Δεκτή η ανακοπή για ακύρωση ατομικών ειδοποιήσεων πληρωμής κατά προσώπου ως συνδιαχειριστή ΕΠΕ. Ο ορισμός διαχειριστή ολοκληρώνεται με την αποδοχή του διορισμού από τον διοριζόμενο, έστω και σιωπηρά και όχι με τις διατυπώσεις δημοσιότητας που προβλέπονται από τον νόμο, οι οποίες δεν έχουν συστατικό αλλά δηλωτικό/βεβαιωτικό χαρακτήρα. Το Δημόσιο ειδικώς για την είσπραξη των φόρων δεν είναι τρίτος συναλλασσόμενος με την εταιρία, αλλά δρα ως φορέας δημόσιας εξουσίας. Σε περίπτωση που το Δημόσιο στρέφεται κατά του μη νομίμως διορισθέντος διαχειριστή ΕΠΕ για την είσπραξη φόρου εισοδήματος που οφείλεται από την εταιρία επιτρεπτώς αντιτάσσεται στο Δημόσιο τυχόν ελάττωμα κατά το διορισμό του διαχειριστή της ΕΠΕ.

(Η απόφαση δημοσιεύεται επιμελεία του δικηγόρου Πατρών Βασίλη Γαλανόπουλου, εκ μέρους του Δικηγορικού Συλλόγου Πατρών).

Αριθμός Απόφασης Α 932/2020

ΤΟ

ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΠΑΤΡΩΝ

ΤΜΗΜΑ 4ο ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ

συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριο του στις 25 Σεπτεμβρίου 2019, με δικαστή τον Εμμανουήλ Γκαραφλή, Πρωτοδίκη Δ.Δ. και γραμματέα τη Γεωργία Φραντζή, δικαστική υπάλληλο,

γ ι α να δικάσει την ανακοπή με ημερομηνία κατάθεσης 11 Μαΐου 2016 (με αριθμό καταχώρισης ΚΕ./11.05.2016)

της …, κατοίκου Γαλατσίου (οδός .), η οποία παραστάθηκε δια του πληρεξουσίου της δικηγόρου Πατρών Βασιλείου Γαλανόπουλου,

κατά του Ελληνικού Δημοσίου που εκπροσωπείται από τον Διοικητή τη Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων (Α.Α.Δ.Ε.) εκ εν προκειμένω από τον Προϊστάμενο της Α’ Δ.Ο.Υ. Πατρών και παραστάθηκε δια της Δικαστικής Πληρεξούσιας του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους στην Πάτρα, Αναστασίας Γιαννατσέλη σύμφωνα με την από 19.09.2019 δήλωση κατ’ άρθρο 133 παρ. 2 του ΚΔΔ.

Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης, ο διάδικος που παραστάθηκε στο ακροατήριο ανέπτυξε τους ισχυρισμούς του και ζήτησε όσα αναφέρονται στα πρακτικά.

Αφού μελέτησε τη δικογραφία

Σκέφθηκε κατά το νόμο

1.. Επειδή, με την κρινόμενη ανακοπή, για την άσκηση της οποίας καταβλήθηκε το νόμιμο παράβολο (βλ. τα με αριθμούς . και . ειδικά έντυπα γραμμάτια παραβόλου Σειράς Α’), ζητείται, παραδεκτώς, η ακύρωση των με αριθμούς … ατομικών ειδοποιήσεων του Προϊσταμένου της Α’ Δ.Ο.Υ. Πατρών. Με αυτές η ανακόπτουσα είχε κληθεί να καταβάλει τα ποσά των 11.143,17 ευρώ, 1.796,19 ευρώ, 24.062,97 ευρώ και 108.558,39 ευρώ αντίστοιχα, τα οποία είχαν βεβαιωθεί ταμειακώς σε βάρος της εταιρείας περιορισμένης ευθύνης με την επωνυμία “. ΕΠΕ Ο .”, συνδιαχειριστής της οποίας, κατά τη χρόνο λύσης αυτής, εφέρετο η ανακόπτουσα.

