ΕΠΙΚΑΙΡΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΝΟΜΟΛΟΓΙΑ

0
20 Δεκεμβρίου, 2015

ΑΠ 1160/2015 : Δανεισμός εργαζομένου – Υποχρεώσεις αρχικού εργοδότη σε περίπτωση δανεισμού.

Ο αρχικός εργοδότης δεν υποχρεούται στην καταβολή της αποζημίωσης του μισθωτού από παροχή παράνομης υπερωριακής απασχόλησης στο νέο εργοδότη (προς ον η παραχώρηση). Κατά την έννοια του άρθρου 648 παρ.1 ΑΚ, εργοδότης στη σύμβαση εξαρτημένης εργασίας είναι το φυσικό ή νομικό πρόσωπο, το οποίο αφ’ ενός δικαιούται να αξιώσει από τον εργαζόμενο την παροχή της συμφωνημένης εργασίας και αφ’ ετέρου υποχρεούται να πληρώσει προς αυτόν το συμφωνημένο μισθό. Περαιτέρω, από τις διατάξεις των άρθρων 361, 648 και 651 του ΑΚ, συνάγεται ότι είναι επιτρεπτή συμφωνία εργοδότη και μισθωτού, βάσει της οποίας ο εργοδότης θα παραχωρήσει με τη μορφή δανεισμού εργαζομένου τον μισθωτό σε τρίτον, προς τον οποίο αυτός θα παρέχει την εργασία του. Μόνος υπόχρεος δε στην καταβολή του μισθού παραμένει ο αρχικός εργοδότης δυνάμει της σύμβασης εργασίας, αφού η σύμβαση δεν μεταβάλλεται ως προς την υποχρέωση αυτή, εκτός αν υπάρξει ειδική συμφωνία. Αντίθετα, ο αρχικός αυτός εργοδότης δεν υποχρεούται στην καταβολή της αποζημίωσης του μισθωτού από παροχή παράνομης υπερωριακής απασχόλησης στο νέο εργοδότη (προς ον η παραχώρηση), διότι η παροχή της παράνομης αυτής εργασίας δεν περιλαμβάνεται στις υποχρεώσεις του μισθωτού που προκύπτουν από τη σύμβαση εργασίας έναντι του εργοδότη του, αλλά στις ιδιαίτερες σχέσεις του εργαζομένου με το νέο εργοδότη, εκτός αν ειδικώς προβλέφθηκε να επιβαρύνεται ο αρχικός εργοδότης για την περίπτωση παράνομης υπερωριακής απασχόλησης. Ο αρχικός εργοδότης βαρύνεται κατά βάση με όλες τις υποχρεώσεις από τη σύμβαση εργασίας π.χ. καταβολή μισθού, αδείας, επιδόματος, ασφαλιστικές εισφορές κ.λπ., ενώ οι όροι της σύμβασης εργασίας που έχουν συμφωνηθεί μεταξύ εργαζομένου και αρχικού εργοδότη δεσμεύουν και τον τρίτο, ο οποίος δεν επιτρέπεται να επιφέρει μονομερή βλαπτική μεταβολή. Επίσης, σε καταγγελία της σύμβασης δικαιούται να προβεί μόνον ο αρχικός εργοδότης και, τέλος, υποχρεώσεις και δικαιώματα που δεν απορρέουν από την αρχική σύμβαση, αλλά προκύπτουν το πρώτον κατά τη διάρκεια του δανεισμού, δεσμεύουν μόνον τον τρίτο και τον εργαζόμενο, εφόσον δεν υφίσταται ειδικότερη συμφωνία. Απορρίπτει την από 22-8-2014 αίτηση περί αναιρέσεως της 283/2014 απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πατρών. areiospagos.gr
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
0
20 Δεκεμβρίου, 2015

Ειρ.Αθ.1290/2015 (εκουσία δικαιοδοσία): Αλλαγή κύριου ονόματος – Διόρθωση ληξιαρχικής πράξης γέννησης. Διόρθωση είτε λόγω σφάλματος στην καταχώριση από προφανή παραδρομή, είτε βάσει του άρθρου 5 παρ. 1 του ισχύοντος Συντάγματος, για λόγους ασφαλείας των συναλλαγών και ακριβή προσδιορισμό της ταυτότητας ενός προσώπου.

Ειρ.Αθ.1290/2015 (εκουσία δικαιοδοσία): Διόρθωση είτε λόγω σφάλματος στην καταχώριση από προφανή παραδρομή, είτε βάσει του άρθρου 5 παρ. 1 του ισχύοντος Συντάγματος, για λόγους ασφαλείας των συναλλαγών και ακριβή προσδιορισμό της ταυτότητας ενός προσώπου. Η αλλαγή κύριου ονόματος δεν προσκρούει σε απαγορευτική διάταξη νόμου, ούτε στο μυστήριο του βαπτίσματος, του οποίου συστατικό στοιχείο που ανάγεται στην ουσία του δόγματος δεν είναι η ονοματοδοσία. Προσθήκη εν τοις πράγμασι κυρίου ονόματος λόγω «τάματος» στην Παναγία και καθιέρωση του ονόματος αυτού στις συναλλαγές. «Με την κρινόμενη αίτησή τους οι αιτούντες, όπως το δικόγραφο αυτής εκτιμάται από το Δικαστήριο, ως ασκούντες την γονική μέριμνα της παραπάνω ανήλικης κόρης τους αιτούνται να διορθωθεί η ληξιαρχική πράξη γέννησης, που συνέταξε ο Ληξίαρχος Αθηνών, ως προς το κύριο όνομα αυτής (της ανήλικης κόρης τους) και να προστεθεί και σαν δεύτερο κύριο όνομα προ (κατά κύριο αίτημα ή μετά κατά επικουρικό) του ήδη υπάρχοντος ονόματος «…» και το όνομα «…». Η κρινόμενη αίτηση με το παραπάνω περιεχόμενο αρμοδίως εισάγεται να συζητηθεί ενώπιον αυτού του Δικαστηρίου κατά τη διαδικασία της εκούσιας δικαιοδοσίας (άρθρα 739, 740 και 782 ΚΠολΔ) και για το παραδεκτό της συζήτησης αυτής έχει τηρηθεί η νόμιμη προδικασία με την επίδοση αντιγράφου αυτής (της κρινόμενης αίτησης) στον Εισαγγελέα Πρωτοδικών Αθηνών, όπως προκύπτει από την προσκομιζόμενη με αριθμό 9998Ε/10-2-2015 έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή στο Πρωτοδικείο Αθηνών ……. Είναι δε νόμιμη, στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθ. 782 του ΚΠολΔ και 9, 13 παρ 1, 14, 15, 22 και 25 του Ν 344/1976 «Περί ληξιαρχικών πράξεων» και πρέπει να ερευνηθεί περαιτέρω και ως προς την ουσιαστική βασιμότητά της. Σημειώνεται ότι είναι δυνατόν με απόφαση του Δικαστηρίου να διορθωθεί η ληξιαρχική πράξη γέννησης ή βάπτισης και ως προς το κύριο όνομα είτε α) αν η συγκεκριμένη καταχώριση οφείλεται σε σφάλμα από προφανή παραδρομή, είτε β) σε κάθε περίπτωση τούτο δικαιολογείται κατά τη διάταξη του άρθρου 5 παρ 1 του ισχύοντος Συντάγματος, που κατοχυρώνει το δικαίωμα εκάστου για ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητάς του, εφόσον η μεταβολή επιβάλλεται λόγω της ασφαλείας των συναλλαγών και σχετίζεται με τον ακριβή προσδιορισμό της ταυτότητας ενός προσώπου ή αυτό (το όνομα) έχει δημιουργήσει δικαιολογημένα μη επιθυμητές συνέπειες για τον κάτοχο του, καθώς η αλλαγή κύριου ονόματος δεν προσκρούει σε απαγορευτική διάταξη νόμου, ούτε στο μυστήριο του βαπτίσματος (“Βάπτισμα και ονοματισμός” Μπαλής Θέμις ΞΔ/953, Τσάτσου Θέμις ΞΔ/657) του οποίου συστατικό στοιχείο που ανάγεται στην ουσία του δόγματος δεν είναι η ονοματοδοσία (βλ ΑΠ 573/1981 ΝοΒ 30/422, ΕφΑθ3718/2008 ΕλΔ 2009/249, ΕφΑΘ 1905/2003 ΕλΔ 2004/247, ΜΠρΑθ 3646/2007, ΜΠρΚιλ 438/2009 δημ Νόμος, Καρακατσάνης σε Γεωργιάδη – Σταθόπουλο ΑΚ σε άρθ 58 αρθμ 8 επ, Βαθρακοκοίλης ΕρμηνΚΠολΔ σε άρθ782 αριθμ 15). Aπό την χωρίς όρκο εξέταση του πρώτου αιτούντος, που περιέχεται στα πρακτικά της παρούσας δίκης και από τα έγγραφα, τα οποία επικαλούνται και προσκομίζουν οι αιτούντες, αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Οι αιτούντες από τον γάμο τους, που τελέσθηκε στις 23-7-2008, απόκτησαν στις …-…-2012 κόρη, για την γέννηση της οποίας συντάχθηκε στις …-…-2012 σχετική ληξιαρχική πράξη γέννησης από τον ληξίαρχο Αθηνών, η οποία καταχωρήθηκε στα βιβλία του ληξιαρχείου Αθηνών με αριθμό … στον τόμο … του έτους 2012 (εν συντομία …/…/2012). Στις …-…-2013 οι αιτούντες βάπτισαν την παραπάνω κόρη τους […]
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
0
20 Δεκεμβρίου, 2015

