Αριθμός 121/2019
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΑΤΡΩΝ
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Αλεξάνδρα Λιόλιου, Εφέτη, που ορίστηκε από την Πρόεδρο Εφετών, και τη Γραμματέα Αφροδίτη Γεωργίου.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριο του στις 8 Μαρτίου 2018 για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:
ΤΟΥ ΕΚΚΑΛΟΥΝΤΟΣ – ΕΝΑΓΟΜΕΝΟΥ: Ελληνικού Δημοσίου νομίμως εκπροσωπουμένου από τον Υπουργό Οικονομικών που κατοικοεδρεύει στην Αθήνα, το οποίο παραστάθηκε δια της δικαστικής πληρεξούσιας του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, Μαύρας Γλένη.
ΤΗΣ ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΗΣ – ΕΝΑΓΟΥΣΑΣ: …, κατοίκου Πατρών, η οποία παραστάθηκε δια του πληρεξουσίου δικηγόρου της Δημητρίου Καράμπελα (Δ.Σ. Πατρών).
Η ενάγουσα άσκησε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πατρών την από 28-5-2012 και υπ’ αριθ. έκθεσης κατάθεσης ./28-5-2012 αγωγή της, με την οποία ζήτησε όσα αναφέρονται σε αυτήν. Επί της ανωτέρω αγωγής εκδόθηκε αρχικώς η υπ’ αριθ. ./2013 εν μέρει οριστική απόφαση του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, με την οποία διατάχθηκε η επανάληψη της συζήτησης και η διενέργεια πραγματογνωμοσύνης για ορισμένα από τα κονδύλια και έγινε εν μέρει δεκτή κατά τα λοιπά, και ακολούθως η υπ’ αριθ. ./2016 οριστική απόφαση του ιδίου Δικαστηρίου, με την οποία έγινε εν μέρει δεκτή η αγωγή για τα μη δικασθέντα με την πρώτη απόφαση κονδύλια. Κατά των ανωτέρω αποφάσεων παραπονείται το εναγόμενο και ήδη εκκαλούν με την από 10-4-2017 και υπ’ αριθ. έκθεσης κατάθεσης ./10-4-2017 έφεση, για την οποία, με την υπ’ αριθ. ./10-5-2017 πράξη της αρμοδίου Γραμματέα αυτού του Δικαστηρίου, ορίστηκε δικάσιμος η αναφερομένη στην αρχή της παρούσας.
Κατά τη συζήτηση στο ακροατήριο του παρόντος Δικαστηρίου η δικαστική αντιπρόσωπος του ΝΣΚ και ο πληρεξούσιος δικηγόρος της εφεσίβλητης αναφέρθηκαν στις κατατεθείσες προτάσεις και ζήτησαν όσα αναφέρονται σε αυτές.
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Η κρινόμενη έφεση κατά α) της υπ’ αριθ. ./2016 οριστικής και β) της υπ’ αριθ. ./2013 εν μέρει οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πατρών, που δίκασε αντιμωλία των διαδίκων κατά την ειδική διαδικασία που ακολουθείται για την επίλυση των διαφορών που αφορούν απαιτήσεις αποζημιώσεως για ζημίες που προκλήθηκαν από αυτοκίνητο (άρθρο 681 Α ΚΠολΔ) την από 28-5-2012 και υπ’ αριθ. έκθεσης κατάθεσης ./2012 αγωγή, έχει ασκηθεί σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 495 παρ.1, 496, 498, 511, 513 παρ.1, 516 παρ.1, 517 και 518 παρ.1 του ΚΠολΔ νομότυπα, με κατάθεση στη γραμματεία του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου, και εμπρόθεσμα (βλ. την υπ’ αριθ. ./16-3-2017 έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή στο Πρωτοδικείο Αθηνών … της ./2016 απόφασης και την υπ’ αριθ. ./10-4-2017 έκθεση κατάθεσης δικογράφου). Επομένως, η έφεση πρέπει να γίνει τυπικά δεκτή και να εξεταστεί περαιτέρω ως προς το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων της (άρθρο 533 παρ. 1 ΚΠολΔ) κατά την αυτή ως άνω διαδικασία από το Δικαστήριο αυτό, που είναι καθ’ ύλην αρμόδιο να την δικάσει σύμφωνα με το άρθρο 19 ΚΠολΔ, όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 4 παρ. 2 του Ν. 3994/2011.
