ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ Κατά μεν το άρθρο 914…όποιος ζημιώσει άλλον παράνομα και υπαίτια έχει υποχρέωση να τον αποζημιώσει, κατά δε το άρθρο 922 του ίδιου κώδικα ο κύριος ή ο προστήσας κάποιον άλλον σε μια υπηρεσία ευθύνεται για τη ζημία που ο υπηρέτης ή ο προστηθείς προξένησε σε τρίτον παράνομα κατά την υπηρεσία του. Πρόστηση είναι η τοποθέτηση, διορισμός, χρησιμοποίηση από ένα πρόσωπο (τον προστήσαντα) ενός άλλου προσώπου (του προστηθέντος) σε θέση ή απασχόληση (διαρκή ή μεμονωμένη εργασία) που αποβλέπει στη διεκπεραίωση υποθέσεως ή υποθέσεων και γενικότερα στην εξυπηρέτηση των επαγγελματικών, οικονομικών ή άλλων συμφερόντων του πρώτου (προστήσαντος). Εξάλλου από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 922, 681, 688-691…προκύπτει ότι γενικώς ο εργολάβος, αφού δεν εξαρτάται από τον εργοδότη, δεν θεωρείται ότι βρίσκεται σε σχέση προστήσεως μαζί του και συνεπώς είναι ανεύθυνος ο εργοδότης για τις υπαίτιες και άδικες πράξεις του εργολάβου ή των από αυτόν προστηθέντων προσώπων κατά την εκτέλεση του έργου. Στην περίπτωση όμως κατά την οποία ο εργοδότης έχει επιφυλάξει στον εαυτό του τη διεύθυνση και επίβλεψη της εκτελέσεως του έργου, ο εργολάβος, αφού υπακούει στις οδηγίες του, θεωρείται προστηθείς …1328/2010). Είναι δε αδιάφορος ο τρόπος παροχής των οδηγιών και εντολών του προστήσαντος, οι οποίες μπορεί να παρέχονται και μέσω τρίτου προσώπου που έχει ορισθεί από τον προστήσαντα, όπως είναι και ο επιβλέπων μηχανικός στις οικοδομικές εργασίες, αρκεί ο προστηθείς να υποχρεούται στην εκτέλεσή τους …1876/1999). Περαιτέρω κατά το άρθρο 300 εδ.α…αν εκείνος που ζημιώθηκε συντέλεσε από δικό του πταίσμα στη ζημία ή την έκτασή της, το δικαστήριο μπορεί να μην επιδικάσει αποζημίωση ή να μειώσει το ποσό της. Εξάλλου κατά τις διατάξεις του άρθρου 4 ν.1396/1983 “1. Σε περίπτωση που δεν ανατίθεται η εκτέλεση ολόκληρου του έργου σ’ έναν εργολάβο, ο κύριος του έργου είναι υποχρεωμένος να λαμβάνει πριν από την εγκατάσταση κάθε εργολάβου ή υπεργολάβου τμήματος του έργου και να τηρεί, όσο διαρκεί το έργο αυτού, όλα τα μέτρα ασφαλείας τα οποία του υποδεικνύει ο επιβλέπων το έργο, εφόσον αυτά δεν αφορούν σε τμήματα του έργου που ανέλαβαν και εκτελούν εργολάβοι ή υπεργολάβοι. 2. Σε περίπτωση διακοπής των εργασιών ο κύριος του έργου είναι υποχρεωμένος να λάβει όλα τα μέτρα τα οποία του υποδεικνύει εγγράφως ο επιβλέπων το έργο και να τα διατηρεί αναλλοίωτα καθόλη τη διάρκεια της διακοπής. 3. Πριν από την έναρξη των εργασιών που διακόπηκαν ο κύριος του έργου είναι υποχρεωμένος να ειδοποιήσει εγγράφως τον επιβλέποντα το έργο”. Κατά δε τις διατάξεις του άρθρου 5 του ίδιου νόμου “Ο εργολάβος και υπεργολάβος τμήματος του έργου είναι συνυπεύθυνοι και υποχρεούνται: 1. Να λαμβάνουν και να τηρούν όλα τα μέτρα ασφαλείας που αφορούν στο τμήμα του έργου που ανέλαβαν, ανεξάρτητα εάν αυτό εκτελείται ολόκληρο ή κατά τμήματα με υπεργολάβους. 