Δημοσιεύθηκε ο νέος Κώδικας Δικηγόρων
Δημοσιεύθηκε ο νέος Κώδικας Δικηγόρων [30.09.2013] Δημοσιεύθηκε στο Φύλλο της Εφημερίδας της Κυβερνήσεως (ΦΕΚ Α 208/2013) ο νέος Κώδικας Δικηγόρων. Μία από τις σημαντικότερες αλλαγές που επέρχεται, η οποία έχει αποτελέσει σημαντικό σημείο τριβής με τους Δικηγορικούς Συλλόγους της χώρας, είναι η κατάργηση των κατώτατων ορίων δικηγορικών αμοιβών, καθώς ορίζεται, ότι αυτές θα καθορίζονται εφεξής με ελεύθερη γραπτή συμφωνία δικηγόρου-εντολέα και θα αφορούν είτε στο σύνολο της διεξαγωγής μιας δίκης είτε σε επιμέρους νομικές ενέργειες, δικαστικές ή εξώδικες. Επίσης, προβλέπεται δυνατότητα ίδρυσης δικηγορικών εταιρειών με παραρτήματα, τόσο στην ελληνική επικράτεια, όσο και στο εξωτερικό. Παράλληλα, εκσυγχρονίζεται το κανονιστικό πλαίσιο αναφορικά με τη διαφήμιση του δικηγορικού επαγγέλματος και της παροχής νομικών υπηρεσιών εν γένει, με τη δυνατότητα διατήρησης ιστοσελίδας και διαφήμισης των δικηγορικών υπηρεσιών, τόσο στα έντυπα όσο και στα ηλεκτρονικά μέσα. Υφίσταται ωστόσο ρητή υποχρέωση του δικηγόρου να μην παραχωρεί συνεντέυξεις στον Τύπο και να μη δημοσιοποιεί στοιχεία, σε σχέση με υπόθεση που εκκρεμεί ενώπιον της δικαιοσύνης. Όσον αφορά τους ασκούμενους δικηγόρους, διευρύνεται το πεδίο των νομικών προσώπων και των Αρχών, όπου μπορεί να πραγματοποιηθεί η δικηγορική άσκηση, ενώ παράλληλα αλλάζει ο τρόπος διεξαγωγής των εξετάσεων για την απόκτηση της άδειας ασκήσεως δικηγορικού επαγγέλματος. Ειδικότερα, καταργείται η διενέργεια των εξετάσεων από τους κατά τόπους Δικηγορικούς Συλλόγους και ορίζεται από το υπουργείο Δικαιοσύνης Κεντρική Επιτροπή Εξετάσεων, αρμόδια για τη διεξαγωγή τους, πανελλαδικά. Αίσθηση έχει προκαλέσει το άρθρο 61 παρ. 4 του νέου Κώδικα Δικηγόρων (Ν. 4194/2013) που ισχύει από τις 27-9-2013, οπότε δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, σύμφωνα με το οποίο προβλέπεται κατάθεση του γραμματίου προκαταβολής εισφορών του άρθρου 61 παρ. 1 κατά την κατάθεση κάθε είδους δικογράφων, για κάθε παράσταση ενώπιον των δικαστηρίων και των δικαστών και για κάθε στάδιο της δίκης,συμπεριλαμβανομένων των διαδικασιών παροχής προσωρινής δικαστικής προστασίας, αλλιώς η σχετική διαδικαστική πράξη είναι απαράδεκτη. δείτε τον νέο κώδικα στην διεύθυνση : http://www.taxheaven.gr/news/news/view/id/15405
Read moreΤι πρέπει να γνωρίζετε πριν προχωρήσετε στην ενοικίαση επαγγελματικού χώρου (εστίασης).
Καταφέρατε να βρείτε το χώρο που θα στεγάσει την επιχείρηση που θέλετε να ανοίξετε; Πριν ξοδέψετε χρήματα και υπογράψετε, μάθετε τι είδους έγγραφα θα χρειαστείτε και ποιες είναι οι κινήσεις στις οποίες πρέπει να προβείτε. Τα έγγραφα που θα πρέπει να ζητήσει ο επιχειρηματίας από τον ιδιοκτήτη του καταστήματος είναι κατ’ αρχήν ένα αντίγραφο της οικοδομικής άδειας και τον κανονισμό της πολυκατοικίας όπου βρίσκεται το κατάστημα. Με την οικοδομική άδεια θα μπορέσει να ζητήσει ο μηχανικός του επιχειρηματία τον φάκελο του καταστήματος από την αρμόδια πολεοδομική υπηρεσία για να μπορέσει να γίνει ένας έλεγχος του πως εμφανίζεται ο χώρος του καταστήματος στα θεωρημένα σχεδιαγράμματα της πολεοδομίας και πως είναι η υφιστάμενη κατάσταση. Με τον κανονισμό της πολυκατοικίας -εφόσον αυτός υπάρχει- θα διαπιστωθεί ποιες χρήσεις του καταστήματος απαγορεύονται και ποιες επιτρέπονται. Θα πρέπει να προσεχθεί ότι οι απαγορεύσεις του κανονισμού ισχύουν ακόμα και αν ομόφωνα όλοι οι ένοικοι ή ιδιοκτήτες των ιδιοκτησιών συναινούν για την χρήση του καταστήματος που επιθυμεί ο επιχειρηματίας. Εφόσον δεν υπάρχει κανονισμός πολυκατοικίας, θα πρέπει ο διαχειριστής της πολυκατοικίας να υπογράψει μία υπεύθυνη δήλωση που θα δηλώνει ότι η πλειοψηφία των ιδιοκτητών των κατοικιών της πολυκατοικίας επιτρέπουν την ίδρυση και τη λειτουργία τέτοιου είδους καταστήματος υγειονομικού ενδιαφέροντος. Έλεγχος από δημόσιες υπηρεσίες Στη συνέχεια, θα πρέπει να ελεγχθούν από πλευράς δημόσιων υπηρεσιών, αν οι χρήσεις γης επιτρέπουν την ίδρυση και λειτουργία τέτοιου είδους καταστήματος και αν υπάρχει κάποια τοπική κανονιστική απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου που απαγορεύει ή θέτει περιορισμούς στην έκδοση αδειών ίδρυσης και λειτουργίας καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος. Πρέπει να προσεχθεί ότι τοπικές κανονιστικές αποφάσεις μπορεί να θέτουν περιορισμούς ή απαγορεύσεις και για την άδεια χρήσης μουσικής στα καταστήματα, καθώς και για την άδεια χρήσης κοινόχρηστου χώρου (άδεια τραπεζοκαθισμάτων). Αφού συγκεντρωθούν και τα έγγραφα/αντίγραφα από τους παραπάνω ελέγχους, προτείνεται ο επιχειρηματίας να καταθέσει φάκελο στον αρμόδιο δήμο για την έκδοση προέγκρισης άδειας ίδρυσης για το κατάστημα. Για να εκδοθεί η προέγκριση δεν απαιτείται να έχει μισθωθεί το κατάστημα. Στην τελική ευθεία Εφόσον πληρούνται όλες οι παραπάνω προϋποθέσεις, τότε ο επιχειρηματίας θα μπορεί να έρθει σε επαφή με κάποιο διακοσμητή/ εξειδικευμένη εταιρεία για να ξεκινήσει η κατασκευή του καταστήματος. Πριν ξεκινήσει η υλοποίηση και η διαμόρφωση του καταστήματος, καλό θα ήταν τα σχέδια με το πώς θα μοιάζει το κατάστημα στην τελική του μορφή, να ελεγθούν από έμπειρους επαγγελματίες που γνωρίζουν τις απαιτήσεις των εμπλεκόμενων υπηρεσιών (Υγειονομικό, Πυροσβεστική, Δήμος) ή που γνωρίζουν το σε ποιες αρμόδιες υπηρεσίες πρέπει να απευθυνθούν προκειμένου να αποφευχθούν κατασκευαστικά λάθη, τα οποία κοστίζουν και σε χρήμα και σε χρόνο. Κείμενο: Δημήτριος Ε. Κορωνάκης
Read moreΆδειες μουσικής: όλες οι εξελίξεις και οι αλλαγές
Η νέα υγειονομική διάταξη (Φ.Ε.Κ. 2718/2012, τεύχος β’) έφερε πράγματι σημαντικές αλλαγές στη διαδικασία έκδοσης της άδειας ίδρυσης και λειτουργίας καταστήματος, αλλά και της άδειας μουσικών οργάνων. Ας δούμε, λοιπόν, ποιες είναι αυτές! Σε πρώτο επίπεδο θα προσεγγίσουμε τις σημαντικές αλλαγές που έχουν λάβει χώρα για την έκδοση άδειας μουσικών οργάνων με ενισχυτή. Το άρθρο: Συγκεκριμένα, στο άρθρο 14, Β, 2 παράγραφος 2 προβλέπεται ρητά ότι “δεν θεωρούνται Κέντρα Διασκέδασης οι επιχειρήσεις τροφίμων και ποτών στις οποίες, κατόπιν αδείας της αρμόδιας Δημοτικής Αρχής ή άλλης αρχής και σύμφωνα με τις ισχύουσες σχετικές διατάξεις, γίνεται χρήση μουσικών οργάνων ή στερεοφωνικού συγκροτήματος μικρής ισχύος, με μεγίστη Α-ηχοστάθμη κατά τη λειτουργία του καταστήματος 80 db”. Τι σημαίνει: Από την διάταξη αυτή, προκύπτει ότι δεν υπάρχουν πλέον οι περιορισμοί που έθετε η καταργηθείσα πλέον Υγειονομική διάταξη Α1β/8577/1983 στο άρθρο 41, η οποία όριζε ότι “δεν θεωρούνται Κέντρα Διασκεδάσεως τα καταστήματα των άρθρων 37, 38 και 39, στα οποία, κατόπιν άδειας της αρμόδιας Αστυνομικής Αρχής και σύμφωνα με τις ισχύουσες σχετικές Αστυνομικές Διατάξεις, γίνεται χρήση ορισμένων έγχορδων μουσικών οργάνων (πιάνο, βιολί, κιθάρα κ.τ.όμ.), χωρίς ενισχυτή και μεγάφωνα, ή στερεοφωνικού μηχανήματος μικρής ισχύος, ανάλογης με τον χώρο, για τη δημιουργία ευχάριστης ατμόσφαιρας στο κατάστημα. Στα καταστήματα αυτά δεν επιτρέπεται ο χορός”. Επιτρέπεται δηλαδή σήμερα, σε ένα κατάστημα υγειονομικού ενδιαφέροντος να έχει ζωντανή ορχήστρα (live music) με όλα τα μουσικά όργανα που επιθυμεί ο επιχειρηματίας και με χρήση ενισχυτή και μεγαφώνων, αρκεί η μέγιστη Α-ηχοστάθμη να μην υπερβαίνει τα 80db. Στην πράξη: Το πρακτικό αποτέλεσμα στη λειτουργία της επιχείρησης είναι ότι πλέον οι επιχειρηματίες δεν θα φοβούνται την διαδικασία του αυτοφώρου, όταν έχουν ζωντανή ορχήστρα στα καταστήματά τους, αρκεί αυτή να παίζει μέχρι τα 80db. Επίσης, δε θα έχουν τις συνέπειες των διοικητικών κυρώσεων, ότι δηλαδή μετέτρεψαν το κατάστημά τους σε κέντρο διασκέδασης, με αποτέλεσμα να κινδυνεύουν με ανάκληση της άδειας ίδρυσης και λειτουργίας του καταστήματός τους. Το πρόβλημα: Μέχρι και την 29η Δεκεμβρίου 2012 πολλοί επιχειρηματίες πήγαιναν στους οικείους δήμους για να ζητήσουν άδεια μουσικών οργάνων, χωρίς τον περιορισμό που έθετε η προηγούμενη υγειονομική διάταξη, όμως λόγω ελλιπούς ενημέρωσης των δημοτικών υπαλλήλων, οι τελευταίοι δεν δέχονταν τις αιτήσεις. Πρέπει να καταστεί σαφές ότι οι δημοτικοί υπάλληλοι δεν είναι αρμόδιοι να κρίνουν αν ένα κατάστημα υγειονομικού ενδιαφέροντος μπορεί να έχει ζωντανή ορχήστρα ή ηχεία στον εξωτερικό