Οροφοκτησία – Πολυκατοικία – Διαχειριστής – Κοινόχρηστες δαπάνες – Αποθεματικό – Λογαριασμοί κοινοχρήστων – Ένσταση συμψηφισμού – Συμψηφισμός δικαστικών εξόδων -. Αγωγή προσωρινού διαχειριστή της ένωσης συνιδιοκτητών πολυκατοικίας κατά του εναγομένου, που είχε αναλάβει έναντι αμοιβής τη διαχείρισή της και την πληρωμή κοινόχρηστων δαπανών, για την καταβολή ποσών που είχε εισπράξει από τους ενοίκους και τα οποία δεν απέδωσε στους δικαιούχους, ως και του αποθεματικού. Μη απόδειξη ένστασης του εναγομένου περί συμψηφισμού λόγω δήθεν εξόφλησης κοινόχρηστων δαπανών εξ ιδίων του χρημάτων, αφού η έκδοση λογαριασμού κοινοχρήστων δεν αποδεικνύει εξόφληση δίχως προσκόμιση απόδειξης εξόφλησης. Διακριτική ευχέρεια δικαστηρίου για συμψηφισμό δικαστικών εξόδων αν κρίνει ιδιαίτερα δυσχερή την ερμηνεία του εφαρμοσθέντος κανόνα δικαίου.
Κείμενο Απόφασης
ΤρΕφΛαρ 61/2015
Η υπό κρίση έφεση κατά της υπ αριθμό 86/2009 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Βόλου, που εκδόθηκε αντιμωλία των διαδίκων κατά την ειδική διαδικασία των διαφορών μεταξύ ιδιοκτητών και διαχειριστών ιδιοκτησίας κατ ορόφους (άρθρα 647 επ. του ΚΠολΔ), έχει ασκηθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 495 παρ. 1, 2, 499, 511, 513 παρ. 1, 518 παρ. 2 και 520 παρ. 1 του ΚΠολΔ. Πρέπει, επομένως, η έφεση να γίνει τυπικά δεκτή και να εξεταστεί περαιτέρω ως προς το παραδεκτό και το βάσιμο των λόγων της κατά την ίδια όπως και πρωτόδικα διαδικασία (άρθρο 654 παρ. 2 του ΚΠολΔ).
Ο ενάγων και ήδη εφεσίβλητος με την από 2-7-2008 και με αριθμό κατάθεσης δικογράφου 189/2008 αγωγή που άσκησε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Βόλου με την ιδιότητα του προσωρινού διαχειριστή και εκπροσώπου των συνιδιοκτητών της αναφερόμενης πολυκατοικίας ιστορούσε ότι στις 5-10-2004 η ήδη εκπροσωπούμενη από αυτόν ένωση συνιδιοκτητών ανέθεσε στην εναγομένη, που διατηρεί γραφείο διαχείρισης οικοδομών, τη διαχείριση των υποθέσεων της πολυκατοικίας τους, με τη ρητή μεταξύ άλλων ανάληψη από αυτή της υποχρέωσης πληρωμής των δαπανών των κοινοχρήστων χώρων, έναντι μηνιαίας αμοιβής της από κάθε διαμέρισμα για τις προσφερόμενες υπηρεσίες διαχείρισης ποσού 3,75 ευρώ πλέον ΦΠΑ. Ότι η εναγομένη κατήγγειλε την παραπάνω σύμβαση στις 5-11-2007. Ότι παρά το γεγονός ότι είχε λάβει τον Ιούνιο του 2007 το ποσό των 132 ευρώ για την καταβολή κοινόχρηστου λογαριασμού της ΔΕΗ με τη ρητή εντολή να προβεί στη διακοπή της, η εναγομένη