ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΠΑΤΡΩΝ

ΕΙΔΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ

Αριθμός: 638/2019

Αριθμός έκθεσης κατάθεσης έφεσης: ./2018

ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΠΑΤΡΩΝ

ΕΙΔΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ

Συγκροτήθηκε από το Δικαστή Αθανάσιο Τζιούμη, Πρωτοδίκη, που ορίστηκε από τον Πρόεδρο του Πρωτοδικείου και από τη Γραμματέα Σοφία Κουτσογιαννοπούλου.

Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριο του στις 5 Μαρτίου 2019, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:

ΤΩΝ ΕΚΚΑΛΟΥΝΤΩΝ: 1) …, κατοίκου Πατρών με ΑΦΜ . και 2) …, κατοίκου Πατρών με ΑΦΜ ., οι οποίοι παραστάθηκαν δια της πληρεξούσιας δικηγόρου τους Αθηνάς Ζαφειροπούλου.

ΤΩΝ ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΩΝ: 1) …, κατοίκου Πατρών, 2) … και 3) Της ανώνυμης ασφαλιστικής εταιρείας με την επωνυμία «GROUPAMA ΦΟΙΝΙΞ Α.Ε.Α.Ε.», που εδρεύει στην Αθήνα και εκπροσωπείται νόμιμα, οι οποίοι παραστάθηκαν δια του πληρεξουσίου δικηγόρου τους Βασιλείου Γαλανόπουλου.

Οι εκκαλούντες άσκησαν ενώπιον του Ειρηνοδικείου Πατρών την από 13-1-2015 και με αριθμό κατάθεσης ./2015 αγωγή τους, η οποία στρεφόταν των ήδη εφεσίβλητων, και η οποία συνεκδικάστηκε λόγω συνάφειας με την από 9-4-2015 και με αριθμό κατάθεσης ./2015 αγωγή του ήδη 2ου εφεσίβλητου, που στρεφόταν εναντίον τους.

Επί των ανωτέρω αγωγών, οι οποίες, όπως προαναφέρθηκε, συνεκδικάστηκαν, εκδόθηκεη εκκαλουμένη ./2017οριστική απόφαση του Ειρηνοδικείου Πατρών, δυνάμει της οποίας απορρίφθηκε η ως άνω αγωγή του 2ου εφεσίβλητου και έγινε εν μέρει δεκτή η ως άνω αγωγή των ήδη εκκαλούντων.

Την απόφαση αυτή προσέβαλαν ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου οι εκκαλούντες, με την από 25-6-2018 και με αριθμό κατάθεσης ./2018 έφεση τους (αριθμός έκθεσης κατάθεσης στο πρωτοβάθμιο δικαστήριο ./2018), η συζήτηση της οποίας προσδιορίστηκε για τη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας και γράφτηκε στο πινάκιο.

Η υπόθεση εκφωνήθηκε από τη σειρά του οικείου πινακίου και συζητήθηκε αντιμωλία των διαδίκων.

Οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων αναφέρθηκαν στις έγγραφες προτάσεις που κατέθεσαν επί της έδρας.

Μελέτησε τη Δικογραφία

Σκέφτηκε σύμφωνα με το Νόμο

Η κρινόμενη έφεση κατά της ./2017 οριστικής απόφασης του Ειρηνοδικείου Πατρών, που εκδόθηκε κατά την ειδική διαδικασία των αυτοκ/κών διαφορών, ασκήθηκε νομότυπα και εμπρόθεσμα και γενικώς παραδεκτά, αρμοδίως δε φέρεται προς συζήτηση ενώπιον του Δικαστηρίου αυτού. Πρέπει, συνεπώς, εφόσον για το παραδεκτό της έφεσης κατατέθηκε το απαιτούμενο παράβολο υπέρ του Δημοσίου, να γίνει τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί από ουσιαστικής πλευράς κατά την ίδια διαδικασία ως προς το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων της (άρθρα 532, 533 του ΚΠολΔ).