ΑΠ 1882/2014: Δεδικασμένο απόφασης που εκδόθηκε σε άλλο κράτος μέλος της ΕΕ.

Δεδικασμένο απόφασης που εκδόθηκε σε άλλο κράτος μέλος της ΕΕ: «Στον με αριθμό 44/2001 Κανονισμό του Συμβουλίου της 22ας Δεκεμβρίου 2000, για τη διεθνή δικαιοδοσία, την αναγνώριση και την εκτέλεση αποφάσεων σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις (EE Αριθμός L 012 της 16-01-2001 σελ. 0001- 0023), που αντικατέστησε τόσο τη σύμβαση των Βρυξελλών (άρθρο 68 παρ. 1 αυτού), όσο και τις διμερείς συμβάσεις μεταξύ της Ελλάδας και των άλλων κρατών – μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την αμοιβαία αναγνώριση και εκτέλεση δικαστικών αποφάσεων, συμβιβασμών και δημοσίων εγγράφων σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις, που εφαρμόζεται σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις, ανεξάρτητα από το είδος του δικαστηρίου (άρθρο 1 αυτού), ορίζονται μεταξύ άλλων τα εξής: Στο άρθρο 32 αυτού: “Ως απόφαση, κατά την έννοια του παρόντα κανονισμού, νοείται κάθε απόφαση εκδιδόμενη από δικαστήριο κράτους – μέλους, οποιαδήποτε και αν είναι η ονομασία της, όπως απόφαση, διαταγή, διαταγή εκτελέσεως, καθώς και ο καθορισμός της δικαστικής δαπάνης από το γραμματέα”. Στο άρθρο 33: “Απόφαση που εκδίδεται σε κράτος – μέλος αναγνωρίζεται στα λοιπά κράτη μέλη, χωρίς ιδιαίτερη διαδικασία”. Στο άρθρο 34: “Απόφαση δεν αναγνωρίζεται: 1) αν η αναγνώριση αντίκειται προφανώς στη δημόσια τάξη του κράτους αναγνωρίσεως, 2) αν το εισαγωγικό έγγραφο της δίκης ή άλλο ισοδύναμο έγγραφο δεν έχει επιδοθεί ή κοινοποιηθεί στον ερημοδικασθέντα εναγόμενο εγκαίρως και κατά τέτοιο τρόπο ώστε να μπορεί να αμυνθεί, εκτός εάν ο εναγόμενος παρέλειψε να ασκήσει προσφυγή κατά της αποφάσεως ενώ μπορούσε να το πράξει, 3) αν είναι ασυμβίβαστη με απόφαση που έχει εκδοθεί μεταξύ των ιδίων διαδίκων στο κράτος αναγνωρίσεως, 4) αν είναι ασυμβίβαστη με απόφαση που εκδόθηκε προγενέστερα μεταξύ των ιδίων διαδίκων και με το ίδιο αντικείμενο και την ίδια αιτία σε άλλο κράτος μέλος ή σε τρίτο κράτος, εφόσον η προγενέστερη αυτή απόφαση συγκεντρώνει τις προϋποθέσεις που απαιτούνται για την αναγνώρισή της στο κράτος αναγνωρίσεως”. Συνεπώς, από την έναρξη ισχύος του παραπάνω κανονισμού η αναγνώριση απόφασης δικαστηρίου κράτους – μέλους της ΕΕ σε άλλο κράτος – μέλος γίνεται κατά τους διαγραφόμενους όρους και τη διαδικασία του Κανονισμού και όχι των άρθρων 323 και 905 Κ.Πολ.Δ. έναντι των οποίων υπερισχύει ο Κανονισμός. (ΑΠ 1882/2014) kazoleas-thoma.gr
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
0
18 Δεκεμβρίου, 2015

ΕφΠατρ 508/208 : Διαζύγιο – Κληρονομία συζύγων – Αποκλείεται το κληρονομικό δικαίωμα του συζύγου αν ο κληρονομούμενος, έχοντας βάσιμο λόγο διαζυγίου, είχε ασκήσει την αγωγή διαζυγίου κατά του συζύγου του. Η υποβολή κοινής αποφάσεως για λύση του γάμου τους κατά το άρθρο 1441 ΑΚ (συναινετικό διαζύγιο) δεν πληροί το πραγματικό της διάταξης του άρθρου 1822 ΑΚ. Ομως, αν ο θάνατος του συζύγου επέλθει μετά τη δεύτερη συζήτηση, μπορεί να τύχει αναλογικής εφαρμογής το άρθρο 1822 ΑΚ και να αποκλεισθεί βάσει αυτού το κληρονομικό δικαίωμα του επιζώντος.