2. Να τηρούν, σύμφωνα με τους κανόνες της επιστήμης και της τέχνης, τις οδηγίες του επιβλέποντος, όπως προβλέπονται στο αρθρ. 7 του νόμου αυτού και αφορούν στο τμήμα του έργου που έχει αναλάβει. 3. Να εφαρμόζουν, σύμφωνα με τους κανόνες της επιστήμης και της τέχνης, τη μελέτη μέτρων ασφαλείας που ορίζεται στο αρθρ. 6 του παρόντος, εφόσον αφορά στο τμήμα του έργου το οποίο έχουν αναλάβει”. Στην προκειμένη περίπτωση με την προσβαλλόμενη απόφαση έγιναν δεκτά τα εξής: “Την 30 Απριλίου 1994 … και περί ώρα 23.50, ο ενάγων [ήδη αναιρεσίβλητος], μαζί με φίλους του, μετέβησαν στην υπό ανέγερση διώροφη οικοδομή στην περιοχή…… προκειμένου από την ταράτσα της οικοδομής να παρακολουθήσουν… την τελετή της Αναστάσεως… Ο ενάγων μαζί με τους φίλους του… ανέβηκαν εκεί μέσω της υπάρχουσας εσωτερικής κλίμακας. Όμως αυτοί κατέβηκαν αμέσως … Ο ενάγων κατέβαινε τελευταίος, οπότε αντιλήφθηκε ότι πίσω του ήταν ένα άλλο άτομο, ο…(μη διάδικος στην παρούσα δίκη), ο οποίος κρατούσε στα χέρια του βεγγαλικά, τα οποία άναψε εκείνη τη στιγμή και … ετοιμαζόταν να τα πετάξει στα πόδια του ενάγοντος. Μολονότι δε ο τελευταίος τον παρακάλεσε να μην τα πετάξει επάνω του, αυτός …) πέταξε τα βεγγαλικά στα πόδια του ενάγοντος, ο οποίος και προκειμένου να αποφύγει τον τραυματισμό του, φοβηθείς, έτρεξε προς την κάθοδο της κλίμακας, οπότε αντιλήφθηκε ένα άνοιγμα στο χώρο του κλιμακοστασίου, μπήκε και προχώρησε εντός αυτού, υπολαμβάνοντας ότι ήταν η έξοδος της πολυκατοικίας. Όμως στην πραγματικότητα ήταν το άνοιγμα του φρεατίου του ανελκυστήρος στο οποίο επρόκειτο να τοποθετηθεί η πόρτα εισόδου σ’ αυτόν, με αποτέλεσμα ο ενάγων να πέσει στο δάπεδο του φρεατίου από ύψος επτά μέτρων περίπου και να τραυματισθεί … ενώ αυτός θεωρείται μόνιμα ανίκανος προς εργασία, εκτός μόνον καθήμενος… Περαιτέρω αποδείχθηκε ότι η πρώτη εναγομένη εταιρία ήταν η κυρία του έργου ανέγερσης της οικοδομής, επ’ ονόματί της δε είχε εκδοθεί η νόμιμη άδεια οικοδόμησης με την ιδιότητά της ως μισθώτριας και κατόχου του ακινήτου, αφού μεταξύ αυτής (εναγομένης εταιρίας) και της ιδιοκτήτριας του ακινήτου…, συζύγου του νομίμου εκπροσώπου της εταιρίας…(θανόντα στο μεταξύ) είχε συναφθεί πολυετής μίσθωση και είχε αναλάβει η ίδια (εναγομένη εταιρία) την υποχρέωση να ανεγείρει με δικές της δαπάνες την εν λόγω διώροφη οικοδομή, προκειμένου να στεγάσει εκεί το κατάστημά της, δηλαδή της εμπορίας αυτοκινήτων, ανταλλακτικών, μηχανημάτων και συναφών ειδών. Επί πλέον η πρώτη εναγομένη εταιρία ανέθεσε στο μεν…(μη διάδικο στην παρούσα κατ’ έφεση δίκη) την επίβλεψη του έργου, στο δε τέταρτο εναγόμενο [ήδη αναιρεσείοντα] την εκτέλεση τμήματος του έργου και δη αφενός μεν εγγράφως