ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Ε’ ΠΟΙΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Μαρία Χυτήρογλου Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Γεώργιο Παπαηλιάδη, Ναυσικά Φράγκου – Εισηγήτρια, Βασιλική Ηλιοπούλου και Βασιλική Μπαζάκη – Δρακούλη, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 12 Ιανουαρίου 2018, με την παρουσία της Αντεισαγγελέως του Αρείου Πάγου Βασιλικής Θεοδώρου (γιατί κωλύεται η Εισαγγελέας) και του Γραμματέως Γεράσιμου Βάλσαμου, για να δικάσει την αίτηση του αναιρεσείοντος-κατηγορουμένου Ε. Β. του Ν., κατοίκου …, που εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Γεώργιο Διονά, για αναίρεση της υπ’ αριθ. 95/2017 απόφασης του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Ροδόπης.
Το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Ροδόπης, με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ’ αυτή, και ο αναιρεσείων-κατηγορούμενος ζητεί την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 18-5-2017 αίτησή του αναιρέσεως, η οποία επιδόθηκε στην Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου στις 19-5-2017 και καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό …2017.
Αφού άκουσε
Τον πληρεξούσιο δικηγόρο του αναιρεσείοντος, που ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά και την Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να γίνει δεκτή η κρινόμενη αίτηση αναίρεσης, να αναιρεθεί η προσβαλλόμενη απόφαση και να παραπεμφθεί η υπόθεση για νέα συζήτηση στο ίδιο δικαστήριο, το οποίο θα συγκροτηθεί από άλλους δικαστές εκτός από εκείνους που δίκασαν προηγουμένως.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Η κρινόμενη από 18-5-2017 αίτηση αναιρέσεως του Ε. Β., που επιδόθηκε στις 19-5-2017 στην Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου κατά της αποφάσεως 95/2017 του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Ροδόπης με την οποία ο αναιρεσείων κατηγορούμενος καταδικάστηκε σε φυλάκιση 2 μηνών που ανεστάλη για τρία έτη, για το αδίκημα της επικίνδυνης σωματικής βλάβης, έχει ασκηθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα και πρέπει ως εκ τούτου να ερευνηθεί περαιτέρω κατ’ ουσίαν.
Κατά τη διάταξη του άρθρου 308 παρ. 1 α του ΠΚ, όποιος με πρόθεση προξενεί σε άλλον σωματική κάκωση ή βλάβη της υγείας του, τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι τριών ετών και, κατά την όμοια του άρθρου 309 του ίδιου Κώδικα, αν η πράξη του άρθρου 308 τελέστηκε με τρόπο που μπορούσε να προκαλέσει στον παθόντα κίνδυνο για τη ζωή του ή βαριά σωματική του βλάβη (άρθρ. 310 παρ. 2 ΠΚ), επιβάλλεται φυλάκιση τουλάχιστον τριών μηνών. Ενόψει της διαζευκτικής διατυπώσεως της δεύτερης των διατάξεων αυτών, είναι απαραίτητο στην καταδικαστική απόφαση για επικίνδυνη σωματική βλάβη να καθορίζεται ποια από τις δύο ως άνω δύο διακινδυνεύσεις δέχεται το δικαστήριο ότι συνέτρεξε στην συγκεκριμένη περίπτωση, δηλαδή διακινδύνευση για τη ζωή ή για βαριά σωματική βλάβη. Αυτό δεν στερείται εννόμων συνεπειών, διότι η παραδοχή της μιας ή της άλλης περιπτώσεως, αν και στις δύο περιπτώσεις η πράξη τιμωρείται με τα αυτά όρια ποινής, πρακτικώς άγει σε διαφοροποίηση της ποινικής μεταχειρίσεως του δράστη, αφού στην πρώτη πλήττεται έννομο αγαθό υπέρτερο από τη σωματική υγεία και ακεραιότητα και η ποινή θα καθορισθεί βάσει των κατ’ άρθρο 79 ΠΚ κριτηρίων. Αν υπάρχει ασάφεια, αναφορικά με το είδος της διακινδυνεύσεως, τότε συντρέχει περίπτωση εκ πλαγίου παραβάσεως της ανωτέρω διατάξεως του άρθρου 309 ΠΚ και ιδρύεται ο από το άρθρο 510 παρ. 1 Ε ΚΠΔ λόγος αναιρέσεως, διότι ο Άρειος Πάγος αδυνατεί να ελέγξει ακυρωτικά την απόφαση