Περίληψη: Κληρονομία συζύγων. Αποκλείεται το κληρονομικό δικαίωμα του συζύγου (καθώς και στο εξαίρετο) αν ο κληρονομούμενος, έχοντας βάσιμο λόγο διαζυγίου, είχε ασκήσει την αγωγή διαζυγίου κατά του συζύγου του (1822 ΑΚ). Προϋποθέσεις εφαρμογής της διάταξης αυτής. Θάνατος του συζύγου. Κάθε κληρονόμος του αλλά και κάθε τρίτος (όπως κάποιος οφειλέτης της αντίστοιχης κληρονομίας) που επιδιώκει με έννομο συμφέρον να αποκλείσει τον επιζώντα σύζυγο, πρέπει να εγείρει αναγνωριστική αγωγή για το βάσιμο του λόγου διαζυγίου εναντίον του. Λόγος διαζυγίου. Νοείται το προβλεπόμενο από τα άρθρα 1439 και 1444 ΑΚ διαπλαστικό δικαίωμα του ενός των συζύγων κατά του άλλου να επιφέρει λύση του γάμου της με δικαστική απόφαση ύστερα από άσκηση αγωγής που δικάζεται κατά τη διαδικασία της αμφισβητούμενης δικαιοδοσίας, ανεξάρτητα από τη βούληση του εναγομένου. Συνεπώς η υποβολή κοινής αποφάσεως για λύση του γάμου τους κατά το άρθρο 1441 ΑΚ (συναινετικό διαζύγιο) δεν πληροί το πραγματικό της διάταξης του άρθρου 1822 ΑΚ. Ομως, αν ο θάνατος του συζύγου επέλθει μετά τη δεύτερη συζήτηση, μπορεί να τύχει αναλογικής εφαρμογής το άρθρο 1822 ΑΚ και να αποκλεισθεί βάσει αυτού το κληρονομικό δικαίωμα του επιζώντος. Περιστατικά. […] Κατά το άρθρο 1822 Α.Κ., όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 25 του ν. 1329/1983, το κληρονομικό δικαίωμα, καθώς και το δικαίωμα στο εξαίρετο του συζύγου που επιζεί αποκλείονται αν κληρονομούμενος, έχοντας βάσιμο λόγο διαζυγίου, είχε ασκήσει την αγωγή διαζυγίου κατά του συζύγου του. Η εφαρμογή της διατάξεως αυτής προϋποθέτει α)την άσκηση αγωγής διαζυγίου από τον κληρονομούμενο σύζυγο και β) την βασιμότητα του λόγου διαζυγίου. Δεδομένου δε ότι με τον θάνατο του ενός από τους συζύγους η περί διαζυγίου εκκρεμής δίκη καταργείται (αρθρ. 604 ΚΠολΔ) και ότι η περί διαζυγίου αγωγή, ως προσωποπαγής, δεν μεταβιβάζεται στους κληρονόμους του συζύγου που απεβίωσε κάθε κληρονόμος του συζύγου που απεβίωσε, αλλά και κάθε τρίτος, όπως κάποιος οφειλέτης της αντίστοιχης κληρονομιάς, επιδιώκοντας με έννομο συμφέρον να αποκλείσει τον επιζώντα σύζυγο από την κληρονομιά, πρέπει, να εγείρει αναγνωριστική αγωγή για το βάσιμο του λόγου διαζυγίου κατά του επιζώντος συζύγου, χωρίς πάντως να αποκλείεται η έρευνα της βασιμότητας του λόγου διαζυγίου να γίνει και παρεμπιπτόντως σε δίκη μεταξύ εκείνου και του ιδίου του επιζώντος συζύγου (βλ. και ΑΠ. 1796/2005 ΕλΔ/νη 47, 809). Ως λόγος διαζυγίου στην διάταξη του άρθρου 1822 Α.Κ. νοείται το προβλεπόμενο από τα άρθρα 1439 και 1440 Α.Κ., όπως ισχύουν μετά το ν. 1329/1983, διαπλαστικό δικαίωμα του ενός των συζύγων κατά του άλλου να επιφέρει λύση του γάμου τους με δικαστική απόφαση, ύστερα από άσκηση αγωγής, εκδικαζόμενης. Κατά την διαδικασία της αμφισβητούμενης δικαιοδοσίας, ανεξάρτητα από την βούληση του εναγομένου. Συνεπώς η εκ μέρους των συζύγων υποβολή κοινής αιτήσεως για λύση του γάμου τους κατά το άρθρο 1441 Α.Κ. δεν πληροί το πραγματικό της προπαρατεθείσας διατάξεως, αφενός μεν γιατί δεν πρόκειται περί αγωγής, εκδικαζόμενης. Κατά την αμφισβητούμενη δικαιοδοσία, αλλά περί αιτήσεως, υπαγόμενης στην εκούσια δικαιοδοσία, αφετέρου δε γιατί η αίτηση αυτή δεν θεμελιώνεται σε δικαίωμα δικαστικής διαπλάσεως, δηλαδή σε «λόγο διαζυγίου», αλλά σε απλά πραγματικά περιστατικά. Περαιτέρω η αναλογική εφαρμογή του άνω άρθρου και στην περίπτωση συναινετικού διαζυγίου προϋποθέτει ότι έχει δημιουργηθεί στην εκούσια δικαιοδοσία, βάσει της υποβληθείσας κοινής αιτήσεως, δικονομική κατάσταση, εξομοιούμενη με έγερση αγωγής διαζυγίου, το χαρακτηριστικό γνώρισμα της οποίας είναι […]
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
0
16 Δεκεμβρίου, 2015

ΜονΠρΠειρ 161/2015 : Διάσταση συζύγων – Υπαιτιότητα – Διατροφή αναιτίου συζύγου – Διακινδύνευση ίδιας διατροφής .

Διάσταση συζύγων – Υπαιτιότητα – Διατροφή αναιτίου συζύγου – Διακινδύνευση ίδιας διατροφής -. Η ένσταση διακινδύνευσης ίδιας διατροφής, δεν έχει εφαρμογή επί διατροφής μεταξύ συζύγων. Απόρριψη ισχυρισμού για υπαιτιότητα της συζύγου, επειδή αυτή αυτή ανάλωνε πολλές ώρες στην οικία του αδελφού της, βοηθώντας στην ανατροφή των τέκνων του, γιατί ο ισχυρισμός αυτός, από μόνος του, δεν μπορεί να προσδώσει υπαιτιότητα για τη διάσπαση της έγγαμης σχέσης τους. Κρίση επίσης ότι οι νέες γνωριμίες τις οποίες σύναψε σύζυγος μέσω του διαδικτύου, τα ταξίδια που πραγματοποιούσε μαζί τους, καθώς και τα χαϊδευτικά υποκοριστικά που χρησιμοποιούν μεταξύ τους, δεν υποκρύπτουν ερωτική, αλλά φιλική μόνο διάθεση, δεν αρκεί για να αποσείσει τις ευθύνες του για τη διάσπαση της έγγαμης σχέσης του, αφού ελάμβαναν χώρα κατά τη διάρκεια της έγγαμης συμβίωσής του, χωρίς τη συναίνεση της συζύγου. Κρίση για καταβολή διατροφής στη σύζυγο (η οποία είναι 47 ετών με προβλήματα υγείας και έχει μοναδικό μηνιαίο εισόδημα 90 ευρώ), 300 ευρώ μηνιαία από το σύζυγο, ο οποίος έχει μηνιαία σύνταξη 1200 ευρώ και βαρύνεται με δόση δανείου 140 ευρώ. Κείμενο Απόφασης Αριθμός απόφασης 161/2015 TO ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ Συγκροτήθηκε από τη Δικαστή Ανδρονίκη Αθανασιάδη, Πρόεδρο Πρωτοδικών, που ορίστηκε με κλήρωση, σύμφωνα με τις διατάξεις του ν. 3327/2005, χωρίς τη σύμπραξη Γραμματέα. Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του την 25η Νοεμβρίου 2014 για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ: Της αιτούσας: η οποία εμφανίσθηκε στο Δικαστήριο με τον πληρεξούσιο δικηγόρο της Μιχαήλ Φαρσάρη, που κατέθεσε έγγραφο σημείωμα. Του καθού η αίτηση: ο οποίος εμφανίσθηκε στο Δικαστήριο με τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Ηλία Αθανασόπουλο (ΔΣΑ), που κατέθεσε έγγραφο σημείωμα. Η αιτούσα ζητεί να γίνει δεκτή η από 10-5-2014 και με αύξοντα αριθμό κατάθεσης δικογράφου 2264/27-10-2014 αίτησή της, η συζήτηση της οποίας προσδιορίστηκε για τη δικάσιμο, που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας. Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης, οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων ανέπτυξαν τους ισχυρισμούς τους και ζήτησαν να γίνουν αυτοί δεκτοί. ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ H αιτούσα, στην κρινόμενη αίτηση, εκθέτει ότι με τον καθού – σύζυγό της βρίσκεται σε διάσταση από το Σεπτέμβριου 2012 και ότι η έγγαμη συμβίωσή τους διασπάσθηκε από λόγους που αφορούν αποκλειστικώς το πρόσωπό του. Ότι δικαιούται να απαιτήσει από αυτόν διατροφή, η οποία από το Μάιο 2013 έως το Μάιο 2014 είχε καθοριστεί στο ποσό των 300 ευρώ μηνιαίως με την υπ’ αριθμ. 813/2014 απόφαση του Δικαστηρίου τούτου (ειδικής διαδικασίας). Ότι ήδη, η ισχύς της ανωτέρω αποφάσεως έληξε και ενόψει των βιοτικών αναγκών της, όπως διαμορφώθηκαν στο πλαίσιο της χωριστής διαβιώσεως, επικαλούμενη ότι συντρέχει επείγουσα περίπτωση, ζητεί, ως ασφαλιστικό μέτρο, να υποχρεωθεί ο καθού, να της καταβάλλει ως προσωρινή διατροφή το ποσό των 710 ευρώ μηνιαίως, προκαταβαλλόμενη το πρώτο τριήμερο, από την επίδοση της αίτησης, με το νόμιμο τόκο από την καθυστέρηση εκάστης δόσεως μέχρι την έκδοση απόφασης επί της τακτικής αγωγής της, με την απειλή χρηματικής ποινής και προσωπικής κράτησης σε βάρος του καθού, για την περίπτωση μη συμμορφώσεώς του προς τη σχετική διάταξη της απόφασης, και να καταδικασθεί ο καθού στη δικαστική της δαπάνη. Η αίτηση αρμοδίως φέρεται για συζήτηση ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, που είναι καθύλην και κατά τόπο αρμόδιο, κατά τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων (άρθρα 686 […]
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
0
12 Δεκεμβρίου, 2015

Π.Π.Αθηνών 3789/2015: ενημέρωση του δανειολήπτη, σε σχέση με τα δάνεια σε συνάλλαγμα και αναφορικά με τον κίνδυνο, από ενδεχόμενη διακύμανση της συναλλαγματικής ισοτιμίας, πρέπει να γίνεται από κατάλληλα εκπαιδευμένο προσωπικό.

