ΕΠΙΚΑΙΡΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΝΟΜΟΛΟΓΙΑ

0
20 Φεβρουαρίου, 2016

ΑΠ 528/2015 : Τρόπος υπολογισμού της αύξησης της περιουσίας του υπόχρεου συζύγου στην αξίωση συμμετοχής στα αποκτήματα (αρ.1400 ΑΚ.

ΑΠ 528/2015 (πολ.) Τρόπος υπολογισμού της αύξησης της περιουσίας του υπόχρεου συζύγου στην αξίωση συμμετοχής στα αποκτήματα (αρ.1400 ΑΚ). «Κατά τη διάταξη του άρθρου 1400 ΑΚ, αν ο γάμος λυθεί ή ακυρωθεί και η περιουσία του ενός συζύγου έχει, αφότου τελέσθηκε ο γάμος, αυξηθεί, ο άλλος σύζυγος, εφόσον συνέβαλε με οποιονδήποτε τρόπο στην αύξηση αυτή, δικαιούται να απαιτήσει την απόδοση του μέρους της αύξησης το οποίο προέρχεται από τη δική του συμβολή. Τεκμαίρεται ότι η συμβολή αυτή ανέρχεται στο ένα τρίτο της αύξησης, εκτός αν αποδειχθεί μεγαλύτερη ή μικρότερη ή καμία συμβολή. Η προηγούμενη παράγραφος εφαρμόζεται αναλογικά και στην περίπτωση διάστασης των συζύγων που διήρκεσε περισσότερο από τρία χρόνια. Στην αύξηση της περιουσίας των συζύγων δεν υπολογίζεται ό,τι αυτοί απέκτησαν από δωρεά, κληρονομία ή κληροδοσία ή με διάθεση των αποκτημάτων από αυτές τις αιτίες. Από την ίδια επίσης διάταξη του άρθρου 1400 ΑΚ, προκύπτει, ότι η αξίωση συμμετοχής στα αποκτήματα προϋποθέτει αναγκαίως: α) αύξηση της περιουσίας του άλλου συζύγου κατά τη διάρκεια του γάμου, β) λύση ή ακύρωση του γάμου ή τριετή διάσταση των συζύγων που απαιτείται να είναι συμπληρωμένη, γ) συμβολή του ενάγοντος στην αύξηση της περιουσίας του άλλου συζύγου και δ) αιτιώδης συνάφεια μεταξύ της αύξησης της περιουσίας του άλλου συζύγου και της συμβολής του ενάγοντος. Ως αύξηση όμως νοείται όχι μια συγκεκριμένη κτήση, αλλά η διαφορά που υπάρχει στην περιουσιακή κατάσταση του υποχρέου σε δύο διαφορετικά χρονικά σημεία, ήτοι κατά την τέλεση του γάμου και κατά το χρόνο που γεννιέται η αξίωση για συμμετοχή στα αποκτήματα. Από τη σύγκριση της αξίας αυτών, αναγομένης σε τιμές του χρόνου που γεννήθηκε η αξίωση, θα κριθεί αν υπάρχει περιουσιακή αύξηση του ενός συζύγου που να δικαιολογεί την αξίωση του άλλου για συμμετοχή στα αποκτήματα. Για το ορισμένο άρα της αγωγής πρέπει να προσδιορίζονται στο δικόγραφο, εκτός από τα κατά τη διάταξη κρίσιμα χρονικά σημεία, η πραγματική αυξητική διαφορά στην περιουσιακή κατάσταση του υπόχρεου, που συνιστά το απόκτημα με την ευρύτερη έννοια του όρου (θετική ή αρνητική με την αποφυγή μείωσης) και περιλαμβάνει το σύνολο των δικαιωμάτων που είναι δυνατόν να αποτιμηθούν, περαιτέρω δε η έκταση, καθώς και το είδος της συμβολής του δικαιούχου στην αύξηση αυτή με οποιοδήποτε τρόπο. Ειδικότερα, για το στοιχείο της αύξησης, λαμβάνεται υπόψη το σύνολο της περιουσιακής κατάστασης του υπόχρεου, ώστε, από τη σύγκριση αυτής στο χρονικό σημείο της τέλεσης του γάμου (αρχική περιουσία) με την υπάρχουσα στο χρονικό σημείο που γεννάται η αξίωση (τελική περιουσία) πρέπει να προκύπτει αύξηση. Περαιτέρω, η συμβολή του ενάγοντος στην περιουσιακή επαύξηση του άλλου συζύγου μπορεί να γίνει είτε με παροχή υπηρεσιών, είτε με παροχή κεφαλαίων, όταν οι παροχές αυτές δεν επιβάλλονται από την υποχρέωση συνεισφοράς στις οικογενειακές ανάγκες (ΑΚ 1390). Το είδος της συμβολής μπορεί να αναφέρεται σε οποιαδήποτε υλική παροχή, η οποία εξέρχεται από τα όρια της υποχρέωσης για συνεισφορά στην αντιμετώπιση των αναγκών της οικογένειας και στην παροχή υπηρεσιών στο συζυγικό οίκο, οι οποίες είναι αποτιμητές σε χρήμα, μετά όμως την αποτίμηση της υποχρέωσης για συνεισφορά στην κάλυψη των οικογενειακών αναγκών (ΑΚ 1389). Επομένως, όταν ο ενάγων σύζυγος επικαλείται συμβολή στην αύξηση της περιουσίας του εναγόμενου συζύγου δια παροχών, οι οποίες συνιστούν ειδικότερους τρόπους εκπλήρωσης της υποχρέωσής […]
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
0
20 Φεβρουαρίου, 2016

ΜονΠρωτΡόδου (ΑσφΜετρ) 108/2013 : Κοινός Τραπεζικός Λογαριασμός – Όρος αρ. 2 Ν. 5638/1932 – Προσβολή νόμιμης μοίρας κληρονόμου – Μέμψη άστοργης δωρεάς – Συντηρητική κατάσχεση.