χώρο. Αρμόδια για την γνωμοδότηση επί των θεμάτων αυτών είναι η αντίστοιχη Υγειονομική Υπηρεσία. Τι πρέπει να γνωρίζετε: Αριστερά, μπορεί να δει κανείς ένα υπόδειγμα αίτησης για άδεια μουσικών οργάνων με ενισχυτή. Σε περίπτωση που κάποιος δημοτικός υπάλληλος αρνηθεί να παραλάβει την αίτησή σας με τα απαιτούμενα δικαιολογητικά, θα του ζητήσετε να την πρωτοκολλήσει και να την αποστείλει στη Υγειονομική Υπηρεσία για γνωμοδότηση. Ηχεία στον εξωτερικό χώρο Ας δούμε τώρα ποιες εξελίξεις έχουν δρομολογηθεί για την ύπαρξη ηχείων στον εξωτερικό χώρο. Το άρθρο: Η νέα υγειονομική νομοθεσία επιτρέπει πλέον στους επιχειρηματίες να θέτουν ηχεία στον εξωτερικό χώρο του καταστήματός τους υπό τις προϋποθέσεις που ορίζει η νέα νομοθεσία. Πιο συγκεκριμένα το άρθρο 14, Β, 2 αναφέρει: “Στην περίπτωση που διαθέτουν και επιθυμούν χρήση μουσικής σε υπαίθριο χώρο θα υποβάλλουν τεχνική έκθεση αρμόδιου μηχανικού σε τρία αντίτυπα, που θα συνοδεύεται με τοπογραφικό διάγραμμα με τη θέση και τη […]
Read moreΑΠΟΧΗ ΔΙΚΗΓΟΡΩΝ ΣΤΙΣ 17 & 18 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΑΠΟΧΗ ΔΙΚΗΓΟΡΩΝ ΣΤΙΣ 17 & 18 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ Η Συντονιστική Επιτροπή των Δικηγορικών Συλλόγων Ελλάδος συνεδρίασε σήμερα εκτάκτως προκειμένου να εκτιμήσει την κατάσταση και να λάβει αποφάσεις σχετικά με τα ανοιχτά ζητήματα που εξακολουθούν να υφίστανται ως προς τον υπό κατάθεση προς συζήτηση και ψήφιση νέο Κώδικα Δικηγόρων καθώς και σχετικά με την κατάσταση που επικρατεί στη Δικαιοσύνη. ***** 1. Επί του Σχεδίου του νέου Κώδικα Δικηγόρων, ο δικηγορικός κόσμος της χώρας, αποκρούοντας κάθε έννοια συντεχνιακής αντίληψης και προτάσσοντας την προάσπιση του δημοσίου συμφέροντος και την προστασία των δικαιωμάτων των πολιτών, είτε εισηγήθηκε εξαρχής είτε ανταποκρίθηκε θετικά σε μία σειρά από αλλαγές, όπως είναι λ.χ. η θεσμική κατοχύρωση του ρόλου του Δικηγόρου, των Δικηγορικών Συλλόγων και της Ολομέλειας των Προέδρων των Δικηγορικών Συλλόγων Ελλάδος, ο εκσυγχρονισμός του θεσμού των διαγωνισμών των ασκουμένων δικηγόρων, με καθιέρωση γραπτών εξετάσεων σε πανελλήνιο επίπεδο, ώστε να εξασφαλίζεται η αντικειμενικότητα και το αδιάβλητο της διαδικασίας, η ίδρυση μονίμων διαιτησιών σε όλους τους Δικηγορικούς Συλλόγους, η αναμόρφωση του πειθαρχικού δικαίου, με απεξάρτηση των πειθαρχικών συμβουλίων από τα Διοικητικά συμβούλια των Δικηγορικών Συλλόγων και η επιμήκυνση της παραγραφής στις αγωγές κακοδικίας σε τρία έτη έναντι της εξάμηνης παραγραφής που ισχύει σήμερα. Ωστόσο, όσον αφορά στα θεμελιώδη ζητήματα που άπτονται την ουσιαστική άσκηση της δικηγορίας, δεν μπορούμε να μην επιμείνουμε στην ανάγκη να επανακατοχυρωθεί το δικαίωμα των εμμίσθων συναδέλφων σε ελάχιστη αμοιβή και να διαφυλαχθεί ο τρόπος ποσοστιαίου υπολογισμού των κρατήσεων μέσω των γραμματίων προείσπραξης δικηγορικής αμοιβής. Σε καμία σύγχρονη δημοκρατική κοινωνία δεν νοείται παροχή υπηρεσιών που προσιδιάζουν σε σχέση εξαρτημένης εργασίας χωρίς να κατοχυρώνεται δικαίωμα του εργαζομένου σε αμοιβή. Τέτοιου είδους «μέτρα» που λαμβάνονται από την πολιτική εξουσία με επίκληση επιταγών της «τρόικας» αλλά στην πραγματικότητα προς όφελος των τραπεζών, των ασφαλιστικών εταιρειών και άλλων επιχειρήσεων που ασκούν μαζικά ένδικα βοηθήματα στα δικαστήρια της χώρας (π.χ. για εγγραφή προσημείωσης υποθήκης ή για έκδοση διαταγών πληρωμής) προκειμένου να έχουν πρόσβαση σε δικηγορικές υπηρεσίες με εξευτελιστικές αμοιβές, προσβάλλουν τον πυρήνα του δικαιώματος σε μία αξιοπρεπή διαβίωση, υπονομεύουν την άσκηση του δικηγορικού λειτουργήματος και, κατ’ επέκταση, την απονομή της Δικαιοσύνης, οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε υποβάθμιση της ποιότητας των παρεχόμενων νομικών υπηρεσιών και τέλος παραβιάζουν την ισότητα των όπλων ενώπιον των δικαστικών αρχών, με θύμα τον ίδιο τον πολίτη. Στο Σχέδιο του Κώδικα Δικηγόρων, είχαν ενταχθεί, μετά από πρόταση του δικηγορικού κόσμου της χώρας, τρεις εναλλακτικές διατυπώσεις για το δικαίωμα των εμμίσθων δικηγόρων σε ελάχιστη αμοιβή, οι οποίες όμως απαλείφθηκαν – προφανώς κατόπιν παρεμβάσεων των ως άνω οικονομικών συμφερόντων που καθοδηγούν τις επιλογές της Κυβέρνησης. 