ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Ε’ ΠΟΙΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ

Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Μαρία Χυτήρογλου, Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Γεώργιο Παπαηλιάδη, Ναυσικά Φράγκου, Βασιλική Ηλιοπούλου και Βασιλική Μπαζάκη – Δρακούλη – Εισηγήτρια, Αρεοπαγίτες.

Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 3 Νοεμβρίου 2017, με την παρουσία της Αντεισαγγελέως του Αρείου Πάγου Ευσταθίας Σπυροπούλου (γιατί κωλύεται η Εισαγγελέας) και του Γραμματέως Γεράσιμου Βάλσαμου, για να δικάσει την αίτηση του αναιρεσείοντος – κατηγορουμένου Β. Θ. του Α., κατοίκου … που εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Σωτήριο Μπαλτά, για αναίρεση της υπ’ αριθ.203/2017 αποφάσεως του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Θεσσαλονίκης.

Το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων Θεσσαλονίκης με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ’ αυτή, και ο αναιρεσείων – κατηγορούμενος ζητεί την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην υπ’ αριθ….-9-2017 αίτησή του αναιρέσεως, η οποία καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό …/17.

Αφού άκουσε

Τον πληρεξούσιο δικηγόρο του αναιρεσείοντος, που ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά και την Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να απορριφθεί η προκείμενη αίτηση αναιρέσεως.

ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

Η κρινόμενη με αύξοντα αριθμό κατάθεσης ….9.2017 αίτηση του κατηγορουμένου Β. Θ. του Α. για αναίρεση της καταχωρηθείσης στις 30.8.2017 στο Ειδικό Βιβλίο του άρθρου 473 παρ.3 ΚΠΔ υπ’ αριθμό203/23.1.2017 απόφασης του Τριμελούς Εφετείου (Κακουργημάτων) Θεσσαλονίκης με την οποία αυτός (κατηγορούμενος – αναιρεσείων) κηρύχθηκε ένοχος με το ελαφρυντικό της μεταγενέστερης καλής συμπεριφοράς για κατοχή ναρκωτικών από κοινού και καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης τριών (3) ετών (ανασταλείσας επί τριετία), ασκήθηκε νομότυπα και εμπρόθεσμα. Επομένως είναι τυπικά δεκτή και πρέπει να ερευνηθεί περαιτέρω κατ’ ουσία.