Οι εκκαλούντες με την από 13-1-2015 και με αριθμό κατάθεσης ./2015 αγωγή τους, η οποία στρεφόταν κατά των ήδη εφεσίβλητων, ισχυρίζονταν ότι κατά τον αναφερόμενο στην αγωγή τόπο και χρόνο και υπό τις ειδικότερες συνθήκες που αναφέρονται σε αυτήν, προκλήθηκε αυτοκινητικό ατύχημα από αποκλειστική υπαιτιότητα του 1ου εναγομένου, οδηγού του με αριθμό κυκλοφορίας ΑΧΥ … I.X.E. αυτοκίνητο, ιδιοκτησίας του 2ου εναγομένου, που ήταν ασφαλισμένο στην 3η εναγόμενη ασφαλιστική εταιρεία. Ότι εξαιτίας του ατυχήματος καταστράφηκε ολοσχερώς το με αριθμό κυκλοφορίας ΑΖΕ . ΙΧΕ αυτοκίνητο, ιδιοκτησίας της 1ης εξ αυτών, που κατά το χρόνο του ατυχήματος οδηγούσε ο 2ος εξ αυτών και επίσης ο τελευταίος τραυματίστηκε, κατά τα αναλυτικά αναφερόμενα στην αγωγή. Ότι συγκεκριμένα, ως προς το κονδύλιο της ολικής καταστροφής του ως άνω οχήματος, οι ενάγοντες ισχυρίζονταν ότι αυτό υπέστη σημαντική στρέβλωση και κάμψη – πτύχωση του αμαξώματος καθώς και γενικότερη παραμόρφωση της γεωμετρίας του, με εμφανείς ολικές παραμορφώσεις και βλάβες στην εμπρόσθια αριστερή πλευρά του, σε όλο το εμπρόσθιο τμήμα του, στη μηχανή του, η οποία τσάκισε και δίπλωσε όπως επίσης στον ουρανό, στις κολώνες και στο σασί. Ότι εξαιτίας των ανωτέρω φθορών είναι τεχνικά αδύνατη η αποκατάσταση των βλαβών, ενώ σε κάθε περίπτωση, ακόμα και εάν θεωρηθεί ότι είναι δυνατή τεχνικά η αποκατάσταση των ζημιών, η τελευταία είναι οικονομικά ασύμφορη, αφού το κόστος δαπάνης ανέρχεται συνολικά στο ποσό των 10.025 ευρώ ενώ η αξία του κατά το χρόνο του ατυχήματος ανερχόταν στο ποσό των 8.000,00 ευρώ. Ότι επίσης εξαιτίας της κατά τα ανωτέρω ζημία του οχήματος, η 1η εξ αυτών υπέστη και ηθική βλάβη. Ότι όσον αφορά τον 2° εξ αυτών αυτός λόγω του τραυματισμού του υπέστη ηθική βλάβη. Με βάση αυτό το ιστορικό οι ενάγοντες ζητούσαν να υποχρεωθούν οι εναγόμενοι να τους καταβάλουν, εις ολόκληρον έκαστος, στην 1η εξ αυτών το ποσό των 8.000 ευρώ για την ολοσχερή καταστροφή του οχήματος και το ποσό των 500 ευρώ για χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης, ήτοι συνολικά 8.500 ευρώ και στον 2ο εξ αυτών το ποσό των 2.000 ευρώ ως χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης, με το νόμιμο τόκο όλα τα ανωτέρω ποσά από την επίδοση της αγωγής. Ζητούσαν επίσης να κηρυχθεί η απόφαση προσωρινά εκτελεστή και να καταδικαστούν οι εναγόμενοι να τους πληρώσουν τα δικαστικά του έξοδα.

Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο με την εκκαλούμενη απόφαση του, αφού απέρριψε α) ως αόριστο το κονδύλιο της ολοσχερούς καταστροφής του οχήματος της 1ης ενάγουσας, με την αιτιολογία ότι γίνεται γενικόλογη μόνο αναφορά των υλικών ζημιών του οχήματος χωρίς να εκτίθεται επακριβώς οι ζημίες αυτές, ενώ αυθαίρετα παρατίθεται και το συνολικό κόστος επισκευής τους, χωρίς να διευκρινίζεται ποιες εργασίες απαιτούνται για την επισκευή του οχήματος, τι ποσό αντιστοιχεί στην αξία των ανταλλακτικών και το ποσό στην αξία των εργασιών αποκατάστασης των ζημιών, καθώς και ο τρόπος υπολογισμού του συνολικού κόστους επισκευής και β) ως κατ’ ουσίαν αβάσιμο το κονδύλιο της χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής βλάβης της 2ης ενάγουσας, εν συνεχεία έκανε εν μέρει δεκτή την αγωγή και υποχρέωσε τους εναγόμενους να καταβάλουν στον 2ο ενάγοντα το ποσό των 200 ευρώ, με το νόμιμο τόκο από την επομένη της επίδοσης της αγωγής, κήρυξε την απόφαση προσωρινά εκτελεστή και επέβαλε σε βάρος των εναγομένων μέρος των δικαστικών εξόδων των εναγόντων. Ήδη οι εκκαλούντες για τους λόγους που αναφέρονται στην κρινόμενη έφεση τους, οι οποίοι ανάγονται σε εσφαλμένη εφαρμογή του νόμου και σε κακή εκτίμηση των αποδείξεων, ζητούν να εξαφανισθεί η εκκαλούμενη απόφαση, ώστε να γίνει εξ ολοκλήρου δεκτή η αγωγή τους και να καταδικαστούν οι εφεσίβλητοι να πληρώσουν τα δικαστικά τους έξοδα και για τους δύο βαθμούς δικαιοδοσίας.

Ωστόσο, το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, απορρίπτοντας ως αόριστο το κονδύλιο της ολοσχερούς καταστροφής του οχήματος της 1ης ενάγουσας, εσφαλμένα το νόμο εφάρμοσε, αφού στην αγωγή περιλαμβάνονταν όλα τα εκ του νόμου αναγκαία στοιχεία για το ορισμένο του συγκεκριμένου κονδυλίου, ήτοι τη δαπάνη αποκατάστασης των φθορών και την αξία του οχήματος κατά το χρόνο του ατυχήματος, ενώ όλα τα υπόλοιπα στοιχεία, που κατά την εκκαλουμένη απόφαση όφειλαν οι ενάγοντες να αναφέρουν στο δικόγραφο της αγωγής, αποτελούν στοιχεία όχι του ορισμένου αλλά της ουσιαστικής βασιμότητας του κονδυλίου που προκύπτουν από τις αποδείξεις. Συνεπώς, κρίνονται βάσιμα όσα περί των ανωτέρω αναφέρουν οι εκκαλούντες με τον 1° λόγο έφεσης, ο οποίος πρέπει να γίνει δεκτός.

Από την επανεκτίμηση των χωρίς όρκο καταθέσεων του 2ου ενάγοντος και του 2ου εναγομένου, που εξετάστηκαν νομότυπα στο ακροατήριο του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου και περιλαμβάνονται στα ταυτάριθμα με την εκκαλουμένη απόφαση πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης, καθώς και όλων των εγγράφων, που νόμιμα επικαλούνται και προσκομίζουν οι διάδικοι και τα οποία τέθηκαν υπόψη και ενώπιον του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, αποδεικνύονται τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Στις 16-6-2013 και περί ώρα 00.10, ο 2ος ενάγων …, οδηγώντας το με αριθμό ΑΖΕ . Ι.Χ.Ε. αυτοκίνητο, ιδιοκτησίας της 1ης ενάγουσας … και ο 1ος εναγόμενος …, οδηγώντας το με αριθμό κυκλοφορίας ΑΧΥ . Ι.Χ.Ε. αυτοκίνητο, ιδιοκτησίας του 2ου εναγομένου …, που ήταν ασφαλισμένο στην 3η εναγόμενη ασφαλιστική εταιρεία με την επωνυμία «GROUPAMA ΦΟΙΝΙΞ Α.Ε.Α.Ε.», ενεπλάκησαν σε αυτοκινητικό ατύχημα που έλαβε χώρα στην Πάτρα επί της οδού Πατρών Κλάους. Η εκκαλουμένη απόφαση έκρινε ότι αποκλειστικά υπαίτιος του ατυχήματος είναι ο 1ος εναγόμενος …, κρίση η οποία, αφού δεν προσβλήθηκε με την κρινόμενη έφεση, δεν μεταβιβάστηκε στο παρόν Δικαστήριο και άρα το τελευταίο δεν θα ασχοληθεί με το ζήτημα της υπαιτιότητας του ένδικου ατυχήματος.