2. Επί της κατάστασης που επικρατεί στην απονομή της Δικαιοσύνης, τονίζουμε πριν από όλα την ανάγκη να αρθεί η πρόσφατη απομείωση του θεσμού της προσωρινής δικαστικής προστασίας, με απεξάρτηση της έκδοσης και της ισχύος της προσωρινής διαταγής από το χρόνο συζήτησης της σχετικής αίτησης ασφαλιστικών μέτρων και, επί διαφορών για άκυρη απόλυση εργαζομένου με σύμβαση εξαρτημένης εργασίας ή μεταβολή της εργασιακής του κατάστασης, με απεξάρτηση της ισχύος των ασφαλιστικών μέτρων από το χρόνο συζήτησης της σχετικής αγωγής. Είναι δε εντυπωσιακό ότι δικαστικοί λειτουργοί εφαρμόζουν μεν τις σχετικές διατάξεις, κρίνοντας έτσι σιωπηρά υπέρ της συνταγματικότητας αυτών και προσδιορίζοντας τη συζήτηση των υποθέσεων στις οποίες έχει παρασχεθεί προσωρινή δικαστική προστασία […]
Read moreΠαραγραφή αξιόποινου και παύση δίωξης για αδικήματα με μικρή κοινωνική απαξία
Τροπολογία με την οποία παραγράφεται το αξιόποινο και παύει η δίωξη για αδικήματα με μικρή κοινωνική απαξία που έχουν τελεσθεί μέχρι 31.8.2013, κατατέθηκε σήμερα στη Βουλή από τον υπουργό Δικαιοσύνης Χαράλαμπο Αθανασίου. Όπως αναφέρεται στην αιτιολογική έκθεση, με τις προτεινόμενες ρυθμίσεις επιδιώκεται η αποσυμφόρηση των ποινικών δικαστηρίων από μεγάλο αριθμό δικογραφιών που ουσιαστικά αφορούν αδικήματα με μικρή κοινωνική απαξία και η επιτάχυνση έτσι της ποινικής διαδικασίας. Η παραγραφή του αξιόποινου δεν ισχύει για την παράβαση του ποινικού κώδικα σε περιπτώσεις αγοράς εμπορευμάτων με πίστωση, σε περιπτώσεις παράβασης της εργατικής νομοθεσίας (μη καταβολή δεδουλευμένων κλπ) και για παράβαση διατάξεων για τη λειτουργία του Ανταγωνισμού. Επίσης παραγράφονται και δεν εκτελούνται ποινές στερητικές της ελευθερίας διάρκειας μέχρι έξι μηνών που έχουν επιβληθεί με αποφάσεις, οι οποίες έχουν εκδοθεί μέχρι τη δημοσίευση του υπό ψήφιση νόμου (σ.σ. η τροπολογία έχει κατατεθεί στο νομοσχέδιο του υπουργείου Παιδείας), εφόσον οι αποφάσεις αυτές δεν έχουν καταστεί αμετάκλητες και οι επιβληθείσες ποινές δεν έχουν εκτιθεί με οποιονδήποτε τρόπο μέχρι τη δημοσίευσή του, με τις οριζόμενες εξαιρέσεις και όρους. Της προτεινόμενης ρύθμισης εξαιρούνται τα αδικήματα σχετικά με την υπηρεσία (παθητική και ενεργητική δωροδοκία, δωροδοκία δικαστή, ψευδής βεβαίωση και νόθευση από υπάλληλο, απιστία σχετική με την υπηρεσία). Ειδικότερα εξαιρούνται των ως άνω ρυθμίσεων αποφάσεις που αφορούν παραβάσεις των άρθρων 235, 236, 237, 242, 256, 258, 259 και 390 του Ποινικού Κώδικα. Με την ίδια τροπολογία προτείνεται η κατάργηση της παραγράφου 3 του άρθρου 235 του Ποινικού Κώδικα, σύμφωνα με την οποία δεν συνιστά δωροδοκία, η απλή υλική παροχή προς έκφραση ευγνωμοσύνης. Όπως αναφέρει το υπουργείο Δικαιοσύνης, η κατάργηση της διάταξης αυτής προτείνεται λόγω των παρερμηνειών που έχουν δημιουργηθεί. Ως προς τα αδικήματα με μικρή κοινωνική απαξία, προβλέπεται ότι παραγράφεται το αξιόποινο και παύει η δίωξη των ακόλουθων πράξεων, που έχουν τελεσθεί μέχρι 31.8.2013: α) των πταισμάτων και β) των πλημμελημάτων, κατά των οποίων ο νόμος απειλεί ποινή φυλάκισης μέχρι ένα έτος ή χρηματική ποινή ή και τις δύο ποινές. Στην περίπτωση των πλημμελημάτων, εάν ο υπαίτιος υποπέσει μέσα σε ένα έτος από τη δημοσίευση του νόμου σε νέα από δόλο αξιόποινη πράξη κακουργήματος ή πλημμελήματος και καταδικαστεί αμετάκλητα οποτεδήποτε σε ποινή στερητική της ελευθερίας ανώτερη των έξι μηνών, συνεχίζεται η κατ΄ αυτού παυθείσα ποινική δίωξη και δεν υπολογίζεται στον χρόνο παραγραφής του αξιόποινου της πρώτης πράξης ο διανυθείς χρόνος από την παύση της δίωξης μέχρι την αμετάκλητη καταδίκη για νέα πράξη. Οι δικογραφίες που αφορούν τις παραπάνω αξιόποινες πράξεις, τίθενται στο αρχείο με πράξη του αρμόδιου εισαγγελέα ή δημόσιου κατήγορου. Οι αστικές αξιώσεις που τυχόν όμως απορρέουν από τις πράξεις αυτές δεν θίγονται με οποιονδήποτε τρόπο. Η παραγραφή του αξιόποινου και η παύση της ποινικής δίωξης δεν ισχύει για τις παραβάσεις που σχετίζονται με την παράβαση της εργατικής νομοθεσίας και την παράβαση των κανόνων του ανταγωνισμού. Αναφέρεται ειδικότερα ότι η παραγραφή δεν αφορά παραβάσεις α) του άρθρου 358 και του άρθρου 377 του Ποινικού Κώδικα για τις περιπτώσεις αγοράς εμπορευμάτων με πίστωση, β) του ν. 690/1945 (σ.σ. μη καταβολή δεδουλευμένων), γ) του άρθρου 28 του ν. 3996/2011 (ποινικές κυρώσεις για παράβαση διατάξεων της εργατικής νομοθεσίας) και δ) του άρθρου 44 του νόμου 3959/2011 (ποινικές κυρώσεις για κατάχρηση δεσπόζουσας θέσης, εναρμονισμένες […]
