Η αίτηση για να αναγνωρισθεί ότι προσωπική εταιρεία έχει λυθεί με καταγγελία για σπουδαίο λόγο και ότι ο αιτών είναι εκκαθαριστής, υπάγεται στην αρμοδιότητα του πολυμελούς πρωτοδικείου. Το αίτημα για λύση της εταιρείας με δικαστική απόφαση κατ’ άρθ. 259 § 1 δ του ν. 4072/2012  υπάγεται στην αρμοδιότητα του ειρηνοδικείου (βλ. και ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 1426/2015 ).
 
Η Έξοδος εταίρου από προσωπική εταιρεία επιτυγχάνεται με μονομερή δήλωση – Εξώδικος καταγγελία (άρθρο 261 Ν. 4072/2012). Με το άρθρο 264 παρ. 2  Ν. 4072/2012 ο εξερχόμενος εταίρος έχει αξίωση κατά της εταιρείας για καταβολή της πλήρους αξίας της συμμετοχής του, η οποία καταβάλλεται σε αυτόν στο τέλος της εταιρικής χρήσης (άρθρο 261 παρ. 2 Ν. 4072/2012) και σε περίπτωση Διαφωνίας το ύψος αυτής καθορίζεται από το Μον. Πρωτοδικείο δικάζον κατά την εκούσια δικαιοδοσία (άρθρο 264  παρ. 2 Ν. 4072/2012). Η συνδρομή σπουδαίου λόγου είναι αδιάφορη, όσον αφορά τις εταιρείες αορίστου χρόνου, ενώ είναι ουσιώδης στις εταιρείες ορισμένου χρόνου (άρθρο 261 παρ. 3 Ν. 4072/2012, όπου η διάταξη εξαρτά την καταβολή της συμμετοχής του εξερχόμενου εταίρου, από την ύπαρξη σπουδαίου λόγου). (βλ. και ΜονΠρωτΘεσσαλονίκης 8343/2014).
 
Λύση Ετερόρρρυθμης με Δικαστική απόφαση ένεκα σπουδαίου λόγου, έπειτα από αίτηση εταίρου(ων) της εταιρείας.  Η ετερόρρυθμη διέπεται από τα άρθρα 271 – 283  Ν. 4072/2012. Κατά το άρθρα 259 παρ.  1 εδ. α στοιχ. δ  Ν. 4072/2012, που παραπέμπει στο άρθρο 271 παρ. 2 Ν. 4072/2012, η εταιρεία – ανεξαρτήτως του αν είναι ορισμένου ή αορίστου χρόνου – λύνεται, εκτός των άλλων τρόπων, με Δικαστική Απόφαση ένεκα σπουδαίου λόγου, έπειτα από αίτηση εταίρου(ων) της εταιρείας. Ο σπουδαίος λόγος κρίνεται κατά τις περιστάσεις, πρέπει να αφορά και να αναφέρεται στις σχέσεις τις εταιρείας, και όχι στο πρόσωπο των εταίρων, εκτός εάν τα προσωπικά στοιχεία παίζουν πρωτεύοντα ρόλο, να εμφανίζει το στοιχείο της μονιμότητας, να έχει ιδιαίτερη βαρύτητα και σημαντικές επιπτώσεις στην ομαλή λειτουργία της εταιρείας, να καθιστά, σύμφωνα με τις αρχές της Καλής Πίστης και τα Συναλλακτικά Ήθη, επαχθή την εξακολούθηση της εταιρείας για εκείνον που αιτείται την λύση της εταιρείας. Τέτοια περιστατικά είναι η αθέτηση των εταιρικών υποχρεώσεων, η κακή διαχείριση των εταιρικών υποθέσεων, η έλλειψη συνεργασίας, οι διαφωνίες, ο κλονισμός της εμπιστοσύνης, η άσχημη πορεία των εταιρικών υποθέσεων, η έλλειψη κερδών. Κατά τα άρθρο 261 του Ν. 4072/2012, το οποίο επίσης παραπέμπει στο άρθρο 271 παρ. 2 Ν. 4072/2012, ο εταίρος έχει δικαίωμα να εξέλθει από την εταιρεία, εφόσον το Καταστατικό αυτής δεν προβλέπει διαφορετικά. ΕΠΟΜΕΝΩΣ, το δικαίωμα προς λύση της εταιρείας, λαμβάνοντας υπόψη την αρχή της διατήρησης τησ επιχείρησης, αλλά και το γεγονός ότι στον Νόμο προβλέπεται και δικαίωμα εξόδου του εταίρου (άρθρο 261),  συνιστά ΕΣΧΑΤΟ ΜΕΣΟ προς αντιμετώπιση της κατάστασης, που ανέκυψε με την συνδρομή του σπουδαίου λόγου, και ασκείται μόνον στην περίπτωση που δεν βρεθεί άλλος τρόπος άρσης του αδιεξόδου (ΜονΠρΘεσσαλ 4842/13 NOMOS). Από τον συνδιασμό των διατάξεων 259, 271 παρ. 2, 281 παρ. 1 εδ. β Ν. 4072/2012, που εφαρμόζεται και στις εταιρείες που κατά την δημοσίευση του παρόντος Νόμου δεν τελούν σε εκκαθάριση ή πτώχευση (άρθρα 294 και 330), συνάγεται ότι η ετερόρρυθμη εταιρεία λύνεται με : 1) με την πάροδο του χρόνου διαρκείας της, 2)  με απόφαση όλων των εταίρων, 3) με την κήρυξή της σε πτώχευση, 4) με Δικαστική απόφαση ένεκα σπουδαίου λόγου, έπειτα από αίτηση εταίρου(ων) της εταιρείας.