Κατά το άρθρο 29 παρ.1 και 2 του Ν. 4139/2013 “1.Όποιος για δική του αποκλειστικά χρήση με οποιονδήποτε τρόπο προμηθεύεται ή κατέχει ναρκωτικά σε ποσότητες που δικαιολογούνται μόνο για την ατομική του χρήση ή κάνει χρήση αυτών ή καλλιεργεί φυτά κάνναβης σε αριθμό ή έκταση που δικαιολογούνται μόνο για την ατομική του χρήση τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι πέντε (5) μηνών. Η διαπίστωση του σκοπού εξυπηρέτησης της δικής του αποκλειστικά χρήσης γίνεται με συνεκτίμηση του είδους, της καθαρότητας και της ποσότητας του συγκεκριμένου ναρκωτικού, σε συνδυασμό με τη συχνότητα χρήσης, το χρόνο χρήσης την ημερήσια δόση και τις ιδιαίτερες ανάγκες χρήσης του συγκεκριμένου χρήστη. 2. Ο δράστης της πράξης της προηγούμενης παραγράφου μπορεί να κριθεί ατιμώρητος εάν το Δικαστήριο, εκτιμώντας τις περιστάσεις τέλεσης της πράξης και την προσωπικότητα του δράστη κρίνει ότι η αξιόποινη πράξη είναι εντελώς περιστασιακή και δεν είναι πιθανόν να επαναληφθεί (ΑΠ 776/2016, ΑΠ 1078/2016,ΑΠ 678/2014). Περαιτέρω, η καταδικαστική απόφαση έχει την απαιτούμενη από τις διατάξεις των άρθρων 93 παρ.3 του Συντάγματος και 139 του ΚΠΔ ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία η έλλειψη της οποίας ιδρύει τον προβλεπόμενο από το άρθρο 510 παρ.1 στοιχ. Δ’ του ίδιου Κώδικα λόγο αναίρεσης, όταν εκτίθενται σε αυτή με σαφήνεια και πληρότητα και χωρίς αντιφάσεις ή λογικά κενά τα πραγματικά περιστατικά που προέκυψαν και συγκροτούν την αντικειμενική και υποκειμενική υπόσταση του εγκλήματος για το οποίο καταδικάστηκε ο κατηγορούμενος και αναφέρονται οι αποδείξεις που τα θεμελιώνουν και οι νομικοί συλλογισμοί με βάση τους οποίους υπήχθησαν τα πραγματικά περιστατικά που αποδείχθηκαν στην ουσιαστική ποινική διάταξη που εφαρμόστηκε. Η επιβαλλόμενη επομένως κατά τα ανωτέρω ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία της απόφασης πρέπει να υπάρχει όχι μόνο ως προς την κατηγορία αλλά να επεκτείνεται και στους αυτοτελείς ισχυρισμούς που προβάλλονται από τον κατηγορούμενο ή από τον συνήγορο του παραδεκτά και κατά τρόπο πλήρη και ορισμένο. Τέτοιοι ισχυρισμοί είναι εκείνοι που προβάλλονται στο Δικαστήριο της ουσίας, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 170 παρ.2 και 333 παρ.2 του ΚΠΔ και τείνουν στην άρση του άδικου χαρακτήρα της πράξης ή την άρση ή τη μείωση της ικανότητας προς καταλογισμό ή την εξάλειψη του αξιοποίνου της πράξης ή τη μείωση της ποινής, εφόσον όμως αυτοί προβάλλονται κατά τρόπο σαφή και ορισμένο, με όλα δηλαδή τα πραγματικά περιστατικά τα οποία είναι αναγκαία κατά την οικεία διάταξη για τη θεμελίωσή τους. Διαφορετικά το Δικαστήριο της ουσίας δεν έχει υποχρέωση να απαντήσει αιτιολογημένα στην απόρριψή τους (ΟΛ ΑΠ 2/2005) Ισχυρισμός όμως ο οποίος αποτελεί άρνηση υποκειμενικού και υποκειμενικού στοιχείου του εγκλήματος και συνεπώς της κατηγορίας ή απλό υπερασπιστικό επιχείρημα δεν είναι αυτοτελής, με την πιο πάνω έννοια, γι’ αυτό το Δικαστήριο της ουσίας δεν έχει υποχρέωση να αιτιολογήσει ειδικά την απόρριψή του(ΑΠ 509/2015). Μεταξύ των αυτοτελών ισχυρισμών που μπορούν να προβληθούν επί παραβάσεων του νόμου περί ναρκωτικών είναι και ο ισχυρισμός ότι ο κατηγορούμενος κατείχε την ποσότητα των ναρκωτικών για δική του αποκλειστικά χρήση (ΑΠ 776/2016,ΑΠ 1078/2016).

Στην προκειμένη περίπτωση, όπως προκύπτει από τα παραδεκτώς επισκοπούμενα πρακτικά της προσβαλλόμενης απόφασης, ο συνήγορος του κατηγορουμένου – αναιρεσείοντος πριν την έναρξη της αποδεικτικής διαδικασίας, ανέπτυξε προφορικά και κατέθεσε εγγράφως τον εξής κατά λέξη αυτοτελή ισχυρισμό: “A) To άρθρο 29 παρ. 1 v. 4139/2013 με τίτλο “Καλλιέργεια κάνναβης. χρήση ναρκωτικών ουσιών. πλαστογραφία ιατρικής συνταγής” ορίζει ότι:

“‘ Οποιος, για δική του αποκλειστικά χρήση, με οποιονδήποτε τρόπο προμηθεύεται ή κατέχει ναρκωτικά σε ποσότητες που δικαιολογούνται μόνο για την ατομική του χρήση ή κάνει χρήση αυτών ή καλλιεργεί φυτά κάνναβης σε αριθμό ή έκταση που δικαιολογούνται μόνο για την ατομική του χρήση, τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι πέντε (5) μηνών. Η διαπίστωση του σκοπού εξυπηρέτησης της δικής του αποκλειστικά χρήσης γίνεται με συνεκτίμηση του είδους, της καθαρότητας και της ποσότητας του συγκεκριμένου ναρκωτικού, σε συνδυασμό με τη συχνότητα χρήσης, το χρόνο χρήσης, την ημερήσια δόση και τις ιδιαίτερες ανάγκες χρήσης του συγκεκριμένου χρήστη”.