Η ενάγουσα και ήδη εφεσίβλητη εξέθετε στην από 28-5-2012 και υπ’ αριθ. έκθεσης κατάθεσης ./2012 απευθυνόμενη ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πατρών αγωγή της ότι ο …, αστυνομικός της Ελληνικής Αστυνομίας, προκάλεσε από αποκλειστική του υπαιτιότητα το ένδικο ατύχημα, οδηγώντας το αναφερόμενο στην αγωγή υπηρεσιακό όχημα της Ελληνικής Αστυνομίας κατά την άσκηση της ανατεθειμένης σε αυτόν υπηρεσίας, συνεπεία του οποίου (ατυχήματος) προκλήθηκε ο περιγραφόμενος τραυματισμός της. Με το ιστορικό αυτό ζητούσε να αναγνωριστεί ότι το εναγόμενο οφείλει να της καταβάλει το ποσό των 25.000 ευρώ για την αποκατάσταση της ηθικής της βλάβης και το ποσό των 45.000 ευρώ ως αποζημίωση κατά τη διάταξη του 931 ΑΚ, νομιμοτόκως από την επίδοση της αγωγής και να υποχρεωθεί το εναγόμενο να της καταβάλει το συνολικό ποσό των 9.544,40 ευρώ για την αποκατάσταση της περιουσιακής της ζημίας (θετικής και αποθετικής) εξαιτίας του τραυματισμού της, το ποσό των 5.000 ευρώ για την αποκατάσταση της ηθικής βλάβης που υπέστη και το ποσό των 5.000 ευρώ ως αποζημίωση κατά τη διάταξη του άρθρου 931 ΑΚ, νομιμοτόκως από την επίδοση της αγωγής, να κηρυχθεί η απόφαση προσωρινώς εκτελεστή ως προς τις καταψηφιστικές της διατάξεις και να καταδικασθεί το εναγόμενο στην πληρωμή της δικαστικής της δαπάνης. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο εξέδωσε αρχικώς την υπ’ αριθ. ./2013 εν μέρει οριστική του απόφαση, με την οποία, αφού έκρινε αποκλειστικά υπαίτιο για την πρόκληση του ατυχήματος και για τον τραυματισμό της ενάγουσας τον …, αστυνομικό – οδηγό του υπηρεσιακού οχήματος, απορρίπτοντας την ένσταση συντρέχοντος πταίσματος της εναγομένης λόγω της μη χρήσης ζώνης ασφαλείας ως ουσία αβάσιμης, Α) διέταξε την επανάληψη της συζήτησης της αγωγής ως προς τα κονδύλια α) της χρηματικής ικανοποίησης για την αποκατάσταση της ηθικής βλάβης και β) της αποζημίωσης του άρθρου 931 ΑΚ προκειμένου να διενεργηθεί ιατρική πραγματογνωμοσύνη και Β) έκανε εν μέρει δεκτή την αγωγή κατά τα λοιπά, υποχρεώνοντας το εναγόμενο να καταβάλει στην ενάγουσα το ποσό των 5.830,52 ευρώ. Με την από 31-3-2014 υπ’ αριθ. ./1-4-2014 κλήση της καλούσας ενάγουσας επανήλθε προς συζήτηση ενώπιον του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου η ως άνω αγωγή μετά τη διενέργεια της ιατρικής πραγματογνωμοσύνης και εκδόθηκε η υπ’ αριθ. ./2016 οριστική απόφαση του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, με την οποία έγινε εν μέρει δεκτή η αγωγή και (αφού απορρίφθηκε στο σύνολο του το κονδύλιο για την αποζημίωση του άρθρου 931) υποχρεώθηκε το εναγόμενο να καταβάλει στην ενάγουσα το ποσό των 2.000 ευρώ ως χρηματική ικανοποίηση για την αποκατάσταση της ηθικής βλάβης που υπέστη με τους νόμιμους τόκους από την επομένη της επίδοσης της αγωγής. Κατά της απόφασης αυτής αλλά και κατά των οριστικών διατάξεων της υπ’ αριθ. ./2013 απόφασης παραπονείται ήδη με την κρινόμενη έφεση του το εκκαλούν Ελληνικό Δημόσιο, για τους αναφερόμενους σε αυτήν λόγους και ζητά την εξαφάνιση των εκκαλουμένων αποφάσεων κατά το μέρος που προσβάλλονται.