δεν το έκανε με αποτέλεσμα η ΔΕΗ να εκδώσει νεότερο λογαριασμό ποσού 619 ευρώ. Ότι μολονότι είχε εισπράξει από τους ενοίκους τα αναγκαία ποσά για την κάλυψη της οφειλής τους από την κατανάλωση φυσικού αερίου στην οικοδομή, δεν προέβη στην εξόφληση των λογαριασμών στην ΕΠΑ με αποτέλεσμα να διακοπεί η παροχή και να απαιτηθεί το ποσό των 200 ευρώ για επανασύνδεση. Ότι η εναγομένη, τέλος, παρά τη λύση της συμβατικής τους σχέσης δεν τους έχει αποδώσει το αποθεματικό της οικοδομής ποσού 1.600 ευρώ, καθώς και τα βιβλία διαχείρισης, ενώ περαιτέρω, παρόλο που εισέπραξε το ποσό των 23,90 ευρώ, που ήταν απαιτούμενο για την κάλυψη λογαριασμού προς την ΔΕΥΑΜΒ, δεν εξόφλησε το σχετικό λογαριασμό, με αποτέλεσμα να απαιτηθεί η επανακαταβολή του από αυτούς. Με βάση τα παραπάνω ζητούσε να υποχρεωθεί η εναγομένη να του καταβάλει το συνολικό ποσό των 2.442,90 ευρώ, νομιμοτόκως από την επίδοση της αγωγής και να τους παραδώσει τα βιβλία της διαχείρισης.
Η εναγομένη με δήλωση του πληρεξουσίου δικηγόρου της στο ακροατήριο του Πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου και με τις πρωτοδίκως κατατεθείσες προτάσεις της πρότεινε σε συμψηφισμό το ποσό των 2.229,08 ευρώ, το οποίο παριστά τη διαφορά μεταξύ του ποσού των 3.360,13 ευρώ που έχει καταβάλει εξ ιδίων για κοινόχρηστες δαπάνες της πολυκατοικίας και του ποσού των 1.131,05 ευρώ, που είχε λάβει ως αποθεματικό, επικαλούμενη δε την παραπάνω οφειλή δήλωσε ότι προβαίνει σε επίσχεση των αποδοτέων από αυτήν αντικειμένων. Επί της αγωγής αυτής εκδόθηκε η υπ αριθμό 86/2009 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Βόλου, η οποία, αφού απέρριψε ως αόριστο το κονδύλιο των 23,90 ευρώ, έκανε εν μέρει δεκτή την αγωγή ως βάσιμη και κατ ουσίαν και υποχρέωσε την εναγομένη: 1) να καταβάλει στον ενάγοντα υπό την ιδιότητα του προσωρινού διαχειριστή της πολυκατοικίας το ποσό των 1.122,65 ευρώ, νομιμοτόκως από την επίδοση της αγωγής και 2) να αποδώσει στον ενάγοντα τα βιβλία της διαχείρισης, απορρίπτοντας ως κατ ουσίαν αβάσιμες τις ενστάσεις συμψηφισμού και επίσχεσης.
Κατά της απόφασης αυτής κατά το σκέλος που απέρριψε τις δύο ως άνω ενστάσεις και επιδίκασε σε βάρος της εναγομένης μέρος των δικαστικών εξόδων του ενάγοντος παραπονείται ήδη η εναγομένη εκκαλούσα με την υπό κρίση έφεσή της για κακή εκτίμηση των αποδείξεων και εσφαλμένη εφαρμογή του νόμου, ζητώντας να εξαφανιστεί η εκκαλουμένη και να απορριφθεί η αγωγή στο σύνολό της.
