ΣτΕ Ολ 1741/2015: Η αρχή ne bis in idem κατά το δίκαιο της Ένωσης και κατά τη νομολογία του ΕΔΔΑ. Διοικητικός ή ποινικός χαρακτήρας της κύρωσης του πολλαπλού τέλους του ΤΚ.

29 Ιουνίου, 2015

Η αρχή ne bis in idem κατά το δίκαιο της Ένωσης και κατά τη νομολογία του ΕΔΔΑ. Διοικητικός ή ποινικός χαρακτήρας της κύρωσης του πολλαπλού τέλους του ΤΚ (ΣτΕ Ολ 1741/2015)   1. Η απόφαση ΣτΕ Ολ 1741/2015 [ΣτΕ Ολ 1741.2015] της Ολομέλειας εντάσσεται στο πλαίσιο της απόφασης ΣτΕ 2067/2011 και της πάγιας σχετικής νομολογίας, αφού αντικείμενό της αποτελούν τα ίδια νομικά ζητήματα, τα οποία όμως εξετάζονται πρωτίστως υπό το πρίσμα του δικαίου της ΄Ενωσης. Είναι μάλιστα ενδιαφέρον ότι η απόφαση της Ολομέλειας δημοσιεύθηκε περίπου ένα μήνα μετά την απόφαση του ΕΔΔΑ Καπετάνιος κ.λπ. κατά Ελλάδας, της 30.4.205, από την οποία φαίνεται ότι αφίσταται ουσιωδώς (βλ. συναφώς, Σημείωμα Ι. Δημητρακόπουλου, Παρέδρου ΣτΕ, στην απόφαση ΣτΕ Ολομ. 1741/2015: Η σύντομη (;) ζωή της απόφασης Καπετάνιος σε http://www.humanrightscaselaw.gr). Με την ευκαιρία δικαστικής προσβολής της πράξης επιβολής πολλαπλού τέλους για λαθρεμπορική παράβαση ως προς την οποία έχει προηγηθεί αθωωτική απόφαση ποινικού δικαστηρίου, η Ολομέλεια επιλαμβάνεται εκ νέου περίπλοκων αλλά πολυσυζητημένων προβλημάτων, όπως είναι η φύση του πολλαπλού τέλους και γενικότερα των φορολογικών κυρώσεων, η σχέση της ποινικής δίκης και της διοικητικής διαδικασίας διαπίστωσης λαθρεμπορίας καθώς και της μετέπειτα διοικητικής δίκης και η εφαρμογή της αρχής ne bis in idem υπό το πρίσμα, πάντως, του ενωσιακού δικαίου. Τούτο διότι οι εφαρμοστέες σε περίπτωση παράβασης του κοινοτικού τελωνειακού δικαίου και των εθνικών διατάξεων περί μεταφοράς της Οδηγίας 92/12/ΕΟΚ διατάξεις του ισχύοντος κατά τον κρίσιμο εν προκειμένω χρόνο Τελωνειακού Κώδικα (άρθρα 89 επομ.) και του Ν. 2127/1993 περί επιβολής πολλαπλού τέλους και κίνησης της διαδικασίας ποινικής δίωξης συνιστούν εφαρμογή του δικαίου της Ένωσης κατά την έννοια του άρθρου 51 παρ. 1 του Χάρτη θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ένωσης, οπότε οι θεσπιζόμενες με τις εν λόγω διατάξεις ρυθμίσεις πρέπει να πληρούν τις απαιτήσεις που απορρέουν από τον Χάρτη όσον αφορά τον σεβασμό των θεμελιωδών δικαιωμάτων που κατοχυρώνονται σ’ αυτόν, επομένως και της αρχής ne bis in idem. Η απόφαση ΣτΕ Ολ 1741/2015 [ΣτΕ Ολ 1741.2015] προβάλλει τη σχέση μεταξύ των δικαιωμάτων του Χάρτη θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ και αυτών της ΕΣΔΑ, την οποία ανέδειξαν η απόφαση C-489/10, Bonda και οι επ’αυτής διαφωτιστικές προτάσεις της γενικής εισαγγελέα J. Kokott [βλ. διεξοδική ανάλυση, αφενός, των κριτηρίων ελέγχου του τυχόν ποινικού χαρακτήρα των κυρώσεων (στον τομέα της γεωργίας) από το Δικαστήριο της Ένωσης και, αφετέρου, της επίδρασης της νομολογίας του ΕΔΔΑ στον χαρακτηρισμό μιας κύρωσης ως ποινικής, σημεία 37 επ.], κυρίως όμως η απόφαση C-617/10, Hans Åkerberg Fransson, στην οποία παραπέμπει η απόφαση της Ολομέλειας (σκέψεις 7, 10 και 12 της ΣτΕ Ολ 1741/2015). Η ενίσχυση της αυτονομίας του Χάρτη καθίσταται εμφανής ακριβώς στην απόφαση Hans Åkerberg Fransson, η οποία αναφέρεται στα τρία κριτήρια στα οποία στηρίζεται η εκτίμηση της ποινικής φύσης των φορολογικών κυρώσεων (δηλαδή στον νομικό χαρακτηρισμό της παράβασης κατά το εσωτερικό δίκαιο, στην ίδια τη φύση της παράβασης και στη φύση και τη σοβαρότητα της κύρωσης που ενδέχεται να επιβληθεί στον διαπράξαντα την παράβαση), πλην όμως παραπέμπει μόνο στην απόφαση του ΔΕΕ της 5ης Ιουνίου 2012, C 489/10, Bonda, και όχι και στη σχετική νομολογία του ΕΔΔΑ (σκέψη 35 της απόφασης Åkerberg Fransson). Το ΔΕΕ εκκινεί πλέον από τον Χάρτη, ο οποίος έχει αυτόνομο χαρακτήρα, χωρίς να παραγνωρίζει βεβαίως και την ΕΣΔΑ, η οποία εν προκειμένω απλώς επιβεβαιώνει ή εμπλουτίζει το περιεχόμενο του Χάρτη. Με […]

Read more

ΑΠ 204/2014 : Άσκηση εκπρόθεσμης έφεσης από ανωτέρα βία – άρθρ. 518 παρ. 1, 151, 152 παρ. 1 και 155 του Κ.Πολ.Δ.