Από την ένορκη κατάθεση του μάρτυρα της ενάγουσας που εξετάστηκε στο ακροατήριο του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου και περιέχεται στα υπ’ αριθ. ./2013 πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης του, τα έγγραφα που νόμιμα προσκομίζουν και επικαλούνται οι διάδικοι, μερικών εκ των οποίων γίνεται ειδική μνεία κατωτέρω, ουδενός πάντως εξ αυτών παραλειφθέντος για την ουσιαστική εκτίμηση της διαφοράς, τα οποία λαμβάνονται υπόψη είτε ως αυτοτελή αποδεικτικά μέσα είτε για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων (άρθ. 339 σε συνδ. με 395 και 591 παρ. 1 ΚΠολΔ), μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται και τα δημόσια έγγραφα της προηγηθείσας ποινικής δικογραφίας και οι προσκομιζόμενες με επίκληση φωτογραφίες, των οποίων η γνησιότητα δεν αμφισβητήθηκε (άρθ. 444 αρ. 3, 448 παρ. 2 και 457 παρ. 4 ΚΠολΔ), την από 10-3-2014 έκθεση πραγματογνωμοσύνης του διορισθέντος με την υπ’ αριθ. ./2013 απόφαση του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, καθηγητή της ορθοπαιδικής κλινικής του Πανεπιστημίου Πατρών …, η οποία κατατέθηκε στη γραμματεία του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου στις 17-3-2014, την από 4-2-2013 ένορκη βεβαίωση του … ενώπιον της Ειρηνοδίκη Πατρών, την οποία επικαλείται και προσκομίζει η εφεσίβλητη -ενάγουσα, και η οποία λήφθηκε προς αντίκρουση των ισχυρισμών που προβλήθηκαν κατά τη συζήτηση, ύστερα από νομότυπη κλήτευση του εναγομένου πριν από 24 τουλάχιστον ώρες από τη σύνταξη της με σχετική δήλωση του πληρεξουσίου δικηγόρου της ενάγουσας κατά τη συζήτηση στο ακροατήριο, η οποία καταχωρίστηκε στα πρακτικά, καθώς και τα διδάγματα της κοινής πείρας, που το Δικαστήριο λαμβάνει αυτεπαγγέλτως υπόψη και χωρίς απόδειξη (άρθρο 336 παρ. 4 ΚΠολΔ), αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Στις 22-1-2008 και περί ώρα 14:30 η ενάγουσα, οδηγώντας το υπ’ αριθ. κυκλοφορίας ΙΗΟ . ΙΧΕ αυτοκίνητο ιδιοκτησίας της ανώνυμης εταιρίας με την επωνυμία «AUTOHELLAS ΑΝΩΝΥΜΟΣ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΗ ΕΜΠΟΡΙΚΗ (Α.Τ.Ε.Ε.), έβαινε επί της οδού Μαιζώνος στην Πάτρα με κατεύθυνση από την οδό Πατρέως προς την οδό Παπαφλέσσα. Την ίδια ώρα ο … οδηγώντας το υπ αριθ. κυκλοφορίας ΕΑ . υπηρεσιακό όχημα ιδιοκτησίας της Ελληνικής Αστυνομίας έβαινε επί της οδού Δ. Γούναρη με κατεύθυνση από την οδό Ρ. Φερραίου προς την οδό Κορίνθου. Οι ως άνω οδοί Μαιζώνος και Δ. Γούναρη συμβάλλονται, η προτεραιότητα δε των οχημάτων στη συμβολή τους ρυθμίζεται με φωτεινούς σηματοδότες. Όταν η ενάγουσα οδηγώντας το ως άνω ΙΧΕ προσέγγισε στη συμβολή της οδού Μαιζώνος με την οδό Δ. Γούναρη, έχοντας πράσινη ένδειξη στο σηματοδότη που υπήρχε στην πορεία της, συνέχισε την κίνηση της εισερχόμενη εντός της διασταύρωσης με την οδό Δ. Γούναρη. Την ίδια όμως στιγμή ο …, οδηγός του ως άνω υπηρεσιακού οχήματος της ΕΛ.ΑΣ. είχε προσεγγίσει και εκείνος τη συμβολή των ανωτέρω οδών, πλην όμως παρόλο που η ένδειξη στο σηματοδότη που είχε στην πορεία του για την είσοδο του στη διασταύρωση ήταν ερυθρή, συνέχισε την πορεία του εισερχόμενος στη διασταύρωση, με αποτέλεσμα να προσκρούσει με το εμπρόσθιο τμήμα του υπηρεσιακού οχήματος που οδηγούσε στη δεξιά πλευρά του ΙΧΕ αυτοκινήτου που οδηγούσε η ενάγουσα. Από τη σύγκρουση δε αυτή προκλήθηκαν υλικές ζημίες στα δύο οχήματα και τραυματίστηκε η ενάγουσα. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο έκρινε ότι αποκλειστικά υπαίτιος της πρόκλησης του ατυχήματος είναι ο οδηγός του υπηρεσιακού οχήματος της ΕΛ.ΑΣ. …, κρίση ως προς την οποία δεν παραπονείται το εκκαλούν Ελληνικό Δημόσιο με την έφεση του.