Αποδείχθηκε περαιτέρω ότι εξαιτίας της ένδικης σύγκρουσης το προαναφερόμενο όχημα της 1ης ενάγουσας, όπως φαίνεται και στις προσκομιζόμενες φωτογραφίες, υπέστη εκτεταμένες βλάβες και φθορές ιδίως στην εμπρόσθια αριστερή πλευρά του, στον εμπρόσθιο ανεμοθώρακα, στο καπώ, στο κάτω τμήμα του καθώς και στους εμπρόσθιους τροχούς. Η επισκευή ωστόσο των ως άνω φθορών κρίνεται ασύμφορη, αφού το κόστος επισκευής τους προβλέπεται με βεβαιότητα ότι τα φτάσει περίπου στο ποσό των 9.000,00 ευρώ (μαζί με τον αναλογούντα ΦΠΑ), για την αγορά ανταλλακτικών και για εργασίες συνεργείου, όπως το ανωτέρω ποσό προκύπτει από την χωρίς ημερομηνία προσφορά της ομόρρυθμης εταιρείας με την επωνυμία «… & Κ. Ο.Ε.» Το ως άνω όχημα της 1ης ενάγουσας είναι εργοστασίου κατασκευής RENAULT, τύπου CLIO, 1.149 cc, με ημερομηνία 1ης άδειας στην Ελλάδα 24-7-2007, το οποίο κατά το χρόνο του ατυχήματος (2013) η εμπορική αξία του ως άνω οχήματος ανερχόταν, κατά την κρίση του Δικαστηρίου με βάση τα διδάγματα της κοινής πείρας, στο ποσό των 5.000 ευρώ. Με βάση λοιπόν τα ανωτέρω προκύπτει ότι η επισκευή του εν λόγω αυτοκινήτου είναι ασύμφορη και αυτό θεωρείται από οικονομική άποψη ολικά κατεστραμμένο, αφού το κόστος κατασκευής του, χωρίς να υπολογιστεί η μείωση της αγοραστικής του αξίας, λόγω του ατυχήματος, είναι μεγαλύτερο από την πιο πάνω εμπορική του αξία. Επιπροσθέτως, και από τεχνική άποψη το εν λόγω όχημα πρέπει να θεωρηθεί ολικά κατεστραμμένο, αφού ακόμα και εάν επισκευαζόταν δεν θα πληρούσε τους κανόνες της ασφαλούς κυκλοφορίας και δεν θα παρείχε λειτουργική αξιοπιστία. Συνεπώς, η περιουσιακή ζημία της 1ης ενάγουσας από την ανωτέρω αιτία ανέρχεται στο ποσό των 5.000,00 ευρώ, που αντιστοιχεί, όπως προαναφέρθηκε, στην εμπορική αξία που είχε το αυτοκίνητο κατά το χρόνο του ατυχήματος. Η 1η ενάγουσα, εξαιτίας της κατά τα ανωτέρω ολοσχερούς καταστροφής του οχήματος της, υπέστη, εκτός από την ανωτέρω περιουσιακή ζημία, και ηθική βλάβη, και συνεπώς δικαιούται χρηματικής ικανοποίησης, η οποία, κατόπιν σταθμίσεως των κατά το νόμο αναγκαίων στοιχείων, πρέπει να ανέλθει στο ποσό των 200 ευρώ, το οποίο το παρόν Δικαστήριο θεωρεί δίκαιο και εύλογο. Συνεπώς η συνολική περιουσιακή και μη ζημία της 1ης ενάγουσας ανέρχεται στο ποσό των 5.200 ευρώ. Η εκκαλουμένη λοιπόν απόφαση που απέρριψε τα ανωτέρω κονδύλια (το 1° ως αόριστο και το 2° ως κατ’ ουσίαν αβάσιμο), εσφαλμένα το νόμο εφάρμοσε και τις αποδείξεις εκτίμησε και συνεπώς βάσιμα όσα ισχυρίζονται οι εκκαλούντες με τους λόγους της έφεσης του που αναφέρονται στα ανωτέρω ζητήματα. Ακολούθως αποδείχθηκε ότι εξαιτίας της ένδικης σύγκρουσης ο 2ος ενάγων τραυματίστηκε ελαφρά και συγκεκριμένα μεταφέρθηκε στο Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Πατρών, όπου εκεί διαπιστώθηκε ότι είχε υποστεί κάκωση κεφαλής, ενώ δεν του χορηγήθηκε φαρμακευτική αγωγή, ούτε του συνεστήθη κατ’ οίκον νοσηλεία (βλ. υπ’ αριθ. ./27-6-2013 πιστοποιητικό του ανωτέρω νοσοκομείου). Λόγω του τραυματισμού του ο 2ος ενάγων υπέστη ηθική βλάβη, και συνεπώς δικαιούται χρηματικής ικανοποίησης, η οποία, κατόπιν σταθμίσεως των κατά το νόμο αναγκαίων στοιχείων, πρέπει να ανέλθει στο ποσό των 200 ευρώ, το οποίο το παρόν Δικαστήριο θεωρεί δίκαιο και εύλογο, όπως ορθά έκρινε και το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο και συνεπώς κρίνονται αβάσιμα όσα περί του αντιθέτου αναφέρουν οι εκκαλούντες με τον σχετικό λόγο έφεσης.