(ΓΑΚ 5959/2015 & ΑΚΔ 200/2015) ΤΟ ΠΟΛΥΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ Αποτελούμενο από τους Δικαστές Ιωάννα Κουκουράκη, Πρόεδρο Πρωτοδικών, Παναγιώτα Μαντή, Πρωτοδίκη-Εισηγήτρια, Αθανάσιο Μαρνέρη, Πρωτοδίκη, και από την γραμματέα Ελένη Κρητικού. Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις 04-06-2015 για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ: Των εναγόντων: 1) -3)…., κατοίκων Μελισσίων Αττικής, οι οποίοι εκπροσωπήθηκαν στο ακροατήριο από τον πληρεξούσιο δικηγόρο τους Αλέξη Αλεξόπουλο. Της εναγομένης: Ανώνυμης τραπεζικής εταιρείας με την επωνυμία «…………………» που εδρεύει στην Αθήνα και εκπροσωπείται νόμιμα, ως καθολικής διαδόχου της ανώνυμης εταιρείας με την επωνυμία «……………………………………………..», η οποία εκπροσωπήθηκε στο ακροατήριο από την πληρεξούσια δικηγόρο της Λευκοθέα Βασιλοπούλου. Οι ενάγοντες ζητούν να γίνει δεκτή η από 08-01-2015 αγωγή τους, η οποία κατατέθηκε στη Γραμματεία του Δικαστηρίου τούτου με αριθμό κατάθεσης δικογράφου 200/2015, προσδιορίσθηκε να δικασθεί κατά τη δικάσιμο της 07ης -05-2015, οπότε αναβλήθηκε για την αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας δικάσιμο και γράφηκε στο πινάκιο (ΧΗ3-4). Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης, κατά την προαναφερόμενη δικάσιμο, οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων ζήτησαν να γίνουν δεκτά όσα αναφέρονται στα πρακτικά και στις προτάσεις που κατέθεσαν. ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΝΟΜΟ Ι. Από τη διάταξη του άρθρου 806 ΑΚ προκύπτει ότι ουσιώδη στοιχεία της σύμβασης δανείου είναι: α) χρήματα ή άλλα αντικαταστατά πράγματα, β) μεταβίβαση της κυριότητας αυτών από το δανειστή στον οφειλέτη, γ) συμφωνία των μερών περί αποδόσεως άλλων πραγμάτων της ίδιας ποιότητας και ποσότητας, δ) η μεταβίβαση κυριότητας των αντικαταστατών πραγμάτων να γίνεται με τον αποκλειστικό σκοπό της χρησιμοποιήσεως των, από τον δανειζόμενο και δη της αναλώσεώς των, από τούτον. Δηλαδή, αναγκαίο στοιχείο του δανείου είναι, εκτός του να υπάρχει καταρτισμένη σύμβαση, κατά τους όρους των άρθρων 185-195 ΑΚ, η παράδοση και μεταβίβαση της κυριότητας των πραγμάτων (ΑΠ 1802/2007, 1417/2007, ΕφΑθ 3706/2008 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Ωστόσο, όπως γίνεται δεκτό, για την κατάρτιση του δανείου, δεν απαιτείται οπωσδήποτε μεταβίβαση της κυριότητας των πραγμάτων, που αποτελούν το αντικείμενο του δανείου, όπως ρητά αναφέρει η ΑΚ 806, αλλά αρκεί το δάνεισμα να περιέρχεται από την περιουσία του δανειοδότη, στην περιουσία του δανειολήπτη. Το οικονομικό αυτό αποτέλεσμα επέρχεται π.χ. με συμφωνία των μερών, ότι το οφειλόμενο χρέος από άλλη αιτία, θα οφείλεται εφεξής, λόγω δανείου, με επιταγή, γραμμάτιο εις διαταγήν ή συναλλαγματική, που εκδίδεται ή οπισθογραφείται υπέρ του δανειολήπτη, με εκχώρηση απαίτησης, με πράξη γύρου (πίστωση τραπεζικού λογαριασμού του λήπτη) κ.α. (βλ. Απ. Γεωργιάδη, Ενοχικό Δίκαιο, Ειδικό Μέρος τόμος Ι (2004), σελ. 577, βλ. και Β. Βαθρακοκοίλη, ΕρΝομΑΚ, τόμος Γ, ημιτόμος Γ, σελ. 354). ΙΙ. Περαιτέρω, κατά την προϊσχύσασα εξαιρετική νομισματική νομοθεσία και ειδικότερα σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 11 εδ. β’ Ν. 5422/1932, όπως τροποποιήθηκε με το άρθρο 3 του ΝΔ της 14.7.1932 (που κυρώθηκε με τον Ν. 5665/1932) και με το άρθρο 6 του AM 800/1937, απαγορεύθηκε η συνομολόγηση υποχρεώσεων στην ημεδαπή, σε ξένο νόμισμα ή συνάλλαγμα, με δάνεια ή άλλες συμβάσεις, με εξαίρεση τα συναπτόμενα από τις Κτηματικές Τράπεζες, που εδρεύουν στην Ελλάδα ενυπόθηκα δάνεια, καθώς και τα δάνεια που αφορούν τη χρηματοδότηση του εισαγωγικού εμπορίου. Κατά το άρθρο 4 ΑΝ 362/1945, κάθε δικαιοπραξία από την οποία πηγάζουν αξιώσεις ή υποχρεώσεις, για την καταβολή τιμήματος ή μισθώματος ή αμοιβής πάσης φύσεως, υπηρεσιών ή έργου υπέρ προσώπου διαμένοντος στην […]
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
0
12 Δεκεμβρίου, 2015

ΑΠολ 14/2006 : Η εμπράγματη αγωγή ενυπόθηκου δανειστή. Αναγκαστική κατάσχεση που επισπεύδεται απο προσημειούχο δανειστή κατά του τρίτου διακατόχου πρίν απο την τροπή της προσημείωσης σε υποθήκη.