Ασφαλιστικά Μέτρα. Κοινοί Προθεσμιακοί Τραπεζικοί Λογαριασμοί. Ανάληψη ολόκληρου του ποσού των καταθέσεων από τη συνδικαιούχο του λογαριασμού μετά το θάνατο του έτερου συνδικαιούχου. Όρος αρ. 2 Ν. 5638/1932. Μη δικαίωμα κληρονόμου του κληρονόμου του θανόντος συνδικαιούχο να απαιτήσει από την έτερη συνδικαιούχο το μέρος της κατάθεσης που αντιστοιχεί σε αυτόν βάσει της εσωτερικής έννομης σχέσης που συνέδεε αυτήν με το θανόντα συνδικαιούχο. Κρίση ότι η κατάθεση σε κοινό τραπεζικό λογαριασμό αποτελεί δωρεά. Μέμψη άστοργης δωρεάς κατά το άρθρο 1835 ΑΚ. Προσβολή της νόμιμης μοίρας του κληρονόμου του θανόντος συνδικαιούχου. Επείγουσα περίπτωση. Επιβολή συντηρητικής κατάσχεσης σε βάρος της επιζήσασας συνδικαιούχου των τραπεζικών λογαριασμών. Αριθμός απόφασης 108/2013 Το Μονομελές Πρωτοδικείο Ρόδου (διαδικασία ασφαλιστικών μέτρων). Αποτελούμενο από την Πρόεδρο Πρωτοδικών Ελένη Σκριβάνου. Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις 14-01-2013 χωρίς τη σύμπραξη γραμματέα για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ του αιτούντος Μ.Τ. του Λ., ο οποίος παραστάθηκε μετά του πληρεξουσίου Δικηγόρου του Γεωργίου Ν. Λαμπαδάκη, δικηγόρου Ρόδου και των καθών 1) Α.Μ. του Ν., η οποία παραστάθηκε δια του πληρεξουσίου Δικηγόρου της Α.Θ., Δικηγόρου Αθηνών, 2) Σ.Τ.Δ., η οποία δεν παραστάθηκε ούτε εκπροσωπήθηκε από πληρεξούσιο δικηγόρο. (…..) Ως προς τη δεύτερη των καθών η αίτηση θεωρείται μη ασκηθείσα, καθώς … ο αιτών έχει ήδη παραιτηθεί του δικογράφου της ένδικης αιτήσεως ως προς αυτήν. Από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 2 και 3 Ν. 5638/1932 συνάγεται ότι ως προς την τύχη κοινού τραπεζικού λογαριασμού σε περίπτωση θανάτου ενός από τους συγκαταθέτες, πρέπει να διακριθούν οι ακόλουθες περιπτώσεις: α) Αν δεν έχει τεθεί ο όρος του αρ. 2, ότι δηλαδή μετά το θάνατο κάποιου συγκαταθέτη η κατάθεση και ο λογαριασμός θα περιέλθει αυτοδικαίως στους λοιπούς επιζώντες, οι κληρονόμοι του καταθέτη δεν υπεισέρχονται στη θέση της Τράπεζας στη θέση του συνδικαιούχου της κατάθεσης με βάση το κληρονομικό τους δικαίωμα, λόγω της σχετικής απαγόρευσης του αρ. 3 Ν. 5638/32, αλλά απλώς έχουν το δικαίωμα να απαιτήσουν από τους υπόλοιπους συγκαταθέτες το μέρος εκείνης της κατάθεσης που αντιστοιχεί στο δικαιοπάροχό τους με βάση την εσωτερική σχέση, β) Αν αντίθετα έχει τεθεί ο όρος του αρ. 2 οι κληρονόμοι αποξενώνονται πλήρως από το ποσό της κατάθεσης, το οποίο εξαιρείται από την κληρονομιά και περιέρχεται αυτοδίκαια στους επιζώντες συγκαταθέτες, χωρίς να μπορούν οι κληρονόμοι να αντλήσουν δικαιώματα από την εσωτερική σχέση των τελευταίων με τον κληρονομούμενο. Ωστόσο, για την προστασία των δικαιωμάτων των νομίμων μεριδούχων, ο νομοθέτης διόρθωσε τις δυσμενείς αυτές συνέπειες με το άρθρο 117 ΕισΝΑΚ, σύμφωνα με το οποίο, εφόσον με την κατάθεση σε κοινό λογαριασμό συντελέσθηκε δωρεά, κρίνεται ως προς το δίκαιο της νόμιμης μοίρας ως δωρεά. Έτσι, προστίθεται στην κληρονομιά για τον υπολογισμό της νόμιμης μοίρας κατά τους όρους του άρθρου 1831 ΑΚ, υπόκειται δε σε ανατροπή ως άστοργος δωρεά κατά το άρθρο 1835 ΑΚ. Αν δε συντρέχουν οι όροι εφαρμογής των περί νόμιμης μοίρας διατάξεων, οι κληρονόμοι δεν έχουν κανένα δικαίωμα πάνω σε ένα τέτοιο λογαριασμό του δικαιοπαρόχου τους (ΑΠ 1393/2011 τνπ «ΝΟΜΟΣ», ΑΠ 855/2002, ΑΠ 540/1998, ΑΠ 539/1992 κ.α.) (………….) Από την εκτίμηση της ένορκης κατάθεσης ενώπιον του ακροατηρίου της μάρτυρας του αιτούντος (η πρώτη καθής δεν εξέτασε μάρτυρα) Σ.Π. του Ι., καθώς και των εγγράφων που προσκομίζουν οι διάδικοι και την εν […]
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
0
20 Φεβρουαρίου, 2016

ΣτΕ 4155/2012 : Ένορκες βεβαιώσεις σύμφωνα με τον Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας

Aπό τις διατάξεις των άρθρων 147 παρ. 1, 150 παρ. 1 και 185 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας, προκύπτει ότι οι μαρτυρικές καταθέσεις ενώπιον ειρηνοδίκη ή συμβολαιογράφου είναι αποδεικτικά μέσα τα οποία λαμβάνονται προαποδεικτικώς και όχι με το υπόμνημα μετά τη συζήτηση, από δε τις παραγράφους 2 και 3 του άρθρου 185 του Κ.Δ.Δ. προκύπτει ότι, κατά την ένορκη κατάθεση του μάρτυρα ο αντίδικος μπορεί να παρίσταται και να υποβάλλει ερωτήσεις (ΣτΕ 1483/2010). Για να μπορεί να ληφθεί νομίμως μία ένορκη πρέπει να τηρείται η προβλεπόμενη διαδικασία (ΣτΕ 691/2010), δηλαδή να κλητεύονται όλοι οι διάδικοι σε αυτήν δέκα (10) τουλάχιστον ημέρες πριν από την κατάθεση, η οποία κλήση πρέπει να αναφέρει το ένδικο βοήθημα ή μέσο που αφορά η κατάθεση, τον τόπο και την ημέρα διεξαγωγής, το ονοματεπώνυμο, το επάγγελμα και τη διεύθυνση κατοικίας του μάρτυρα καθώς και το θέμα της κατάθεσης. Η κλήση αυτή πρέπει να επιδοθεί στους λοιπούς διαδίκους από τον διάδικο που επιδιώκει τη λήψη της μαρτυρικής κατάθεσης. Επιπροσθέτως, ένορκη κατάθεση που προέρχεται από πρόσωπα τα οποία αποκλείεται να εξεταστούν ως μάρτυρες (κατά το άρθρο 183 παρ. 1 του ΚΔΔ, π.χ. συγγενείς του διαδίκου εξ αίματος ή εξ αγχιστείας έως και τον τρίτο βαθμό, σε ευθεία ή πλάγια γραμμή) ή για την οποία δεν έχουν τηρηθεί οι προβλεπόμενες διαδικαστικές προϋποθέσεις δεν είναι νόμιμο αποδεικτικό μέσο και δεν μπορεί να ληφθεί υπόψη. Οι προσκομιζόμενες από τους διαδίκους εξώδικες δηλώσεις, επιστολές ή βεβαιώσεις δεν είναι νόμιμα αποδεικτικά μέσα και δεν επιτρέπεται να ληφθούν νομίμως υπόψη, ούτε για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, γιατί αποτελούν μαρτυρίες, για τις οποίες δεν τηρήθηκαν οι απαιτούμενες από τον ΚΔΔ προϋποθέσεις για την εγκυρότητά τους. Αποτελούν όμως οι εν λόγω δηλώσεις ή βεβαιώσεις νόμιμα αποδεικτικά μέσα, αν είναι προγενέστερες της προσφυγής και δεν έχουν συνταγεί ενόψει ή επ’ ευκαιρία της διοικητικής δίκης ή με σκοπό να χρησιμοποιηθούν στο πλαίσιο της δίκης αυτής, ή αν έχουν τεθεί υπόψη της διοίκησης, στο πλαίσιο του ελέγχου που ενδεχομένως διενήργησε πριν από την έκδοση της προσβληθείσης με την προσφυγή πράξης, ώστε να καταστούν στοιχεία του φακέλου της υπόθεσης (ΣτΕ 4155/2012, 1327/2012, 1349/2011, 3042/2004). http://efotopoulou.gr/
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
0
20 Φεβρουαρίου, 2016

ΑΠ 875/2015 : Αναίρεση. Λόγοι. Απόλυτη ακυρότητα. Αιτίαση περί παράνομης παράστασης πολιτικής αγωγής. Αστική παραγραφή και ποινική παραγραφή. Παραγραφή εν επιδικία αστικής αξιώσεως. Μη συνυπολογισμός της αναστολής για τον υπολογισμό της μακρότερης παραγραφής. Ενσταση αποβολής της πολιτικής αγωγής στο πρωτοβάθμιο συνεπεία παραγραφής. Αποδοχή της ενστάσεως και καταδίκη του κατηγορουμένου.