Περαιτέρω, αποδείχθηκε ότι όταν έλαβε χώρα το ατύχημα η ενάγουσα φορούσε ζώνη ασφαλείας, όπως σαφώς κατέθεσε τόσο ο εξετασθείς ενόρκως κατά τη συζήτηση της αγωγής στο πρωτοβάθμιο Δικαστήριο μάρτυρας της, … όσο και ο βεβαιώσας ενόρκως ενώπιον της Ειρηνοδίκη Πατρών … προς αντίκρουση του υποβληθέντος κατά τη συζήτηση της υπόθεσης ισχυρισμού περί συντρέχοντος πταίσματος της ενάγουσας στην πρόκληση του τραυματισμού της λόγω μη χρήσης ζώνης ασφαλείας. Αμφότεροι οι ανωτέρω υπήρξαν αυτόπτες μάρτυρες και δη ο μεν πρώτος συνοδηγός κατά τη σύγκρουση, ο δε δεύτερος, ο οποίος ανέμενε την ενάγουσα στη συμβολή των οδών Μαιζώνος και Γούναρη προκειμένου να επιβιβαστεί στο όχημα της, αμέσως μετά τη σύγκρουση προσέτρεξε να συνδράμει στους επιβαίνοντες στο όχημα και συνεπώς έχει ιδία αντίληψη περί της χρήσης από την ενάγουσα της ζώνης ασφαλείας. Επομένως, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο που όμοια έκρινε και απέρριψε την προβαλλόμενη από το εναγόμενο ένσταση συνυπαιτιότητας της ενάγουσας στην πρόκληση του τραυματισμού της ως ουσία αβάσιμη, δεν έσφαλε και ορθώς τις αποδείξεις εκτίμησε και ως εκ τούτου ο πρώτος λόγος της έφεσης κατά των οριστικών διατάξεων της υπ’ αριθ.. /2013 απόφασης του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου με τον οποίο το εκκαλούν υποστηρίζει τα αντίθετα είναι αβάσιμος και πρέπει να απορριφθεί.