2. Επειδή, με τις διατάξεις του άρθρου 115 του Κώδικα’ Φορολογίας Εισοδήματος (ν. 2238/1994, Α’ 115), οι οποίες, εισάγουσες εξαίρεση από την αρχή της αυτοτέλειας του νομικού προσώπου, πρέπει να ερμηνεύονται στενά (ΣτΕ 1213/2019), καθιερώνεται, για λόγους δημοσίου συμφέροντος, συνιστάμενους στη διασφάλιση της είσπραξης των φόρων και προστίμων που επιβάλλονται στα νομικά πρόσωπα του άρθρου 101 του ΚΦ.Ε., προσωπική και αλληλέγγυα ευθύνη των διοικούντων αυτά φυσικών προσώπων για την καταβολή των αντίστοιχων φορολογικών οφειλών (ΣτΕ 1775/2018). Ειδικά, για τις ημεδαπές εταιρείες περιορισμένης ευθύνης, στην παράγραφο 2 του άρθρου 115, οι διατάξεις του οποίου τυγχάνουν, εν προκειμένω, εφαρμογής ως εκ του χρόνου στον οποίο ανάγονται οι φορολογικές οφειλές της εταιρείας “. ΕΠΕ Ο .” (οικονομικά έτη 2007, 2008, 2009 και 2010), ορίζονται τα εξής: «Τα πρόσωπα που είναι διευθυντές, διαχειριστές και γενικά εντεταλμένοι στη διοίκηση του νομικού προσώπου, κατά το χρόνο της διάλυσης των λοιπών νομικών προσώπων [πλην, δηλαδή, της ανώνυμης εταιρείας, για την οποία προβλέπεται ειδικώς στην παρ. 1 του άρθρου 115] του άρθρου 101, ευθύνονται προσωπικώς και αλληλεγγύως για την πληρωμή του φόρου που οφείλεται από αυτά τα νομικά πρόσωπα με τον παρόντα, καθώς και των φόρων που παρακρατούνται, ανεξάρτητα από το χρόνο βεβαίωσης τους».

3. Επειδή, στο άρθρο 8 του ν. 3190/1955 (Α’91), ως ίσχυε κατά τον κρίσιμο εν προκειμένω χρόνο σύστασης της ανωτέρω ΕΠΕ, ορίζετο, μεταξύ άλλων, ότι “1. Αντίγραφον της εταιρικής συμβάσεως κατατίθεται επιμέλεια παντός εταίρου ή διαχειριστού υποχρεωτικώς δε υπό του συμβολαιογράφου εις τον Γραμματέα του Πρωτοδικείου της έδρας της εταιρείας εντός μηνός από της καταρτίσεως του. Περί της καταθέσεως συντάσεται έκθεσις ήτις καταχωρίζεται εις το εν παρ. 4 του παρόντος άρθρου οριζόμενον βιβλίον Εταιρειών Περιωρισμένης Ευθύνης. 2. Περίληψις του εταιρικού εγγράφου περιέχουσα τα ονόματα των εταίρων την εταιρικήν επωνυμίαν την έδραν της εταιρείας το κεφάλαιον αυτής τα ονόματα των διαχειριστών εάν διωρίσθησαν διαχειρισταί δια του καταστατικού και την διάρκειαν της εταιρείας τον αριθμόν του συμβολαίου και το όνομα του συντάξαντος τούτο συμβολαιογράφου ως και τον αριθμόν της κατά την προηγουμένην παράγραφον πράξεως καταχωρίσεως δημοσιεύεται επιμέλεια παντός εταίρου η διαχειριστού εις το εν τη επομένη παραγράφω 3 του παρόντος άρθρου Δελτίον….”, στο δε άρθρο 16 ορίζεται ότι Ή διαχείρισις των εταιρικών υποθέσεων και η εκροσώπησις της εταιρείας ανήκει, εάν δεν συνεφωνήθη άλλως, εις όλους τους εταίρους δρώντας συλλογικώς.” και, τέλος, στο άρθρο 17, ορίζεται, μεταξύ άλλων, ότι Ί. Διά του καταστατικού ή δι* αποφάσεως της συνελεύσεως των εταίρων, η διαχείρησις των εταιρικών υποθέσεων και η εκροσώπησις της εταιρείας δύναται να ανατεθή εις ένα η πλείονας εταίρους ή μη εταίρους επί ωρισμένον χρόνον ή μη. 2. Εάν η κατά την προηγουμένην παράγραφον διαχείρησις ανετέθη εις πλείονας και δεν ωρίσθη άλλως οι διαχειρισταί δρώσι συλλογικώς. 3. Η απόφαση της Συνέλευσης για το. διορισμό των διαχειριστών, στην οποία απαραίτητα πρέπει να αναφέρεται αν οι διαχειριστές αυτοί δεσμεύουν την εταιρεία όταν ενεργούν μεμονωμένα ή από κοινού, υποβάλλεται στις διατυπώσεις δημοσιότητα του άρθρου 8. Στη δημοσιότητα αυτή υποβάλλεται επίσης η με οποιοδήποτε τρόπο λήξη της διαχείρισης ως προς ένα ή περισσότερους διαχειριστές. Ελάττωμα ως προς το διορισμού των διαχειριστών δεν αντιτάσσεται στους καλόπιστους τρίτους, εφόσον τηρήθηκαν οι σχετικές με το διορισμό τους διατυπώσεις δημοσιότητας”.