Σύμφωνα με το άρθρο 41 ΕνΠολΔ η προσημείωση υποθήκης παρέχει στον ενυπόθηκο δανειστή τα ίδια δικονομικά δικαιώματα, που του παρέχει και η υπέρ αυτού τακτική υποθήκη, με μοναδική εξαίρεση την τυχαία κατάταξή του (ΠολΔ 1007 § 1 εδ. γ’), άν το ακίνητο πλειστηριαστεί πρίν απο την τροπή της προσημείωσης σε υποθήκη (ΑΚ 1279). Αυτή η ρύθμιση ισχύει και στην περίπτωση που ο κύριος του ενυπόθηκου ακινήτου το μεταβίβασε σε τρίτον, οπότε η αναγκαστική κατάσχεση επισπεύδεται με καθ’ ού η εκτέλεση τον νέον κύριο. Τακτική ολομέλεια του Αρείου Πάγου 14/2006 [Γ. Χλαμπουτάκης] (Σύνθεση: Ρ. Κεδίκογλου, Σ. Πατεράκης, Θ. Αποστολόπουλος, Ε. Αντωνίου, Ι. Δαβίλλας, Χ. Γεωργαντόπουλος, Χ. Αντωνιάδης, Δ. Κυριτσάκης, Α. Νταφούλης, Α. Φιλητάς Περίδης, Α. Μπρίλλης, Μ. Μαργαρίτης, Γ. Καράμπελας, Μ. Δέτσης, Κ. Κούκλης, Η. Γιαννακάκης, Γ. Καπερώνης, Ε. Καλούδης, Μ.Φ. Χατζηπανταζής· εισαγγελέας: Δ. Λινός· δικαστικοί παραστάτες: Ι. Αντωνιάδης, Χ. Απαλαγάκη) Ο εισαγγελέας (…) πρότεινε την παραδοχή του παραπεμφθέντος λόγου της κρινόμενης αίτησης αναίρεσης, ως βάσιμου, καθώς ανάγεται σε ζήτημα γενικότερου ενδιαφέροντος αλλά και για την ενότητα της νομολογίας. Με τη 1582/2005 απόφαση του Ζ΄ τμήματος παραπέμφθηκε στην τακτική ολομέλεια του Αρείου Πάγου λόγω γενικότερου ενδιαφέροντος και για την ενότητα της νομολογίας ο μοναδικός λόγος από το άρθρ. 559 αρ. 1 ΚΠολΔ, για παραβίαση των διατάξεων των άρθρ. 1277 και 1294 ΑΚ και 41 ΕνΚΠολΔ, αν δηλαδή επιτρέπεται, επίσπευση αναγκαστικής εκτέλεσης κατά τρίτου πριν από την τροπή της προσημείωσης σε υποθήκη, ενώ το προσημειούμενο ακίνητο έχει περιέλθει στην κυριότητα τρίτου. Επειδή, από τις διατάξεις των άρθρων 1276, 1277, 1278, ΑΚ και 29 § 2 ΕνΚΠολΔ συνάγεται ότι η προσημείωση υποθήκης, αποτελεί εμπράγματο δικαίωμα υποθήκης υπό αναβλητική αίρεση, πληρούμενη με την τελεσίδικη επιδίκαση της απαίτησης με αναδρομικά αποτελέσματα από την ημέρα της εγγραφής της προσημείωσης και ότι η πλήρωση της αίρεσης δεν εμποδίζεται από το ότι το ακίνητο στο οποίο έχει εγγραφεί η προσημείωση περιήλθε στην κυριότητα άλλου. Εξάλλου, όπως συνάγεται από τις διατάξεις των άρθρων 1257, 1258, 1265, 1268, 1291, 1292, 1294, 1295 του ΑΚ, 977 § 2, 993 § 1 εδάφ. β΄ και 1007 § 1 ΚΠολΔ, το δικαίωμα της υποθήκης παρέχει στον ενυπόθηκο δανειστή, παράλληλα με την ενοχική αγωγή κατά του προσωπικού οφειλέτη του, και εμπράγματη αγωγή, στην οποία υπόκειται και ο τρίτος κύριος που παραχώρησε την υποθήκη, καθώς και κάθε τρίτος που απέκτησε κυριότητα μετά την εγγραφή της υποθήκης ή που νέμεται με νόμιμο τίτλο το ενυπόθηκο ακίνητο. Η εμπράγματη αυτή υποθηκική αγωγή, δηλαδή η αξίωση για αναγκαστική εκτέλεση εις βάρος του ενυπόθηκου ακινήτου, μπορεί να ασκηθεί όχι μόνο από τον ενυπόθηκο δανειστή αλλά και από τον προσημειούχο, αφού η προσημείωση υποθήκης δεν είναι τίποτε άλλο παρά υποθήκη υπό αναβλητική αίρεση. Η δυνατότητα αυτή, της έγερσης δηλαδή της ως άνω εμπράγματης αγωγής και από τον προσημειούχο, ο οποίος έχει τίτλο εκτελεστό για την αξίωση, υπέρ της οποίας εγγράφηκε προσημείωση υποθήκης, παρέχεται από τις συνδυασμένες διατάξεις των άρθρων 993 § 1 εδ. β΄ ΚΠολΔ και 41 ΕνΚΠολΔ. Ειδικότερα, κατά το πρώτο από αυτά (993 § 1 εδ. β΄) ο ενυπόθηκος δανειστής μπορεί να ασκήσει την εμπράγματη αυτή υποθηκική αγωγή, κατάσχοντας το ενυπόθηκο κτήμα είτε κατά του οφειλέτη είτε κατά του τρίτου κυρίου, είτε κατ’ εκείνου που νέμεται με νόμιμο […]
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
0
10 Δεκεμβρίου, 2015

ΑΠ 528/2015 (πολ.) : Τρόπος υπολογισμού της αύξησης της περιουσίας του υπόχρεου συζύγου στην αξίωση συμμετοχής στα αποκτήματα (αρ.1400 ΑΚ).

«Κατά τη διάταξη του άρθρου 1400 ΑΚ, αν ο γάμος λυθεί ή ακυρωθεί και η περιουσία του ενός συζύγου έχει, αφότου τελέσθηκε ο γάμος, αυξηθεί, ο άλλος σύζυγος, εφόσον συνέβαλε με οποιονδήποτε τρόπο στην αύξηση αυτή, δικαιούται να απαιτήσει την απόδοση του μέρους της αύξησης το οποίο προέρχεται από τη δική του συμβολή. Τεκμαίρεται ότι η συμβολή αυτή ανέρχεται στο ένα τρίτο της αύξησης, εκτός αν αποδειχθεί μεγαλύτερη ή μικρότερη ή καμία συμβολή. Η προηγούμενη παράγραφος εφαρμόζεται αναλογικά και στην περίπτωση διάστασης των συζύγων που διήρκεσε περισσότερο από τρία χρόνια. Στην αύξηση της περιουσίας των συζύγων δεν υπολογίζεται ό,τι αυτοί απέκτησαν από δωρεά, κληρονομία ή κληροδοσία ή με διάθεση των αποκτημάτων από αυτές τις αιτίες. Από την ίδια επίσης διάταξη του άρθρου 1400 ΑΚ, προκύπτει, ότι η αξίωση συμμετοχής στα αποκτήματα προϋποθέτει αναγκαίως: α) αύξηση της περιουσίας του άλλου συζύγου κατά τη διάρκεια του γάμου, β) λύση ή ακύρωση του γάμου ή τριετή διάσταση των συζύγων που απαιτείται να είναι συμπληρωμένη, γ) συμβολή του ενάγοντος στην αύξηση της περιουσίας του άλλου συζύγου και δ) αιτιώδης συνάφεια μεταξύ της αύξησης της περιουσίας του άλλου συζύγου και της συμβολής του ενάγοντος. Ως αύξηση όμως νοείται όχι μια συγκεκριμένη κτήση, αλλά η διαφορά που υπάρχει στην περιουσιακή κατάσταση του υποχρέου σε δύο διαφορετικά χρονικά σημεία, ήτοι κατά την τέλεση του γάμου και κατά το χρόνο που γεννιέται η αξίωση για συμμετοχή στα αποκτήματα. Από τη σύγκριση της αξίας αυτών, αναγομένης σε τιμές του χρόνου που γεννήθηκε η αξίωση, θα κριθεί αν υπάρχει περιουσιακή αύξηση του ενός συζύγου που να δικαιολογεί την αξίωση του άλλου για συμμετοχή στα αποκτήματα. Για το ορισμένο άρα της αγωγής πρέπει να προσδιορίζονται στο δικόγραφο, εκτός από τα κατά τη διάταξη κρίσιμα χρονικά σημεία, η πραγματική αυξητική διαφορά στην περιουσιακή κατάσταση του υπόχρεου, που συνιστά το απόκτημα με την ευρύτερη έννοια του όρου (θετική ή αρνητική με την αποφυγή μείωσης) και περιλαμβάνει το σύνολο των δικαιωμάτων που είναι δυνατόν να αποτιμηθούν, περαιτέρω δε η έκταση, καθώς και το είδος της συμβολής του δικαιούχου στην αύξηση αυτή με οποιοδήποτε τρόπο. Ειδικότερα, για το στοιχείο της αύξησης, λαμβάνεται υπόψη το σύνολο της περιουσιακής κατάστασης του υπόχρεου, ώστε, από τη σύγκριση αυτής στο χρονικό σημείο της τέλεσης του γάμου (αρχική περιουσία) με την υπάρχουσα στο χρονικό σημείο που γεννάται η αξίωση (τελική περιουσία) πρέπει να προκύπτει αύξηση. Περαιτέρω, η συμβολή του ενάγοντος στην περιουσιακή επαύξηση του άλλου συζύγου μπορεί να γίνει είτε με παροχή υπηρεσιών, είτε με παροχή κεφαλαίων, όταν οι παροχές αυτές δεν επιβάλλονται από την υποχρέωση συνεισφοράς στις οικογενειακές ανάγκες (ΑΚ 1390). Το είδος της συμβολής μπορεί να αναφέρεται σε οποιαδήποτε υλική παροχή, η οποία εξέρχεται από τα όρια της υποχρέωσης για συνεισφορά στην αντιμετώπιση των αναγκών της οικογένειας και στην παροχή υπηρεσιών στο συζυγικό οίκο, οι οποίες είναι αποτιμητές σε χρήμα, μετά όμως την αποτίμηση της υποχρέωσης για συνεισφορά στην κάλυψη των οικογενειακών αναγκών (ΑΚ 1389). Επομένως, όταν ο ενάγων σύζυγος επικαλείται συμβολή στην αύξηση της περιουσίας του εναγόμενου συζύγου δια παροχών, οι οποίες συνιστούν ειδικότερους τρόπους εκπλήρωσης της υποχρέωσής του για συνεισφορά στην αντιμετώπιση των αναγκών της οικογένειας, όπως μεταξύ άλλων είναι και η παροχή χρημάτων προερχομένων από […]
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
0
9 Δεκεμβρίου, 2015