Περαιτέρω, με την υπ’ αριθ. ./2013 απόφαση του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου έγινε δεκτό ότι η ενάγουσα εξαιτίας του τραυματισμού της κατέστη ανίκανη προς εργασία από την 23-1-2008 έως την 7-3-2008 με αποτέλεσμα να απωλέσει ακαθάριστα εισοδήματα ύψους 2.277,00 ευρώ. Ως προς την κρίση δε αυτή δεν διατυπώνεται παράπονο του εκκαλούντος στην κρινόμενη έφεση. Λόγω της ανικανότητας της προς εργασία η ενάγουσα έλαβε για το χρονικό αυτό διάστημα από τον ασφαλιστικό της φορέα, ήτοι το Ι.Κ.Α., το ποσό των 949,71 ευρώ και δη 165,12 ευρώ για το χρονικό διάστημα από 23-1-2008 έως 6-2-2008, 509,29 ευρώ για το χρονικό διάστημα από 7-2-2008 έως 26-2-2008 και 275,30 ευρώ για το χρονικό διάστημα από 27-3-2008 έως 7-3-2008, όπως προκύπτει από τη με ημερομηνία εκτύπωσης 14-9-2011 καρτέλα επιδοτήσεων ασφαλισμένου ΙΚΑ της ενάγουσας και τις υπ’ αριθ. … αποφάσεις του ΙΚΑ για τη χορήγηση επιδόματος ασθενείας). Τα ποσά των 236,95 ευρώ και 59,67 ευρώ, τα οποία, σύμφωνα με το από 23-11-2012 υπηρεσιακό σημείωμα του Προϊσταμένου του Τμήματος Παροχών Ασθενείας του Περιφ/κου Υποκ/ματος Πατρών του ΙΚΑ και την υπ’ αριθ. πρωτ. ./3713 από 8-12-2009 απόφαση του Διοικητή του ΙΚΑ, έλαβε η ενάγουσα επιπλέον του ποσού των 949,71 ευρώ, αφορούν σε έκτακτη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και συγκεκριμένα σε διενέργεια μαγνητικής τομογραφίας το ποσό των 236,95 ευρώ και σε πρόσθετη περίθαλψη και ειδικότερα αγορά τιράντας ακινητοποίησης και πλαστικού περιλαίμιου, το ποσό των 59,67 ευρώ, ήτοι δαπάνες τις οποίες δεν αιτήθηκε με την αγωγή της η ενάγουσα από το εναγόμενο και δεν υποχρεώθηκε το εναγόμενο να της καταβάλει (ούτε αναγνωρίστηκε υποχρέωση). Συνεπώς μόνο το κονδύλιο των 949,71 ευρώ έπρεπε να αφαιρεθεί κατά την επιδίκαση της αποζημίωσης για την αποκατάσταση της περιουσιακής ζημίας της ενάγουσας και όχι το επιπλέον ποσό των 296,62 ευρώ. Επομένως το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, το οποίο με την υπ’ αριθ. ./2013 απόφαση του αφαίρεσε από την ζημία που υπέστη η ενάγουσα μόνο το ποσό των 949,71 ευρώ και όχι το ποσό των 1.246,33 ευρώ και επιδίκασε στην ενάγουσα για την αποκατάσταση της ζημίας που υπέστη λόγω της ανικανότητας της προς εργασία το ποσό των 1.327,29 ευρώ (2.277,00 – 949,71), δεν έσφαλε κατά την εκτίμηση των αποδείξεων και ως εκ τούτου ο περί του αντιθέτου δεύτερος λόγος της έφεσης πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος.
Περαιτέρω αποδείχθηκε ότι μετά το ατύχημα η ενάγουσα διεκομίσθη με ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ στο Περιφερειακό Γενικό Νοσοκομείο Πατρών «Ο Αγιος Ανδρέας», όπου διαπιστώθηκε ότι είχε υποστεί κάκωση αυχενικής μοίρας σπονδυλικής στήλης και δεξιού ώμου, προς αντιμετώπιση των οποίων έγινε ανάρτηση του δεξιού άνω άκρου της και τοποθετήθηκε κολάρο A.M.Σ.Σ. για 15 ημέρες, ενώ η ενάγουσα έλαβε εξιτήριο το ίδιο βράδυ και επέστρεψε στην οικία της. Την 31-1-2008 η ενάγουσα υπεβλήθη σε μαγνητική τομογραφία αυχενικής μοίρας σπονδυλικής στήλης, με την οποία διαπιστώθηκε ότι στο Α3/Α4 μεσοσπονδύλιο διάστημα παρατηρείται μικρή οπίσθια, ελαφρά ασύμμετρη προς τα δεξιά προβολή του δίσκου, η οποία προκαλεί ομαλό εντύπωμα επί του προσθίου υπαραχνοειδούς χώρου σύστοιχα, χωρίς πιεστικά φαινόμενα επί του νωτιαίου μυελού ενώ τα λοιπά ευρήματα αναφέρονται ως φυσιολογικά. Κατόπιν οδηγιών των θεραπόντων ιατρών της η ενάγουσα υποβλήθηκε σε εξήντα συνεδρίες φυσικοθεραπείας προς αντιμετώπιση