875/2015 ΑΠ (ΠΟΙΝ) ( 660708) (Α΄ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΝΟΜΟΣ) Ψευδής καταμήνυση. Συκοφαντική δυσφήμιση Α.Ε. Ψευδορκία μάρτυρος. Πραγματικά περιστατικά. Κατάθεση ψευδούς μηνύσεως από τον κατηγορούμενο εις βάρος ιδιωτικών υπαλλήλων Α.Ε. πετρελαιοειδών για υπεξαίρεση κακουργηματική και για κακουργηματική απάτη. Ποινική Δικονομία. Αναίρεση. Λόγοι. Απόλυτη ακυρότητα. Αιτίαση περί παράνομης παράστασης πολιτικής αγωγής. Αστική παραγραφή και ποινική παραγραφή. Παραγραφή εν επιδικία αστικής αξιώσεως. Μη συνυπολογισμός της αναστολής για τον υπολογισμό της μακρότερης παραγραφής. Ενσταση αποβολής της πολιτικής αγωγής στο πρωτοβάθμιο συνεπεία παραγραφής. Αποδοχή της ενστάσεως και καταδίκη του κατηγορουμένου. Εφεση τόσο του κατηγορουμένου όσο και, του πολιτικώς ενάγοντος. Αποδοχή της εφέσεως του πολιτικώς ενάγοντος και συμμετοχή του, εν συνεχεία, στην κατ΄έφεση δίκη. Διακοπή παραγραφής της αξιώσεως του πολιτικώς ενάγοντος έπειτα από κάθε διαδικαστική πράξη. Προδικαστικά ζητήματα και αναβολή από τον Εισαγγελέα μετά το πέρας της προκαταρκτικής εξέτασης, κάθε περαιτέρω ενέργεια έως το τέλος της ποινικής δίωξης που είχε ασκηθεί εις βάρος του νυν πολιτικώς ενάγοντος (για κακουργηματική υπεξαίρεση κλπ.), σύμφωνα με το άρθ. 59 παρ. 2 ΚΠΔ. Δεν επήλθε διακοπή της παραγραφής με την πράξη αυτή (αναβολή) του Εισαγγελέως, καθ΄όσον η πράξη αυτή που εκδίδεται κατά τη διάταξη του άρθ. 59 παρ. 2 ΚΠΔ επιφέρει διακοπή μόνο της ποινικής παραγραφής, και όχι της αστικής. Ως εκ τούτου επήλθε παραγραφή εν επιδικία της αξιώσεως του πολιτικώς ενάγοντος και εσφαλμένα το Δικαστήριο αποδέχτηκε την έφεση του πολιτικώς ενάγοντος. Αναιρεί την υπ΄αριθ. 1206/2014 απόφαση του Τριμ. Εφ. (Πλημμ.) Αθηνών για τον ως άνω λόγο, ήτοι για απόλυτη ακυρότητα. Παύει οριστικά την ποινική δίωξη. ΑΡΙΘΜΟΣ 875/2015 ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ ΣΤ’ ΠΟΙΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Γεώργιο Γεωργέλλη, Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Μαρία Βασιλάκη, Χρυσούλα Παρασκευά, Μαρία Γαλάνη-Λεοναρδοπούλου-Εισηγήτρια και Αρτεμισία Παναγιώτου, Αρεοπαγίτες. Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 11 Νοεμβρίου 2014, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Χαράλαμπου Βουρλιώτη (γιατί κωλύεται η Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου) και του Γραμματέως Χαράλαμπου Αθανασίου, για να δικάσει την αίτηση του αναιρεσείοντα – κατηγορουμένου Σ. Κ. του Κ., κατοίκου …….., που εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Πέτρο Πανατζή, περί αναιρέσεως της 1206/2014 αποφάσεως του Τριμελούς Εφετείου Αθηνών και με πολιτικώς ενάγοντα τον Ν. Μ. του Α., κάτοικο … που εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Δημήτριο Κοτύλια. Το Τριμελές Εφετείο Αθηνών, με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ’ αυτή, και ο αναιρεσείων – κατηγορούμενος ζητεί την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην υπ’ αριθμ. 2109/24-3-2014 αίτησή του αναίρεσης και στους από 7 Μαΐου 2014 προσθέτους λόγους αυτής, που καταχωρίστηκαν στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 358/2014. Αφού άκουσε Τους πληρεξουσίους δικηγόρους των διαδίκων, που ζήτησαν όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά και τον Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου, που πρότεινε να γίνει δεκτός ο πρόσθετος λόγος της προκείμενης αίτησης αναίρεσης και να διαταχθεί η αναστολή της ποινής από το παρόν Δικαστήριο, ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ Η κρινόμενη υπ’ αρ. εκθ. κατ. 2109/24-3-2014 αίτηση-δήλωση αναιρέσεως, που ασκήθηκε εμπρόθεσμα και νομότυπα (άρθρ.462, 463, 465 παρ. 1, 473 παρ. 1 και 2, 474, 504 παρ. 1 505 παρ. 1 507 παρ. 1 εδ. α! ΚΠΔ) είναι παραδεκτή και πρέπει να συνεκδικασθεί με τους από7-5-2014 εμπροθέσμως και νομοτύπως ασκηθέντες προσθέτους λόγους (509παρ. 2 ΚΠΔ), λόγω […]
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
0
20 Φεβρουαρίου, 2016

Δάνειο και Παραγραφή : Νομολογιακή έρευνα.

Δικαστήριο: ΑΡΕΙΟΣ ΠΑΓΟΣ Τόπος: ΑΘΗΝΑ Αριθ. Απόφασης: 751 Ετος: 1993 ________________________________________ Περίληψη Δάνειο – Πίστωση – Παραγραφή – Αναίρεση – Αοριστία – Απαράδεκτο -. Δεν υπόκεινται όλες οι απαιτήσεις των εμπόρων στη βραχυχρόνια 5ετή παραγραφή, αλλά μόνον εκείνες για εμπορεύματα που χορήγησαν, για την εκτέλεση εργασιών και για την επιμέλεια των υποθέσεων άλλων, καθώς και για τις δαπάνες που έκαναν. Η σύμβαση πιστώσεως υπόκειται στη συνηθισμένη 20ετή παραγραφή. Αόριστος ο λόγος αναιρέσεως εάν δεν αναφέρεται στην αίτηση ότι προτάθηκε στο δικαστήριο που εξέδωσε την προσβαλλομένη απόφαση, εκτός αν πρόκειται για παράβαση που δεν μπορούσε να προβληθεί στο δικαστήριο της ουσίας ή για σφάλμα που προκύπτει από την ίδια την απόφαση ή για ισχυρισμό που αφορά τη δημόσια τάξη. Για να δημιουργηθεί λόγος αναιρέσεως από τη μη απόρριψη της αγωγής ως αόριστης, εφόσον αυτή η παράβαση δεν είναι από εκείνες που δεν μπορούν να προβληθούν στο δικαστήριο της ουσίας, πρέπει είτε να προτάθηκε σ’ εκείνο το δικαστήριο ο ισχυρισμός ότι η αγωγή είναι αόριστη είτε το σφάλμα του δικαστηρίου από τη μη απόρριψη να προκύπτει από την ίδια την απόφαση και να αναφέρεται στην αίτηση αναιρέσεως ότι συντρέχει κάποια απ’ αυτές τις περιπτώσεις. .Από τη διάταξη του άρθρου 250 εδάφ.Ι του Α.Κ., κατά την οποία σε πέντε χρόνια παραγράφονται οι αξιώσεις των εμπόρων, των βιομηχάνων και των χειροτεχνών, για εμπορεύματα που χορήγησαν, για την εκτέλεση εργασιών και για την επιμέλεια υποθέσεων άλλων, καθώς και για τις δαπάνας που έκαναν, προκύπτει ότι στην βραχυχρόνια παραγραφή την οποία αυτή καθιερώνει δεν υπόκεινται όλες οι αξιώσεις των εμπόρων, αλλά μόνο εκείνες οι οποίες, περιοριστικώς, αναφέρονται σ’αυτήν.Στην προκείμενη περίπτωση, η αναιρεσίβλητη, στην αγωγή για την οποία εκδόθηκε η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση, σύμφωνα με το περιεχόμενο το οποίο σ’αυτήν (την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση) αναφέρεται, εξέθεσε ότι, με βάση τη σύμβαση εκδόσεως πιστωτικής επιστολής, την οποία κατάρτισε με τον αναιρεσείοντα (και τους συνεναγόμενους του με την ίδια αγωγή), την 7.5.1970, εξέδωσε την 196/Β/101/7.5.1970 πιστωτική επιστολή, για ποσό 425.000 δολλαρίων Η.Π.Α., προς την Τράπεζα της Ν.Υόρκης Η.Π.Α. FRANKLIN NATIONAL BANK, με την οποία ανέλαβε την υποχρέωση να καταβάλει για λογαριασμό της εταιρείας KURK COMPANIA NAVIERA SA (η οποία και αυτή ήταν εναγόμενη στην ίδια αγωγή) τις 60 μηνιαίες δόσεις του πιστωθέντος τιμήματος, συνολικού ύψους 425.000 δολλαρίων, ενός πλοίου, με το όνομα KAINIS, το οποίο η εταιρεία αυτή αγόρασε από την Α.Ε. KAINIS COMPANIA MARITIMA που θα μετονομαζόταν σε KURK B. Η πρώτη από τις δόσεις αυτές έπρεπε να καταβληθεί την 15.6.1970 και οι υπόλοιπες την ίδια ημερομηνία κάθε επόμενου μηνός, ήταν δε ύψους, οι πρώτες 59,7.000 δολλαρίων και η τελευταία, 12.000 δολλαρίων Η σύμβαση αυτή, στην οποία στηρίζεται η αγωγή, για την περίπτωση που ο αναιρεσείων (και οι συνεναγόμενοί του) δε θα εκπλήρωναν την υποχρέωσή τους να καταθέτουν, δυο ημέρες πριν από την ημέρα καταβολής κάθε δόσεως το ποσό της, με τους τόκους που αντιστοιχούν σ’αυτό, περίπτωση από την επέλευση της οποίας ανέκυψε η διαφορά και γεννήθηκε η απαίτηση της αναιρεσίβλητης προς τον αναιρεσείοντα την οποία έχει, ως αντικείμενο, η αγωγή, αποτελούσε σύμβαση ανοίγματος πιστώσεως, για την οποία εκδόθηκε η πιστωτική επιστολή η οποία στην αγωγή αυτήν αναφέρεται, πιστωτική, δηλαδή, σε ευρεία έννοια, σύμβαση για μελλοντικό δάνειο, σύμβαση η οποία, […]
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
0
20 Φεβρουαρίου, 2016