την κατασκευή του σκελετού από μπετόν… και αφετέρου προφορικά τα “κτισίματα” και τα “σοβατίσματα” (επιχρίσματα). Η εναγομένη εταιρία, κυρία του έργου, είχε διαφυλάξει για την ίδια τη διεύθυνση και την επίβλεψη εκτέλεσης του έργου… Κατά το κρίσιμο χρονικό διάστημα (30-4-1994) η ανέγερση της οικοδομής ήταν σε εξέλιξη, καθόσον είχε ολοκληρωθεί η ρίψη του μπετόν, η τοποθέτηση των τούβλων και βρισκόταν ήδη στο στάδιο των επιχρισμάτων. Όμως μολονότι η οικοδομή δεν είχε ακόμη τελειώσει … υπήρχε ελεύθερη πρόσβαση στο εσωτερικό αυτής από την πλευρά του δρόμου, της εθνικής οδού Χαλκίδος-Αιδηψού, προς το ισόγειο της οικοδομής και μόνον στο πίσω τμήμα αυτής, στην δε κύρια είσοδό της υπήρχε προστατευτικό κιγκλίδωμα, χωρίς όμως και να υπάρχει σταθερή περίφραξη του εργοταξίου αυτού, ώστε να μη δύναται εύκολα να μετακινηθεί ούτε είχε αναρτηθεί επί της περίφραξης πινακίδα με την ένδειξη “Απαγορεύεται η είσοδος του κοινού”. Επίσης τα ανοίγματα του φρεατίου του ανελκυστήρα δεν προστατεύοντο, ως έπρεπε, με αυθεντικό κιγκλίδωμα ύψους 1,00 μέτρου τουλάχιστον και με θωράκιο ύψους δεκαπέντε εκατοστών του μέτρου ή με πλήρη κάλυψη με αμετακίνητο στερεό σανίδωμα πάχους δυόμιση εκατοστών του μέτρου. Έτσι ο ως άνω τραυματισμός του ενάγοντος οφείλεται σε αμέλεια του εργολάβου-τετάρτου εναγομένου και συνιστά παράβαση των υποχρεώσεών του που απέρρεαν από τη σύμβαση και τις διατάξεις του ν. 1396/1983, σύμφωνα με τις οποίες ο εργολάβος όφειλε αφενός μεν να λαμβάνει ο ίδιος και να τηρεί όλα τα μέτρα ασφαλείας και αφετέρου να τηρεί τις οδηγίες του επιβλέποντος μηχανικού (μη διαδίκου στην παρούσα δίκη). Η παράλειψη αυτή (παράλειψη νομικής υποχρέωσης), που είναι υπαίτια και τελεί σε αιτιώδη συνάφεια προς το επελθόν αποτέλεσμα, αποτελεί το κατά το άρθρο 914…παράνομο της συμπεριφοράς ως στοιχείο (προϋπόθεση) της αδικοπραξίας … που θεμελιώνει υποχρέωση του εναγομένου αυτού προς αποζημίωση του ενάγοντος. Την ίδια υποχρέωση προς αποζημίωση του ενάγοντος έχει και η πρώτη εναγομένη εταιρία, κυρία του έργου και προστήσασα τον τέταρτο εναγόμενο στην εκτέλεσή του αφού, κατά τα προεκτεθέντα, ο τελευταίος είχε υποχρέωση από την εργολαβική σύμβαση να συμμορφώνεται προς τις εντολές και οδηγίες του (εννοείται:της), η δε ζημιογόνος πράξη του προστηθέντος τετάρτου εναγομένου-εργολάβου βρίσκεται σε εσωτερική συνάφεια με την υπηρεσία που του είχε ανατεθεί, χωρίς την οποία δεν θα ήταν δυνατόν να υπάρξει … Περαιτέρω αποδείχθηκε ότι συνυπαίτιος του τραυματισμού του και δη κατά ποσοστό τριάντα πέντε τοις εκατό (35%) κρίνεται και ο ενάγων, καθόσον αυτός εισήλθε στην εν λόγω οικοδομή και ανέβηκε στην ταράτσα αυτής, μολονότι δεν ήταν στη διάθεση του κοινού προς επίσκεψη και παρά το γεγονός ότι ήταν νύκτα και δεν υπήρχε επαρκής φωτισμός αλλά και, σε κάθε περίπτωση, δεν πρόσεξε