ΤρΕφΛαρ 61/2015 : Διαχειριστής – Κοινόχρηστες δαπάνες, Αποθεματικό – Λογαριασμοί κοινοχρήστων – Ένσταση συμψηφισμού.

Οροφοκτησία – Πολυκατοικία – Διαχειριστής – Κοινόχρηστες δαπάνες – Αποθεματικό – Λογαριασμοί κοινοχρήστων – Ένσταση συμψηφισμού – Συμψηφισμός δικαστικών εξόδων -. Αγωγή προσωρινού διαχειριστή της ένωσης συνιδιοκτητών πολυκατοικίας κατά του εναγομένου, που είχε αναλάβει έναντι αμοιβής τη διαχείρισή της και την πληρωμή κοινόχρηστων δαπανών, για την καταβολή ποσών που είχε εισπράξει από τους ενοίκους και τα οποία δεν απέδωσε στους δικαιούχους, ως και του αποθεματικού. Μη απόδειξη ένστασης του εναγομένου περί συμψηφισμού λόγω δήθεν εξόφλησης κοινόχρηστων δαπανών εξ ιδίων του χρημάτων, αφού η έκδοση λογαριασμού κοινοχρήστων δεν αποδεικνύει εξόφληση δίχως προσκόμιση απόδειξης εξόφλησης. Διακριτική ευχέρεια δικαστηρίου για συμψηφισμό δικαστικών εξόδων αν κρίνει ιδιαίτερα δυσχερή την ερμηνεία του εφαρμοσθέντος κανόνα δικαίου. Κείμενο Απόφασης ΤρΕφΛαρ 61/2015 Η υπό κρίση έφεση κατά της υπ αριθμό 86/2009 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Βόλου, που εκδόθηκε αντιμωλία των διαδίκων κατά την ειδική διαδικασία των διαφορών μεταξύ ιδιοκτητών και διαχειριστών ιδιοκτησίας κατ ορόφους (άρθρα 647 επ. του ΚΠολΔ), έχει ασκηθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 495 παρ. 1, 2, 499, 511, 513 παρ. 1, 518 παρ. 2 και 520 παρ. 1 του ΚΠολΔ. Πρέπει, επομένως, η έφεση να γίνει τυπικά δεκτή και να εξεταστεί περαιτέρω ως προς το παραδεκτό και το βάσιμο των λόγων της κατά την ίδια όπως και πρωτόδικα διαδικασία (άρθρο 654 παρ. 2 του ΚΠολΔ). Ο ενάγων και ήδη εφεσίβλητος με την από 2-7-2008 και με αριθμό κατάθεσης δικογράφου 189/2008 αγωγή που άσκησε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Βόλου με την ιδιότητα του προσωρινού διαχειριστή και εκπροσώπου των συνιδιοκτητών της αναφερόμενης πολυκατοικίας ιστορούσε ότι στις 5-10-2004 η ήδη εκπροσωπούμενη από αυτόν ένωση συνιδιοκτητών ανέθεσε στην εναγομένη, που διατηρεί γραφείο διαχείρισης οικοδομών, τη διαχείριση των υποθέσεων της πολυκατοικίας τους, με τη ρητή μεταξύ άλλων ανάληψη από αυτή της υποχρέωσης πληρωμής των δαπανών των κοινοχρήστων χώρων, έναντι μηνιαίας αμοιβής της από κάθε διαμέρισμα για τις προσφερόμενες υπηρεσίες διαχείρισης ποσού 3,75 ευρώ πλέον ΦΠΑ. Ότι η εναγομένη κατήγγειλε την παραπάνω σύμβαση στις 5-11-2007. Ότι παρά το γεγονός ότι είχε λάβει τον Ιούνιο του 2007 το ποσό των 132 ευρώ για την καταβολή κοινόχρηστου λογαριασμού της ΔΕΗ με τη ρητή εντολή να προβεί στη διακοπή της, η εναγομένη δεν το έκανε με αποτέλεσμα η ΔΕΗ να εκδώσει νεότερο λογαριασμό ποσού 619 ευρώ. Ότι μολονότι είχε εισπράξει από τους ενοίκους τα αναγκαία ποσά για την κάλυψη της οφειλής τους από την κατανάλωση φυσικού αερίου στην οικοδομή, δεν προέβη στην εξόφληση των λογαριασμών στην ΕΠΑ με αποτέλεσμα να διακοπεί η παροχή και να απαιτηθεί το ποσό των 200 ευρώ για επανασύνδεση. Ότι η εναγομένη, τέλος, παρά τη λύση της συμβατικής τους σχέσης δεν τους έχει αποδώσει το αποθεματικό της οικοδομής ποσού 1.600 ευρώ, καθώς και τα βιβλία διαχείρισης, ενώ περαιτέρω, παρόλο που εισέπραξε το ποσό των 23,90 ευρώ, που ήταν απαιτούμενο για την κάλυψη λογαριασμού προς την ΔΕΥΑΜΒ, δεν εξόφλησε το σχετικό λογαριασμό, με αποτέλεσμα να απαιτηθεί η επανακαταβολή του από αυτούς. Με βάση τα παραπάνω ζητούσε να υποχρεωθεί η εναγομένη να του καταβάλει το συνολικό ποσό των 2.442,90 ευρώ, νομιμοτόκως από την επίδοση της αγωγής και να τους παραδώσει τα βιβλία της διαχείρισης. Η εναγομένη με δήλωση του πληρεξουσίου δικηγόρου της στο ακροατήριο του Πρωτοβάθμιου […]
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
0
9 Δεκεμβρίου, 2015

ΜΠρΠειρ 1157/2015 : Διάσπαση έγγαμης συμβίωσης – Διατροφή ανηλίκου τέκνου – Επικοινωνία πατέρα με ανήλικο τέκνο – Διαμονή πατέρα στο εξωτερικό – Καθορισμός μελλοντικής επικοινωνίας με τέκνο – Διαδικτυακή επικοινωνία ανηλίκου τέκνου με γονέα – Μετάβαση ανηλίκου τέκνου στο εξωτερικό.