Read moreAΠ 486/2012: Πτώχευση ή ανάκληση άδειας ασφαλιστικής εταιρίας
Πτώχευση ή ανάκληση άδειας ασφαλιστικής εταιρίας στα δικαιώματα και υποχρεώσεις της οποίας υπεισέρχεται αυτοδικαίως το Επικουρικό Κεφάλαιο. «…Επειδή κατά το άρθρο 62 Κ.Πολ.Δ. ικανός να είναι διάδικος είναι αυτός που έχει την ικανότητα να είναι υποκείμενο δικαιωμάτων και υποχρεώσεων. Κατά δε το άρθρο 61 Α.Κ. ένωση προσώπων μπορεί να αποκτήσει προσωπικότητα και να καταστεί νομικό πρόσωπο, αν τηρηθούν οι όροι που αναγράφει ο νόμος. Ειδικότερα προκειμένου περί ανώνυμης εταιρίας σύμφωνα με την παρ. 10 του άρθρου 7β του Κ.Ν. 2190/1920 η εταιρία αποκτά νομική προσωπικότητα με την καταχώρηση στο οικείο μητρώο ανωνύμων εταιριών της διοικητικής απόφασης για τη σύσταση της εταιρίας και την έγκριση του καταστατικού της, παύει δε να υπάρχει με την καθ’ οιονδήποτε νόμιμο τρόπο λύση της. Εξάλλου κατά το άρθρο 73 Κ.Πολ.Δ. το δικαστήριο εξετάζει και αυτεπαγγέλτως, αν συντρέχει η κατά το άρθρο 62 προϋπόθεση ενόψει και του άρθρου 313 παρ. 1 στ. δ’ του ίδιου κώδικα κατά το οποίο δύναται να επιδιωχθεί με αγωγή ή ένσταση η αναγνώριση της ανυπαρξίας δικαστικής αποφάσεως, αν εκδόθηκε σε δίκη που διεξήχθη κατ’ ανυπάρκτου προσώπου, κατά δε το άρθρο 558 του ίδιου κώδικα, η αναίρεση απευθύνεται κατά εκείνων, οι οποίοι ήσαν διάδικοι στη δίκη, κατά την οποία εκδόθηκε η προσβαλλόμενη απόφαση ή των καθολικών διαδόχων τους ή των κληροδόχων τους. Από τις διατάξεις αυτές, συνάγεται, ότι είναι απαράδεκτη η αίτηση αναιρέσεως που απευθύνεται εναντίον νομικού προσώπου, στα δικαιώματα και στις υποχρεώσεις του οποίου υπεισήλθε πλέον αυτοδικαίως εκ του νόμου άλλο νομικό πρόσωπο (βλ. Ολ.Α.Π. 27/1987). Περαιτέρω ορίζεται από την παρ. 4 του άρθρ. 25 του Κ.Ν. 489/1976 ότι “από την ημερομηνία που η ασφαλιστική επιχείρηση κηρύσσεται σε κατάσταση πτώχευσης ή ανακαλείται η άδεια λειτουργίας της για παράβαση νόμου, το Επικουρικό Κεφάλαιο (Ν.Π.Ι.Δ.) υπεισέρχεται αυτοδίκαια στο σύνολο των δικαιωμάτων και υποχρεώσεων της ασφαλιστικής επιχείρησης που πηγάζουν από ασφαλιστικές συμβάσεις του κλάδου αστικής ευθύνης από χερσαία αυτοκίνητα οχήματα. Εκκρεμείς δίκες, συνεχίζονται χωρίς άλλο από το Επικουρικό Κεφάλαιο”. Από την τελευταία αυτή διάταξη προκύπτει, ότι όταν επέλθει κατά νόμο ανάκληση της άδειας λειτουργίας ασφαλιστικής επιχειρήσεως η τελευταία καθόσον αφορά τις υποχρεώσεις και τα δικαιώματα που πηγάζουν από τις προαναφερόμενες συμβάσεις παύει να υπάρχει και στη θέση της υπεισέρχεται αυτοδικαίως το Επικουρικό Κεφάλαιο. Αν λοιπόν στη δίκη ενώπιον του Εφετείου υπήρξε διάδικος ως εναγόμενη η ασφαλιστική επιχείρηση και μετά την έκδοση της αποφάσεως από το Εφετείο επήλθε οριστική ανάκληση της άδειας λειτουργίας της, η αίτηση αναιρέσεως από τον νομιμοποιούμενο διάδικο δεν μπορεί να απευθύνεται κατά της ασφαλιστικής επιχειρήσεως, αλλά πρέπει να απευθύνεται κατά του Επικουρικού Κεφαλαίου που είναι εκ του νόμου καθολικός αυτής διάδοχος, εκτός αν ο αναιρεσείων αγνοεί την επελθούσα αυτή μεταβολή, οπότε η αναιρετική δίκη διεξάγεται έναντι του Επικουρικού Κεφαλαίου, το οποίο πρέπει να καλείται στη σχετική δίκη (ΑΠ 1755/2002)». (areiospagos.gr)
Read moreΠροσημείωση υποθήκης και αναγκαστική κατάσχεση ακινήτου πριν από την τροπή σε υποθήκη