τους χώρους και τις εισόδους των υπό κατασκευή δωματίων της οικοδομής …”. Με βάση αυτές τις παραδοχές το εφετείο δέχθηκε την έφεση του αναιρεσείοντος και απέρριψε την αντέφεση του αναιρεσιβλήτου κατά της αποφάσεως του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου, εξαφάνισε την εκκαλούμενη απόφαση και, αφού κράτησε την υπόθεση, δέχθηκε εν μέρει την αγωγή ως κατ’ ουσίαν βάσιμη, υποχρέωσε δε τον αναιρεσείοντα να καταβάλει στον αναιρεσίβλητο και με προσωπική του κράτηση το ποσό των 20.000 ευρώ και αναγνώρισε ότι ο αναιρεσείων οφείλει στον αναιρεσίβλητο το ποσό των 22.000 ευρώ, και τα δύο αυτά ποσά εις ολόκληρον με τη συνεναγομένη του ανώνυμη εταιρεία με την επωνυμία ΠΕΤΡΟΚΑΡ…και με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής. Έτσι που έκρινε το εφετείο δεν παραβίασε ευθέως ή εκ πλαγίου τις ουσιαστικού δικαίου διατάξεις των άρθρων 4 και 5 ν. 1396/1983, 300, 914 και 922…, διέλαβε δε στην απόφασή του επαρκείς, σαφείς και χωρίς αντιφάσεις αιτιολογίες ως προς τα κρίσιμα ζητήματα της ιδιότητος του αναιρεσείοντος ως προστηθέντος από την κυρία του έργου ανώνυμη εταιρεία, της υπαιτιότητας (αμελείας) του αναιρεσείοντος και της συνυπαιτιότητας του παθόντος αναιρεσιβλήτου στην επέλευση του ατυχήματος. Συνεπώς οι πρώτος, κατά το δεύτερο σκέλος του, τρίτος και τέταρτος, κατά τα πρώτο και δεύτερο σκέλη του, λόγοι της υπό κρίση αιτήσεως αναιρέσεως, με τους οποίους ο αναιρεσείων, επικαλούμενος το άρθρο 559 αριθ.1 και 19….Δ., υποστηρίζει τα αντίθετα, είναι απορριπτέοι ως αβάσιμοι. Ο προβλεπόμενος από το άρθρο 559 αριθ.8 περ.β….Δ. λόγος αναιρέσεως ιδρύεται όταν το δικαστήριο παρά το νόμο δεν έλαβε υπόψη πράγματα που προτάθηκαν και έχουν ουσιώδη επίδραση στην έκβαση της δίκης. Με τον όρο πράγματα νοούνται οι αυτοτελείς ισχυρισμοί των διαδίκων που συγκροτούν την ιστορική βάση (επομένως στηρίζουν το αίτημα) αγωγής, ανταγωγής, ενστάσεως ή αντενστάσεως αλλά όχι και οι ισχυρισμοί που αποτελούν άρνηση της αγωγής, ενστάσεως ή αντενστάσεως …399/ 2011). Ο λόγος αυτός αναιρέσεως δεν στοιχειοθετείται αν το δικαστήριο έλαβε υπόψη τον ισχυρισμό που προτάθηκε και τον απέρριψε για οποιοδήποτε λόγο, τυπικό ή ουσιαστικό, έστω και αν η απόρριψή του δεν είναι ρητή αλλά συνάγεται από το περιεχόμενο της αποφάσεως (Ολ.Α.Π. 25/2003,…399/2011). Στην προκειμένη περίπτωση με τον πρώτο λόγο της υπό κρίση αιτήσεως αναιρέσεως, κατά το πρώτο σκέλος αυτού, ο αναιρεσείων, επικαλούμενος το άρθρο 559 αριθ.8….