαση και καλύπτει κάθε ζημία θετική ή αποθετική (διαφυγόν κέρδος). Για την αξίωση αποζημίωσης λόγω φθορών του μισθίου, ο εκμισθωτής με την προς τούτο αγωγή του πρέπει να επικαλεστεί και να […]

    ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