Από τις ένορκες καταθέσεις των μαρτύρων, που εξετάστηκαν πρωτοδίκως, οι οποίες περιέχονται στα ταυτάριθμα με την εκκαλουμένη απόφαση πρακτικά του Πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου και το σύνολο των εγγράφων που οι διάδικοι επικαλούνται και προσκομίζουν, αποδεικνύονται τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Με την /28-12-2001 πράξη της Συμβολαιογράφου K. Κ.-Κ., που μεταγράφηκε νόμιμα στα βιβλία μεταγραφών του Υποθηκοφυλακείου Β. στον τόμο και αριθμό , έγινε νόμιμη σύσταση οριζόντιας ιδιοκτησίας και κανονισμός οικοδομών επί συγκροτήματος πέντε (5) πολυκατοικιών μεταξύ των οποίων το με στοιχεία ΑΛΦΑ (Α) ΚΤΗΡΙΟ στην οδό Μ. αρ. – Μ. στο Β.. Στις 5-10-2004, ο K.K. (ενάγων), ενεργώντας κατά το από 20-1-2004 πρακτικό των ενοίκων του άνω κτιρίου, υπέγραψε ως εκπρόσωπος των συνιδιοκτητών της παραπάνω οικοδομής το από 5-10-2004 ιδιωτικό συμφωνητικό διαχείρισης οικοδομής με την εναγόμενη, που διατηρεί την ατομική επιχείρηση διαχείρισης οικοδομών και έκδοσης κοινοχρήστων «Θ.», με το οποίο η τελευταία ανέλαβε επί ένα έτος, ήτοι μέχρι τις 5-10-2005, τη διαχείριση των υποθέσεων της παραπάνω πολυκατοικίας, περιλαμβανομένης της υποχρέωσης πληρωμής από αυτή των δαπανών των κοινοχρήστων χώρων, έναντι μηνιαίας αμοιβής της από κάθε διαμέρισμα για τις προσφερόμενες υπηρεσίες διαχείρισης ποσού 3,75 ευρώ πλέον Φ.Π.Α., σύμβαση που ανανεώθηκε εγγράφως με την κατάρτιση του από 7-10-2005 όμοιου συμφωνητικού, με χρονική διάρκεια μέχρι τις 30-10-2006, έναντι μηνιαίας αμοιβής ποσού 3,50 ευρώ πλέον Φ.Π.Α. Η εναγόμενη συνέχιζε να παρέχει τις άνω υπηρεσίες της μέχρι τις 5-11-2007, οπότε και γνωστοποίησε στην εκπροσωπούμενη από τον ενάγοντα ένωση συνιδιοκτητών την καταγγελία της μεταξύ τους σύμβασης (σχετ. η /5- 11-2007 έκθεση επίδοσης του Δικαστικού Επιμελητή Π.K. για την επίδοση στον όμιλο .των συνιδιοκτητών της από 2-11-2007 εξώδικης δήλωσης). Με την ίδια έγγραφη καταγγελία έταξε προθεσμία επτά (7) ημερών για την παραλαβή των βιβλίων της διαχείρισης, των κλειδιών της οικοδομής και των ανείσπρακτων λογαριασμών με την παράλληλη καταβολή του ποσού των 289,93 ευρώ, στο οποίο είχε υπολογίσει τότε το συνολικά οφειλόμενο προς αυτήν από την ένωση των συνιδιοκτητών ποσό, η οποία (προθεσμία) παρήλθε άπρακτη, έκτοτε δε μέχρι και τη συζήτηση της υπόθεσης στο ακροατήριο διατηρεί στην κατοχή της τα άνω έγγραφα και κλειδιά, όπως και γενικά όλα τα έγγραφα που σχετίζονται με τη διαχείριση των υποθέσεων της πολυκατοικίας κατά το χρονικό διάστημα από 5-10-2004 έως 5-11-2007.