14 Ιουνίου, 2015

ΑΠ 204/2014 : Άσκηση εκπρόθεσμης έφεσης από ανωτέρα βία – Απαραδέκτως προβάλλεται το πρώτον ενώπιον του Αρείου Πάγου ο ισχυρισμός της αναιρεσείουσας ότι κατά τον χρόνο της προς αυτήν επιδόσεως της εκκαλουμένης πρωτόδικης απόφασης η ιδία δεν διέμενε στη διεύθυνση στην οποία έγινε η επίδοση και συνεπώς αυτή δεν ήταν νόμιμη και ως τέτοια δεν έθεσε σε κίνηση την προθεσμία άσκησης της έφεσης. «Από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 518 παρ. 1, 151, 152 παρ. 1 και 155 του Κ.Πολ.Δ. προκύπτει ότι η παρέλευση απράκτου της νομίμου προθεσμίας ασκήσεως του ενδίκου μέσου της εφέσεως συνεπάγεται έκπτωση από του δικαιώματος ασκήσεως αυτής, η οποία τυχόν ασκουμένη απορρίπτεται ως απαράδεκτη. Ωστόσο ο διάδικος που δεν μπόρεσε να ασκήσει εμπροθέσμως έφεση δύναται, αν η εκπρόθεσμη άσκηση αυτής οφείλεται σε ανωτέρα βία ή σε δόλο του αντιδίκου του, να ζητήσει την επαναφορά των πραγμάτων στην προηγουμένη κατάσταση, με την έννοια της προσδόσεως με δικαστική απόφαση στην εκπρόθεσμη άσκηση του ενδίκου τούτου μέσου της εννόμου ενεργείας που θα είχε σε περίπτωση εμπροθέσμου ασκήσεώς του. Η αίτηση επαναφοράς, απευθυνομένη στο κατά νόμον αρμόδιο δικαστήριο, ασκείται είτε με το δικόγραφο της εφέσεως είτε με τις προτάσεις, είτε με αυτοτελές δικόγραφο που κατατίθεται στη γραμματεία του δικαστηρίου και επιδίδεται στον αντίδικο και πρέπει να αναφέρει τους λόγους για τους οποίους δεν ήταν δυνατόν να τηρηθεί η προθεσμία, το χρόνο της άρσεως του εμποδίου που συνιστούσε την ανωτέρα βία ή της γνώσεως του δόλου του αντιδίκου και τα προς απόδειξη αυτών αποδεικτικά στοιχεία. Κατά την εξειδίκευση της αορίστου νομικής εννοίας της ανωτέρας βίας στο χώρο του δικονομικού δικαίου και ειδικότερα στην προδιαληφθείσα διάταξη του άρθρου 152 παρ. 1 Κ.Πολ.Δ. , αυτή (ανωτέρα βία) εκλαμβάνεται όπως στο ουσιαστικό δίκαιο. Έτσι στην έννοιά της περιλαμβάνεται οποιοδήποτε ανυπαίτιο εξαιρετικής φύσεως γεγονός που ήταν απρόβλεπτο και δεν μπορούσε στη συγκεκριμένη περίπτωση να αποτραπεί από το διάδικο που άσκησε εκπρόθεσμη έφεση ούτε με την επίδειξη άκρας επιμελείας και συνέσεως (Ολ. Α.Π. 29/1992, Α.Π.366/2010, 178/2011)… Στην προκειμένη περίπτωση, από την παραδεκτή, κατ` άρθρο 561 παρ. 2 του Κ.Πολ.Δ., επισκόπηση των διαδικαστικών εγγράφων και της προσβαλλομένης αποφάσεως, προκύπτει ότι το Εφετείο απέρριψε ως απαράδεκτη την έφεση της δευτέρας εκκαλούσης και ήδη δευτέρας αναιρεσειούσης, η οποία είχε σωρευθεί στο ίδιο δικόγραφο με την κριθείσα παραδεκτή έφεση του πρώτου εκκαλούντος και ήδη πρώτου αναιρεσείοντος, για το λόγο ότι η έφεση αυτή ασκήθηκε εκπροθέσμως, ήτοι μετά την παρέλευση της οριζομένης στη διάταξη του άρθρου 518 παρ. 1 Κ.Πολ.Δ. προθεσμίας των τριάντα ημερών, καθόσον η εκκαλουμένη απόφαση επεδόθη νομίμως στην ως άνω εκκαλούσα την 29-12- 2008 και η έφεσή της ασκήθηκε την 6-2-2009. Η εν λόγω αναιρεσείουσα συνομολογεί την εκπρόθεσμη άσκηση της εφέσεώς της, μέμφεται ωστόσο την προσβαλλομένη απόφαση για την απόρριψη ως απαραδέκτου της εφέσεώς της, προσάπτοντας σ` αυτήν με τον πέμπτο λόγο, της κρινομένης, κοινής μετά του πρώτου εκκαλούντος, αναιρέσεώς της, την εκ της διατάξεως του άρθρου 559 αριθμ. 14 του Κ.Πολ.Δ. αναιρετική πλημμέλεια, διότι, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς της, κατά τον χρόνο της προς αυτήν επιδόσεως της εκκαλουμένης πρωτοδίκου αποφάσεως η ιδία δεν διέμενε στη διεύθυνση στην οποία έγινε η εν λόγω επίδοση και συνεπώς αυτή δεν ήταν νόμιμη και ως τοιαύτη δεν έθεσε σε κίνηση την […]

Read more

ΠΠρΑθ 453/2015 : Αποζημίωση από εξ αμελείας πρόκληση σωματικής βλάβης σε ασθενή από ιατρό – Σχέση πρόστησης με την εναγομένη κλινική .