Επικουρικώς, αναφέρεται το καταργηθέν άρθρο 29 παρ.1 εδ. γ’ ν. 3459/2006. όπως ίσχυσε μετά την τροποποίησή του από το άρ. 15 ν. 3772/2009, το οποίο όριζε ότι:

“Ειδικά για τις ναρκωτικές ουσίες της ηρωίνης, κοκαΐνης και κατεργασμένης και ακατέργαστης κάνναβης, θεωρείται, εκτός αν το δικαστήριο κρίνει άλλως, ότι καλύπτει τις ανάγκες ενός χρήστη, έστω και εξαρτημένου, όταν το όριο της κατασχεθείσας ποσότητας κάθε επί μέρους ναρκωτικής ουσίας, ανεξαρτήτως καθαρότητας, δεν υπερβαίνει το μικτό με την άμεση συσκευασία βάρος του ενός και ημίσεος (1 1/2) γραμμαρίου ηρωίνης ή κοκαΐνης, των πενήντα (50) γραμμαρίων ακατέργαστης κάνναβης και των πέντε (5) γραμμαρίων κατεργασμένης κάνναβης”.

Β) Όπως είναι γνωστό. για να στοιχειοθετηθεί το έγκλημα της κατοχής στην κακουργηματική του μορφή, θα πρέπει να αποδεικνύεται ότι οι ναρκωτικές ουσίες προορίζονται για περαιτέρω διακίνηση, αλλιώς εφαρμόζεται το άρθρο 29§1 εδ. ά ν. 4139/20131. Αυτό συνάγεται εξ αντιδιαστολής από το τελευταίο (σε σχέση με το άρθρο 20§ 1 περ. ζ’ ). όπου απαιτείται εκτός από το δόλο πραγμάτωσης των στοιχείων της α.υ. και ο πρόσθετος σκοπός αποκλειστικής ατομικής χρήσης του ναρκωτικού.

Αυτός ο “σκοπός διακίνησης” συνάγεται κατά κανόνα από μια σειρά αντικειμενικών ενδείξεων, όπως είναι:

i) η ποσότητα της ναρκωτικής ουσίας, όταν αυτή είναι μεγάλη- μολονότι το μέγεθος “μεγάλη” είναι υποκειμενικό και κρίνεται κάθε φορά ad hoc, ωστόσο υπάρχει πλέον ένα αντικειμενικό κριτήριο, που μπορεί κατά κάποιον τρόπο να καταστήσει περισσότερο σαφή τον όρο “μεγάλη ποσότητα” με ένα εξ αντιδιαστολής επιχείρημα: η ποσότητα που το καταργηθέν άρ. 29§1 εδ. γ’ ν. 3459/2006 όριζε ως καταρχήν κριτήριο για την κάλυψη των αναγκών ενός χρήστη. Έτσι, όσον αφορά στην ακατέργαστη ινδική κάνναβη, τα πενήντα (50) γραμμ. θεωρούνται ότι καλύπτουν -αν δεν κρίνει διαφορετικά το δικαστήριο- τις ανάγκες του μέσου χρήστη το ποσοτικό αυτό κριτήριο, αν και δεν λαμβάνει υπόψη διάφορα εξατομικευτικά στοιχεία της ιδιοσυγκρασίας και εξάρτησης του δράστη και δεν ορίζει χρονικό πλαίσιο στο οποίο αφορά αυτή η κατοχή, ωστόσο επιτρέπει την εξής θέση: κανόνας είναι η θεώρηση των ποσοτήτων μέχρι τα πενήντα (50) γραμμάρια α)ς οπωσδήποτε μη “μεγάλων”, ώστε εξ ορισμού να προορίζονται για περαιτέρω διακίνηση αντιθέτως, πιθανότερο είναι ότι αποτελούν ποσότητα που ο χρήστης προμηθεύτηκε για την κάλυψη δικών του αναγκών για κάποιο χρονικό διάστημα. Σε κάθε περίπτωση, όμως, το Δικαστήριο δεν περιορίζεται να θεωρήσει κάποια ποσότητα ως εξυπηρετούσα μόνο τις ανάγκες του δράστη, ακόμα κι αν αυτή υπερβαίνει, το ποσοτικό όριο του άρ. 29§ I Κ.Ν.

ii) Η ενδεχόμενη μεταβίβαση κάποιας επιμέρους ποσότητας από τη συνολική που αρχικά είχε στη διάθεσή του.