Κατ’ ακολουθίαν όλων των προαναφερόμενων, πρέπει να γίνει δεκτή η έφεση και ως ουσιαστικά βάσιμη, να εξαφανιστεί η εκκαλουμένη στο σύνολο της [για το ενιαίο του τίτλου εκτέλεσης], μόνο ως προς την από 13-1-2015 και με αριθμό κατάθεσης ./2015 αγωγή, ακολούθως δε, να γίνει εν μέρει δεκτή η εν λόγω αγωγή ως κατ’ ουσίαν βάσιμη και να υποχρεωθούν οι εναγόμενοι να καταβάλουν, εις ολόκληρον έκαστος, στην 2η ενάγουσα το συνολικό ποσό των 5.200,00 ευρώ και στον 2° ενάγοντα το ποσό των 200,00 ευρώ,, με το νόμιμο τόκο από την επομένη της επίδοσης της αγωγής και μέχρι την εξόφληση. Τέλος, μετά την κατανομή των δικαστικών εξόδων με βάση το ποσοστό της νίκης και ήττας καθενός από τους διαδίκους, μέρος των δικαστικών εξόδων των εναγόντων και για τους δύο βαθμούς δικαιοδοσίας πρέπει να επιβληθούν σε βάρος των ήδη εφεσίβλητων (άρθρα 176, 178 παρ.1 ΚΠολΔ), όπως ορίζεται στο διατακτικό, ενώ πρέπει να διαταχθεί η επιστροφή των παραβόλων που κατατέθηκαν από τους εκκαλούντες για την άσκηση της υπό κρίση έφεσης.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

Δικάζει αντιμωλία των διαδίκων.

Δέχεται την από 25-6-2018 έφεση κατά το τυπικό και ουσιαστικό της μέρος.

Εξαφανίζει την εκκολουμένη ./2017 απόφαση του Ειρηνοδικείου Πατρών, μόνο ως προς την από 13-1-2015 και με αριθμό κατάθεσης ./2015 αγωγή.

Κρατεί την ανωτέρω με αριθμό κατάθεσης ./2015 αγωγή, επί της οποίας εκδόθηκε η εκκαλουμένη απόφαση και την δικάζει επί της ουσίας.

Δέχεται εν μέρει την με αριθμό κατάθεσης ./2015 αγωγή.

Υποχρεώνει τους εναγόμενους να καταβάλουν, εις ολόκληρον έκαστος, στην 1η ενάγουσα το ποσό των 5.200,00 ευρώ και στον 2° ενάγοντα το ποσό των 200,00 ευρώ, με το νόμιμο τόκο από την επομένη της επίδοσης της αγωγής και μέχρι την εξόφληση.

Καταδικάζει τους εναγόμενους να πληρώσουν μέρος των δικαστικών εξόδων των εναγόντων και για τους δύο βαθμούς δικαιοδοσίας, το οποίο ορίζει σε τετρακόσια (400) ευρώ.

Διατάσσει να επιστραφούν στους εκκαλούντες τα παράβολα που κατέθεσαν για την άσκηση της υπό κρίση έφεσης.

ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στο ακροατήριο του στην Πάτρα στις 31 Ιουλίου 2019 σε έκτακτη και δημόσια συνεδρίαση.

Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

dsa.gr