14 Ιουνίου, 2015

ΠΠρΑθ 453/2015   Αποζημίωση από εξ αμελείας πρόκληση σωματικής βλάβης σε ασθενή από ιατρό – Σχέση πρόστησης με την εναγομένη κλινική -.   Πρόστηση μπορεί να υπάρχει και σε περίπτωση σύμβασης παροχής ανεξάρτητων υπηρεσιών. Διεκδίκηση από τον ενάγοντα του ποσού της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, καίτοι ακόμα δεν έχει καταβληθεί από αυτόν στην εναγομένη κλινική. Παρά τη μη καταβολή, η αξίωσή της εναγομένης υφίσταται και συνεπώς βάσιμα ο ενάγων την εντάσσει στην περιουσιακή του ζημία, βάσει της διάταξης του άρθρου 929 ΑΚ (νοσήλια), και αξιώνει ισόποση αποζημίωση. Ένσταση συμψηφισμού από την εναγομένη κλινική για το ποσό αυτό που δεν της έχει καταβληθεί. Αξίωση καταβολής νοσηλίων που καταβλήθηκαν από τον ενάγοντα σε άλλη κλινική, πλην της εναγομένης, για την προσπάθεια αποκατάστασης της υγείας του. Επιδίκαση αυτής, παρά την κάλυψη μέρους αυτών από ασφαλιστικό φορέα. Αποζημίωση για απασχόληση αποκλειστικών. Αυτή θα δινόταν και στην περίπτωση μη πρόσληψης βοηθητικού προσωπικού, αφού, βάσει του άρθρου 930 παρ. 3 ΑΚ, η οικειοθελής εκ μέρους των συγγενικών προσώπων προσφορά των υπηρεσιών τους δεν δύναται να αποβαίνει προς όφελος του υπόχρεου αποζημίωσης. Επιδίκαση ποσού διατροφής και λόγω απώλειας μελλοντικής εργασίας. Μέρος της αποζημίωσης προσωρινώς εκτελεστό διότι έχουν παρέλθει πέντε και πλέον έτη από την ένδικη αδικοπραξία και οι εναγόμενοι δεν έχουν επιχειρήσει να άρουν τις συνέπειές της, κατά το μέτρο του δυνατού, με την ανάληψη, έστω κατά μέρος, των υπέρογκων δαπανών στις οποίες υποβάλλεται μηνιαίως ο συμπαραστατούμενος για την αντιμετώπιση των συνεπειών της βλάβης της υγείας του.     ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ ΤΑΚΤΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΜΗΜΑ ΕΝΟΧΙΚΟ     Αριθμός Απόφασης 453/2015 ΤΟ ΠΟΛΥΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ   Συγκροτούμενο από τους Δικαστές, Παναγιώτα Μιχαήλ, Πρόεδρο Πρωτοδικών, Κωνσταντίνο Σωτηρόπουλο, Πρωτοδίκη-Εισηγητή και Εμμανουήλ Γιαμπουρά, Πρωτοδίκη, και τη Γραμματέα Ηλέκτρα Καλοφώνου.   Συνεδρίασε δημόσια, στο ακροατήριο του, στις 25 Σεπτεμβρίου 2014, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:   I. Των εναγόντων: 1) … … του …, 2) … … του …, συζύγου … …, που ενεργεί ατομικώς και ως δικαστική συμπαραστάτης του υιού της … … του …, δυνάμει της υπ’ αριθ. 919/2013 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, κατοίκων Κηφισιάς Αττικής, οι οποίοι παραστάθηκαν μετά των πληρεξούσιων δικηγόρου τους Ευγενίας Φωτοπούλου και Αναστασίου Τσιρώνη, και   Των εναγομένων: 1) …. … του …, κατοίκου … Αττικής, και 2) ανώνυμης εταιρίας με την επωνυμία «….» και το διακριτικό τίτλο «…», που εδρεύει στο … Αττικής και εκπροσωπείται νόμιμα, οι οποίοι παραστάθηκαν ο πρώτος δια του πληρεξούσιου δικηγόρου του Δημητρίου Βούτσινου και η δεύτερη δια των πληρεξουσίων δικηγόρων της Γεωργίας Σίτου και Φωτίου Κωτσή.   II. Του προσεπικαλούντος-παρεμπιπτόντως ενάγοντος: Δημητρίου … … του …, κατοίκου … Αττικής, ο οποίος παραστάθηκε δια του πληρεξούσιου δικηγόρου του Δημητρίου Βούτσινου, και   Των προσεπικληθέντων-παρεμπιπτόντως εναγομένων: 1) ανώνυμης ασφαλιστικής εταιρία με την επωνυμία «…», που εδρεύει στην Αθήνα και εκπροσωπείται νόμιμα, και 2) της ανώνυμης ασφαλιστικής εταιρία με την επωνυμία «…», που εδρεύει στο … Αττικής και εκπροσωπείται νόμιμα, οι οποίες παραστάθηκαν δια των πληρεξουσίων δικηγόρων τους Πάνου Κάψια και ΘεμιστοκλήΤσιακανίκα αντίστοιχα.   ΙΙΙ. Της προσθέτως παρεμβαίνουσας: ανώνυμης ασφαλιστικής εταιρία με την επωνυμία «…», που εδρεύει στην Αθήνα και εκπροσωπείται νόμιμα, η οποία παραστάθηκε, δια του πληρεξούσιου δικηγόρου της Πάνου Κάψια.   Του υπέρ ου η πρόσθετη παρέμβαση: … … του …, κατοίκου Αμαρουσίου Αττικής, ο οποίος παραστάθηκε δια του πληρεξούσιου δικηγόρου του Δημητρίου Βούτσινου.   IV. Της προσθέτως παρεμβαίνουσας: […]

Read more

ΕιρΑλεξανδρούπολης 69/2015 : Ασφαλιστικά μέτρα – Παροχή νομικών υπηρεσιών μόνο από δικηγόρους – Αντιποίηση άσκησης δικηγορίας – Σφράγιση γραφείου ή καταστήματος – Απαγόρευση προβολής και διαφήμισης -.

14 Ιουνίου, 2015

ΕιρΑλεξανδρούπολης 69/2015   Ασφαλιστικά μέτρα – Ρύθμιση κατάστασης – Παροχή νομικών υπηρεσιών μόνο από δικηγόρους – Αντιποίηση άσκησης δικηγορίας – Δικηγορικός Σύλλογος Αλεξανδρούπολης – Σφράγιση γραφείου ή καταστήματος – Απαγόρευση προβολής και διαφήμισης -.   Αίτηση ασφαλιστικών μέτρων του Δικηγορικού Συλλόγου Αλεξανδρούπολης κατά ομόρρυθμης εταιρίας, με καταστατικό σκοπό τη συλλογή και διαχείριση κτηματολογικών δεδομένων ή άλλων χωρικών δεδομένων. Προέκυψε ότι η καθ’ ης αντιποιείται την ιδιότητα του δικηγόρου, διαφημίζοντας ότι παρέχει νομική υποστήριξη, συγκεντρώνοντας πελατεία, δεχόμενη πελάτες για παροχή τέτοιων υπηρεσιών στο γραφείο της στην Αλεξανδρούπολη, κατά τρόπο όμως ο οποίος παραπλανά το κοινό που επιζητά αποτελεσματική πρόσβαση στη Δικαιοσύνη και παροχή υπηρεσιών ικανών να διασφαλίσουν την αποτελεσματική προστασία των συμφερόντων του. Η δε συμμετοχή δικηγόρων στην εταιρία αυτή, δεν αποτελεί αποδεκτή μορφή παροχής νομικών υπηρεσιών, όπως αυτή προβλέπεται στον Κώδικα περί Δικηγόρων και συνιστά στην πραγματικότητα άμεση συνδρομή τους προς την καθ’ ης για την αντιποίηση της άσκησης δικηγορίας, καθώς η μόνη αποδεκτή μορφή παροχής νομικών υπηρεσιών από νομικό πρόσωπο είναι αυτή της Αστικής Επαγγελματικής Δικηγορικής Εταιρίας. Με τις ενέργειες της αυτές, η καθ’ ής καταλήγει να υποβιβάζει την παροχή νομικών υπηρεσιών σε εμπορική πράξη, η οποία είναι πλήρως ασυμβίβαστη προς το δικηγορικό λειτούργημα. Άλλωστε, η επιμέλεια των υποθέσεων των πολιτών όχι μόνον ενώπιον των δικαστηρίων αλλά και ενώπιον των διοικητικών αρχών, αποτελεί έργο που ανήκει αποκλειστικά στους δικηγόρους, δεδομένου ότι αυτοί λόγω της ειδικής επιστημονικής και επαγγελματικής τους κατάρτισης, είναι ικανοί και κατάλληλοι προς πληρέστερη κατανόηση και ευστοχότερη διεξαγωγή των υποθέσεων ενώπιον των αρχών. Πράγματι, οι ενέργειες της καθ’ ης δημιουργούν ζήτημα παραπλάνησης του κοινού και εντέλει ορθής και αποτελεσματικής λειτουργίας του ίδιου του συστήματος απονομής της Δικαιοσύνης καθώς  μέρος της ύλης που μετέρχεται η τελευταία, προϋποθέτει την εκπροσώπηση του πολίτη ενώπιον δικαστηρίων και διοικητικών αρχών μέσω δικηγόρου, η παρουσία και παρέμβαση του οποίου γίνεται αντιληπτή διαχρονικά από τον ιστορικό νομοθέτη ως εχέγγυο αποτελεσματικής και σύμφωνης με το νόμο διεκπεραίωσης των εν λόγω υποθέσεων. Κρίθηκε ότι η αιτούμενη σφράγιση, δεν είναι αποτελεσματικό μέτρο και άρα είναι μη αναγκαίο, ιδίως καθώς η καθ’ ής, έχει την δυνατότητα να στεγαστεί επαγγελματικά σε άλλα γραφεία. Περαιτέρω, κρίθηκε ότι η απαγόρευση διαφήμισης από την καθ’ ής νομικών υπηρεσιών, μέσω της ιστοσελίδας που διατηρεί η τελευταία και χρησιμοποιείται για την προβολή των εμπορικών δραστηριοτήτων αυτής, τελώντας σε αναπόσπαστη σχέση με την ύπαρξη της, επιβάλλεται να διαταχθεί, ιδίως καθώς είναι αυταπόδεικτος ο άμεσος και επικείμενος κίνδυνος επέλευσης ζημίας σε βάρος του αιτούντος, αλλά και των δυνητικών εντολέων προς τους οποίους απευθύνεται η καθ’ ής, παραπλανώντας τους. Τέλος, κρίθηκε ότι η χρήση από την καθ’ ής διαφημιστικών πινακίδων αναφορικά με τη δραστηριότητα της που αφορά στην παροχή νομικών υπηρεσιών, καθώς και η προβολή διαφημιστικών μηνυμάτων περί παροχής ανάλογων υπηρεσιών, συνιστά αθέμιτη διαφήμιση υπηρεσιών που προσιδιάζουν μόνο στο δικηγορικό λειτούργημα, ενώ παράλληλα δημιουργούν παραπλάνηση στο κοινό καλλιεργώντας την προσδοκία μιας αποτελεσματικής αντιμετώπισης νομικών προβλημάτων (βλ. ΕιρΑλεξ 74/2015).   ΑΡΙΘΜΟΣ: 69/2015     TO ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΕΙΟ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗΣ   ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ: Ασφαλιστικών μέτρων     (Η παρούσα διορθώνεται με την υπ’ αρ. 74/2015 απόφαση του ιδίου Δικαστηρίου)     ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΗΚΕ από την Ειρηνοδίκη Αλεξανδρούπολης Ευαγγελία Koντογεώργου που ορίστηκε με πράξη της Προέδρου Πρωτοδικών και το γραμματέα Σταύρο Κανελλακη.   ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕ δημόσια στο ακροατήριο του την 24η Απριλίου 2015 για να δικάσει την παρακάτω υπόθεση μεταξύ: […]