iii) Επίσης, αντικειμενικά ευρήματα από το χώρο του εγκλήματος αξιοποιούνται συχνά από τα Δικαστήρια, με σημαντικότερα την ύπαρξη ζυγαριάς ακριβείας, μεγάλου χρηματικού ποσού, ατζέντας διευθύνσεων και ονομάτων και την ύπαρξη οικονομικών βιβλίων ως αρχείων των δοσοληψιών Με άλλα λόγια, πρέπει να προκύπτει από κάποια αντικειμενικά ευρήματα η τέλεση μίας ή περισσότερων πράξεων διακίνησης, και δεν αρκεί προς τούτο απλώς η ποσότητα των ναρκωτικών που βρέθηκε, πολύ δε περισσότερο αποδυναμώνεται η κατηγορία περί διακίνησης, όταν και η ποσότητα ή η ποιότητα είναι η ίδια μικρής οικονομικής αξίας, οπότε δε θα μπορούσε να έχει κέρδος εξ αυτής ο τυχόν διακινητής της, και δεν έχουν βρεθεί σχετικές αντικειμενικές ενδείξεις διακίνησης.

Γ) Στην κοινή μας κατοχή εντός του αυτοκινήτου όπου βρισκόμασταν βρέθηκαν και κατασχέθηκαν συνολικά 659 γρ. ακατέργαστης κάνναβης ίδιας (χαμηλής) ποιότητας. Η όλη ποσότητα βρέθηκε σε εμφανές σημείο του οχήματος, ενώ ζυγαριά ακρίβειας, οικονομικό αρχείο, περισσότερα κινητά τηλέφωνα ή ατζέντα διευθύνσεων και ονομάτων δε βρέθηκαν. Επίσης ο έλεγχος που μας έγινε ήταν τυχαίος, χωρίς προηγούμενη ενημέρωση της Δίωξης Ναρκωτικών ή χωρίς παρακολούθηση, καθώς δεν ήμασταν γνωστοί των Αρχών ούτε υπήρχαν πληροφορίες (και πώς θα μπορούσε) ότι διακινούμε ναρκωτικά.

Το ποσό των 200.00 € που βρέθηκε στη θέση του χειροφρένου του αυτοκινήτου προερχόταν από την αμοιβή του α’ εξ ημών από το Αθλητικό Σωματείο “…” έναντι παλιότερων οφειλομένων, από τότε που ο α’ εξ ημών Β., αγωνιζόταν σε αυτό. Έρευνα στις οικίες μας δεν έγινε. γιατί κατέστη γρήγορα φανερό στους αστυνομικούς το τυχαίο της εύρεσης της ποσότητας επάνω μας, χωρίς να υπάρχει καμία ένδειξη μεγαλύτερης εμπλοκής μας με τα ναρκωτικά.

Τέλος, από την πρώτη μας κατάθεση στους αστυνομικούς ομολογήσαμε ότι και οι δύο κάναμε το 2010 χρήση κάνναβης και ότι η συγκεκριμένη ποσότητα αφορούσε μόνο σε μας. Ειδικότερα, καθώς μεσολάβησε πολύ λίγη ώρα από την εύρεση της ποσότητας μέχρι τη σύλληψή μας, δεν προλάβαμε να συζητήσουμε ούτε καν πού θα την φυλάσσαμε, ώστε να παίρνουμε όση ποσότητα χρειαζόταν κάθε φορά για τη χρήση μας. Χωρίς να το έχουμε συζητήσει, αλήθεια είναι πως και οι δύο μας θα είχαμε φυσική εξουσίαση αυτής της ποσότητας και θα έπαιρνε ο καθένας κατά τις ανάγκες του: δεν είναι, συνεπώς, ανακριβές να υποστηρίξουμε ότι από την όλη ποσότητα η μισή μόνο αναλογούσε στον καθένα μας. δηλαδή από περίπου 330 γρ. κάνναβης, εκ των οποίων το 1/3 περίπου δεν μπορούσε να χρησιμοποιηθεί λόγω της ακατέργαστης μορφής της.

Κλείνοντας, υπενθυμίζουμε ότι λόγω της δικής μας κακής επιλογής να λάβουμε εν αγνοία του Αλβανού, από τον οποίο είχαμε προμηθευτεί τη μικρότερη πραότητα, μεγαλύτερη, ώστε να μην αγοράζουμε συχνά, οδηγήθηκαν οι Διωκτικές Αρχές στην εύρεση και εξάρθρωση ενός πραγματικού εμπόρου ναρκωτικών. Στο αποτέλεσμα αυτό οδηγήθηκαν, διότι άμεσα και εντελώς αβίαστα αμέσως συνεργαστήκαμε μαζί τους, καθώς δεν είχαμε λόγο για το αντίθετο, μιας και δεν είχαμε τίποτα να κρύψουμε, αφού η ινδική κάνναβη ξέραμε ότι προοριζόταν μόνο για μας.