4. Επειδή, όπως έχει κριθεί (βλ. ΣτΕ 1623/2015, 4357/2014, 844/2012, 2711/2011, 708/2008, 2712/2002), καθ’ ερμηνεία των διατάξεων που προπαρατέθηκαν στις προηγούμενες σκέψεις, η διάταξη της παρ. 2 του άρθρου 115 του ν. 2238/1994, (Κώδικας Φορολογίας Εισοδήματος), δεν δημιουργεί ιδία φορολογική υποχρέωση των προσώπων που είχαν την ιδιότητα του διαχειριστή της εταιρείας περιορισμένης ευθύνης, κατά το χρόνο διάλυσης αυτής, για καταβολή του οφειλόμενου από την εταιρεία φόρου, αλλά απλή πρόσθετη ευθύνη αυτών προς πληρωμή του βεβαιωθέντος σε βάρος της εταιρείας φόρου, η ευθύνη δε αυτή δεν ανάγεται στο στάδιο της βεβαίωσης του φόρου, αλλά στο στάδιο της είσπραξης του. Ήδη, τα ζητήματα της αλληλέγγυας ευθύνης των διοικούντων νομικά πρόσωπα ρυθμίζονται πλέον με τις διατάξεις του άρθρου 50 παρ. 1 και 2 του Κ.Φ.Δ., οι οποίες, όπως τροποποιήθηκαν με το άρθρο 47 του ν. 4223/2013 (Α’ 287), εφαρμόζονται από 1.1.2014, ημερομηνίας ενάρξεως ισχύος του νέου Κ.Φ.Ε. (ν. 4172/2013, Α’ 167, βλ. ΣτΕ 2512/2019). Περαιτέρω, δεδομένοι ότι οι φορολογικές διατάξεις της παρ. 2 του άρθρου 115 περιορίζονται μόνο στην καθιέρωση της αλληλέγγυας προσωπικής ευθύνης του διαχειριστή της ΕΠΕ, χωρίς περαιτέρω εξειδίκευση ως προς την ιδιότητα του συνευθυνόμενου προσώπου, συνάγεται ότι τα ειδικότερα ζητήματα που αφορούν το νόμιμο διορισμό και ανάληψη της θέσης του διαχειριστή της ΕΠΕ πρέπει να αναζητηθούν και να αντληθούν από τις ισχύουσες διατάξεις του εταιρικού δικαίου. Ειδικότερα, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 16 και 17 του ν. 3190/1955, οι διαχειριστές διορίζονται μεν με απόφαση της συνέλευσης των εταίρων η πράξη, ωστόσο, του διορισμού ολοκληρώνεται με την αποδοχή του διορισμού από τον διοριζόμενο, έστω και σιωπηρά, και όχι με τις διατυπώσεις δημοσιότητας του άρθρου 8, οι οποίες δεν έχουν συστατικό αλλά δηλωτικό/βεβαιωτικό χαρακτήρα (πρβλ. ΑΠ 397/2016, ΑΠ 1273/2006. ΑΠ 307/2003, ΑΠ 1204/2000, ΣτΕ 3217/2014, οι οποίες αφορούν την ερμηνεία των ταυτόσημων διατάξεων για το διορισμού του Διοικητικού Συμβουλίου της Ανώνυμης Εταιρείας από τη Γενική Συνέλευση αυτής). Συνεπώς, εάν ο διοριζόμενος ως διαχειριστής της ΕΠΕ δεν αποδέχθηκε το διορισμό του ρητά ή σιωπηρά, η πράξη διορισμού δεν έχει ολοκληρωθεί και αυτός δεν καθίσταται διαχειριστής της ΕΠΕ (πρβλ. ΣτΕ. 750/2007 σκ. 3, ΣτΕ 2712/2002 σκ. 3 που αφορούν την αλληλέγγυα ευθύνη διαχειριστών ναυτικών εταιρειών εκμεταλλευόμενων πλοία για οφειλόμενες ασφαλιστικές εισφορές ναυτολογίου προς το NAT). Δεδομένου δε, περαιτέρω, ότι το Δημόσιο ειδικώς για την είσπραξη των φόρων δεν είναι τρίτος συναλλασσόμενος με την εταιρεία αλλά αλλά δρα ως φορέας δημόσιας εξουσίας (πρβλ. ΣτΕ 257/2007), δεν ασκεί επιρροή το γεγονός ότι για την πράξη διορισμού τηρήθηκαν οι προβλεπόμενες από το άρθρο 8 του ν. 3190/1955 διατυπώσεις δημοσιότητας και συνεπώς, στην περίπτωση κατά την οποία το Δημόσιο στρέφεται κατά του μη νομίμως διορισθέντος διαχειριστή ΕΠΕ για την είσπραξη φόρου εισοδήματος που οφείλεται από την εταιρεία επιτρεπτώς αντιτάσσεται στο Δημόσιο τυχόν ελάττωμα κατά το διορισμό του διαχειριστή της ΕΠΕ παρά τον προβλεπόμενο από το τελευταίο εδάφιο της παραγράφου 3 του άρθρου 17 του ν. 3190/1955 αποκλεισμό επίκλησης τέτοιου ελαττώματος, ο οποίος (αποκλεισμός) αφορά, όπως εκτέθηκε, τους τρίτους συναλλασσόμενους. Αντίθετη, άλλωστε, ερμηνευτική εκδοχή κατά την οποία μόνη η τήρηση των διατυπώσεων δημοσιότητας του διορισμού αρκεί προκειμένου ο διοριζόμενος διαχειριστής να υπέχει την πρόσθετη αλληλέγγυα και προσωπική ευθύνη του άρθρου 115 παρ. 2 του ν 2238/1994 για οφειλόμενους από την ΕΠΕ φόρους εισοδήματος κατά τη διάλυση της, ακόμη και εάν δεν αποδέχθηκε το διορισμό του έστω και σιωπηρά – πολλώ δε μάλλον ακόμη και εάν αγνοούσε το διορισμό του – θα επέτρεπε τη μεθοδευμένη μετάθεση της ανωτέρω πρόσθετης ευθύνης από τους πραγματικούς γνώστες της πορείας των εταιρικών υποθέσεων σε οποιοδήποτε τρίτο και ξένο προς την εταιρεία πρόσωπο.