Read more

ΜΠρΑθ 4524/2015 : Προσωρινή ρύθμιση κατάστασης μέχρι την έκδοση της οριστικής ή τελεσίδικης απόφασης για τη μείωση του καταβαλλομένου μισθώματος .

14 Ιουνίου, 2015

Το Δικαστήριο μπορεί σύμφωνα με τα άρθρα 731 και 732 ΚΠολΔ να διατάξει τον εκμισθωτή να παραλείπει προσωρινά την καταγγελία της μίσθωσης για το λόγο της καθυστέρησης καταβολής του μισθώματος αμείωτου. Ασφαλιστέο και προσωρινώς ρυθμιστέο δικαίωμα είναι η εκ του άρθρου 574 ΑΚ διαρκής ενοχική αξίωση του μισθωτή κατά του εκμισθωτή για παραχώρηση σε αυτόν της (κατοχής και) συμφωνημένης χρήσης του μισθίου αντί μισθώματος μειωμένου. Η λήψη των ως άνω ασφαλιστικών μέτρων δεν οδηγεί στην ολοκληρωτική ικανοποίηση της προαναφερόμενης ασφαλιστέας και προσωρινώς ρυθμιστέας αξίωσης του μισθωτή.     ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ ΤΜΗΜΑ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΜΕΤΡΩΝ   Αριθμός απόφασης 4524/2015 ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ     Αποτελούμενο από την Δικαστή Ιωάννα Μάμαλη, Πρόεδρο Πρωτοδικών, η οποία ορίσθηκε με κλήρωση σύμφωνα με το νόμο 3327/2005.   Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριο του στην Αθήνα στις 21.04.2015, χωρίς τη σύμπραξη Γραμματέα, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:   Του αιτούντος: … … του …, κατοίκου Καλλιθέας Αττικής, οδός … αρ. … και …, ο οποίος εμφανίσθηκε στο ακροατήριο με τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Νικόλαο Γραμμένο.   Της καθ’ ης η αίτηση: της ανώνυμης εταιρείας με την επωνυμία «… ΑΝΩΝΥΜΗ ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΑΚΗ ΤΕΧΝΙΚΗ – ΒΙΟΤΕΧΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ» που εδρεύει στο Ρέθυμνο, οδός ….. αρ. … και εκπροσωπείται νόμιμα, της οποίας η νόμιμη εκπρόσωπος … … εμφανίσθηκε στο ακροατήριο με την πληρεξούσια δικηγόρο της Ευγενία Φωτοπούλου.   Ο αιτών ζητεί να γίνει δεκτή η από 02.03.2015 αίτησή του, που κατατέθηκε στη Γραμματεία αυτού του Δικαστηρίου με αριθμό κατάθεσης γενικό 24734/2015 και ειδικό 2649/2015 και προσδιορίστηκε να συζητηθεί για τη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας.   Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης στο ακροατήριο οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων ανέπτυξαν τους ισχυρισμούς τους και ζήτησαν να γίνουν δεκτοί.     ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ     Όπως προκύπτει από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 388 παρ. 1, 288 ΑΚ, 682 παρ. 1 εδ. α’, 731 και 732 ΚΠολΔ, το Δικαστήριο μπορεί, ώσπου να εκδώσει στο πλαίσιο της κύριας δίκης την τελεσίδικη ή οριστική (διαπλαστική) δικαστική απόφαση του για τη μείωση ή όχι της παροχής «στο μέτρο που αρμόζει» στην περίπτωση του άρ. 388 παρ. 1 ΑΚ ή στο μέτρο που απαιτείται για την άρση του ουσιώδους της διαφοράς μεταξύ παροχής και αντιπαροχής και για την αποκατάσταση της διαταραχθείσας καλής πίστης στην περίπτωση του άρθρου 288 ΑΚ, να διατάξει την προσωρινή ρύθμιση της κατάστασης και συγκεκριμένα της απορρέουσας από τη σύμβαση έννομης σχέσης, επιλέγοντας το κατά την κρίση του προσφορότερο ασφαλιστικό μέτρο σύμφωνα με τα άρθρα 731 και (ιδίως) 732 ΚΠολΔ. Ειδικότερα, ώσπου να εκδοθεί στο πλαίσιο της κύριας δίκης η τελεσίδικη ή οριστική (διαπλαστική) δικαστική απόφαση για τη μείωση ή όχι του (αρχικά συμφωνημένου ή κατ’ αναπροσαρμογή διαμορφούμενου) καταβαλλομένου μισθώματος (της παροχής) «στο μέτρο που αρμόζει» στην περίπτωση του άρθρου 388 παρ. 1 ΑΚ ή στο μέτρο που απαιτείται για την άρση του ουσιώδους της διαφοράς μεταξύ του καταβαλλόμενου μισθώματος (της παροχής) και της αληθούς αξίας της παραχωρούμενης χρήσης του μισθίου (της αντιπαροχής) και για την αποκατάσταση της διαταραχθείσας καλής πίστης στην περίπτωση του άρθρου 288 ΑΚ, το Δικαστήριο μπορεί σύμφωνα μετά άρθρα 731 και 732 ΚΠολΔ να διατάξει την προσωρινή ρύθμιση της απορρέουσας από τη σύμβαση μίσθωσης διαρκούς μισθωτικής ενοχικής σχέσης και συγκεκριμένα μπορεί να διατάξει τον εκμισθωτή να παραλείπει προσωρινά (μέχρι τελεσίδικης ή οριστικής απόφασης για μείωση […]