ΜΠρΠειρ 1157/2015 Διάσπαση έγγαμης συμβίωσης – Διατροφή ανηλίκου τέκνου – Επικοινωνία πατέρα με ανήλικο τέκνο – Διαμονή πατέρα στο εξωτερικό – Καθορισμός μελλοντικής επικοινωνίας με τέκνο – Διαδικτυακή επικοινωνία ανηλίκου τέκνου με γονέα – Μετάβαση ανηλίκου τέκνου στο εξωτερικό -. Διάσπαση έγγαμης συμβίωσης και καθορισμός διατροφής ανηλίκου τέκνου (ηλικίας 9 ετών), σε 450 ευρώ, από τα οποία τα 150 πρέπει να καταβάλει ο πατέρας, ενώ τα μηνιαία εισοδήματα της μητέρας ανέρχονται σε 1700 ευρώ. Απόρριψη ισχυρισμών πατέρα (ο οποίος διαμένει στο εξωτερικό) ότι έχει μηδενικό εισόδημα, εφόσον δαπάνησε 99 ευρώ για να αγοράσει tablet στο τέκνο του καθώς και ότι, παρά του ότι δεν βρίσκει εργασία, παραμένει για 7ο μήνα φιλοξενούμενος στην αλλοδαπή, ενώ ο ίδιος με το κατατεθέν σημείωμά του δηλώνει ότι μπορεί να καταβάλει 100 ευρώ. Απόρριψη αιτήματος πατέρα για ρύθμιση του δικαιώματος επικοινωνίας του με το τέκνο σε περίπτωση επανεγκατάστασής του στην Ελλάδα, επειδή είναι γεγονός όμως αβέβαιο καθώς ο ίδιος δηλώνει ότι τουλάχιστον για το άμεσο μέλλον δεν προτίθεται να επιστρέψει στην χώρα του. Απόρριψη επίσης αιτήματος να μεταβαίνει το ανήλικο τέκνο στο εξωτερικό. Καθορισμός ημερών επικοινωνίας του ανηλίκου τέκνου με τον πατέρα του μέσω SKYPE. Αριθμός 1157/2015 ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ Αποτελούμενο από τη Δικαστή Βικτωρία Κατσάπη, Πρόεδρο Πρωτοδικών, η οποία ορίστηκε με κλήρωση σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 2 παρ.3 του Ν.3327/2005. Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του την 28 Απριλίου 2015, χωρίς τη σύμπραξη Γραμματέως, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ: ΤΟΥ ΚΑΛΟΥΝΤΟΣ – ΑΙΤΟΥΝΤΟΣ : … ο οποίος παραστάθηκε δια της πληρεξούσιας δικηγόρου του Ευθυμίας Τσώνου. ΤΗΣ ΚΑΘΗΣ Η ΚΛΗΣΗ – ΑΙΤΗΣΗ :… η οποία παραστάθηκε μετά του πληρεξούσιου δικηγόρου της Δημητρίου Παπασταθόπουλου. ΤΗΣ ΑΙΤΟΥΣΑΣ : …η οποία παραστάθηκε μετά του πληρεξούσιου δικηγόρου της Δημητρίου Παπασταθόπουλου. ΤΟΥ ΚΑΘΟΥ Η ΑΙΤΗΣΗ : … ο οποίος παραστάθηκε δια της πληρεξούσιας δικηγόρου του Ευθυμίας Τσώνου. Ο καλών με την από 12.2.2015 και με αριθμ.καταθ.425/2015 κλήση του, που προσδιορίσθηκε να δικασθεί κατά τη δικάσιμο της 18.3.2015, οπότε και αναβλήθηκε για την ως άνω αναφερομένη δικάσιμο, ζήτησε να γίνει δεκτή η από 4.12.2014 και με αριθμ.καταθ.2511/2014 αίτησή του. Η αιτούσα ζήτησε να γίνει δεκτή η από 26.2.2015 και με αριθμ.καταθ.623/2015 αίτησή της που προσδιορίσθηκε να δικασθεί την ως άνω αναφερομένη δικάσιμο. Κατά τη συζήτηση των υποθέσεων, οι οποίες συνεκδικάστηκαν, οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων ανέπτυξαν τους ισχυρισμούς τους και ζήτησαν να γίνουν αυτοί δεκτοί. ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ Νομίμως ο αιτών με την από 12.2.2015 και με αριθμ.καταθ.425/2015 κλήση του επαναφέρει προς συζήτηση την από 4.12.2014 και με αριθμ.καταθ. 2511/2014 αίτησή του. Σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 1520 ΑΚ ο γονέας, με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο, διατηρεί το δικαίωμα της προσωπικής μετ` αυτού επικοινωνίας, τα σχετικά δε με αυτή ορίζονται από το Δικαστήριο, το οποίο και καθορίζει το χρόνο και τον τρόπο επικοινωνίας λαμβάνοντας υπόψη το συμφέρον του τέκνου, αφού ο τρόπος με τον οποίο ασκείται το δικαίωμα επικοινωνίας συνιστά κρίσιμο στοιχείο για την ομαλή ανάπτυξη της προσωπικότητας του τέκνου. Σκοπός του δικαιώματος αυτού, το οποίο είναι λειτουργικό και αποτελεί ταυτοχρόνως καθήκον του γονέα, είναι η διατήρηση του ψυχικού δεσμού μεταξύ γονέα και τέκνου και η ευχέρεια παρακολουθήσεως από τον έτερο […]
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
0
9 Δεκεμβρίου, 2015

ΜΠρΑθ 2321/2015 : Ακάλυπτος χώρος, ως προς τον οποίον δεν υπήρξε ρύθμιση της χρήσεώς του με τη συστατική της οροφοκτησίας πράξη, Πυλωτή, Αναγνωρίζεται ως κοινόχρηστος χώρος ελευθέρας συγχρήσεως ακάλυπτος χώρος.

ΜΠρΑθ 2321/2015 Ακάλυπτος χώρος – Πυλωτή -. Αναγνωρίζεται ως κοινόχρηστος χώρος ελευθέρας συγχρήσεως ακάλυπτος χώρος. Πυλωτή πολυκατοικίας, που χρησιμοποιείται ως χώρος σταθμεύσεως αυτοκίνητων, ως προς τον οποίο ενώ δεν υπήρξε ρύθμιση της χρήσεως του με τη συστατική της οροφοκτησίας πράξη, στη συνέχεια με συμφωνία που εμπεριέχεται σε αγοραπωλητήριο συμβόλαιο μεταξύ αγοραστών διαμερίσματος και των αρχικών συνοικοπεδούχων, οι τελευταίοι απέκτησαν το δικαίωμα αποκλειστικής χρήσης του χώρου αυτού. Η συμφωνία αυτή είναι άκυρη, διότι απαιτείται σύμπραξη όλων των συνιδιοκτητών της πολυκατοικίας στην σχετική συμβολαιογραφική πράξη. ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ ΤΜΗΜΑ ΜΙΣΘΩΤΙΚΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ Αριθμός Απόφασης 2321/2015 ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ Αποτελούμενο από τη Δικαστή, Γεωργία-Ελένη Παπαγιαννοπούλου, Πρόεδρο Πρωτοδικών, που όρισε ο Πρόεδρος του Τριμελούς Συμβουλίου Διοίκησης του Πρωτοδικείου, και τη Γραμματέα, Νικολέττα Πηλίτση. Συνεδρίασε δημόσια, στο ακροατήριο του, την 26η Μαρτίου 2015, για να δικάσει την παρακάτω υπόθεση, μεταξύ: ΤΩΝ ΚΑΛΟΥΝΤΩΝ – ΕΝΑΓΟΝΤΩΝ: 1) … και 3) …, κατοίκων απάντων Φιλοθέης Αττικής, οι οποίοι παραστάθηκαν δια των πληρεξουσίων δικηγόρων Δημητρίου Αβραάμ και Χρυσάνθης Ντέμου – Παπά. ΤΩΝ ΚΑΘ’ ΩΝ Η ΚΛΗΣΗ: 1) … και 3) …, κατοίκων απάντων Φιλοθέης Αττικής εκ των οποίων η πρώτη και ο τρίτος δεν εμφανίσθηκαν ούτε εκπροσωπήθηκαν από πληρεξούσιο δικηγόρο ενώ η δεύτερη παραστάθηκε δια του πληρεξουσίου δικηγόρου Βασιλείου Καρνέζη-Ρηγάτου. Οι ενάγοντες ζητούν να γίνει δεκτή η από 23-12-2012 αγωγή, που κατατέθηκε στη Γραμματεία αυτού του Δικαστηρίου, με αριθμό 4523/115/2013, η οποία επανήλθε προς συζήτηση με την από 4-12-2014 κλήση, που κατατέθηκε στη Γραμματεία αυτού του Δικαστηρίου με αριθμό 141091/3205/2014 και προσδιορίστηκε για την πιο πάνω δικάσιμο. Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης, οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων ανέπτυξαν τους ισχυρισμούς τους και ζήτησαν να γίνουν δεκτά όσα αναφέρονται στα πρακτικά και τις προτάσεις τους. ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ Από τις υπ’ αριθμ. 10455γ/11-2-2013 και 10446γ/11-2-2013 1011Β727-6-2013 σε συνδυασμό με τις υπ’ αριθμ. 2865Δ/5-3-2015 και 2867Δ/5-3-2015 αντίστοιχα εκθέσεις επιδόσεως του δικαστικού επιμελητή στο Πρωτοδικείο Αθηνών …, που προσκομίζουν και επικαλούνται οι ενάγοντες, προκύπτει ότι ακριβές αντίγραφο τόσο της υπό κρίση αγωγής όσο και της κλήσης με την οποία η υπόθεση επανήλθε προς συζήτηση με πράξη ορισμού δικασίμου για τη δικάσιμο που αναγράφεται στην αρχή της παρούσας και κλήση προς συζήτηση στη δικάσιμο αυτή, επιδόθηκε νομίμως και εμπροθέσμως στους πρώτη και τρίτο των εναγομένων. Οι τελευταίοι όμως, όταν η υπόθεση εκφωνήθηκε από τη σειρά του οικείου εκθέματος, δεν εμφανίσθηκαν ούτε παραστάθηκαν από πληρεξούσιο δικηγόρο και πρέπει να δικαστούν ερήμην .Ωστόσο το δικαστήριο θα προχωρήσει στη συζήτηση της υπόθεσης ,σαν να ήταν όλοι οι διάδικοι παρόντες (άρθρο 649 παρ. 2 ΚΠολΔ). Από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 1002, 1117 ΑΚ, 1, 2 παρ 1, 4 παρ 1, 5 και 13 του ν. 3741/1929, που διατηρήθηκε σε ισχύ και μετά την εισαγωγή του ΑΚ με το άρθρο 54 του ΕισΝΑΚ, προκύπτει ότι στην οριζόντια ιδιοκτησία ιδρύεται, κυρίως μεν χωριστή κυριότητα επί ορόφου οικοδομής ή διαμερίσματος ορόφου, παρεπομένως, δε, αναγκαστική συγκυριότητα που αποκτάται αυτοδικαίως, κατ’ ανάλογη μερίδα επί των μερών του όλου ακινήτου, τα οποία χρησιμεύουν στην κοινή χρήση όλων των οροφοκτητών, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται, κατά ενδεικτική στις διατάξεις αυτές απαρίθμηση, το έδαφος, οι αυλές κλπ, επί των οποίων (κοινών μερών) κάθε συνιδιοκτήτης δικαιούται σε απόλυτη χρήση ανεξάρτητα […]
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
0
3 Δεκεμβρίου, 2015