Δ., αποδίδει στην προσβαλλόμενη απόφαση την πλημμέλεια ότι παρά το νόμο δεν έλαβε υπόψη πράγματα που προτάθηκαν και έχουν ουσιώδη επίδραση στην έκβαση της δίκης και συγκεκριμένα ότι δεν έλαβε υπόψη τους κατωτέρω ουσιώδεις, αυτοτελείς και καταλυτικούς της αγωγής ισχυρισμούς, τους οποίους παραδεκτά προέβαλε με τις προτάσεις του ενώπιον του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου και επανέφερε με την έφεση και τις προτάσεις του ενώπιον του εφετείου προς απόκρουση της αγωγής του αναιρεσιβλήτου, ήτοι: α) ότι δεν είχε καμμία σχέση με την επίδικη οικοδομή κατά το χρόνο του ατυχήματος που έλαβε χώρα μετά την αποχώρησή του από αυτήν κατά τα αναλυτικότερα εκτιθέμενα στις προτάσεις του και το λόγο αναιρέσεως, β) ότι κυρία του έργου ήταν η συνεναγομένη του εταιρεία με την επωνυμία “ΠΕΤΡΟΚΑΡ…”, η οποία επιφύλαξε για τον εαυτό της τη διεύθυνση και την επίβλεψη των τμημάτων της οικοδομής την κατασκευή των οποίων του είχε αναθέσει τμηματικά και ότι δια του νομίμου εκπροσώπου της ανέθεσε τις εργασίες εκτελέσεως και τοποθετήσεως του ανελκυστήρα της οικοδομής στην εταιρεία με την επωνυμία …Ε.” και γ) ότι πριν από το χρόνο του ενδίκου ατυχήματος και κατ’ αυτόν ο ίδιος (ο αναιρεσείων) εκτελούσε τα αναφερόμενα άλλα έργα, ενώ στην επίδικη οικοδομή εκτελούνταν μαρμαρικές εργασίες από την εταιρεία με την επωνυμία “Ν. και…Ε.”, από τους οποίους (ισχυρισμούς του) η προσβαλλόμενη απόφαση δέχθηκε μόνο κατά ένα μέρος του το δεύτερο, ήτοι ότι κυρία του έργου ήταν η “ΠΕΤΡΟΚΑΡ…” που επιφύλαξε για τον εαυτό της τη διεύθυνση και επίβλεψη των τμημάτων της οικοδομής την κατασκευή των οποίων του είχε αναθέσει τμηματικά, τους δε λοιπούς απέρριψε με την παρατιθέμενη, ανεπαρκή και αόριστη κατ’ αυτόν, αιτιολογία. Ο λόγος αυτός είναι απορριπτέος ως απαράδεκτος διότι οι πιο πάνω ισχυρισμοί των οποίων τη μη λήψη υπόψη αποδίδει στην προσβαλλομένη ο αναιρεσείων συνιστούν άρνηση της αγωγής και όχι ενστάσεις και συνακόλουθα δεν αποτελούν πράγματα κατά την έννοια του άρθρου 559 αριθ.8 περ.β….Δ., σε κάθε δε περίπτωση διότι ο ίδιος ισχυρίζεται ότι ελήφθησαν υπόψη από το εφετείο και απερρίφθησαν με ανεπαρκή και αόριστη κατ’ αυτόν αιτιολογία, την οποία παραθέτει. Περαιτέρω με τον τέταρτο λόγο της υπό κρίση αιτήσεως αναιρέσεως, κατά το τρίτο σκέλος αυτού, ο αναιρεσείων, επικαλούμενος το άρθρο 559 αριθ.8….Δ., αποδίδει στην προσβαλλόμενη απόφαση την πλημμέλεια ότι παρά το νόμο δεν έλαβε υπόψη πράγματα που προτάθηκαν και έχουν ουσιώδη επίδραση στην έκβαση της δίκης και συγκεκριμένα ότι δεν έλαβε υπόψη τον ισχυρισμό του περί αποκλειστικής υπαιτιότητος του αναιρεσιβλήτου, άλλως συνυπαιτιότητος αυτού στην επέλευση του ενδίκου ατυχήματος κατά ποσοστό 95%, τον οποίο έκανε μόνο εν μέρει δεκτό με ανεπαρκείς αιτιολογίες. Ο λόγος αυτός είναι επίσης απορριπτέος ως απαράδεκτος κατά μεν το πρώτο μέρος του διότι ο ισχυρισμός περί αποκλειστικής υπαιτιότητος του παθόντος δεν συνιστά ένσταση αλλά άρνηση της αγωγής και συνακόλουθα δεν είναι πράγμα κατά την έννοια του άρθρου 559 αριθ.8 περ.β….