Read more

ΑΠ 1238/2013 – Παράνομη επεξεργασία προσωπικών δεδομένων συνιστάμενη στη βιντεοσκόπηση με κινητό τηλέφωνο ερωτικής πράξης

26 Μαΐου, 2015

Περίληψη: Απορρίπτει αίτηση αναίρεσης κατηγορουμένου ως αβάσιμη. Αβάσιμοι οι από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ και Ε ΚΠΔ λόγοι αναιρέσεως, για έλλειψη ειδικής αιτιολογίας και για εσφαλμένη εφαρμογή και ερμηνεία ουσιαστικής ποινικής διάταξης, διότι: 1. Η με τη βιντεοσκόπηση δια κινητού τηλεφώνου δημιουργία οπτικοακουστικού υλικού της ερωτικής πράξης του κατ/νου και της εγκαλούσας, δε χρειάζεται καμία ομαδοποίηση ή ταξινόμηση και είναι απλή η επεξεργασία και η ηλεκτρονική μετάδοση αυτού ανά πάσα στιγμή σε τρίτους μέσου του κινητού τηλεφώνου στο οποίο είχαν αποθηκευθεί, γι αυτό και συνιστά τούτο αρχείο με την έννοια του παραπάνω ν. 2472/1997. και 2. Η διατήρηση στο κινητό τηλέφωνο του δράστη, αρχείου, περιλαμβάνοντος ερωτική συνεύρεσή του με την εγκαλούσα, χωρίς σχετική άδεια της Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού χαρακτήρα, δε θα μπορούσε να τύχει ποτέ άδειας της άνω Αρχής, ως εκ του αντικειμένου των ευαίσθητων προσωπικών αυτών δεδομένων, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι δε θεμελιώνεται αντικειμενικά και αυτή η παράβαση, της διατήρησης αρχείου ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων της εγκαλούσας, με φανερό το πρόσωπο αυτής χωρίς άδεια, αφού δεν υπήρχε κατά τις παραδοχές συγκατάθεση ή συναίνεση του υποκειμένου των δεδομένων για διατήρηση του αρχείου αυτού στο κινητό τηλέφωνό του. ΑΡΙΘΜΟΣ 1238/2013 ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ Κατά τα άρθρα 2 παρ. 1, 9 παρ. 1 εδ. β’ , 9Α, 19 παρ. 1 και 3 και 25 παρ. 1 εδ. δ’ του Συντάγματος, “ο σεβασμός και η προστασία της αξίας του ανθρώπου αποτελούν πρωταρχική υποχρέωση της πολιτείας. Η ιδιωτική και οικογενειακή ζωή του ατόμου είναι απαραβίαστη. Καθένας έχει δικαίωμα προστασίας από τη συλλογή, επεξεργασία και χρήση, ιδίως με ηλεκτρονικά μέσα, των προσωπικών του δεδομένων, όπως νόμος ορίζει… Οι κάθε είδους περιορισμοί που μπορούν να επιβληθούν στα δικαιώματα του ανθρώπου ως ατόμου και ως μέλους του κοινωνικού συνόλου, πρέπει να προβλέπονται είτε απευθείας από το Σύνταγμα, είτε από το νόμο, εφόσον υπάρχει επιφύλαξη υπέρ αυτού και να σέβονται την αρχή της αναλογικότητας”. Εξάλλου, κατά το άρθρο 8 της Ευρωπαϊκής Συμβάσεως για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ), η οποία κυρώθηκε με το ΝΔ 53/1974 και έχει υπερνομοθετική ισχύ, σύμφωνα με το άρθρο 28 παρ. 1 του Συντάγματος, “κάθε πρόσωπο δικαιούται στο σεβασμό της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής του, της κατοικίας του και της αλληλογραφίας του. Κατά το άρθρο 1 του Ν. 2472/1997, “Προστασία ατόμου από την επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα”, όπως αυτός ισχύει μετά τις τροποποιήσεις του με το άρθρο 8 του Ν. 2819/2000 και το άρθρο 34 του Ν. 2915/2001, αντικείμενο αυτού του νόμου είναι η θέσπιση των προϋποθέσεων για την επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα προς προστασία των δικαιωμάτων και των θεμελιωδών ελευθεριών των φυσικών προσώπων και ιδίως της ιδιωτικής ζωής. Περαιτέρω, κατά το άρθρο 22 παρ. 4 του ίδιου νόμου, “όποιος χωρίς δικαίωμα επεμβαίνει με οποιονδήποτε τρόπο σε αρχείο δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα ή λαμβάνει γνώση των δεδομένων αυτών ή τα αφαιρεί, αλλοιώνει, βλάπτει, καταστρέφει, επεξεργάζεται, μεταδίδει, ανακοινώνει, τα καθιστά προσιτά σε μη δικαιούμενα πρόσωπα ή επιτρέπει στα πρόσωπα αυτά να λάβουν γνώση των εν λόγω δεδομένων ή τα εκμεταλλεύεται με οποιονδήποτε τρόπο, τιμωρείται με φυλάκιση και χρηματική ποινή και αν πρόκειται για ευαίσθητα δεδομένα με φυλάκιση τουλάχιστον ενός (1) έτους και χρηματική ποινή τουλάχιστον ενός εκατομμυρίου (1.000.000) έως […]

Read more

ΕΦΕΤΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ 1437/2014 : Προσβολή προσωπικών δεδομένων από εισπρακτική εταιρία