Δ) Επειδή, από την ολική ποσότητα των 659 γρ. ακατέργαστης κάνναβης στον καθένα μας αντιστοιχούσε ποσότητα περίπου 330 γρ.

Επειδή, παρά το ότι απέχει η ανωτέρω ποσότητα από το νομικό όριο του μεικτού βάρους των 50 γρ. που θεσπίζεται ως “μαχητό τεκμήριο” κατοχής ναρκωτικών για ίδια αποκλειστική χρήση του κατόχου τους, το Δικαστήριό Σας μπορεί να κρίνει διαφορετικά, όπως. άλλωστε έχει συμβεί και στο παρελθόν (ΤριμΕφΚακΘεσσ 1519/2009, ΠοινΔικ 2011.165, ΤριμΕφΚακΑθ 139/2006, ΠραξΛογΠΔ2006.332, ΤριμΕφΚακΘεσσ 1012/2003, ΠραξΛογΠΔ2004.317), όταν υπάρχουν ενδείξεις μη διακίνησης της ναρκωτικής ουσίας.

Επειδή, δεν υπάρχει καμία αντικειμενική ένδειξη ότι αυτή ή μέρος της ποσότητας αυτής των 659 γρ. κάνναβης προοριζόταν για διακίνησή της σε τρίτους αλλ’ αντιθέτως και ορθώς το κατηγορητήριο περιορίζεται στο συμπέρασμα αυτό μόνο λόγω του ύψους της ποσότητας αυτής.

Επειδή, η οικονομική αξία των 659 γρ. κάνναβης είναι σχετικά μικρή (περίπου 1 -1,5 € το 1 γρ.), ώστε να μην μπορεί αντικειμενικά να προέλθει οικονομικό όφελος για τον πιθανό διακινητή αυτής, πόσο δε μάλλον ότι πρόκειται περί δύο (2) φερομένων ως διακινητών. ένδειξη επίσης ενισχυτική του ισχυρισμού ότι αφορούσε σε δική μας αποκλειστική χρήση.

Επειδή, πράγματι την περίοδο εκείνη, πριν 3 έτη, κάναμε χρήση ινδικής κάνναβης σχεδόν κάθε ημέρα, περίπου 1 – 2 γρ.

Επειδή, σύμφωνα με το ελληνικό δίκαιο δεν υπάρχει άλλη ενδιάμεση νομική κατασκευή που να αποδίδει την κατοχή ναρκωτικών σε ποσότητα ανώτερη του τεκμηρίου του άρ. 29§1 Κ.Ν., η οποία, όμως, αποδεδειγμένα δεν προορίζεται για εμπορία.

Επειδή, γίνεται παγίως δεκτό ότι συνιστά επιτρεπτή βελτίωση της κατηγορίας η μεταβολή του κατηγορητηρίου από την κακουργηματική μορφή κατοχής του άρ. 20§ 1 -2 ν. 4139/2013 στην πλημμεληματική του άρ. 29§ 1 εδ. ά του ίδιου νόμου.

Επειδή ο παρών αυτοτελής ισχυρισμός διατυπώνεται παραδεκτά, είναι σαφής, ορισμένος, είναι νομικά και ουσιαστικά βάσιμος, αποδείχθηκε από τις καταθέσεις των μαρτύρων, ιδίως του αστυνομικού, και αναπτύχθηκε προφορικά ενώπιον Σας πριν καταχωρηθεί στα πρακτικά, κατ’ άρθρο 141 §2 εδ. ά ΚΠΔ.

ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ – ΑΙΤΟΥΜΑΙ

1. Να γίνει δεκτός ο παρών αυτοτελής μας ισχυρισμός.

2. Να αναγνωριστεί ότι η ποσότητα των 659 γραμ. κάνναβης που βρέθηκε να κατέχεται από τους δύο μας στο αυτοκίνητο προοριζόταν για δική μας αποκλειστικά χρήση.