ΑΠ 595/2015 (ποιν.) Παρεμπόδιση της λειτουργίας κοινόχρηστης εγκατάστασης, εν προκειμένω αυτοκινητοδρόμου (εθνικής οδού) με ακινητοποίηση οχήματος στη μέση του δρόμου, προκειμένου να ασκηθεί με αυτό τον τρόπο ψυχολογική πίεση.

ΑΠ 595/2015 (ποιν.) Παρεμπόδιση της λειτουργίας κοινόχρηστης εγκατάστασης, εν προκειμένω αυτοκινητοδρόμου (εθνικής οδού) με ακινητοποίηση οχήματος στη μέση του δρόμου, προκειμένου να ασκηθεί με αυτό τον τρόπο ψυχολογική πίεση. «Κατά το άρθρο 292 παρ. 1 ΠΚ, όποιος με πρόθεση παρεμποδίζει τη λειτουργία κοινόχρηστης εγκατάστασης που εξυπηρετεί τη συγκοινωνία και ιδίως σιδηροδρόμου, αεροπλάνου, Λεωφορείου, ταχυδρομείου, τηλεγράφου ή τηλεφώνου, που προορίζονται για κοινή χρήση, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον τριών μηνών. Από τη διάταξη αυτή προκύπτει ότι τα στοιχεία του προαναφερομένου εγκλήματος της παρακώλυσης συγκοινωνιών είναι: α] η δια θετικής ενέργειας [όχι με παράλειψη] και καθ” οιονδήποτε τρόπο παρακώλυση της κανονικής λειτουργίας μιας κοινής χρήσης εγκατάστασης, η οποία μπορεί να είναι διαρκής ή προσωρινή, β] εγκατάσταση κοινής χρήσης που εξυπηρετεί τη συγκοινωνία, γ] η εγκατάσταση αυτή να είναι προορισμένη για κοινή χρήση [από άγνωστο αριθμό προσώπων και αδιάκριτα] και δ] η παρακώλυση να γίνεται από πρόθεση [ΑΠ 1254/1993, ΠΧρ ΜΓ.1009, ΑΠ 1009/2000 ΠΧρ ΝΑ.243]. Κοινόχρηστη εγκατάσταση που εξυπηρετεί τη συγκοινωνία είναι και οι δημόσιοι και κοινοτικοί [όχι ιδιωτικοί] δρόμοι. Εξ άλλου, κατά το άρθρο 431 ΠΚ, όποιος παρεμποδίζει χωρίς δικαίωμα την κυκλοφορία σε τόπους κοινής χρήσης στην στεριά ή στα ύδατα ή με οποιονδήποτε τρόπο διαταράσσει ή θέτει σε κίνδυνο την ασφάλεια της τιμωρείται με πρόστιμο ή με κράτηση μέχρι δύο μηνών, αν άλλη διάταξη δεν τιμωρεί βαρύτερα την πράξη αυτή. Από τις πιο πάνω διατάξεις προκύπτει ότι το άρθρο 292 παρ. 1 ΠΚ προβλέπει πράξη διαφορετική από εκείνη του άρθρου 431 ΠΚ, το οποίο εφαρμόζεται στις περιπτώσεις παρεμπόδισης της κυκλοφορίας, εφ’ όσον αυτές δεν εμπίπτουν στο άρθρο 292 παρ. 1 ΠΚ, με το οποίο σκοπείται η εξασφάλιση της λειτουργίας συγκοινωνιακής “εγκατάστασης” κοινής χρήσης και η αποτροπή της παρακώλυσης των συγκοινωνιών που ενδιαφέρουν άμεσα το κοινωνικό σύνολο. Στην προκειμένη περίπτωση, όπως προκύπτει από το σκεπτικό της προσβαλλομένης απόφασης, το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Ιωαννίνων που την εξέδωσε σε δεύτερο βαθμό, κατά την αναιρετικός ανέλεγκτη περί τα πράγματα κρίση του, δέχτηκε ότι από τα αποδεικτικά μέσα, που κατ’ είδος λεπτομερώς αναφέρει, αποδείχτηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά : “Ο κατηγορούμενος στην Κακαβιά Ιωαννίνων στις 13-07-2008, με πρόθεση τέλεσε την κάτωθι αξιόποινη πράξη και συγκεκριμένα: Παρεμπόδισε τη λειτουργία κοινόχρηστης εγκατάστασης που εξυπηρετούσε τη συγκοινωνία και ειδικότερα, στον εξωτερικό χώρο του Α.Τ.Κακαβιάς στο ρεύμα προς Ελλάδα, ως οδηγός του με αριθμ.κυκλ…. ΙΧΕ αυτοκινήτου, είχε αφήσει αυτό ακινητοποιημένο επί είκοσι λεπτά στη μέση του δρόμου προκαλώντας κυκλοφοριακή ανάσχεση τριακοσίων περίπου μέτρων παρακωλύοντας κατά αυτόν τον τρόπο τη ροή των άλλων οχημάτων στο δρόμο αυτό. Η δε ανωτέρω Εθνική Οδός αποτελεί κοινής χρήσεως εγκατάσταση προορισμένη σε κοινή χρήση, εξυπηρετώντας την είσοδο οχημάτων και προσώπων από το εξωτερικό και η παρακώλυση της κανονικής λειτουργίας της έγινε με πρόθεση από τον κατηγορούμενο, ο οποίος ακινητοποίησε το όχημά του στη συγκεκριμένη θέση, προκειμένου να ασκήσει με τον τρόπο αυτό ψυχολογική πίεση στους υπαλλήλους, ώστε να του επιτρέψουν την άνευ του νομίμου ελέγχου διέλευσή του. Παρότι δε του ζητήθηκε να το απομακρύνει από την θέση αυτή, ο κατηγορούμενος αρνήθηκε παρακωλύοντας την διέλευση των οχημάτων, που ήδη είχαν σχηματίσει μεγάλη ουρά και ανέμεναν να τους επιτραπεί η διέλευση… Πλήρως αιτιολογείται ο δόλος του κατηγορουμένου-αναιρεσείοντα, αφού αναφέρεται ότι αυτός “… ακινητοποίησε το όχημα του στη συγκεκριμένη θέση, […]
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
0
20 Φεβρουαρίου, 2016

ΕφΘεσσαλ. 10/1994 : Μεταγραφή της αποδοχής κληρονομίας. Μπορεί να μεταγραφεί οποιοδήποτε δημόσιο έγγραφο αποδεικνύει την αποδοχή κληρονομίας (π.χ. το πιστοποιητικό του Γραμματέα Πρωτοδικών για μη αποποίηση). Ο ενάγων κληρονόμος νομιμοποιείται να επιδιώξει τη μεταγραφή του δημοσίου εγγράφου που αποδεικνύει την αποδοχή της κληρονομίας από τον εναγόμενο συγκληρονόμο του.