26 Μαΐου, 2015

ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ  (..) Ο ενάγων (ήδη εφεσίβλητος) με την αγωγή του, την οποία απηύθυνε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, εξέθετε ότι η εναγομένη (ήδη εκκαλούσα) τραπεζική εταιρία προέβη σε παράνομη επεξεργασία των συλλεγέντων από αυτήν -κατά την κατάρτιση δανειακής συμβάσεως – προσωπικών δεδομένων του, με τη διαβίβαση προς εταιρία διαχείρισης απαιτήσεων στοιχείων τηλεφωνικών του συνδέσεων καθώς και της πληροφορίας περί του χρέους του, παραλείποντας να τον ενημερώσει, όπως όφειλε, αφ’ ενός κατ’ άρθρο 11 παρ. 1 Ν. 2472/1997 με τρόπο σαφή για τους σκοπούς της επεξεργασίας κατά το στάδιο συλλογής των δεδομένων αυτών κατά το χρόνο καταρτίσεως της επίδικης συμβάσεως δανείου, αφετέρου δε κατ’ άρθρο 1.1, παρ. 3 του ιδίου νόμου, κατά το χρόνο πριν από τη διαβίβαση τους στην επικαλούμενη από τον ίδιο εισπρακτική εταιρία (αποδέκτρια) για τη μέλλουσα ανακοίνωση των προσωπικών του δεδομένων προς αυτήν. Ότι η εισπρακτική εταιρία παρανόμως επεξεργάσθηκε ως αποδέκτρια τα ως άνω προσωπικά του δεδομένα, τα οποία μη νομίμως συνέλεξε από την εναγομένη και καταχώρησε αυτά στο αρχείο της (ηλεκτρονικό υπολογιστή), ακολούθως δε τα χρησιμοποίησε δια της αναφερομένης στην αγωγή προστηθείσας υπαλλήλου της, η οποία τον κάλεσε τηλεφωνικώς στις 26-11-2008 στο κινητό του τηλέφωνο και στο τηλέφωνο της οικίας του και, αιφνιδιάζοντας τον, του ζητούσε την επιβεβαίωση των γνωστών σε εκείνη προσωπικών του δεδομένων (στοιχεία ταυτότητας κλπ), καθώς και του χρεωστικού υπολοίπου της δανειακής του σύμβασης, χωρίς να τον ενημερώνει για την επωνυμία της εταιρίας εκ μέρους της οποίας τον καλούσε. Ότι με τις παραπάνω παράνομες πράξεις και παραλείψεις η εναγομένη τραπεζική εταιρία του προκάλεσε μεγάλη ψυχική αναστάτωση, θυμό και οργή. Ζήτησε δε, μετά νόμιμη μετατροπή του καταψηφιστικού αιτήματος σε αναγνωριστικό, να αναγνωρισθεί ότι η εναγομένη οφείλει να του καταβάλει νομιμοτόκως το ποσό των 80.000 ευρώ για χρηματική του ικανοποίηση προς αποκατάσταση της προκληθείσης σ’ αυτόν εκ της άνω αιτίας ηθικής βλάβης. Η υπόθεση εκδικάσθηκε αντιμωλία των διαδίκων και εκδόθηκε η εκκαλουμένη απόφαση, με την οποία η αγωγή έγινε δεκτή εν μέρει. Την απόφαση αυτή προσβάλλει η εναγομένη με την έφεση της και παραπονείται για εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου και κακή εκτίμηση των αποδείξεων, ζητώντας την εξαφάνιση της ώστε να απορριφθεί η αγωγή. (..) Από τις διατάξεις που προαναφέρθηκαν προκύπτει ότι η ρύθμιση του Ν.2472/1997 συμπληρώνει το προϋπάρχον αυτού νομικό πλαίσιο (άρθρα 2 παρ.1, 5 παρ.1, 9 παρ. 1. εδ.2 και 19 του Συντάγματος, άρθρο 57 του ΑΚ κλπ.), συγκεκριμενοποιεί τον ευρύτερο κανόνα προστασίας της προσωπικότητας του άρθρου 57 του ΑΚ και διευρύνει την έννοια των παράνομων προσβολών της προσωπικότητας σε σχέση με το άρθρο 57 ΑΚ, ώστε να θεωρείται — κατ’ αρχήν – απαγορευμένη κάθε επέμβαση στα προσωπικά δεδομένα άλλου (ευμενή ή δυσμενή), χωρίς την τήρηση ορισμένων διατυπώσεων που τάσσονται από τις διατάξεις του νόμου (βλ, μελέτη Μιχ. Σταθόπουλου σε ΝοΒ 48, σελ. 1-19). Έτσι, ο Ν. 2472/1997 απαγορεύει την επεξεργασία των προσωπικών δεδομένων φυσικού προσώπου, όταν γίνεται, πλην άλλων περιπτώσεων, και χωρίς την προηγούμενη ενημέρωση του υποκειμένου των δεδομένων, δικαίωμα που προστατεύεται αυτοτελώς, αλλά αποτελεί και την προϋπόθεση για την αποτελεσματική άσκηση των δικαιωμάτων πρόσβασης και αντίρρησης του υποκειμένου των δεδομένων (βλ. εισηγ. έκθεση ν. 2472/1997 στο ΝοΒ 1997. 505). Σύμφωνα δε με τις διατάξεις που προαναφέρθηκαν, ο […]

Read more

ΑΠ 371/2012: Κίνδυνος σύγχυσης στην περίπτωση σύγκρουσης διακριτικού γνωρίσματος και domain name