5. Επειδή, στην προκείμενη περίπτωση από τα στοιχεία του φακέλου της δικογραφίας προκύπτουν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Με τη με αριθμό . πράξη (γραμμή χρηματικού καταλόγου 1) βεβαιώθηκε ταμειακά την 16.02.2016 από τον Προϊστάμενο της Δ.Ο.Υ. Α’ Πατρών εις βάρος της εταιρείας περιορισμένης ευθύνης με την επωνυμία “. ΕΠΕ Ο .” το ποσό των 11.143,17 ευρώ προερχόμενο από οφειλή εκ φόρου εισοδήματος για το οικονομικό έτος 2007. Με την ./16 02 2016 πράξη (γραμμή χρηματικού καταλόγου 2) βεβαιώθηκε από τον ίδιο ως άνω Προϊστάμενο εις βάρος της πιο πάνω εταιρίας το ποσό των 1 796,19 ευρώ προερχόμενο από οφειλόμενο φόρο εισοδήματος για το οικονομικό έτος 2009. Με την ./16.02.2016 πράξη (γραμμή χρηματικού καταλόγου 3) βεβαιώθηκε από τον ίδιο ως άνω Προϊστάμενο εις βάρος της πιο πάνω εταιρίας το ποσό των 24.062 97 ευρώ προερχόμενο από οφειλόμενο φόρο εισοδήματος για το οικονομικό έτος 2008. Τέλος, με την ./16.02.2016 πράξη (γραμμή /ρηματικού καταλόγου 4) βεβαιώθηκε από τον ίδιο ως άνω Προϊστάμενο εις βάρος της πιο πάνω εταιρίας το ποσό των 108.558,39 ευρώ προερχόμενο από οφειλόμενο φόρο εισοδήματος για το οικονομικό έτος 2010. Ακολούθως, ο ίδιος ως άνω Προϊστάμενος της Α’ Δ.Ο.Υ. Πατρών απέστειλε τις με αριθμούς … αντίστοιχες ατομικές ειδοποιήσεις αναφορικά με τις πιο πάνω βεβαιωθείσες οφειλές στην ανακόπτουσα, λόγω της ιδιότητας αυτής, κατά την φορολογική αρχή, ως συνδιαχειρίστριας της εταιρείας κατά το χρόνο λύσης της τελευταίας και, συνεπώς, ως αλληλεγγύως και προσωπικώς συνυπεύθυνης με την εταιρεία για τις φορολογικές οφειλές της τελευταίας προερχόμενες από τη φορολογία εισοδήματος Οπως, περαιτέρω, προέκυψε από τα στοιχεία του φακέλου της δικογραφίας η φορολογική αρχή θεώρησε την ανακόπτουσα ως συνδιαχειρίστριας της εταιρείας και ως τούτου, ως συνυπεύθυνη σύμφωνο (α) με το με αριθμό ./04.03.2004 συμβολαιογραφικό έγγραφο της Συμβολαιογράφου Αργοστολίου … δυνάμει του οποίου συστήθηκε η ανωτέρω εταιρεία περιορισμένης ευθύνης (ΦΕΚ ΑΕ. και ΕΠΕ ./02.04.004 σε συνδυασμό με το ΦΕΚ ΑΕ και ΕΠΕ ./06.04.2005), και ορίστηκε συνδιαχειρίστρια η ανακόπτουσα και (β) της με αριθμό ./30.03.2009 πράξης της ιδίας συμβολαιογράφου, με την οποία λήθηκε η εταιρεία και εκκαθαριστές αυτής ορίσθηκαν οι τέως συνδιαχειριστές αυτής, ήτοι η … και η ανακόπτουσα (ΦΕΚ Α.Ε. και ΕΠΕ ./14.04.2009).