Δικαστήριο: ΕΦΕΤΕΙΟ Τόπος: ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ Αριθ. Απόφασης: 10 Ετος: 1994 Περίληψη Κληρονομία – Μεταγραφή αποδοχής κληρονομίας -. Η μεταγραφή της αποδοχής κληρονομίας, οποτεδήποτε γίνει, ανατρέχει στο χρόνο θανάτου του κληρονομουμένου, με αποτέλεσμα ο κληρονόμος να γίνεται κύριος των κληρονομιαίων ακινήτων από το θάνατο του κληρονομουμένου. Μπορεί να μεταγραφεί οποιοδήποτε δημόσιο έγγραφο αποδεικνύει την αποδοχή κληρονομίας (π.χ. το πιστοποιητικό του Γραμματέα Πρωτοδικών για μη αποποίηση). ΔΙΑΝΟΜΗ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑΙΟΥ ΑΚΙΝΗΤΟΥ: Ο ενάγων κληρονόμος νομιμοποιείται να επιδιώξει τη μεταγραφή του δημοσίου εγγράφου που αποδεικνύει την αποδοχή της κληρονομίας από τον εναγόμενο συγκληρονόμο του. Ποιά στοιχεία πρέπει να περιλαμβάνει η σχετική αγωγή για τη θεμελίωση ενεργητικής και παθητικής νομιμοποίησης. Παραδεκτά κληρονόμος στρέφει αγωγή διανομής κληρονομιαίου ακινήτου κατά συγκληρονόμου που δεν έχει μεταγράψει την αποδοχή κληρονομίας του. Σε περίπτωση άρνησης της αγωγής από τον εναγόμενο, ο ενάγων επιτρεπτώς μεταγράφει τη δήλωση αποδοχής του εναγομένου, ακόμη και μετά την έκδοση της οριστικής απόφασης, πριν από την πρώτη συζήτηση στο Εφετείο. ΔΙΑΝΟΜΗ: Απόφαση με την οποία διατάσσεται η πώληση κοινού ακινήτου με πλειστηριασμό λόγω του ότι η αυτούσια διανομή θα οδηγούσε σε δύο μη άρτια οικόπεδα. Κείμενο Απόφασης Ο εφεσίβλητος ενάγων άσκησε αγωγή διανομής κοινού ακινήτου. Η εκκαλούμενη απόφαση εκδόθηκε ερήμην της εναγομένης. Το Δικαστήριο δίκασε την υπόθεση σαν να ήταν παρόντες όλοι οι διάδικοι, έκανε δεκτή την αγωγή και διέταξε την πώληση του κοινού ακινήτου με πλειστηριασμό. Κατά της απόφασης αυτής παραπονείται η εκκαλούσα εναγομένη και για τους λόγους που εκθέτει στην έφεσή της (νομικά και ουσιαστικά σφάλματα) ζητεί να εξαφανισθεί η εκκαλούμενη απόφαση και να απορριφθεί η αγωγή, ως αβάσιμη. Η έφεση είναι παραδεκτή και πρέπει να ερευνηθεί με την ίδια τακτική διαδικασία, για να κριθεί και κατ’ ουσίαν. Η κληρονομική διαδοχή από το νόμο (εξ αδιαθέτου ή νόμιμης μοίρας) ή εκ διαθήκης, αποτελεί παράγωγο τρόπο κτήσης κυριότητας για τα ακίνητα της κληρονομίας (ΕφΑθ 722/93 Αρμ 47.335). Η μεταγραφή της δήλωσης αποδοχής κληρονομίας μπορεί να γίνει και μετά την πρωτόδικη απόφαση (ΑΠ 979/80 ΝοΒ 29.320), στη δευτεροβάθμια δίκη, από τον κληρονόμο ή και από τρίτον (ΑΠ 683/76 ΝοΒ 25.41). Οποτεδήποτε γίνει η μεταγραφή, αυτή ανατρέχει στο χρόνο του θανάτου του κληρονομουμένου, από τον οποίο θεωρείται ο κληρονόμος, ως κύριος του ακινήτου της κληρονομίας (ΕφΑθ 11575/86 Δνη 29.142). Μπορεί να μεταγραφεί οποιοδήποτε δημόσιο έγγραφο που αποδεικνύει την αποδοχή της κληρονομίας (ΕφΑθ 313/84 Δνη 25.1573). Τέτοιο δημόσιο έγγραφο είναι και το πιστοποιητικό του αρμοδίου Γραμματέα του Πρωτοδικείου για μη αποποίηση της κληρονομίας (βλ. Ράμμο, ΕρμΑΚ, άρθρο 1195, αρ. 5, ΕφΑθ 10267/78 ΝοΒ 27.1497), διότι από αυτό προκύπτει η σιωπηρή αποδοχή της κληρονομίας (βλ. Διατσίδη, Αρμ 38.248). Ο κληρονόμος νομιμοποιείται να επιδιώξει τη μεταγραφή της σιωπηρής αποδοχής της κληρονομίας από το συγκληρονόμο προς κτήση κυριότητας για να ασκήσει εναντίον του αγωγή διανομής των ακινήτων της κληρονομίας (ΑΠ 683/76 ΝοΒ 25.41). Περαιτέρω, για την ενεργητική και παθητική νομιμοποίηση της αγωγής διανομής ακινήτων κληρονομίας, αυτή πρέπει να εκθέτει το δικαίωμα συγκυριότητας του ενάγοντος (ΑΠ 801/77 ΝοΒ 26.508). Δηλαδή, πρέπει να εκθέτει την κυριότητα του κληρονομουμένου (ΕφΚερκ 14/85 Δνη 26.901), το κληρονομικό δικαίωμα του ενάγοντος εξ αδιαθέτου ή εκ διαθήκης, την αποδοχή κληρονομίας με δημόσιο έγγραφο και τη μεταγραφή, για την απόκτηση κυριότητας στα ακίνητα κληρονομίας (ΕφΑθ 8518/81 ΝοΒ 30.265). Επίσης πρέπει να […]
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
0
20 Φεβρουαρίου, 2016

ΑΠ 725/2014 : Αποδοχή κληρονομίας – Ακύρωση αποδοχής ή αποποίησης – Ουσιώδης πλάνη – Εικονικότητα αποποίησης κληρονομίας.

ΑΡΕΙΟΣ ΠΑΓΟΣ 725/2014 Περίληψη Αποποίηση κληρονομίας – Αποδοχή κληρονομίας – Ακύρωση αποδοχής ή αποποίησης – Ουσιώδης πλάνη – Εικονικότητα αποποίησης κληρονομίας -. Έννοια, προθεσμία και λειτουργία αποποίησης της κληρονομίας. Ρητή και σιωπηρή αποδοχή της κληρονομίας.Δυνατότητα ακύρωσης της αποδοχής ή αποποίησης της κληρονομίας σύμφωνα με τις γενικές διατάξεις για τις ακυρώσιμες δικαιοπραξίες. Και η πλάνη που οδηγεί σε ακυρωσία της αποδοχής ή της αποποίησης κληρονομίας πρέπει να είναι ουσιώδης, δηλαδή να αναφέρεται σε τόσο σπουδαίο σημείο της αποδοχής ή της αποποίησης, ώστε αν ο κληρονόμος γνώριζε την πραγματική κατάσταση, δεν θα αποδεχόταν ή δεν θα αποποιούνταν την κληρονομία. Έννοια εικονικότητας δήλωσης βούλησης. Απόρριψη της ένδικης αγωγής κατά την κύρια βάση της περί ουσιώδους πλάνης ως προς την περιέλευση της κληρονομικής μερίδας της ενάγουσας στα τέκνα της. Δεκτή η επικουρική βάση της αγωγής περί εικονικότητας της αποποίησης της κληρονομίας Αριθμός 725/2014 ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ Γ’ Πολιτικό Τμήμα Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Ιωάννη Σίδερη, Αντιπρόεδρο Αρείου Πάγου, Παναγιώτη Ρουμπή, Ερωτόκριτο Καλούδη, Αργύριο Σταυράκη και Ευγενία Προγάκη, Αρεοπαγίτες. Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του, στις 4 Δεκεμβρίου 2013, με την παρουσία και της γραμματέως Αγγελικής Ανυφαντή, για να δικάσει την εξής υπόθεση μεταξύ: Της αναιρεσείουσας – καλούσας: Μ. – Α. Χ. του Κ., κατοίκου …, η οποία εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο της Παναγιώτη Τσιλιμιδό. Του αναιρεσιβλήτου: Μ. Π. του Δ., ο οποίος, όπως αναφέρεται στην από 9/11/2011 κλήση, απεβίωσε και κληρονομήθηκε από τους 2ο και 3ο των καθών η κλήση. Της αναιρεσίβλητης – καθής η κλήση: Α. συζ. Χ. Γ., το γένος Δ. Π., κατοίκου … ο οποίος εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο τους Στυλιανό Καραμαρία. Των καθών η κλήση: 1) Α. Π. του Μ. και 2) Γ. Π. του Μ., κατοίκων …, οι οποίοι εκπροσωπήθηκαν από τον πληρεξούσιο δικηγόρο τους Στυλιανό Καραμαρία. Η ένδικη διαφορά άρχισε με την από 8/6/2006 (με αρ. κατ. 7352/2006) αγωγή και την από 25/7/2006 (με αρ. κατ. 7356/2006) προσεπίκληση – παρεμπίπτουσα αγωγή της ήδη αναιρεσείουσας, που κατατέθηκαν στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών και συνεκδικάστηκαν με τις από 21/9/2006 (με αρ. κατ. 8693/2006 και 8731/2006) αγωγές προσώπων που δεν διάδικοι στην δίκη αυτή. Εκδόθηκαν οι αποφάσεις: 8060/2007 του ίδιου Δικαστηρίου και 6787/2008 του Εφετείου Αθηνών. Την αναίρεση της τελευταίας απόφασης ζητεί η αναιρεσείουσα την από 3/5/2009 αίτησή της. Κατά τη συζήτηση της αίτησης αυτής, που εκφωνήθηκε από το πινάκιο, οι διάδικοι παραστάθηκαν όπως σημειώνεται πιο πάνω. Η Εισηγήτρια Αρεοπαγίτης Ευγενία Προγάκη ανέγνωσε την από 11/2/2013 έκθεσή της, με την οποία εισηγήθηκε την απόρριψη της αίτησης αναίρεσης. Ο πληρεξούσιος της αναιρεσείουσας ζήτησε την παραδοχή της αίτησης, ο πληρεξούσιος των αναιρεσιβλήτων την απόρριψή της, καθένας δε την καταδίκη του αντιδίκου μέρους στη δικαστική δαπάνη του. ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ Επειδή από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 1711 εδ. β’, 1846, 1847, 1848, 1849, 1850, 1851 και 1856 ΑΚ συνάγεται ότι ο κληρονόμος είτε καλείται από διαθήκη, είτε εξ αδιαθέτου, αποκτά αυτοδίκαια την κληρονομία με μόνο το θάνατο του κληρονομουμένου, χωρίς να απαιτείται οποιαδήποτε ενέργεια από μέρους του, ακόμα και χωρίς τη γνώση ή θέλησή του. Το δικαίωμα όμως αυτό της αυτοδίκαιης κτήσης της κληρονομίας είναι προσωρινό και μετακλητό, γιατί τελεί υπό την τιθέμενη από το νόμο διαλυτική αίρεση […]
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
0
20 Φεβρουαρίου, 2016