Περαιτέρω αποδείχθηκε ότι κατά τη διάρκεια της διαχείρισης των υποθέσεων της πολυκατοικίας είχε παραδοθεί διαδοχικά από τους συνιδιοκτήτες στην εναγομένη και υφίστατο κατά την καταγγελία της σύμβασης αποθεματικό ποσό ύψους 1.122,65 ευρώ. Αντίθετα δεν αποδείχθηκε ότι είχε δοθεί στην εναγομένη από τους συνιδιοκτήτες εντολή να διακόψει την κοινόχρηστη παροχή της ΔΕΗ για την κατανάλωση της οποίας είχε εκδοθεί λογαριασμός 132 ευρώ το καλοκαίρι του 2007, με αποτέλεσμα από τη μη εκτέλεση αυτής να ζημιωθεί η συνιδιοκτησία με την καταβολή ποσού 619 ευρώ, ούτε περαιτέρω ότι απαιτείται να καταβληθεί το ποσό των 200 ευρώ για επανασύνδεση της πολυκατοικίας στο δίκτυο φυσικού αερίου, λόγω μη καταβολής των οφειλών τους στην ΕΠΑ από την εναγομένη, μολονότι οι συνιδιοκτήτες είχαν καταβάλει τη σχετική δαπάνη. Τα παραπάνω έγιναν δεκτά από την Πρωτόδικη απόφαση, η οποία ως προς τα κεφάλαια αυτά δεν εκκαλείται. Η εναγομένη για τη θεμελίωση της προταθείσας από αυτή ένστασης συμψηφισμού ισχυρίζεται ότι έχει καταβάλει ες ίδιων προς εξόφληση κοινοχρήστων δαπανών της πολυκατοικίας συνολικό ποσό 3.360,13 ευρώ που δεν έχει καλυφθεί από την πλευρά των συνιδιοκτητών – ενοίκων της πολυκατοικίας, προσκομίζει δε προς απόδειξη του ισχυρισμού της αυτού πλήθος εξοφλητικών αποδείξεων ενοίκων και ιδιοκτητών που έχει στην κατοχή της. Ωστόσο, η έκδοση λογαριασμού κοινοχρήστων δεν αποδεικνύει εξόφληση από τη διαχειρίστρια των αναφερόμενων στους λογαριασμούς αυτούς κοινοχρήστων δαπανών και λαμβανομένου ιδίως υπόψη ότι η εναγόμενη δεν επικαλείται ούτε προσκομίζει οποιαδήποτε απόδειξη εξόφλησης από την ίδια οποιασδήποτε κοινόχρηστης δαπάνης, ουσιαστικά από μόνη την κατάθεση της υπαλλήλου της Ε.Μ., την οποία εξέτασε ως μάρτυρα στο ακροατήριο του Δικαστηρίου αυτού, δεν σχηματίζεται η αναγκαία δικανική πεποίθηση για τη βασιμότητα του ισχυρισμού της αυτού που έτσι παραμένει αναπόδεικτος. Το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, που δέχθηκε τα ίδια και απέρριψε ως κατ ουσίαν αβάσιμη την ένσταση συμψηφισμού, ορθά τις αποδείξεις εκτίμησε, ενώ μη υφισταμένης κατά τα ανωτέρω αξίωσης της εναγομένης έναντι της συνιδιοκτησίας για απόδοση δαπανών, ορθώς απερρίφθη και η προταθείσα ένσταση επίσχεσης. Όσα, επομένως, περί του αντιθέτου ισχυρίζεται η εναγομένη εκκαλούσα κρίνονται απορριπτέα στην ουσία τους. Απορριπτέος, εξάλλου είναι και ο τελευταίος λόγος έφεσης με τον οποίο η εκκαλούσα ισχυρίζεται ότι εσφαλμένως το Πρωτόδικο Δικαστήριο δεν συμψήφισε κατ άρθρο 179 ΚΠολΔ τα δικαστικά έξοδα αμφοτέρων των πλευρών και τα επιδίκασε σε βάρος της, καθόσον ο προβλεπόμενος από το άρθρο 179 ΚΠολΔ συμψηφισμός ανήκει στη διακριτική ευχέρεια του δικαστηρίου, εφόσον κρίνει ότι η ερμηνεία του κανόνα δικαίου που εφαρμόστηκε είναι ιδιαίτερα δυσχερής, κάτι που εν προκειμένω δεν συμβαίνει. Πρέπει, επομένως, η υπό κρίση έφεση να απορριφθεί στο σύνολό της ως κατ ουσίαν αβάσιμη και να καταδικαστεί η εκκαλούσα στα δικαστικά έξοδα του εφεσιβλήτου του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας (άρθρα 176, 183 ΚΠολΔ).
dsa.gr