ΠΠρΘεσ 3256/2015 : Τα κείμενα SMS ως παράνομα αποδεικτικά μέσα.

Κατά το άρθρο 444 § 1 αριθ. 3 ΚΠολΔ ιδιωτικά έγγραφα θεωρούνται και οι φωτογραφικές ή κινηματογραφικές αναπαραστάσεις, φωνοληψίες και κάθε άλλη μηχανική απεικόνιση, συνεπώς και οι μαγνητοταινίες, αφού αποτελούν την κύρια μορφή της φωνοληψίας. Κατά την § 2 του ίδιου άρθρου μηχανική απεικόνιση, είναι και κάθε μέσο το οποίο χρησιμοποιείται από υπολογιστή ή περιφερειακή μνήμη υπολογιστή, με ηλεκτρονικό, μαγνητικό ή άλλο τρόπο, για εγγραφή, αποθήκευση, παραγωγή ή αναπαραγωγή στοιχείων, που δεν μπορούν να διαβαστούν άμεσα, όπως επίσης και κάθε μαγνητικό, ηλεκτρονικό ή άλλο υλικό στο οποίο εγγράφεται οποιαδήποτε πληροφορία, εικόνα, σύμβολο ή ήχος, αυτοτελώς ή σε συνδυασμό, εφόσον τα μέσα και τα υλικά αυτά προορίζονται ή είναι πρόσφορα να αποδείξουν γεγονότα που έχουν έννομη σημασία. Κατά τη θεμελιώδη, όμως, διάταξη του άρθρου 2 § 1 του Συντάγματος «ο σεβασμός και η προστασία της αξίας του ανθρώπου αποτελούν την πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας». Στην προστατευόμενη από το Σύνταγμα και μάλιστα «πρωταρχικά», αξία του ανθρώπου περιλαμβάνεται και η ελευθερία της επικοινωνίας, αφού μέσω και αυτής εκφράζεται και πραγματώνεται η αξία του ανθρώπου. Η συνταγματική κατοχύρωση της ελευθερίας αυτής προκύπτει και από το άρθρο 9 § 1 εδ. β΄ του Συντάγματος, που ορίζει ότι «η ιδιωτική και οικογενειακή ζωή του ατόμου είναι απαραβίαστη», καθώς και από το άρθρο 19 του Συντάγματος, που ορίζει ότι «το απόρρητο των επιστολών και της ελεύθερης ανταπόκρισης ή επικοινωνίας με οποιονδήποτε άλλο τρόπο είναι απόλυτα απαραβίαστο. Νόμος ορίζει τις εγγυήσεις υπό τις οποίες η δικαστική αρχή δεν δεσμεύεται από το απόρρητο για λόγους εθνικής ασφάλειας ή για διακρίβωση ιδιαίτερα σοβαρών εγκλημάτων». Το τελευταίο αυτό άρθρο αναφέρεται μεν στο απόρρητο της ελεύθερης ανταπόκρισης ή επικοινωνίας, είναι, όμως, πρόδηλο ότι προϋποθέτει την ελευθερία της ανταπόκρισης ή επικοινωνίας ως συνταγματικά προστατευόμενο έννομο αγαθό. Ανάλογα προκύπτουν και από την αντίστοιχη ρύθμιση του άρθρου 8 της Ευρωπαϊκής Συμβάσεως για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ), που οποία κυρώθηκε με το ν.δ. 53/1974 και έχει υπερνομοθετική ισχύ, σύμφωνα με το άρθρο 28 § 1 του Συντάγματος, Εφόσον αποδεικτικό μέσο αποτελεί δέσμευση και περιορισμό στην ελεύθερη άσκηση της επικοινωνίας, είναι συνταγματικά απαγορευμένο αποδεικτικό μέσο και δεν επιτρέπεται να χρησιμοποιηθεί σε πολιτική δίκη. Πράγματι, η απονομή της δικαιοσύνης δεν πρέπει να γίνεται έναντι οιουδήποτε τιμήματος. Η αντίθετη άποψη θα μπορούσε να οδηγήσει –υπό την επίκληση της ανάγκης απόκτησης αποδεικτικού μέσου για ενδεχόμενα δικαιώματα– στη γενίκευση της χρήσης π.χ. μαγνητοφώνων από τους συνομιλητές προσώπων, η φωνή των οποίων θα καταγραφόταν χωρίς τη συναίνεση τους. Κατ’ αυτόν, όμως, τον τρόπο η ελευθερία της επικοινωνίας θα περιοριζόταν, διότι τότε ο καθένας θα ζούσε με το καταθλιπτικό συναίσθημα ότι κάθε αστόχαστη ή υπερβολική, έστω, έκφραση του, στα πλαίσια μιας ιδιωτικής συζήτησης, θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί στη συνέχεια υπό άλλες περιστάσεις ως αποδεικτικό μέσο εναντίον του, πολύ περισσότερο μάλιστα όταν τα σύγχρονα τεχνικά μέσα παρέχουν ευρείες δυνατότητες αλλοίωσης του περιεχομένου των αποτυπώσεων, οι οποίες (αλλοιώσεις) είναι πολύ δύσκολο ή και αδύνατο να διαγνωσθούν. Εξ άλλου, χωρίς την ανωτέρω κύρωση (απαράδεκτο του αποδεικτικού μέσου) η προπαρατεθείσα, συνταγματικής ισχύος, ρύθμιση θα είχε περιορισμένη αποτελεσματικότητα, παρά την απειλή κατά του παραβάτη της ποινικής κύρωσης, που προβλέπεται στο άρθρο 370Α του ΠΚ. Εξαίρεση από τον, συνταγματικής ισχύος, κανόνα της απαγόρευσης των εν λόγω αποδεικτικών μέσων […]
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