26 Μαΐου, 2015

Περίληψη Η δημιουργία στο διαδίκτυο (internet) μίας ηλεκτρονικής διεύθυνσης που επιτρέπει την πρόσβαση των υποψήφιων πελατών – χρηστών και την κατάρτιση συναλλαγών με τον κάτοχο αυτής, καλείται «domain name» (όνομα περιοχής) και επιτελεί μια οιονεί λειτουργία διακριτικού τίτλου και σήματος, λόγω του ότι οι κάτοχοι των «domain name», πρακτικά, εμφανίζονται στο διαδίκτυο με τα διακριτικά γνωρίσματα που είναι ήδη γνωστοί στον υλικό κόσμο. Ο κίνδυνος σύγχυσης στην περίπτωση σύγκρουσης διακριτικού γνωρίσματος και domain name θα πρέπει να αξιολογείται ευρέως. Απαιτείται πάντως κάποια εγγύτητα ή συγγένεια των οικονομικών κλάδων (βλ. περίπτ. επιτρεπόμενης διαδικτυακής χρήσης σήματος, για την προβολή άσχετων προϊόντων και συνεπώς δεν μπορούσε να προκληθεί κίνδυνος σύγχυσης). Το ομοειδές του «domain name» και της δραστηριότητας του κατόχου του με αντίστοιχο προγενέστερο διακριτικό γνώρισμα, συνηγορεί υπέρ της κατάφασης προσβολής του προγενέστερου γνωρίσματος. Δεν υφίσταται κίνδυνος σύγχυσης μεταξύ παρεμφερών σημάτων – διακριτικών τίτλων ως προς την προέλευση των προσφερομένων και διαφημιζομένων υπηρεσιών, εφόσον αφενός αφορούν διαφορετικούς τομείς δραστηριότητας και παροχής υπηρεσιών (υπηρεσίες μετάφρασης, διερμηνείας, εφαρμογές πληροφορικής στον τομέα μετάφρασης και ιδιωτική εκπαίδευση – εκμάθηση ξένων γλωσσών και πληροφορικής) και αφετέρου οι αποδέκτες των παρεχόμενων από τις αντιδίκους υπηρεσίες δεν είναι ταυτόσημοι, ούτε εμφανίζουν μεταξύ τους συγγένεια Αριθμός 371/2012 ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ A1′ Πολιτικό Τμήμα (…) ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ Επειδή, ο εκ του άρθρου 559 αρ. 1 ΚΠολΔ λόγος αναιρέσεως, για παραβίαση κανόνα ουσιαστικού δικαίου, ιδρύεται αν το δικαστήριο δεν εφήρμοσε τέτοιο κανόνα, ενώ συνέτρεχαν οι προϋποθέσεις της εφαρμογής του ή αν εφήρμοσε αυτόν, ενώ δεν έπρεπε, καθώς και αν προσέδωσε στον εφαρμοστέο κανόνα έννοια διαφορετική από την αληθή, η δε παραβίαση εκδηλώνεται είτε με ψευδή ερμηνεία, είτε με κακή εφαρμογή, δηλαδή με εσφαλμένη υπαγωγή (Ολομ. ΑΠ 7/2006, 4/2005, 36/1988). Στην περίπτωση κατά την οποία το δικαστήριο έκρινε κατ’ ουσίαν την υπόθεση, η παραβίαση κανόνα ουσιαστικού δικαίου κρίνεται ενόψει των πραγματικών περιστατικών, τα οποία ανελέγκτως δέχθηκε το δικαστήριο της ουσίας ότι αποδείχθηκαν και της υπαγωγής αυτών στο νόμο και ιδρύεται ο λόγος αυτός αναιρέσεως, αν οι πραγματικές παραδοχές της αποφάσεως καθιστούν προφανή την παραβίαση (ΑΠ 1522/2011, AΠ 633/2011). Η παράβαση των διδαγμάτων της κοινής πείρας, δηλαδή των γενικών και αφηρημένων αρχών για την εξέλιξη πραγμάτων, οι οποίες αντλούνται από την εμπειρική πραγματικότητα με τη βοήθεια της επιστημονικής έρευνας ή της επαγγελματικής ενασχολήσεως, ιδρύει λόγο αναιρέσεως μόνον όταν αυτά αφορούν την ερμηνεία κανόνων δικαίου ή την υπαγωγή σε αυτούς των πραγματικών γεγονότων και όχι για τη διαπίστωση αυτών. Ειδικότερα αυτό συμβαίνει όταν το δικαστήριο εσφαλμένα χρησιμοποιεί ή παραλείπει να χρησιμοποιήσει διδάγματα της κοινής πείρας για να ανεύρει με βάση αυτά την έννοια κανόνος του δικαίου, ιδίως όταν αυτός περιέχει αόριστες νομικές έννοιες ή για να υπαγάγει ή όχι τα πραγματικά γεγονότα της διαφοράς στον κανόνα αυτόν (ΑΠ 2075/2007, ΑΠ 1506/2007, ΑΠ 1445/2007, ΑΠ 1188/2007). Από τις συνδυασμένες διατάξεις των άρθρων 110, 117-118 και 216 ΚΠολΔ, σαφώς συνάγεται ότι το δικόγραφο της αγωγής πρέπει να περιέχει με ποινή το απαράδεκτο, που εξετάζεται αυτεπαγγέλτως από το δικαστήριο, ως αναγόμενο στην αφορώσα τη δημόσια τάξη προδικασία, εκτός των αναφερομένων στα άρθρα 118 και 117 στοιχείων, σαφή έκθεση των γεγονότων που θεμελιώνουν σύμφωνα με το νόμο την αγωγή και δικαιολογούν την άσκησή της από […]

Read more

ΜΠρΠατρών (ΑσφΜ) 158/2015 : Πρωτότυπη απόφαση ασφαλιστικών μέτρων: συγχωρείται η έκδοση μη οριστικής απόφασης στη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων, διατάσσεται διενέργεια ψυχιατρικής πραγματογνωμοσύνης για την ψυχική κατάσταση της αιτούσας – μητέρας.

21 Μαΐου, 2015

ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΠΑΤΡΩΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΜΕΤΡΩΝ   Αριθμός Απόφασης 158/2015 ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΠΑΤΡΩΝ ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΗΚΕ από την Πρόεδρο Πρωτοδικών Βασιλική Καρβέλα. ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕ δημόσια στο ακροατήριο του, στις 24-09-2014, χωρίς τη σύμπραξη Γραμματέα, για να δικάσει:   Α) Την από 24-06-2014 (με αριθμό κατάθεσης 820/30-06-2014) αίτηση :   ΤΗΣ ΑΙΤΟΥΣΑΣ : …, κατοίκου Πατρών, ως εκπροσώπου των ανηλίκων τέκνων της …., κατοίκων ομοίως, η οποία παραστάθηκε μετά της πληρεξουσίου δικηγόρου της Αδαμαντίας Παχουμίου (Δ.Σ. Πατρών) και κατέθεσε σημείωμα,   ΚΑΤΑ   ΤΟΥ ΚΑΘ’ ΟΥ Η ΑΙΤΗΣΗ : …, κατοίκου Πατρών, ο οποίος παραστάθηκε μετά του πληρεξουσίου δικηγόρου του Βασιλείου Γαλανόπουλου (Δ.Σ. Πατρών) και κατέθεσε σημείωμα.   Β) Την προφορικώς στο ακροατήριο ασκηθείσα ανταίτηση :   ΤΟΥ ΑΝΤΑΙΤΟΥΝΤΟΣ : …, κατοίκου Πατρών, ο οποίος παραστάθηκε μετά του πληρεξουσίου δικηγόρου του Βασιλείου Γαλανόπουλου (Δ.Σ. Πατρών) και κατέθεσε σημείωμα,   ΚΑΤΑ   ΤΗΣ ΚΑΘ’ ΗΣ Η ΑΝΤΑΙΤΗΣΗ : …, κατοίκου Πατρών, ως εκπροσώπου των ανηλίκων τέκνων της …, κατοίκων ομοίως, η οποία παραστάθηκε μετά της πληρεξουσίου δικηγόρου της Αδαμαντίας Παχουμίου (Δ.Σ. Πατρών) και κατέθεσε σημείωμα.   Η αιτούσα ζήτησε να γίνει δεκτή η άνω αίτηση της, της οποίας η συζήτηση προσδιορίσθηκε για τις 04-08-2014, οπότε αναβλήθηκε για τη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας.   Ο καθ’ ου η άνω αίτηση άσκησε προφορικώς στο ακροατήριο ανταίτηση και ζήτησε να γίνει δεκτή.   Κατά τη συζήτηση των υποθέσεων, οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων ανέπτυξαν τους ισχυρισμούς τους και ζήτησαν να γίνουν δεκτοί.     ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ     I. Στην υπό κρίση αίτηση της, η αιτούσα ζητεί Α) να της ανατεθεί προσωρινά η αποκλειστική επιμέλεια των ανηλίκων τέκνων της …, τα οποία απέκτησε στις 10-04-2002, στις 31-10-2003 και στις 21-09-2006 αντίστοιχα από το γάμο της με τον καθ’ ου, ο οποίος τελέσθηκε, κατά το δόγμα της Ανατολικής Ορθοδόξου του Χριστού Εκκλησίας, στην Πάτρα στις 02-01-2000, Β) να υποχρεωθεί ο καθ’ ου να της καταβάλλει εντός του πρώτου πενθήμερου εκάστου μηνός, αρχής γενομένης από την επίδοση της αίτησης και νομιμοτόκως από την καθυστέρηση καταβολής κάθε δόσης έως την εξόφληση, ως προσωρινή μηνιαία διατροφή των άνω τέκνων της, τα οποία στερούνται εισοδημάτων και περιουσίας, το ποσό των 350 ευρώ για την … και το ποσό των 300 ευρώ για έκαστο των λοιπών δύο τέκνων (…), επικαλούμενη ότι ο καθ’ ού αποκερδαίνει από την εργασία του ως τεχνικού γραφέα στη ΔΕΗ Πατρών το ποσό των 1.500 ευρώ μηνιαίως, η δε απασχόληση του κατά τις απογευματινές ώρες ως ηλεκτρολόγου – υδραυλικού – σιδηρουργού για την επισκευή ηλεκτρολογικών και λοιπών εγκαταστάσεων αυξάνει τις μηνιαίες αποδοχές του κατά 500 ευρώ, κατά τρόπον ώστε αυτές να ανέρχονται στο συνολικό ποσό των 2.000 ευρώ, ενώ διαθέτει την αναφερόμενη στο δικόγραφο κινητή και ακίνητη περιουσία, Γ) να διαταχθεί η προσωρινή μετοίκηση του από την κείμενη επί της οδού … στην Πάτρα συζυγική εστία (υπό στοιχεία Α-1 διαμέρισμα του πρώτου ορόφου της εκεί πολυώροφης οικοδομής), της αποκλειστικής αυτού κυριότητας και να απαγορευθεί η επάνοδος του σε αυτήν διότι από λόγους που ανάγονται σε αποκλειστική υπαιτιότητα του καθ’ ού, όπως αυτοί λεπτομερώς εκτίθενται στο δικόγραφο, έχει καταστεί αφόρητη πλέον για την ίδια η εξακολούθηση της έγγαμης με εκείνον συμβίωσης […]