6. Επειδή, ήδη με την κρινόμενη ανακοπή, όπως αυτή νομίμως αναπτύσσεται με το κατατεθέν την 30.02.2019 υπόμνημα, κατ’ εκτίμηση του σχετικού λόγου ανακοπής, η ανακόπτουσα αμφισβητεί ότι είχε νομίμως αναλάβει την ιδιότητα της (συν)διαχειρίστριας της εταιρείας περιορισμένης ευθύνης . Ε.Π.Ε. Ο .”. Ειδικότερα, ισχυρίζεται ότι κατά μεν το με αριθμό ./04.03.2007 συμβόλαιο σύστασης της εταιρείας αναγράφεται ότι ορίστηκε συνδιαχειρίστρια, πλην ο ανωτέρω διορισμός έλαβε χώρα εν αγνοία της, όπως υποστηρίζει, και χωρίς τη συγκατάθεση της, ενώ, προσθέτει ότι ουδέποτε αναμείχθηκε στην διοίκηση και εκπροσώπηση της εταιρείας, καθόσον αυτές τις είχε αναλάβει αποκλειστικά η μητέρα της …. Ενόψει τούτων προβάλλει ότι ουδέποτε απέκτησε την ιδιότητα του διαχειριστή της μνημονευόμενης ΕΠΕ και, συνεπώς, δεν υπέχει την θεμελιούμενη στό το άρθρο 115 του ν. 2238/1994 πρόσθετη ευθύνη προς πληρωμή του οφειλόμενου από την εταιρεία φόρου εισοδήματος. Προς απόδειξη των πραγματικών γεγονότων που επικαλείται για να στηρίξει τους ισχυρισμούς της προσκομίζει, μεταξύ άλλων, τα ακόλουθα: (α) αντίγραφο του με αριθμό ./22.08.2003 συμβολαιογραφικού πληρεξουσίου της ανακόπτουσας προς την … για αποδοχή κληρονομιάς και όλων των συναφών με αυτήν πράξεων, (β) αντίγραφο του με αριθμό ./04.032004 συμβολαιογραφικού εγγράφου σύστασης της πιο πάνω εταιρείας, κατά το οποίο η … ενεργώντας αφενός για λογαριασμό της και αφετέρου ως πληρεξούσια της ανακόπτουσας και ως ασκούσα τη γονική μέριμνα της έτερης κόρης της, …, προέβη στη σύσταση της εταιρείας πενταετούς διάρκειας, διαχειριστές δε αυτής ορίστηκαν οι … και η ανακόπτουσα, (γ) αντίγραφο της 105/2014 αμετάκλητης απόφασης του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Κεφαλληνίας (βλ. τη συνημμένη από 29.04.2015 βεβαίωση της Γραμματέως του Ποινικού Τμήματος του Πρωτοδικείου Κεφαλληνίας περί μη άσκησης κατ’ αυτής κανενός ενδίκου μέσου), με την οποία η ανακόπτουσα κηρύχθηκε αθώα του αδικήματος της καθυστέρησης καταβολής την 01.06.2012 βεβαιωμένων σε Δ.Ο.Υ. κ.λπ. χρεών της εταιρείας, με την αιτιολογία ότι η ανακόπτουσα εγκαταστάθηκε ως συνδιαχειρίστρια της εταιρείας εν αγνοία της, δεδομένου ότι α)…μέχρι το έτος 2007 σπούδαζε Ιστορία στην Κέρκυρα και β) ουδέποτε αναμίχθηκε στις διαχειριστικές και διοικητικές πράξεις της εταιρείας. Μοναδική διαχειρίστρια της εταιρίας ήταν η μητέρα της και η μόνη υπεύθυνη για το χρέος της εταιρίας προς το Δημόσιο και, τέλος, (δ) αντίγραφο του πτυχίου της από το Τμήμα Ιστορίας του Ιονίου Πανεπιστημίου με ημερομηνία 30.05.2007.