Προσημείωση υποθήκης και αναγκαστική κατάσχεση ακινήτου πριν από την τροπή σε υποθήκη / Ανάγκη δικαιοπολιτικής, δικαιοσυστηματικής και τελεολογικής ερμηνείας του άρθρου 41 ΕισΝΚΠολΔ (εξ αφορμής της ΑΠ 1134 / 2012) Βασίλειος Ηλ. Σταματόπουλος Δικηγόρος, Μέλος Ενώσεως Ελλήνων Δικονομολόγων, Μέλος Ερευνητικού Ινστιτούτου Δικονομικών Μελετών Η εν θέματι υπ΄ αριθμ. 1134/2012 απόφαση ΑΠ εξεδόθη υπό το ερμηνευτικό φως της υπ΄ αριθ. 14 / 2006 αποφάσεως της Τακτικής Ολομελείας του Αρείου Πάγου (ΝοΒ 2006, 1264 με παρατηρήσεις Π. Μάζη). Κατ΄ αρχάς, η υπό ανάλυσιν απόφαση, συμφώνως μάλιστα και προς τα διαχρονικά διδάγματα της θεωρίας και τα πορίσματα παγίας νομολογίας (βλ. εντελώς ενδεικτικώς ΑΠ 756/2001, ΕλλΔνη 2002, 1395), επικυρώνει την θέση ότι η διαδικασία της κατατάξεως παραμένει ενιαία (με τη σύνταξη ενός πίνακα για όλους τους δανειστές) πλην όμως όχι και αδιαίρετη, με αυτόθροη συνέπεια ότι το δεδικασμένο της αποφάσεως (ενν. κατά το διαγνωστικό σκέλος του διατακτικού της) περιορίζεται μόνο στους διαδίκους της δίκης της ανακοπής, χωρίς να επηρεάζει τη θέση των άλλων δανειστών, εις τρόπον ώστε το δικαστήριο που δικάζει την ανακοπή να περιορίζεται στα όρια του αιτήματος αυτής και να μην έχει εξουσία να προβεί αυτεπαγγέλτως στην αναδιάρθρωση του πίνακα κατατάξεως. Περαιτέρω, κατά την κρατούσα στη νομολογία θέση με την οποία συντάσσεται και η εν θέματι απόφαση, στη δίκη της ανακοπής κατά του πίνακος κατατάξεως δεν δημιουργείται μεταξύ των πλειόνων ανακοπτόντων δανειστών σχέση αναγκαστικής ομοδικίας. Ώστε η ανακοπή του άρθρου 979 § 2 ΚΠολΔ δεν είναι αναγκαίο να στρέφεται εναντίον πάντων των αναγγελθέντων και καταταγέντων δανειστών, αλλά μόνον εναντίον εκείνου του οποίου η κατάταξη προσβάλλεται. Συνακολούθως δε, δεν είναι απαράδεκτο και το ένδικο μέσο κατά της αποφάσεως που εκδόθηκε επί της ανακοπής, αν δεν απευθύνεται εναντίον όλων των δανειστών που μετείχαν στη δίκη ως ομόδικοι. Για λόγους όμως πληρότητος δέον να επισημανθεί και η altera pars περί (των ειδικών προϋποθέσεων δημιουργίας) επιγενομένης αναγκαστικής ομοδικίας μεταξύ των πλειόνων ανακοπτόντων (άρθρο 76 § 1 περ. α΄ ΚΠολΔ – ενιαία ρύθμιση διαφοράς), όπως εξειδικεύεται στην ΑΠ 175 / 2011 (ΝοΒ 2011, 1261 με σχόλιο Β. Χατζηιωάννου) Πέραν τούτων, στην επίδικη περίπτωση ετέθη ως ζητούμενο η κατάφαση ή μη του δικαιώματος του προσημειούχου δανειστού να αναγγελθεί σε επισπευδόμενο πλειστηριασμό πριν από την τροπή της προσημειώσεως σε υποθήκη. Διαφορετικό, αν και απολύτως συναφές, είναι το εριζόμενο σε θεωρία και νομολογία ζήτημα εάν και πάντως βάσει ποίων διατάξεων δικαιούται ή όχι ο προσημειούχος δανειστής όχι απλώς να αναγγελθεί αλλά να ασκήσει αυτός ο ίδιος την εμπράγματη υποθηκική αγωγή (actiohypothecaria in rem) η οποία προσνέμεται κατά την γραμματική διατύπωση των άρθρων 1291επ. ΑΚ μόνο στον ενυπόθηκο δανειστή. Ερωτάται, άλλως ειπείν, ποιες είναι οι ειδικές προϋποθέσεις και ποιος ακριβώς ο βαθμός και τα τυχόν άκρα όρια της δικονομικής εξομοίωσης του προεχόντως εξασφαλιστικού χαρακτήρος θεσμού της προσημείωσης με το πλήρες δικαίωμα της υποθήκης ιδίως δε στο κρίσιμο εν προκειμένω πεδίο της αναγκαστικής εκτελέσεως. Η νομολογιακώς κυμαινόμενη απάντηση στο ερώτημα αυτό, είτε καταφατική είτε αποφατική, δεν είναι πάντως καθόλου αυτονόητη και απαιτεί, φρονούμε, ως εκ της sui generis μικτής φύσεως της προσημειώσεως, δικαιοσυγκριτική και συστηματική ερμηνεία των σχετικών διατάξεων του ουσιαστικού και του δικονομικού δικαίου. Υπό το πρίσμα αυτό η εν θέματι απόφαση δέον εν πρώτοις να σημειωθεί ότι καταφάσκει το δικαίωμα του προσημειούχου δανειστού να αναγγελθεί (972 ΚΠολΔ), πριν από […]
Read moreΑΠ 330/2010: Πότε υπάρχει κατάχρηση του θεσμού της εταιρείας και άρση της αυτοτέλειας του νομικού προσώπου
Η εταιρεία ως σύνολο έννομων σχέσεων και καταστάσεων, που διέπονται από ορισμένο πλέγμα κανόνων δικαίου με τη μορφή αυτοτελούς ενότητας, υπηρετεί κοινωνικό σκοπό. Η χρησιμοποίηση της εταιρείας για την εξυπηρέτηση διαφορετικών σκοπών και μάλιστα αποδοκιμαζόμενων από την έννομη τάξη, συνιστά απαγορευμένη από το νόμο κατάχρηση του θεσμού της εταιρείας. Η καταχρηστική συμπεριφορά που εκδηλώνεται ως κατάχρηση θεσμού, δεν ρυθμίζεται ειδικά από το νόμο. Πρέπει όμως να υπαχθεί και αυτή στη διάταξη του άρθρ. 281 Α.