Δ., κατά δε το δεύτερο μέρος του διότι ο ίδιος ο αναιρεσείων ισχυρίζεται ότι ο ισχυρισμός του περί συνυπαιτιότητος του αναιρεσιβλήτου ελήφθη υπόψη από το εφετείο, αφού περαιτέρω αποδίδει στην προσβαλλλόμενη απόφαση την αιτίαση ότι τον έκανε μόνο εν μέρει δεκτό, με ανεπαρκείς κατ’ αυτόν αιτιολογίες, τις οποίες παραθέτει. Κατά τη διάταξη του άρθρου 559 αριθ.11 περ.γ….Δ. λόγος αναιρέσεως παρέχεται αν το δικαστήριο παρά το νόμο δεν έλαβε υπόψη αποδεικτικά μέσα που οι διάδικοι επικαλέστηκαν και προσκόμισαν. Εξάλλου από τις συνδυασμένες διατάξεις των άρθρων 335 και 338 έως και 340….Δ. προκύπτει ότι το δικαστήριο της ουσίας, προκειμένου να σχηματίσει την κρίση του για τους πραγματικούς ισχυρισμούς των διαδίκων που ασκούν ουσιώδη επίδραση στην έκβαση της δίκης, υποχρεούται να λαμβάνει υπόψη όλα τα αποδεικτικά μέσα τα οποία νόμιμα επικαλούνται και προσκομίζουν οι διάδικοι, χωρίς να επιβάλλεται να γίνεται ειδική αναφορά και χωριστή αξιολόγηση του καθενός από αυτά, αρκεί να καθίσταται αδιστάκτως βέβαιο από όλο το περιεχόμενο της αποφάσεως ότι συνεκτιμήθηκαν όλα τα νομίμως προσκομισθέντα με επίκληση από τους διαδίκους αποδεικτικά μέσα …295/ 2011). Στην προκειμένη περίπτωση με το δεύτερο λόγο της υπό κρίση αιτήσεως αναιρέσεως ο αναιρεσείων, επικαλούμενος το άρθρο 559 αριθ.11 περ.γ….Δ., αποδίδει στην προσβαλλόμενη απόφαση την πλημμέλεια ότι δεν έλαβε υπόψη αποδεικτικά μέσα που αυτός επικαλέστηκε και προσκόμισε και ειδικότερα ότι δεν έλαβε υπόψη: α) το 58/31-12-1992 τιμολόγιό του, β) την 7/20-7-1993 απόδειξή του και γ) το 73/22-11-1993 τιμολόγιό του, τα οποία αυτός επικαλέστηκε και προσκόμισε νόμιμα για την απόδειξη του αρνητικού της αγωγής ισχυρισμού του ότι κατά το χρόνο του ενδίκου ατυχήματος είχε περαιώσει τις εργασίες και είχε αποχωρήσει από την οικοδομή στην οποία είχε λάβει χώρα αυτό. Ο λόγος αυτός είναι απορριπτέος ως αβάσιμος, αφού από τη ρητή μνεία στην προσβαλλόμενη απόφαση ότι το εφετείο για το σχηματισμό της κρίσεώς του, εκτός των άλλων αποδεικτικών μέσων, έλαβε υπόψη και “τα προσκομιζόμενα και επικαλουμένα έγγραφα προς άμεση και έμμεση απόδειξη” αλλά και από το σύνολο των αιτιολογιών της προκύπτει ότι ελήφθησαν υπόψη και τα πιο πάνω έγγραφα. Ενόψει όλων αυτών πρέπει να απορριφθεί η υπό κρίση αίτηση αναιρέσεως, να καταδικασθεί δε ο αναιρεσείων στη δικαστική δαπάνη του αναιρεσιβλήτου σύμφωνα με το σχετικό αίτημα του τελευταίου (άρθρα 176, 183 και 191 παρ.2….Δ.). ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ Απορρίπτει την από 26-1-2010 αίτηση του…για αναίρεση της 139/2009 αποφάσεως του…(μεταβατικής έδρας Χαλκίδος). Καταδικάζει τον αναιρεσείοντα στη δικαστική δαπάνη του αναιρεσιβλήτου, την οποία ορίζει σε χίλια οκτακόσια (1.800) ευρώ. Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 2 Απριλίου 2012. Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στις 28…2012. Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