7. Επειδή, από την ελεύθερη εκτίμηση του συνόλου του εισκομισθέντος αποδεικτικού υλικού προκύπτει ότι πράγματι με τη με αριθμό ./04.03.2004 πράξη της συμβολαιογράφου Αργοστολίου … συστήθηκε εταιρεία περιορισμένης ευθύνης με την επωνυμία “. Ε.Π.Ε. .”. Σύμφωνα με την πιο πάνω πράξη η ανακόπτουσα ορίστηκε συνδιαχειρίστρια κατά το άρθρο 13 του Καταστατικού με πενταετή θητεία. Η ανωτέρω πράξη σύστασης δημοσιεύθηκε νόμιμα στα ΦΕΚ Α.Ε. και ΕΠΕ ./02.04.2004 και ..06.04.2005 (στο τελευταίο συμπληρώθηκαν τα ονόματα των συνδιαχειριστών της εταιρείας), ενώ, ακολούθως, με τη με αριθμό ./30.03.2009 πράξη της ιδίας ως άνω συμβολαιογράφου λύθηκε η εταιρεία και τέθηκε υπό εκκαθάριση, η δε λύση δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ Α.Ε. και ΕΠΕ ./14.04.2009. Όπως, ωστόσο, προέκυψε περαιτέρω, για τη σύνταξη της ανωτέρω αρχικής συμβολαιογραφικής πράξης σύστασης της ΕΠΕ εμφανίστηκε μόνη η … για τον εαυτό της ατομικά αλλά και ως πληρεξούσια της ανακόπτουσας δυνάμει του με αριθμό ./22.08.2003 πληρεξουσίου. Εξάλλου, με το πληρεξούσιο αυτό έγγραφο η ανακόπτουσα είχε εξουσιοδοτήσει τη μητέρα της να προβεί σε αποδοχή κληρονομιάς, καθώς και σε όλες τις παρεπόμενες και συναφείς με αυτήν πράξεις, καθώς και σε κάθε άλλη πράξη μέσα στα πλαίσια των εντολών που της δίνονταν με το ανωτέρω πληρεξούσιο, δεν περιλαμβάνονταν, όμως. σε αυτές, η σύσταση εταιρείας περιορισμένης ευθύνης. Η ίδια. άλλωστε, η ανακόπτουσα έως τον Μάιο του 2007 φοιτούσε στο Τμήμα Ιστορίας του Ιονίου Πανεπιστημίου στην Κέρκυρα, ενώ, περαιτέρω, κατά την 105/2014 απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Κεφαλληνίας, η ανακόπτουσα αθωώθηκε για το αδίκημα της καθυστέρησης καταβολής προς το Δημόσιο, για διάστημα άνω των τεσσάρων μηνών, βεβαιωμένων χρεών που βεβαιώθηκαν ή γεννήθηκαν ή ανάγονται στη διάρκεια της θητείας της ως διαχειρίστριας της εταιρείας σύμφωνα με το άρθρο 25 του ν. 1882/1990, όπως ίσχυε κατά τον κρίσιμο εν προκειμένω χρόνο της φερόμενης τέλεσης αυτήν του πιο πάνω αδικήματος, με την αιτιολογία ότι εγκαταστάθηκε ως διαχειρίστρια εν αγνοία