Κ. και οι συνέπειές της να αντιμετωπισθούν σε αναλογία με τις συνέπειες της καταχρήσεως δικαιώματος (ΑΠ 330/2010). Με την παραπάνω έννοια δεν συνιστά καταχρηστική συμπεριφορά μόνη η συγκέντρωση των περισσότερων ή και όλων των μετοχών ανώνυμης εταιρείας ή των μεριδίων ΕΠΕ σε ένα μόνο πρόσωπο, ακόμη και αν αυτό είναι ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος ή ο διαχειριστής της εταιρείας και την ελέγχει έτσι τυπικά και ουσιαστικά (ΟλΑΠ 5/1996, ΟλΑΠ 17/1994), αφού αναγνωρίζεται από το δίκαιο η μονοπρόσωπη κεφαλαιουχική εταιρεία (ανώνυμη, ναυτική και ΕΠΕ, βλ. άρθρ. 47α παρ. 2 Ν. 2190/ 1920, 41 παρ. 2 Ν. 959/1979, ΠΔ 273/1993), η οποία και διατηρεί κατ’ αρχήν την οικονομική αυτοτέλεια του νομικού προσώπου της έναντι του φυσικού προσώπου στο οποίο ανήκουν οι μετοχές ή τα μερίδιά της. Δεν συνιστά επίσης καταχρηστική συμπεριφορά η επιλογή μιας κεφαλαιουχικής εταιρείας για την άσκηση μέσω αυτής επιχειρηματικής δραστηριότητας από έναν ή περισσότερους επιχειρηματίες με σκοπό η εταιρεία να λειτουργήσει ως μηχανισμός απορροφήσεως των τυχόν δυσμενών συνεπειών της επιχειρηματικής δραστηριότητάς τους, αφού τον σκοπό ακριβώς αυτό προορίσθηκε να εξυπηρετεί η κεφαλαιουχική εταιρεία. Επίσης, η θέση κατά μέρος της νομικής προσωπικότητας νομίμως συσταθείσης και λειτουργούσας ανωνύμου εταιρείας δεν δικαιολογείται μόνο από την ταύτιση των συμφερόντων της εταιρίας προς τα αυτά του κυρίου μετόχου ή από τη συστηματική παροχή εγγυήσεων του προσώπου αυτού για λογαριασμό της εταιρείας ή τέλος από την εμφάνιση τούτου ως του ουσιαστικού φορέα της επιχείρησης με καθοριστική συμβολή στη λήψη των εταιρικών αποφάσεων. Συνεπώς δεν ενεργούν αθέμιτα οι επιχειρηματίες που επιλέγουν κάποιον από τους προσφερόμενους τύπους της κεφαλαιουχικής εταιρείας για να θωρακίσουν με τα πλεονεκτήματα, που αυτός προσφέρει, την επιχειρηματική δραστηριότητά τους, γι` αυτό και δεν δικαιολογείται η ταύτισή τους με την εταιρεία και η μεταφορά έτσι στους ίδιους της ευθύνης που βαρύνει το νομικό πρόσωπο της εταιρείας. Η αρχή αυτή της οικονομικής αυτοτέλειας και ευθύνης του νομικού προσώπου της εταιρείας έναντι των μετόχων ή των εταίρων υποχωρεί όμως όταν η επίκληση της διαφορετικής προσωπικότητας χρησιμεύει για να νομιμοποιηθεί αποτέλεσμα αντίθετο προς τους κανόνες της καλής πίστεως, δηλαδή όταν γίνεται κατάχρηση της νομικής προσωπικότητας της εταιρείας με την έννοια ότι οι φερόμενες ως πράξεις της εταιρείας είναι στην πραγματικότητα πράξεις του κυρίαρχου μετόχου ή εταίρου της που σκόπιμα παραλλάσσονται και αντιστρόφως οι πράξεις του φυσικού προσώπου συνέχονται με την εταιρεία από την οποία αθέμιτα επιχειρείται να αποκοπούν. Η μορφή αυτή καταχρήσεως του θεσμού της εταιρείας εκδηλώνεται κυρίως στις περιπτώσεις που ο κυρίαρχος μέτοχος ή εταίρος χρησιμοποιεί τη νομική προσωπικότητα της εταιρείας για να καταστρατηγήσει το νόμο ή για να προκαλέσει δολίως ζημιά σε τρίτον ή για να αποφύγει την εκπλήρωση των υποχρεώσεών του. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις ως κύρωση επιβαλλόμενη προς αποφυγή της καταχρήσεως προβάλλει η άρση ή η κάμψη […]
Read moreMον.Πρωτ.Χανίων 3/2013: Αντίκειται στο Σύνταγμα και στην ΕΣΔΑ η επέκταση του δικαστικού ενσήμου στις αναγνωριστικές αγωγές
“(…)Η επέκταση του δικαστικού ενσήμου, όμως, και στις αναγνωριστικές αγωγές και μάλιστα πλέον σε ποσοστό διπλάσιο από αυτό που ίσχυε μέχρι σήμερα (άρθρο 6α του ν. 4093/2012), σημαίνει ότι πλέον καθίσταται δικονομική προϋπόθεση του παραδεκτού της παράστασης του διαδίκου, γεγονός προδήλως αντισυνταγματικό, καθώς, καθιστώντας δυσβάσταχτη οικονομικά την προσφυγή στη Δικαιοσύνη, περιορίζει και σε πολλές περιπτώσεις στερεί το συνταγματικό δικαίωμα παροχής δικαστικής προστασίας. Στα πλαίσια αυτά, ο Άρειος Πάγος με την υπ αριθμ. 