ΑΠ 951/2013 : ΠΛΑΣΜΑΤΙΚΗ ΑΠΟΔΟΧΗ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑΣ (ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΕΛΕΥΣΗ ΑΠΡΑΚΤΗΣ ΤΗΣ ΠΡΟΘΕΣΜΙΑΣ ΠΡΟΣ ΑΠΟΠΟΙΗΣΗ) — ΔΥΝΑΤΗ Η ΑΚΥΡΩΣΗ ΤΗΣ ΛΟΓΩ ΠΛΑΝΗΣ

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ Γ’ Πολιτικό Τμήμα Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Βασίλειο Φούκα, Προεδρεύοντα Αρεοπαγίτη (λόγω μη υπάρξεως Αντιπροέδρου στο Τμήμα), Δημήτριο Μαζαράκη, Νικόλαο Μπιχάκη, Ερωτόκριτο Καλούδη και Αργύριο Σταυράκη, Αρεοπαγίτες. Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις 6 Μαρτίου 2013, με την παρουσία και της γραμματέως Αγγελικής Ανυφαντή, για να δικάσει την εξής υπόθεση μεταξύ: Του αναιρεσείοντος: Σ. Μ. του Κ., κατοίκου …, που εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Ανδρέα Κότσιφα, ο οποίος ανακάλεσε την από 5/3/2013 δήλωση του άρθρου 242 παρ. 2 του Κ.Πολ.Δ. και παραστάθηκε αυτοπροσώπως. Της αναιρεσίβλητης: Ε. Μ. του Κ., συζύγου Π. Α., κατοίκου …, που εκπροσωπήθηκε από την πληρεξουσία δικηγόρο της Μαρία Αβούρη. Η ένδικη διαφορά άρχισε με την από 30/6/2008 αγωγή του ήδη αναιρεσείοντος, που κατατέθηκε στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών. Εκδόθηκαν οι αποφάσεις: 5590/2010 του ιδίου Δικαστηρίου και 412/2012 του Εφετείου Αθηνών. Την αναίρεση της τελευταίας απόφασης ζητεί ο αναιρεσείων με την από 31/5/2012 αίτησή του. Κατά τη συζήτηση της αίτησης αυτής, που εκφωνήθηκε από το πινάκιο, οι διάδικοι παραστάθηκαν όπως σημειώνεται πιο πάνω. Ο Εισηγητής Αρεοπαγίτης Δημήτριος Μαζαράκης ανέγνωσε την από 25/2/2013 έκθεσή του, με την οποία εισηγήθηκε την απόρριψη της αίτησης αναίρεσης. Ο πληρεξούσιος του αναιρεσείοντος ζήτησε την παραδοχή της αίτησης, η πληρεξουσία της αναιρεσιβλήτης την απόρριψή της, καθένας δε την καταδίκη του αντιδίκου του στη δικαστική δαπάνη του. ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ Επειδή, η έλλειψη μείζονος πρότασης, η παράλειψη δηλαδή παράθεσης των διατάξεων στις οποίες βρίσκει έρεισμα το αγωγικό αίτημα, δεν καθιστά την απόφαση αναιρετέα. Τούτο δε, διότι η συνταγματική επιταγή της ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολόγησης των αποφάσεων (άρθρο 93 παρ. 3 του Συντάγματος) δεν καθιερώνει ούτε επιβάλλει αντίστοιχο αναιρετικό έλεγχο. Ο δε κοινός νομοθέτης στο πεδίο της πολιτικής δίκης προβλέπει ως λόγο αναίρεσης την έλλειψη νόμιμης βάσης “ιδίως αν (η απόφαση) δεν έχει καθόλου αιτιολογίες ή έχει αιτιολογίες αντιφατικές ή ανεπαρκείς σε ζήτημα που ασκεί ουσιώδη επίδραση στην έκβαση της δίκης” (άρθρο 559 αριθ. 19 ΚΠολΔ). Ως “αιτιολογίες”, όμως, στη διάταξη αυτή νοούνται μόνο οι ουσιαστικές παραδοχές, των οποίων η έλλειψη, αντίφαση ή ανεπάρκεια καθιστά ανέφικτο τον αναιρετικό έλεγχο της ορθής ή μη εφαρμογής του νόμου. Οι διατάξεις που στηρίζουν το αγωγικό αίτημα αρκεί, έστω και αν δεν μνημονεύονται στην αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση, να υφίστανται και να δικαιολογούν, βάσει των ουσιαστικών παραδοχών της, το διατακτικό της, οπότε ο Άρειος Πάγος μπορεί να τις συμπληρώσει, κατά το άρθρο 578 του ΚΠολΔ (ΑΠ 282/2010, ΑΠ 1020/2005). Συνεπώς, ο πρώτος από τους αριθμούς 1 και 19 του άρθρου 559 ΚΠολΔ λόγος της αναίρεσης, με τον οποίο πλήττεται η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση, διότι δεν περιέχει μείζονα πρόταση που να διαλαμβάνει τους κανόνες δικαίου που εφαρμόστηκαν, είναι απαράδεκτος, διότι δεν εμπίπτει σε κανένα από τους αναιρετικούς αυτούς λόγους. Επειδή κατά τα άρθρα 1847 παρ. 1 εδάφ. α’ και 1850 εδάφ. β’ του ΑΚ ο κληρονόμος μπορεί να αποποιηθεί την κληρονομία μέσα σε προθεσμία τεσσάρων μηνών που αρχίζει από τότε που έμαθε την επαγωγή και το λόγο της. Αν περάσει η προθεσμία, η κληρονομία θεωρείται ότι έχει γίνει αποδεκτή. Κατά δε το άρθρο 1857 εδάφ. β’ περ. 1, γ’ και δ’ του ίδιου Κώδικα, η αποδοχή της κληρονομίας που οφείλεται σε πλάνη κρίνεται σύμφωνα με […]
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
0
20 Φεβρουαρίου, 2016

ΕιρΑθ 96/2016 : Προστασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα – Εταιρείες ενημέρωσης οφειλετών για ληξιπρόθεσμες απαιτήσεις – Ηθική βλάβη – Νόθος αντικειμενική ευθύνη – Κατάχρηση δικαιώματος.