της δεδομένου ότι σπούδαζε στην Κέρκυρα και ουδέποτε αναμείχθηκε στις διαχειριστικές και διοικητικές πράξεις της εταιρείας, όπως προέκυψε από την εκεί ένορκη κατάθεση της μητέρας της. Προκύπτει, επομένως, ότι πράγματι η ανακόπτουσα δεν γνώριζε ότι είχε διοριστεί στη διαχείριση της ανωτέρω εταιρείας εφόσον αφενός μεν ούτε συμμετείχε στην σύνταξη και συνυπογραφή της συστατικής αυτής πράξης ούτε, στη συνέχεια, προέκυψε ότι προέβη σε οποιαδήποτε πράξη διαχείρισης, ώστε να συμπεραίνεται γνώση του διορισμού. Τέτοια, όμως έλλειψη γνώσης του διορισμού της άγει στο συμπέρασμα ότι ουδέποτε αυτή αποδέχθηκε, έστω και σιωπηρά, το διορισμό της. δεδομένου ότι τέτοια αποδοχή είναι κατά λογική αναγκαιότητα νοητή μόνο εφόσον ο αποδεχόμενος τελεί σε γνώση του διορισμού. Υπό τα δεδομένα αυτά και λαμβάνοντας υπόψη ότι, όπως έγινε ερμηνευτικά δεκτό σε προηγούμενη σκέψη κατά την οποία η πράξη διορισμού διαχειριστή ΕΠΕ ολοκληρώνεται με τη ρητή ή σιωπηρή αποδοχή αυτού από τον διοριζόμενο, εφόσον η ανακόπτουσα δεν αποδέχθηκε ρητώς ή σιωπηρώς τον διορισμό της διαχειρίστριας, αυτός (διορισμός) ουδέποτε ολοκληρώθηκε και κατά συνέπεια η ανακόπτουσα δεν εγκαταστάθηκε ως διαχειριστής της . Ε.Π.Ε. Ο …”. Και ναι μεν το άρθρο 17 παρ. 3 τελευταίο εδάφιο του ν. 3190/1955 προβλέπει ότι ελάττωμα ως προς το διορισμό των διαχειριστών της ΕΠΕ δεν αντιτάσσεται στους τρίτους, εφόσον τηρήθηκαν οι σχετικές με το διορισμό διατυπώσεις δημοσιότητας, πλην όμως η διάταξη αυτή δεν βρίσκει εν προκειμένω έδαφος εφαρμογής, προεχόντως διότι, όπως εκτέθηκε, το Δημόσιο δεν συνιστά τρίτο συναλλασσόμενο με την εταιρεία όταν δρα, ως εν προκειμένω για την είσπραξη φόρων, ως φορέας δημόσιας εξουσίας. Κατόπιν τούτων, εφόσον η ανακόπτουσα δεν είχε την ιδιότητα της διαχειρίστριας της ΕΠΕ κατά το χρόνο λύσης αυτής, δεν υπείχε προσωπική και αλληλέγγυα ευθύνη για την πληρωμή του οφειλόμενου από την εταιρεία φόρου εισοδήματος για τα οικονομικά έτη 2007, 2008, 2009 και 2010 και, συνεπώς, μη νομίμως και ορθώς το καθού κοινοποίησε σε αυτήν τις προσβαλλόμενες ατομικές ειδοποιήσεις.