675/2010 απόφαση του, έκρινε ότι η υποχρέωση καταβολής αναλογικού τέλους δικαστικού ενσήμου στις καταψηφιστικές αγωγές δεν αναιρεί το ατομικό δικαίωμα παροχής έννομης προστασίας του διαδίκου «λαμβανομένου υπόψη ότι το εν λόγω δικαίωμα ικανοποιητικά προστατεύεται με την άσκηση αναγνωριστικού χαρακτήρα αγωγής». Είναι προφανές ότι η νομική παραδοχή του Αρείου Πάγου περί της συνταγματικότητας του δικαστικού ενσήμου προϋπέθετε την απωλεσθείσα πλέον δυνατότητα του πολίτη να προσφύγει στα Δικαστήρια με αναγνωριστική αγωγή, η άσκηση της οποίας χωρίς υποχρέωση καταβολής δικαστικού ενσήμου προστατεύει ικανοποιητικά το συνταγματικό δικαίωμα παροχής εννόμου προστασίας. Με την αιτιολογική έκθεση επί του σχεδίου νόμου για το άρθρο 70 φέρεται ως σκοπός της νέας διάταξης η αύξηση των δημοσίων εσόδων, πρόβλεψη που αποτυπώνεται και στην σχετική Έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους επί του σχεδίου νόμου. Πλην όμως, σύμφωνα και με τον έντονο νομικό προβληματισμό που διατύπωσε η Επιστημονική Επιτροπή της Βουλής με την έκθεση της επί του συγκεκριμένου νομοσχεδίου και κατά την πάγια νομολογία του ΣτΕ, η επίκληση αμιγώς ταμειακών αναγκών του Δημοσίου χωρίς σύνδεση με τη λειτουργία των Δικαστηρίων και την ανάγκη αποτελεσματικής απονομής της Δικαιοσύνης, δεν είναι συνταγματικώς ανεκτή για τη θέσπιση προϋποθέσεων για την παροχή δικαστικής προστασίας. Αντίστοιχη είναι και η νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ), κατά την οποία μόνο το δημοσιονομικό συμφέρον του Δημοσίου δεν μπορεί να αφομοιωθεί συλλήβδην σε ένα γενικότερο δημόσιο συμφέρον, το οποίο θα δικαιολογούσε σε κάθε συγκεκριμένη περίπτωση την παραβίαση των δικαιωμάτων του πολίτη. Άλλωστε, η υποχρεωτική επιβολή δικαστικού ενσήμου σε όλες τις αγωγές που έχουν περιουσιακό αντικείμενο ή είναι χρηματικά αποτιμητές δεν συνδέεται με τη λειτουργία των Δικαστηρίων και την ανάγκη αποτελεσματικής απονομής της Δικαιοσύνης, ούτε μπορεί να δικαιολογηθεί επαρκώς από τις ταμειακές ανάγκες του δημοσίου από την «κινητοποίηση ενός πολυδάπανου δημόσιου μηχανισμού», όπως αναφέρεται στη σχετική αιτιολογική έκθεση. Πρώτον, διότι το λειτουργικό κόστος της Δικαιοσύνης όχι μόνο δεν έχει αυξηθεί, αλλά αντίθετα έχει περιοριστεί κατά πολύ (όμοια και Γνωμοδότηση Κ. Χρυσόγονου – Α. Καϊδατζή, για τη συνταγματικότητα του σχεδίου νόμου «Έγκριση μεσοπρόθεσμου πλαισίου δημοσιονομικής στρατηγικής 2013-2016» παρ. Γ 7). Δεύτερον, διότι η Δικαιοσύνη δεν αποτελεί «μηχανισμό», όπως εσφαλμένα αναφέρεται στην ως άνω αιτιολογική έκθεση, αλλά αποτελεί δημόσια λειτουργία, συνταγματικά κατοχυρωμένη και χρηματοδοτούμενη από το δημόσιο προϋπολογισμό και δεν λειτουργεί με βάση την αρχή της ανταποδοτικότητας. Τρίτον, διότι θα έπρεπε με την ίδια λογική το σχετικό τέλος να επεκταθεί σε όλες τις αγωγές και όχι μόνο στις χρηματικά αποτιμητές, καθώς οι λοιπές αγωγές κινητοποιούν τον ίδιο πολυδάπανο «μηχανισμό» κατά την έκφραση της αιτιολογικής έκθεσης. Φαίνεται, αντίθετα, ότι η ρύθμιση αποκτά αποτρεπτικό, καταρχήν, και, στη συνέχεια, κυρωτικό χαρακτήρα, ειδικά για τις χρηματικά αποτιμητές αγωγές, καθώς, όπως αναφέρεται στην αιτιολογική έκθεση, με την επέκταση του δικαστικού ενσήμου και στις αναγνωριστικές αγωγές επιδιώκεται «να αποτραπεί η συζήτηση προπετών […]
Read moreΝ. 4055/2012 – άρθρο 21 (δικαστικό ένσημο σε αναγνωριστικές αγωγές μετά την 27-7-2011)
Με τη δεύτερη παράγραφο του άρθρου 21 του Ν. 4055/2012, επιλύεται ένα ζήτημα διαχρονικού δικαίου που είχε δημιουργηθεί από την διατύπωση του άρθρου 72 παρ. 14 ν. 3994/2011. Με τη νέα διάταξη ορίζεται ότι για τις καταψηφιστικές αγωγές που ασκήθηκαν πριν την έναρξη ισχύος του ν. 3994/2011 (27-7-2011) και μετατράπηκαν εν μέρει ή καθ’ ολοκληρίαν σε αναγνωριστικές μετά την έναρξη ισχύος αυτού, δεν οφείλεται δικαστικό ένσημο για το αναγνωριστικό αίτημα. Άρθρο 21 Δικαστικό Ένσημο 1. Η παράγραφος 3 του άρθρου 7 του ν.δ. 1544/1942 (Α΄ 189) που αντικαταστάθηκε με το άρθρο 70 του ν. 3994/2011 (Α΄ 165) αντικαθίσταται ως εξής: «3. Στο τέλος, που επιβάλλεται κατά το άρθρο 2 του ν. ΓΠΟΗ/1912, δεν υπόκεινται οι αναγνωριστικές που αφορούν τις διαφορές των άρθρων 663, 677, 681Α και 681Β, καθώς και οι αγωγές για την εξάλειψη υποθήκης και προσημείωσης και εκείνες που αφορούν την ακύ− ρωση πλειστηριασμού.» 2. Η διάταξη της παραγράφου 14 του άρθρου 72 του ν. 3994/2011 (Α΄ 165) δεν εφαρμόζεται στις αγωγές που ασκήθηκαν ως καταψηφιστικές πριν από την έναρξη ισχύος του, εφόσον μετατραπούν σε αναγνωριστικές μετά την έναρξη ισχύος αυτού.
Read more