Διαβίβαση δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα από Τράπεζα σε εταιρεία ενημέρωσης οφειλετών ν. 3758/2009, άνευ προηγούμενης ενημέρωσης του υποκειμένου των δεδομένων, κατ’ άρθρο 11 παρ. 3 ν. 2472/1997. Χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης. Η τράπεζα φέρει το βάρος απόδειξης, ότι ανυπαίτια αγνοούσε τα θεμελιωτικά της υπαιτιότητας της πραγματικά γεγονότα. Η ρύθμιση και εντέλει εξόφληση της οφειλής, με αφορμή πρόταση της εταιρείας, δεν καθιστά την άσκηση του δικαιώματος καταχρηστική. Αριθμός 96/2016 ΤΟ ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΕΙΟ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ Συγκροτήθηκε από την Ειρηνοδίκη Ανθούλα Δήμητσα, την οποία όρισε η Πρόεδρος του Τριμελούς Συμβουλίου Διοικήσεως του Ειρηνοδικείου Αθηνών και τη Γραμματέα Ζ. Δερμεντζόγλου. Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριο του, στις 10.11.2015, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ: ΤΟΥ ΕΝΑΓΟΝΤΑ: … Δικηγόρου, ο οποίος παραστάθηκε αυτοπροσώπως. ΤΗΣ ΕΝΑΓΟΜΕΝΉΣ: Ανώνυμης Τραπεζικής Εταιρείας με την επωνυμία «Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος Α.Ε.», νομίμως εκπροσωπούμενης, που εδρεύει στην Αθήνα, η οποία παραστάθηκε δια της πληρεξούσιας δικηγόρου της Θ. Παπαϊωάννου. Ο ενάγων με την από 8.9.2015 με αρ. κατ. 1103/2015 αγωγή του, η συζήτηση της οποίας προσδιορίσθηκε για την ανωτέρω δικάσιμο, αιτείται τα αναφερόμενα σ’ αυτή. Ακολούθησε συζήτηση, όπως σημειώνεται στα Πρακτικά. ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ Με την κρινόμενη ο ενάγων εκθέτει ότι, στις 17.2.2015, η εναγόμενη διαβίβασε,- χωρίς προηγούμενη ενημέρωση του ως όφειλε, κατά την διάταξη του άρθρου 11 παρ. 1 και 3 του Ν. 2472/1997 και χωρίς την λήψη της ρητής και σαφούς συγκατάθεσης του, κατά την διάταξη του άρθρου 5 του Ν. 2472/1997,- τα συλλεγέντα, στις 22.8.2008, κατά την κατάρτιση σύμβασης χορήγησης πιστωτικής κάρτας, αναφερόμενα προσωπικά του δεδομένα, στην Εταιρεία Ενημέρωσης Οφειλετών για ληξιπρόθεσμες Απαιτήσεις με την επωνυμία «Pano Inform Α.Ε.», υπάλληλος της οποίας τον κάλεσε, στις 17.2.2015, για να τον ενημερώσει για την ληξιπρόθεσμη οφειλή του και να διαπραγματευθεί τον τρόπο και χρόνο αποπληρωμής της. Ότι από την ως άνω παράνομη πράξη και παράλειψη της εναγόμενης, που, δια των προστηθέντων της, διαβίβασε τα προσωπικά του δεδομένα σε απροσδιόριστο αριθμό τρίτων ατόμων, κατά παράβαση των διατάξεων του ως άνω Νόμου, υπέστη ηθική βλάβη και για τους λόγους αυτούς αιτείται να υποχρεωθεί (η εναγόμενη), με απόφαση προσωρινά εκτελεστή, να του καταβάλλει ως χρηματική ικανοποίηση το, κατ’ ελάχιστον οριζόμενο από την διάταξη του άρθρου 23 παρ. 2 του ως άνω Νόμου, ποσόν των 5.869, 40 ευρώ, με τον νόμιμο τόκο από της επιδόσεως της κρινόμενης και να καταδικασθεί στην δικαστική του δαπάνη. Η αγωγή αρμόδια και παραδεκτά εισάγεται προς συζήτηση ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου (άρθρα 14 παρ. 1α, 25, 37 ΚΠολΔ), κατά την διαδικασία των άρθρων 664επ. ΚΠολΔ (άρθρο 23 παρ. 3 Ν 2472/1997), είναι επαρκώς ορισμένη, απορριπτόμενου του περί του αντιθέτου ισχυρισμού της εναγόμενης και παρεπόμενα νόμιμη στηριζόμενη στις κατωτέρω αναφερόμενες διατάξεις του Ν. 2472/1997 και σ’ αυτές των άρθρων 345, 346 ΑΚ, 907, 908, 176 ΚΠολΔ και θα πρέπει να ερευνηθεί περαιτέρω ως προς την ουσιαστική της βασιμότητα καθόσον καταβάλλεται το νόμιμο τέλος δικαστικού ενσήμου με τις ανάλογες υπέρ τρίτων προσαυξήσεις (υπ’ αρ. 249409 και 254425 αγωγόσημα). Από την εκτίμηση της ένορκης κατάθεσης του μάρτυρα και της ανώμοτης εξέτασης του ενάγοντα (417 ΚΠολΔ), που περιλαμβάνονται στα ταυτάριθμα με τη παρούσα Πρακτικά, του συνόλου (671 ΚΠολΔ) των προσκομιζόμενων με επίκληση εγγράφων σε συνδυασμό με τα διδάγματα της […]
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
0
20 Φεβρουαρίου, 2016

ΣτΕ 2287/2015 (Ολ) "Περικοπές κύριων και επικουρικών συντάξεων" (με παρατ. Π. Παπαρρηγοπούλου-Πεχλιβανίδη)

ΣτΕ 2287/2015 (Ολ) “Περικοπές κύριων και επικουρικών συντάξεων” (με παρατ. Π. Παπαρρηγοπούλου-Πεχλιβανίδη) Κοινωνική ασφάλιση – Κύριες και επικουρικές συντάξεις – Περικοπές συντάξεων – Επίλυση ζητήματος λόγω σπουδαιότητας – Αντισυνταγματικότητα ρύθμισης (Κοινωνική ασφάλιση – Κύριες και επικουρικές συντάξεις – Περικοπές συντάξεων – Επίλυση ζητήματος λόγω σπουδαιότητας – Αντισυνταγματικότητα ρύθμισης) Περίληψη Κρίθηκε ότι οι επίμαχες μειώσεις των κυρίων και επικουρικών συντάξεων αντίκεινται στις διατάξεις των άρθρων 2 παρ. 1, 4 παρ. 5 και 25 παρ. 1 και 4 του Συντ. και είναι, ως εκ τούτου, ανίσχυρες και μη εφαρμοστέες, διότι δεν διενεργήθηκαν μετά από μελέτη των συνολικών επιπτώσεών τους στο βιοτικό επίπεδο των θιγόμενων συνταξιούχων με αποτέλεσμα να μη καθίσταται εφικτός ο δικαστικός έλεγχος της συμβατότητας τους με το Σύνταγμα και την ΕΣΔΑ. Μετά τις διαδοχικές περικοπές και μειώσεις, σε συνέχεια δε και προς εφαρμογή του εγκριθέντος κατά το έτος 2012 δεύτερου «Μνημονίου Συνεννόησης» (ν. 4046/2012), ακολούθησαν το ίδιο αυτό έτος, δύο ακόμη νομοθετήματα με αντικείμενο την περαιτέρω περιστολή κυρίων και επικουρικών συντάξεων: Ο ν. 4051/2012, με το άρθρο 6 του οποίου μειώθηκαν αναδρομικά κατά 12%, όπως αναλυτικά προαναφέρθηκε, οι κύριες συντάξεις που υπερβαίνουν τα 1.300 ευρώ και οι επικουρικές συντάξεις, με κλιμάκωση του ποσοστού μειώσεως (10%, 15% και 20%) αναλόγως του ύψους αυτών και με κατοχύρωση κατώτατου ορίου 200 ευρώ, καθώς και ο ν. 4093/2012, με το άρθρο πρώτο του οποίου, αφʼ ενός μεν μειώθηκαν εκ νέου, σε ποσοστά από 5% έως και 20%, οι από οποιαδήποτε πηγή και για οποιαδήποτε αιτία συντάξεις, που υπερβαίνουν αθροιστικώς τα 1.000 ευρώ, αφʼ ετέρου δε καταργήθηκαν πλέον για όλους τους συνταξιούχους τα επιδόματα και δώρα Χριστουγέννων, Πάσχα και αδείας. Οι τελευταίες ως άνω διατάξεις ψηφίσθηκαν όταν είχε πλέον παρέλθει διετία από τον πρώτο αιφνιδιασμό της οικονομικής κρίσεως και αφού εν τω μεταξύ είχαν σχεδιασθεί και ληφθεί τα βασικά μέτρα για την αντιμετώπισή της. Επομένως, κατά την επιχειρηθείσα με τις διατάξεις αυτές νέα, για πολλοστή φορά, περικοπή συνταξιοδοτικών παροχών της ίδιας ομάδας θιγομένων, ο νομοθέτης δεν εδικαιολογείτο πλέον να προχωρήσει σε σχετικές ρυθμίσεις χωρίς ειδική έρευνα του αντικειμένου αυτών, αλλʼ όφειλε, κατά τα εκτεθέντα στην έβδομη σκέψη, να προβεί σε εμπεριστατωμένη μελέτη, προκειμένου να διαπιστώσει και να αναδείξει τεκμηριωμένα ότι η λήψη των συγκεκριμένων μέτρων ήταν συμβατή με τις σχετικές συνταγματικές δεσμεύσεις, τις απορρέουσες, μεταξύ άλλων, από το θεσμό της κοινωνικής ασφαλίσεως, τις αρχές της ισότητας και της αναλογικότητας και την προστασία της αξίας του ανθρώπου (Αντίθετη μειοψηφία). Διαβάστε την απόφαση ΣτΕ 2287/2015 (Ολ) και τις παρατηρήσεις εδώ : http://www.nb.org/blog/wp-content/files/ste_ol_2287_2015.pdf
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
0
20 Φεβρουαρίου, 2016