για το αν το δικαστήριο της ουσίας, εφάρμοσε σωστά ή μη το νόμο, με αποτέλεσμα η απόφαση να στερείται νόμιμης βάσης (ΑΠ 467/2009). Στην συγκεκριμένη περίπτωση, με την προσβαλλομένη υπ’ αριθμό 95/2017 απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Ροδόπης, που δίκασε σε δεύτερο βαθμό, ο αναιρεσείων κρίθηκε ένοχος επικίνδυνης σωματικής βλάβης, με το ελαφρυντικό του ότι ωθήθηκε στην πράξη του από ανάρμοστη συμπεριφορά του παθόντος (άρθρ. 84 παρ. 2γ ΠΚ) και καταδικάστηκε σε φυλάκιση δύο μηνών, που ανεστάλη επί τριετία. Ειδικότερα το παραπάνω δικαστήριο, μετά από εκτίμηση όλων των αποδεικτικών μέσων, τα οποία προσδιορίζει κατ’ είδος, δέχθηκε κατά την ανέλεγκτη περί τα πράγματα κρίση του, και ειδικότερα από τις καταθέσεις των μαρτύρων κατηγορίας και υπερασπίσεως, που εξετάστηκαν ενόρκως στο δικαστήριο τούτο, όλα ανεξαρτήτως των έγγραφα που αναγνωσθήκαν σε συνδυασμό με την απολογία του δεύτερου κατηγορουμένου τα πρακτικά και την απόφαση της πρωτοβάθμιας δίκης και την όλη αποδεικτική διαδικασία ότι αποδείχθηκαν κατά πιστή μεταφορά, τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: “την 5η-2-2011 περί ώρα 4:00 – 5:00 π.μ. οι κατηγορούμενοι βρίσκονταν εντός καταστήματος (καφέ) που βρίσκεται στον οικισμό …. Εντός του ιδίου καταστήματος βρισκόταν και ο παθών (πρώτος μάρτυρας κατηγορίας) Ζ. Ι.. Για κάποιο λόγο που δεν προέκυψε από την αποδεικτική διαδικασία, υπήρξε λογομαχία μεταξύ του πρώτου κατηγορουμένου και του Ζ. Ι., ο οποίος προκαλούσε λεκτικά τον πρώτο κατηγορούμενο. Ακολούθως εξήλθαν του καταστήματος όπου όχι μόνο συνέχισαν τη λογομαχία αλλά επιτέθηκαν σωματικά ο ένας στον άλλο και ο πρώτος κατηγορούμενος τον χτύπησε με κλωτσιές στο κεφάλι και στο υπόλοιπο σώμα. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι αν και ο πρώτος κατηγορούμενος δεν αποδείχθηκε ότι υπέστη από τα χτυπήματα του παθόντος οποιαδήποτε σωματική βλάβη, ο παθών ήταν αυτός που τον προκαλούσε λεκτικά. Την επόμενη ημέρα ο παθών Ζ. Ι. εξετάσθηκε στο Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Αλεξανδρούπολης όπου διαπιστώθηκε ότι είχε υποστεί κατάγματα προσωπικού κρανίου και νοσηλεύθηκε από 6-2-2011 έως 7-2-2011 στη χειρουργική κλινική του νοσοκομείου και από 7-2-2011 έως 12-2-2011 στην ορθοπαιδική. Επομένως αποδείχθηκε ότι ο 1ος κατηγορούμενος προκάλεσε στον παθόντα την παραπάνω σωματική βλάβη, η πράξη δε αυτή τελέστηκε με τρόπο (χτυπήματα στο κεφάλι), που μπορούσε να προκαλέσει στον παθόντα κίνδυνο για τη ζωή του ή βαριά σωματική του βλάβη. Τα παραπάνω προκύπτουν με σαφήνεια από την κατάθεση του παθόντος κυρίως δε από το από 15-2-2011 πιστοποιητικό του Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου Αλεξανδρούπολης απορριπτομένου του ισχυρισμού του πρώτου κατηγορουμένου περί μετατροπής της κατηγορίας από επικίνδυνη σε απλή σωματική βλάβη. Εξάλλου, δεν αποδείχθηκε ότι ο πρώτος κατηγορούμενος βρισκόταν σε κατάσταση άμυνας η οποία αίρει τον άδικο χαρακτήρα της πράξης του, παρά τα όσα ισχυρίζεται ο ίδιος, και συνεπώς πρέπει να απορριφθεί ο σχετικός αυτοτελής ισχυρισμός. Άλλωστε ο ισχυρισμός του περί άμυνας αναιρείται από το γεγονός ότι αν και ξεκίνησε ο λεκτικός διαπληκτισμός του με τον παθόντα εντός του καταστήματος εξήλθαν αυτού, χωρίς να εξηγεί το λόγο, όπου επιτέθηκαν σωματικά ο ένας στον άλλο. Επομένως πρέπει να κηρυχθεί ο πρώτος κατηγορούμενος ένοχος της πράξης για την οποία κατηγορείται. Πρέπει όμως να του αναγνωρισθούν τα ελαφρυντικά του άρθρου 84 παρ. 2 γ ΠΚ καθόσον στην πράξη του ωθήθηκε από ανάρμοστη συμπεριφορά του παθόντος, σύμφωνα με όσα εκτίθενται ανωτέρω και ειδικότερα αφού του επιτέθηκε λεκτικά απρόκλητα ο παθών.