8. Επειδή, κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω, πρέπει να γίνει δεκτή η κρινόμενη ανακοπή, να ακυρωθούν οι με αριθμούς … ατομικές ειδοποιήσεις του Προϊσταμένου της Α’ Δ.Ο.Υ. Πατρών, να αποδοθεί το κατατεθέν παράβολο (άρθρο 277 παρ. 9 εδ. α’ Κ.Δ.Δ.) στην ανακόπτουσα και να καταδικασθεί το καθ’ ου Ελληνικό Δημόσιο στη δικαστική του δαπάνη, η οποία προσδιορίζεται στα 234 ευρώ (άρθρο 275 παρ. 1 εδ. α’ Κ.Δ.Δ. συ συνδυασμό με το Παράρτημα I Τρίτο Τμήμα του ν. 4194/2013 «Κώδικας Δικηγόρων», Α-208).

ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ

Δέχεται την ανακοπή.

Ακυρώνει τις με αριθμούς … ατομικές ειδοποιήσεις του Προϊσταμένου της .Α’ Δ.Ο.Υ. Πατρών.

Διατάσσει την απόδοση του καταβληθέντος παραβόλου στην ανακόπτουσα.

Καταδικάζει το Ελληνικό Δημόσιο στη δικαστική δαπάνη της ανακόπτουσας, η οποία ανέρχεται στο ποσό των 234 ευρώ.

Η απόφαση δημοσιεύθηκε, στο ακροατήριο του Δικαστηρίου, κατά την έκτακτη δημόσια συνεδρίαση της 10.6.2020.

Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

dsa.gr