της οφειλόμενης στις κακώσεις από το τροχαίο ατύχημα αυχεναλγίας. Εξαιτίας του ένδικου τραυματισμού της η ενάγουσα απείχε, όπως προεκτέθηκε, από την 23-1-2008 μέχρι και την 7-3-2008 από την εργασία της. Κατά το διάστημα αυτό η ενάγουσα παρέμεινε στην οικία της, περιοριζόμενη στις απολύτως αναγκαίες μετακινήσεις για την παρακολούθηση της πορείας της υγείας της και τη διενέργεια των αναγκαίων φυσικοθεραπειών. Αδυνατούσε δε να αυτοεξυπηρετηθεί και είχε ανάγκη των υπηρεσιών τρίτου προσώπου για την εξυπηρέτηση των καθημερινών βασικών προσωπικών της αναγκών, τις οποίες προσέφερε σε αυτήν η μητέρα της. Λαμβανομένων υπόψη των συνθηκών του ατυχήματος, της αποκλειστικής υπαιτιότητας του οδηγού του υπηρεσιακού οχήματος στην πρόκληση του ατυχήματος, την ηλικία της παθούσας, που διένυε το 29° έτος της ζωής της κατά τον χρόνο του ατυχήματος, το είδος, την έκταση, τη βαρύτητα του τραυματισμού της ενάγουσας και την εξ αυτού ταλαιπωρία της, την κοινωνική και οικονομική κατάσταση της ενάγουσας, ενώ δεν λαμβάνεται υπόψη η περιουσιακή ή δημοσιονομική κατάσταση του εναγομένου Ελληνικού Δημοσίου ούτε ως μειωτικός ούτε ως αυξητικός παράγοντας του ύψους της χρηματικής ικανοποίησης (ΣτΕ 2668/2015, ΣτΕ 3329/2014, ΣτΕ 1405/2013 ΝΟΜΟΣ), καθώς και τα διδάγματα της κοινής πείρας και της λογικής, πρέπει να επιδικασθεί στην ενάγουσα ως χρηματική ικανοποίηση για την αποκατάσταση της ηθικής βλάβης που υπέστη το ποσό των 2.000 ευρώ, το οποίο κρίνεται εύλογο και δίκαιο. Επομένως, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο που όμοια έκρινε και με την υπ’ αριθ. ./2016 οριστική απόφαση επιδίκασε στην ενάγουσα ως χρηματική ικανοποίηση για την αποκατάσταση της ηθικής βλάβης που υπέστη το ποσό των 2.000 ευρώ δεν έσφαλε κατά την εφαρμογή του νόμου και κατά την εκτίμηση των αποδείξεων και κατ’ ακολουθία πρέπει να απορριφθεί ο σχετικός τρίτος λόγος της έφεσης. Εφόσον δε δεν υφίσταται άλλο παράπονο κατά των εκκαλουμένων αποφάσεων πρέπει να απορριφθεί η έφεση ως αβάσιμη κατ’ ουσίαν. Τα δικαστικά έξοδα της εφεσίβλητης του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας πρέπει να επιβληθούν σε βάρος του εκκαλούντος που ηττήθηκε, μειωμένα όμως, σύμφωνα με το άρθρο 22 παρ. 1 του ν. 3693/1957, σε συνδυασμό με την 134423/8-12-1992 (ΦΕΚ ΒΊ1/20-1-1993) κοινή απόφαση των Υπουργών Οικονομικών και Δικαιοσύνης, που εκδόθηκε κατ’ εξουσιοδότηση του άρθρου 5 παρ. 12 του ν. 1738/1987, όπως ορίζεται ειδικότερα στο διατακτικό.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΔΙΚΑΖΕΙ αντιμωλία των διαδίκων την από 10-4-2017 έφεση κατά της υπ’ αριθ. ./2016 οριστικής και της υπ’ αριθ. ./2013 εν μέρει οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πατρών.
ΔΕΧΕΤΑΙ τυπικά την έφεση.
ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ αυτήν κατ’ ουσίαν.
ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ το εκκαλούν στην πληρωμή των δικαστικών εξόδων της εφεσίβλητης του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας, τα οποία ορίζει στο ποσό των τριακοσίων (300) ευρώ.
ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίστηκε και δημοσιεύθηκε στο ακροατήριο του, σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση, στην Πάτρα, στις 28 Φεβρουαρίου 2019, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων τους δικηγόρων.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
και επειδή αυτή μετατέθηκε
Η Διευθύνουσα το Εφετείο Πατρών
Στεφανία Καρατζά
Πρόεδρος Εφετών
dsa.gr