Περαιτέρω, στο διατακτικό της προσβαλλομένης αποφάσεως, διαλαμβάνεται ότι: “ο κατηγορούμενος την 5η-2-2011 στις …, με πρόθεση προξένησε σε άλλον σωματική κάκωση, η πράξη του δε αυτή τελέστηκε με τρόπο που μπορούσε να προκαλέσει στον παθόντα κίνδυνο για τη ζωή του ή βαριά σωματική του βλάβη. Πιο συγκεκριμένα, στον ανωτέρω τόπο και χρόνο, επιτέθηκε στον εγκαλούντα Ζ. Ι. του Σ., χτυπώντας τον με κλωτσιές στο κεφάλι και στο υπόλοιπο σώμα του προκαλώντας του κατάγματα προσωπικού κρανίου, η πράξη του δε αυτή τελέστηκε με τρόπο (χτυπήματα στο κεφάλι), που μπορούσε να προκαλέσει στον παθόντα κίνδυνο για τη ζωή του ή βαριά σωματική του βλάβη, Δέχεται το Δικαστήριο ότι ο κατηγορούμενος ωθήθηκε στην πράξη του από ανάρμοστη συμπεριφορά του παθόντος (αρ. 84 παρ. 2γ ΠΚ) “. Έτσι, όμως, που έκρινε το Εφετείο, για το έγκλημα της επικίνδυνης σωματικής βλάβης, λόγω της αναφοράς στο σκεπτικό όσο και στο διατακτικό της προσβαλλομένης αποφάσεως, διαζευκτικώς των εννόμων αγαθών του παθόντος, των οποίων επήλθε η διακινδύνευση, δημιουργήθηκε ασάφεια, ως προς το είδος της διακινδύνευσης, που δέχθηκε, δηλαδή παραβίασε εκ πλαγίου τη διάταξη του άρθρου 309 ΠΚ και η προσβαλλομένη απόφαση στερείται νομίμου βάσεως.
Επομένως ο σχετικός, από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Ε’ του ΚΠΔ, λόγος αναιρέσεως, για έλλειψη ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας με την μορφή της έλλειψης νόμιμης βάσης, είναι ουσιαστικά βάσιμος.
Μετά από αυτά, πρέπει να αναιρεθεί η προσβαλλόμενη απόφαση, ενώ παρέλκει η έρευνα των λοιπών λόγων αναιρέσεως, και να παραπεμφθεί η υπόθεση για νέα συζήτηση στο ίδιο Δικαστήριο που την εξέδωσε, αφού είναι δυνατή η σύνθεση του από άλλους δικαστές, εκτός από εκείνους που δίκασαν προηγουμένως (άρθρο 519 ΚΠΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Αναιρεί την υπ’ αριθμό 95/2017 απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Ροδόπης.
Παραπέμπει την υπόθεση για νέα συζήτηση στο ίδιο Δικαστήριο, το οποίο θα συγκρατηθεί από άλλους δικαστές, εκτός από εκείνους που δίκασαν προηγουμένως
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 26 Ιανουαρίου 2018.
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στις 2 Φεβρουαρίου 2018.
Η ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
https://www.oenet.gr/nomologia/epaggelmatika/item/60165-aitiologia-katadikastikis-apofasis-gia-epikindini-somatiki-vlavi