3. Να γίνει μεταβολή της κατηγορίας από την κακουργηματική κατοχή των 659 γρ. κάνναβης ναρκωτικών με σκοπό την εμπορία τους (άρθρο 20 παρ. 1, 2 ν. 4139/2013) στην πλημμεληματική κατοχή της ποσότητας αυτής για ιδία αποκλειστικά χρήση και να εφαρμοσθεί το άρθρο 29 παρ.1 εδάφ. α’ ν.4139/2013″. Το Δικαστήριο αφού επιφυλάχθηκε να αποφανθεί, στη συνέχεια, μετά από την έρευνα του αποδεικτικού υλικού και το πέρας της συζήτησης, έχοντας σχηματίσει πλήρη δικανική πεποίθηση απέρριψε τον εν λόγω αυτοτελή ισχυρισμό του κατηγορουμένου – αναιρεσείοντος περί μετατροπής της κατηγορίας της κακουργηματικής κατοχής ναρκωτικών με σκοπό την εμπορία στην πλημμεληματική μορφή της κατοχής για ιδία αποκλειστικά χρήση με την προσήκουσα αιτιολογία, η οποία έχει κατά λέξη ως εξής: “Επειδή από την ανάγνωση της εκκαλουμένης, την κατάθεση του μάρτυρα κατηγορίας που εξετάστηκε στο Δικαστήριο τούτο, την ανάγνωση των εγγράφων που αναφέρονται στα πρακτικά, την απολογία κάθε κατηγορουμένου στο ακροατήριο και την όλη αποδεικτική διαδικασία αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Την 1.4.2010 και ώρα 18:30’ σε έλεγχο που έγινε από αστυνομικούς της … ΔΙΑΣ στο υπ’ αριθ. κυκλοφορίας … ΙΧΕ αυτοκίνητο, μάρκας ΝΙΣΣΑΝ ΑΛΜΕΡΑ ιδιοκτησίας του πρώτου κατηγορουμένου το οποίο οδηγούσε ο πρώτος κατηγορούμενος και στο οποίο επέβαινε ο δεύτερος κατηγορούμενος, βρέθηκαν και κατασχέθηκαν: α) στο ντουλαπάκι του συνοδηγού ένα μικρόδεμα με χάρτινο περιτύλιγμα που περιείχε ινδική κάνναβη συνολικού βάρους (19) γραμμαρίων και β) κάτω από το κάθισμα του συνοδηγού, επιμελώς κρυμμένη μία συσκευασία με περιτύλιγμα νάιλον σακούλα που περιείχε ινδική κάνναβη βάρους (659) γραμμαρίων. Οι κατηγορούμενοι ομολόγησαν ότι κατείχαν από κοινού την ως άνω ποσότητα ναρκωτικής ουσίας. Περαιτέρω όμως λόγω του βάρους της ποσότητας, αλλά και του γεγονότος ότι οι κατηγορούμενοι δεν είναι τοξικομανείς, το Δικαστήριο δεν πείσθηκε ότι η ανωτέρω ποσότητα προοριζόταν για αποκλειστικά δική τους χρήση και πρέπει να απορριφθεί ο προταθείς αυτοτελής ισχυρισμός του άρθρου 29 παρ. 1α Ν. 4139/2013. Επομένως οι κατηγορούμενοι πρέπει να κηρυχθούν ένοχοι για την ως άνω πράξη”.

Συνεπώς ο προβαλλόμενος από το άρθρο 510 παρ.1 στοιχ. Δ του ΚΠΔ λόγος αναίρεσης με τον οποίο πλήττεται η προσβαλλόμενη απόφαση για έλλειψη ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας ως προς την απόρριψη του προβληθέντος αυτοτελούς ισχυρισμού του αναιρεσείοντος ότι κατείχε τη συγκεκριμένη ναρκωτική ουσία για δική του αποκλειστικά χρήση, είναι αβάσιμος και απορριπτέος. Μετά ταύτα, εφόσον δεν υπάρχει άλλος λόγος αναίρεσης προς έρευνα, πρέπει να απορριφθεί η κρινόμενη αίτηση αναίρεσης και καταδικαστεί ο αναιρεσείων στην πληρωμή των δικαστικών εξόδων κατά τα στο διατακτικό οριζόμενα (άρθρο 583 ΚΠΔ).

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ την υπ’ αριθμό ….9.2017 αίτηση του Β. Θ. του Α. για αναίρεση της υπ’ αριθμό 203/23.1.2017 απόφασης του Τριμελούς Εφετείου (Κακουργημάτων) Θεσσαλονίκης.

ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ τον αναιρεσείοντα στην πληρωμή των δικαστικών εξόδων τα οποία ορίζει στο ποσό των διακοσίων πενήντα (250) ευρώ.

Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 8 Δεκεμβρίου 2017.

Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στις 15 Ιανουαρίου 2018.

Η ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
https://www.oenet.gr/nomologia/genikou-endiaferontos/item/60057-katoxi-narkotikon-gia-apokleistiki-xrisi-nomiki-metaxeirisi