Read more

AΠ 137/2015 – Ακυρότητα επίδοσης του παραπεμπτικού βουλεύματος, της κλήσης ή του κλητηρίου θεσπίσματος

13 Μαΐου, 2015

Ακυρότητα επίδοσης παραπεμπτικού βουλεύματος (νομολογία) AΠ 137/2015 – Ακυρότητα επίδοσης παραπεμπτικού βουλεύματος: «Από τις διατάξεις των άρθρων 320 και 321 του ΚΠΔ προκύπτει ότι, ο κατηγορούμενος κλητεύεται στο ακροατήριο για να δικασθεί µε επίδοση σε αυτόν εγγράφου που περιέχει ακριβή καθορισµό των πράξεων για τις οποίες κατηγορείται, ώστε να µπορεί να προετοιµάσει την υπεράσπισή του. Η κλήση για την εμφάνιση πρέπει να αναφέρεται στο προεπιδοθέν παραπεμπτικό βούλευμα και να περιέχει όσα και το κλητήριο θέσπισμα. Κατά τις διατάξεις όµως, των άρθρων 170 παρ. 1, 173 παρ. 1, και 174, του ΚΠΔ, οι οποίες δεν θίγουν τα από το άρθρο 6 παρ. 3 εδ. α’ ΕΣΔΑ προστατευόµενα δικαιώµατα του κατηγορουµένου, η ακυρότητα από τη µη τήρηση των διατάξεων αυτών (320-321 ΚΠΔ), από μη κλήτευση ή από άκυρη κλήτευση, είναι σχετική, ως αναγόµενη σε προπαρασκευαστικές πράξεις της κύριας διαδικασίας, γι’ αυτό και αν δεν ο κατηγορούμενος παραστεί στον πρώτο βαθμό και δεν προβάλλει κατά την έναρξη της πρωτόδικης δίκης αντιρρήσεις στην πρόοδο αυτής, η σχετική αυτή ακυρότητα καλύπτεται. Εφόσον όµως, ο κατηγορούµενος κατ’ αυτή δεν εµφανίστηκε ή εµφανισθείς πρόβαλε την ακυρότητα αυτή και το δικαστήριο απέρριψε τον ισχυρισµό του αυτόν, τότε η ακυρότητα αυτή δεν καλύπτεται και µπορεί να προταθεί στο δευτεροβάθµιο δικαστήριο, σε περίπτωση καταδίκης, µόνο όµως, µε ειδικό λόγο έφεσης του κατηγορουμένου κατά της απόφασης. Εφόσον η εν λόγω ακυρότητα δεν προταθεί ως λόγος έφεσης, καλύπτεται. Γι’ αυτό και πρέπει, κατά το άρθρο 173 παρ. 1 του ΚΠΔ να προταθεί εωσότου εκδοθεί για την κατηγορία η οριστική απόφαση, πριν από την έναρξη της εκδίκασης της υπόθεσης στο πρωτοβάθµιο δικαστήριο και πριν από την εξέταση οποιουδήποτε αποδεικτικού µέσου ή την όρκιση του πρώτου µάρτυρα, αλλιώς καλύπτεται, κατ’ άρθρο 174 παρ. 1 του ίδιου Κώδικα. Κατά την παρ. 2 του ίδιου άρθρου 174 η ακυρότητα του κλητηρίου θεσπίσµατος και της κλήσης στο ακροατήριο του κατηγορουμένου καλύπτεται αν ο κατηγορούµενος εµφανισθεί στην δίκη και δεν προβάλλει αντιρρήσεις για την πρόοδό της προτείνοντας την ακυρότητα. Αν προταθεί εγκαίρως ενώπιον του πρωτοβαθµίου δικαστηρίου η μη επίδοση ή η ακυρότητα της κλήσης ή του κλητηρίου θεσπίσματος και εκ του λόγου αυτού προβληθεί αντίρρηση προόδου της διαδικασίας και το πρωτοβάθµιο δικαστήριο την απορρίψει, ο κατηγορούµενος, αν εµµένει σε αυτήν, πρέπει να επαναφέρει στο εφετείο την πρόταση της μη επίδοσης ή της ακυρότητας και την αντίρρηση κατά της προόδου της διαδικασίας ή να την προβάλλει το πρώτον, αν καταδικάστηκε ερήμην στον πρώτο βαθμό, διαλαµβάνοντας στην τυχόν ασκηθείσα έφεσή του ειδικό λόγο εφέσεως περί αυτού. Αυτό αποτελεί την προϋπόθεση για να µπορεί να προτείνει παραδεκτά και πάλι στο Εφετείο τον σχετικό ισχυρισµό του και τούτο θα γίνει πριν την ανάπτυξη της έφεσής του από τον εισαγγελέα ή πριν την εξέταση οποιουδήποτε αποδεικτικού µέσου, διαφορετικά είναι απαράδεκτος. Η μη έγκυρη δε επίδοση του παραπεμπτικού βουλεύματος στον κατηγορούμενο συνεπάγεται και την ακυρότητα της κλήσης αυτού στο ακροατήριο, η οποία και πάλιν μπορεί να καλυφθεί κατά τα παραπάνω. Τούτο ισχύει, πολύ περισσότερο, και στην περίπτωση που η κλήση στο ακροατήριο επιδόθηκε πριν καταστεί αμετάκλητο, παρά τα οριζόμενα στα άρθρα 314 και 319 παρ.5 ΚΠΔ, οπότε και στην περίπτωση αυτή και η επίδοση του βουλεύματος είναι άκυρη. Το αμετάκλητο όμως του παραπεμπτικού βουλεύματος […]

Read more