«Υπέρβαση εξουσίας» – ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΝΟΜΟΛΟΓΙΑ

ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΝΟΜΟΛΟΓΙΑ • ΑΠ Ολ 2/2012 Αποδοχή έφεσης ασκηθείσας από µη δικαιούµενο προς τούτο πρόσωπο (ΝΟΜΟΣ) Παράσταση πολιτικής αγωγής για χρηµατική ικανοποίηση, λόγω ηθικής βλάβης, από το σύνδικο. Προσωποπαγές δικαίωµα η αξίωση χρηµατικής ικανοποίησης, λόγω ηθικής βλάβης, η οποία και δεν υπάγεται στην πτωχευτική περιουσία και δεν µπορεί να ασκηθεί από τους δανειστές. Νοµιµοποίηση µόνο της παθούσας πτωχευσάσης ανώνυµης εταιρείας, και όχι του συνδίκου, ο οποίος και νοµιµοποιείται για άσκηση πολιτικής αγωγής µόνο για διεκδίκηση αποζηµίωσης. Άσκηση εφέσεως εκ µέρους του συνδίκου. Απαράδεκτο εφέσεως. Αναίρεση. Λόγοι. Υπέρβαση εξουσίας. Αιτίαση περί υπέρβασης εξουσίας, λόγω αποδοχής της έφεσης του πολιτικώς ενάγοντος συνδίκου, καίτοι δεν δικαιούτο να δηλώσει παράσταση πολιτικής αγωγής για χρηµατική ικανοποίηση, λόγω ηθικής βλάβης. Απαράδεκτη η έφεση του συνδίκου. Δέχεται την αναίρεση. Αναιρεί το προσβαλλόµενο βούλευµα. Απορρίπτει την έφεση του συνδίκου ως απαράδεκτη. Παραπέµφθηκε στην Ολοµέλεια µε την υπ` αριθµ. 1518/2011 απόφαση του Στ` Ποινικού Τµήµατος. • ΑΠ Ολ 3/2009 Πρόσωπα ιδιάζουσας δωσιδικίας – περάτωση προανάκρισης (ΠΟΙΝΔ/ΝΗ 2009/885) Ποινική Δικονοµία. Αναίρεση υπέρ του νόµου. Λόγος. Υπέρβαση εξουσίας. Πρόσωπα ιδιάζουσας δωσιδικίας. Δήµαρχος. Περάτωση της προανάκρισης επί πληµµεληµάτων όσον αφορά στα ως άνω πρόσωπα. Εισαγωγή της υποθέσεως στο Δικαστικό Συµβούλιο, ακόµη κι αν η πράξη υπάγεται στην αρµοδιότητα του Μονοµελούς Πληµµελειοδικείου. Αναιρεί το υπ΄αριθµ. 2266/2008 βούλευµα του Συµβουλίου Πληµµελειοδικών Αθηνών για τον ως άνω λόγο, αφού κρίθηκε αναρµόδιο να περατώσει την προανάκριση επί του πληµµελήµατος της αυθαίρετης δόµησης, τελεσθείσα από Δήµαρχο, επειδή η υπόθεση υπάγεται στο Μονοµελές Πληµµελειοδικείο, καίτοι ο Δήµαρχος αποτελεί πρόσωπο ιδιάζουσας δωσιδικίας και ως εκ τούτου η υπόθεση υπάγεται στην εξαιρετική αρµoδιότητα του Τριµελούς Πληµµελειοδικείου. • ΟΛΑΠ 2/2009 Υπέρβαση εξουσίας από την οριστική παύση της δίωξης λόγω παραγραφής (ΠΟΙΝΔ/ΝΗ 2009/546) Ποινική Δικονοµία. Αναίρεση. Λόγοι. Εσφαλµένη εφαρµογή και ερµηνεία ουσιαστικής ποινικής διάταξης. Υπέρβαση εξουσίας. Αναιρεί διότι το Δικαστήριο δέχθηκε ότι το αδίκηµα, που τέλεσαν τα µέλη του ΔΣ της Κτηµατολόγιο ΑΕ, φέρει το χαρακτήρα της κοινής απιστίας και όχι της απιστίας της σχετικής µε την υπηρεσία µε τη σκέψη ότι η ελάττωση της δηµόσιας δεν συνδέεται µε τον προσδιορισµό, την είσπραξη ή τη διαχείριση των δηµόσιων εσόδων. Η παύση της ποινικής δίωξης λόγω παραγραφής της κοινής απιστίας συνιστά υπέρβαση εξουσίας, εφόσον η πράξη συνιστά το αδίκηµα της κακουργηµατικής απιστίας σχετικά µε την υπηρεσία και ως εκ τούτου δεν έχει παραγραφεί. Με µειοψηφία 15 µελών. • ΟΛΑΠ 9/2008 Παραβίαση διατάξεων για την έναρξη της ποινικής δίωξης (Α΄ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΝΟΜΟΣ, ΠΟΙΝΔ/ΝΗ 2008/1144) Ποινική δικονοµία. Άσκηση ποινικής δίωξης. Έγκυρη η απορριπτική διάταξη του Εισαγγελέα Πληµµελειοδικών επί µηνύσεως έστω κι αν θεωρήθηκε αυτή ως έγκληση (αντί της αρχειοθετήσεως), αφού οι λόγοι απορρίψεως και το ελεγκτικό όργανο είναι τα ίδια, αλλά και για οικονοµία δικαστικών ενεργειών. Δυνατότητα επανεξέτασής της δια της προσφυγής στον Εισαγγελέα Εφετών. Απιστία σχετική µε την υπηρεσία. Θετική υπέρβαση εξουσίας του Συµβουλίου Πληµµελειοδικών λόγω ακύρωσης εισαγγελικής διατάξεως χωρίς να έχει αρµοδιότητα και αρνητική λόγω άρνησης να αποφασίσει επί της ουσίας. (Αναιρείται το 1663/2007 βούλευµα του Συµβ.Πληµ.Αθηνών). • ΟΛΑΠ 1/2008 Επανάληψη άκυρης ανακριτικής πράξης-ακυρότητα παραποµπής στο ακροατήριο (Α` ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΝΟΜΟΣ, ΠΟΙΝΧΡ 2008/305, ΠΟΙΝΔ/ΝΗ 2008/275, ΑΡΜ 2008/617, ΔΙΚΗ 2008/563, ΠΟΙΝΛΟΓ 2008/21) Ποινική δικονοµία. Ακυρότητα πράξεων προδικασίας. Αρµοδιότητα του Δικαστικού Συµβουλίου για την κήρυξή τους. Οι ακυρότητες αυτές προτείνονται µέχρι την αµετάκλητη παραποµπή του κατηγορουµένου […]
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